Ano byłoby miło, gdyby termin jakim nas swego czasu uraczyli, okazał się wiążący  . Tak sobie myślę, że lada dzień (po niedzieli ) powinien pokazać się u nich na stronie fejsbukowej jakiś plakat reklamowy, tak jak to było ostatnim razem w przypadku "Recenzji"  ... chyba, że w kwestii wznowień nie mają takiej polityki promowania swoich tytułów, cholera ich wie??  

Ktoś już kupił/widział? Jaki spojler w opisie mamy? Bo na książce z reguły dodają gratis 1-2 spojlerowe zdania 

Właśnie nabyłem sobie w ramach dokładniejszego poznawania wroga "Opiekunów" na allegro. Jak widzę lepiej książkę oglądać tylko z przodu i nie zerkać na opis 

No, gdyby nie mój kwartecik to pewnie bym ją niedługo czytał  . Ale za jakiś czas kolejna nowość, to może jakiś kolejny kwartecik by sobie przyszykować  .

no przecież ciągle ktoś do nich pisze na fb na temat spojlerowania i okładek, ale pan K. przecież pisał że to jego piaskownica i jego zabawki, więc będzie robił co chce.
Niestety obecny wygląd tyłu okładki sprzyja obszernym opisom niestety..

Ekspansja na terytorium wroga trwa i ponoszę klęskę za klęską. Ten Koontz jednak umie pisać dobre powieści. Najpierw świetni "Nieznajomi" teraz jeszcze lepsza książka czyli "Opiekunowie".

Właściwie to nie wiem czym mnie tym razem kupił Koontz (ok wiem ale o tym potem). Historia nie jest skomplikowana, za to prosta i bardzo dobrze poprowadzona. Co fajne to pojawiające się dwuznaczności moralne. Postacie są zgoła podobne do tych z "Nieznajomych" mają swoje lęki i dziwactwa. Główni bohaterowie w porządku... chociaż trochę standardowi. Mi to nie przeszkadza. Dobrze wykreowana postać Vince. Bardzo bezwzględna i w dość oryginalny sposób szalona postać. Lubię takie schwarz charaktery. Postaci drugoplanowe też wypadają korzystnie, czy to prawnik Garrison czy dr Keene.

Jak widać ani postacie, ani historia nie są tutaj atutem dominującym. Więc co nim jest? Oczywiście pies Osadzenie w fabule jako głównego wątku psa było strzałem w 10. Jestem z tych co nie lubią kotów za to kochają psy. Psy zawsze mnie rozczulały. A jeszcze ostatnio opiekowałem się 10 tygodniowym golden retriverem mojej siostry gdy pojechała na urlop. Więc uczucia jakie miałem do Einsteina mogły być tylko pozytywne


Jak już mówiłem kocham psy Sam nie mógłbym mieszkać w domu, w którym nie będzie czworonożnego futrzaka. Widać, że Dean Koontz też kocha psy i za to zawsze go będę lubił

Drugim czynnikiem wpływającym na bardzo pozytywny odbiór powieści jest

Co mi się nie podobało? To co często nie podoba mi się u Kinga czyli zakończenie. Ale to minus taki na siłę.

Podsumowując książka świetna i godna polecenia.

Tradycyjnie zwracam się z pytaniem do ekspertów: co dalej? Wcześniejsze 2 wasze typy odnośnie tego co powinienem Koontza przeczytać sprawdziły się w 100% więc wolę się zdać na was w dalszym obcowaniu z twórczością Deana

Ze swej strony oprócz tego co napisał Ciacho to polecę powieści Pieczarę gromu oraz Przełęcz śmierci bo są to również fantastyczne i przerażające książki Koontza .

Potwierdzam słowa przedmówców   . "Opiekunowie" z Einsteinem w roli wodzireja [ ], to wizytówka prozy Deana - powieść, do której z wielką ochotą warto wracać po latach  . Akurat tak się złożyło, że właśnie połykam ją sentymentalnie (ale i nie tylko sentymentalnie ), bodaj po raz czwarty (ale po raz pierwszy w nowym tłumaczeniu made in Albatros ) i do finiszu pozostała mi niecała setka, także wkrótce dorzucę się do worka staro-nowych wrażeń z lektury .

A z innych pozycji autora - cóż, trudno być oryginalnym, gdy w zestawie mamy "Odwiecznego wroga", "Intensywność", "Łzy smoka" (Smocze łzy), "Grom" (Anioła stróża), czy "Złe miejsce" . Dorzuciłbym jeszcze "Zwierciadło zbrodni" (Niezniszczalnego) oraz "Północ" do listy czołowych utworów . O wielu pewnie zapomniałem i tak   .

Nowe utwory Koontza, te z obecnego milenium lepiej zostawić sobie na później, bo im Dean starszy tym bardziej eksperymentalny twórczo, co nie zawsze spotyka się z takim samym uznaniem czytelników, jak przy przeglądzie jego twórczości z dekad 1980/90  , aczkolwiek wśród utworów napisanych po roku 2000 też znajdzie się wiele dobrego   .

Kilka dni temu skończyłem "Opiekunów" i wrażenia po ponownej lekturze rzecz jasna pozytywne  . Trudno dodać coś nowatorskiego i odkrywczego, skoro powieść podobała mi się zarówno przed laty jak i teraz  . Obecnie może nieco bardziej skupiłem się na wczuciu w sferę obyczajową bohaterów - i tak, samotne losy Travisa i Nory (każda z tych postaci introwertyczna na swój sposób ) śledziłem z ogromnym zaciekawieniem, kibicując im w trakcie powrotu do starego świata (Travis) i wchodzenia w zupełnie nowy (Nora)  . Wpleciony w ich znajomość wątek Einsteina z jednej strony wzbogacił ów obraz w sielskość, a z drugiej w dreszczyk napięcia związany z motywem Obcego, podążającego uparcie za czworonogiem  .

Podczas obecnego czytania "Opiekunów" nieco inaczej odebrałem właśnie wątek Outsidera, gdyż zabrakło mi nieco głębszego wglądu w tę postać - wiem, trudno oczekiwać od tak specyficznej kreatury [], by rozwodzić się nad nią wzdłuż i w szerz, ale były momenty w książce, gdzie akcja toczyła się wyłącznie w obrębie psa i jego towarzyszy, podczas gdy w międzyczasie ciekawie mogłyby być przedstawione trudne losy Obcego, ukrywającego się gdzieś pośród nocy i łaknącego niemożliwego dlań normalnego życia... co tak naprawdę uwidoczniło się czytelnikowi dopiero w finalnych scenach książki  .

Innym istotnym aspektem, który dostrzegłem po latach na kartach "Opiekunów", to motyw nieufności i niechęci do władz i rządu ukazany w postawie Travisa (i Garrisona Dilwortha  ) wobec agendy dowodzonej przez Lemuela Johnsona  . Recz jasna znaleźć tutaj można analogię do historii biograficznej samego Deana Koontza, który już za młodych lat stracił poszanowanie dla elit rządzących i który wielokrotnie w swojej prozie wskazywał na konflikt jednostek cywilnych z aparatem władzy i jego polityką czarowania i mydlenia oczu  .

Jako całość, książka w moich oczach nie straciła na swojej wyjątkowości na przestrzeni tych nastu lat, jakie dzielą moje pierwsze i obecne wrażenia z lektury  . Po prostu stary, dobry Koontz charakteryzujący się świetnym pomysłem i równie kapitalnym przelaniem go na papier . Dramat obyczajowy, fantastyka naukowa i thriller, czyli koktajl międzygatunkowy jakim ów autor uraczył mnie już wielokrotnie w pozytywnym tego słowa znaczeniu  .