Mamy twoją żonę. Odzyskasz ją za dwa miliony w gotówce?. Skąd zwykły ogrodnik Mitch Rafferty weźmie taką sumę? Tego dowie się później, w trakcie kolejnej rozmowy. Na potwierdzenie ultimatum na oczach Mitcha snajper zabija przypadkowego przechodnia. Aby odzyskać swoją żonę Mitch gotów jest zrobić wszystko. Czy również popełnić morderstwo? Na razie musi wykonać polecenia porywaczy i nie informować policji. Proste? Bardzo. Ale do czego doprowadzi go ślepe posłuszeństwo? To droga donikąd. Mężczyzna decyduje się wziąć sprawy w swoje ręce?

Podobała mi się ta książka, taki typowy kryminał, równie dobrze można by za autora uznać Simona Kernicka albo Jeffa Abbotta (jeśli ktoś czytał tych panów).
Historia ciekawa, galopująca akcja, nieoczekiwane rozwiązanie.
A że niema jeszcze swojego tematu to można go założyć.  
 

Nie czytałem zbyt wielu książek Koontza, ale ta jest najgorsza z tych które wpadły mi w ręce. Główny "zły" ujawniony zostaje zbyt szybko, po mocnym początku dalej książka w ogóle nie trzymała mnie w napięciu. 

Kolejny utwor Deana za mną, tym razem mój wybór padł na "Męża". Jest to kolejna, stricte sensacyjna powieść Koontza, która bardzo przypomina czytaną przeze mnie niedawno "Prędkość". Koontz w takim wydaniu do mnie przemawia i jak najbardziej się podoba , ale kto wie czy nie jest to zasługa słabego oczytania się z literaturą sensacyjną i kryminalną. Być może w przyszłości inni autorzy zweryfikują mój zachwyt nad tym tytułem.
"Mąż" opowiada o losach Mitchella Rafferty'ego, któremu ni z gruszki, ni z pietruszki, porwano żonę dla okupu. Cała sytuacja wydaje się być totalnym nieporozumieniem, gdyż Mitch nie należy do zbyt zamożnych ludzi i prowadzi skromną firmę ogrodniczą. Aby dać mu do zrozumienia, że nie żartują, porywacze zabijają na jego oczach zwykłego przechodnia i zabraniają kontaktów z policją. Czy Mitch zastosuje się do poleceń porywaczy i czy w wyborze jego żony na ofiarę nie ma drugiego dna?
"Mąż" to bardzo dobra powieść, co najważniejsze nie nudzi, posiada ciekawą fabułę i zaskakujące zwroty akcji. Pomimo tego, że dość wcześnie dowiadujemy się kto rozdaje karty w tej intrydze, do samego końca książka trzyma w napięciu. Finał tej rozgrywki jest naprawdę błyskawiczny, co może być przyczyną niedosytu u czytającego. Samo rozwiązanie nie jest złe, po prostu wygląda na bardzo oszczędne w słowa, tak jakby autor nie mógł przekroczyć wyznaczonej wcześniej liczby stron tej książki.
Świetnie skonstruowani zostali w tym utworze główni bohaterowie. Poza Mitchem na szczególną uwagę zasługuje jego brat Anson, oraz detektyw Sandy Taggart. Anson Rafferty to prawdziwy potwór, człowiek pozbawiony jakichkolwiek skrupułów. Taggart natomiast, to prawdziwy pies gończy, szkoda tylko, że nie odegrał większej roli w tej historii.
Uwielbiam kiedy Dean grzebie w psychice człowieka i wyciąga na światło dzienne wszystkie brudy z dzieciństwa głównych bohaterów. Pod tym właśnie względem, rodzinny dom Raffertych wydaje się być idealnym przykładem. Nie na próżno mówi się, że owoc gnije od środka.
Polecam "Męża" potencjalnym czytelnikom, gdyż to niezbyt długa historia, dająca dużo frajdy z lektury. Pomimo braku wątków nadprzyrodzonych i wielogatunkowej mieszanki, czuć w tym utworze starego, dobrego Koontza.    

Jedna powtórka -"Nieśmiertelnego", reszta to już nie czytane dotychczas tytuły, a mianowicie: cztery "Oddy", dwa "Frankensteiny", oraz "Mroczne ścieżki serca/Twarz/Fałszywa Pamięć/Apokalipsa/Dobry zabójca/Inwazja/Oczy ciemności/Przepowiednia/Twoje serce należy do mnie". W sumie 15 książek.

Całkowicie się z tobą zgadzam Tomku. Te typowo sensacyjne dokonania Deana z ostatnich lat to trochę inne oblicze Koontza. Czyta się je całkiem przyjemnie i czuć w nich jego rękę, ale faktycznie nie pozostawiają tak wyraźnego śladu w pamięci i nie potrafią zdemolować czytelnika aż w takim stopniu jak np. "Złe miejsce" czy "Łzy smoka".
Chociaż jak czytałem pod rząd wydania Albatrosa i przeczytałem "Oczy ciemności", to odniosłem wrażenie jakby ta powieść powstała w tym samym okresie co "Mąż"! A tu się okazuje, że dzieli je 25 lat różnicy.
Także czasami można się lekko zdziwić i tym samym wychodzi na to, że jednak styl Deana aż tak bardzo nie ewoluuje jakby się nam wydawało.
 

Będzie audiobook Małżonka

Dobry zabójca był chyba jeszcze, a co więcej to się musi szef wypowiedzieć.

Skończyłem dziś "Męża". I znów w przypadku Koontza mam mieszane uczucia. Nie sposób odmówić mu plastyczności języka. Nie sposób odmówić mu też gmatwaniny pomysłów - często fajnych - które przelewa na papier.

Jednak z gorącej #3 czytanych przeze mnie kryminałów Deana - "Prędkość", "Dobry zabójca", "Mąż" - to właśnie ta ostatnia w moim odczuciu jest najsłabsza.

Ok, właściwie odnośnie wiarygodności przyczepiać się raczej nie mogę niczego. Może i było kilka niedociągnięć, jednak żadne nie raziło po oczach tak, żeby to zapamiętać i zacząć myśleć "nosz kurde.... ". Jednak przeszkadzało mi takie dość szybkie odmienienie losów

Fajnym zabiegiem było właściwie zdanie po zdaniu odmienienie sytuacji w powieści.
Troszkę też nie podobał mi się epilog, zbyt słodziutki był. Nie przepadam za rozwiązaniami w stylu
Językowo książka fajna, kilka wątków świetnych. Jednak po całej lekturze po raz drugi u Koontza mam wrażenie - "no hej, czegoś mi tu ciągle brakuje". Czuję się po lekturze tak, jakbym oglądał film, w którym urwało kilkanaście minut, do tego całokształt wywołał takie dziwne wrażenie "mogło być lepiej".

O, fajnie, że odpisałeś
Jakoś rok temu mi Beaver gorąco polecał "Intensywność" zachwalając jako "najlepsza książka Koontza". Mam ciągle na listach "do kupienia" oraz "chcę przeczytać", także na pewno po to sięgnę za jakiś czas
W tym roku planuję jeszcze ze 2 spotkania z Koontzem. Na pewno wezmę się za "Wielkie małe życie", bo najzwyczajniej w świecie kocham psy. A z pozycją numer 2 się waham. Polecałeś mi "Nieznajomych", mnie z kolei bardziej ciągnie do czegoś nowszego, jak np. "Recenzja" albo "Mroczne popołudnie".

Tyle, że Recenzję i Mroczne popołudnie mam w domu, a Dom śmierci i Co wie noc musiałbym kupić