"Inwazja" wydaje się być u nas mało popularną powieścią Koontza, bo na polskim rynku jest stosunkowo młodą książką, premierę w "Albatrosie" święciła raptem kilka wiosen temu  . Nie oznacza to jednak, iż utwór sam w sobie do młodych należy, Koontz wszak opublikował owe "Twilight Eyes" w 1985 roku, a więc całe ćwierćwiecze z hakiem temu!!  . Ta obszerna książka sama w sobie jest więc odzwierciedleniem tamtego, sławetnego stylu pisarza; czytając ją czuć klimat owej niesamowitości znamiennej dla twórczości Deana z lat 80-tych ubiegłego wieku  .

"Inwazja" zawiera w sobie wszystkie te elementy, jakimi lubujemy się zaczytywać w prozie Koontza . Jest osamotniony bohater, jest towarzysz [nie]doli, mamy również mrok, tajemnicę i fabułę pełną zatrważających opisów i zjawisk!!   A nade wszystko nietuzinkowego, oryginalnego i budzącego przestrach wroga, a raczej wrogów, z jakimi zmierzyć się musi główna postać utworu - Slim McKenzie   Bohater ten poprzez swój dar, czy raczej przekleństwo, dzięki któremu rozpoznaje intruzów wśród normalnych ludzi, jest niejako tożsamy z wiele młodszą postacią ze świata literackiej fikcji Koontza - a mianowicie z Oddem Thomasem . Obaj młodzi mężczyźni naznaczeni są specyficzną zdolnością, poprzez działanie której rozpoznają wrogość świata niedostępną innym śmiertelnikom  . I od ich  heroicznych wyczynów - jak nietrudno się domyślić - zależeć będzie życie wielu ludzi, czy nawet istnienie całej ludzkości zagrożonej przez chaos i siły zła roztaczające swe macki nad ziemskim padołem .

Ta zbieżność głównych aktorów na planie "Inwazji" oraz "Odda Thomasa" to nie tylko umiejętności czyniące z nich wybrańców . Tak Slim McKenzie, jak i kucharz z Pico Mundo relacjonują nam wydarzenia z pierwszej ręki, a więc w obu utworach mamy do czynienia z narracją pierwszoosobową, co na kartach powieści Koontza nie gości zbyt często .

Na tym jednak podobieństwa się kończą. Bohater "Inwazji" w odróżnieniu od głównej postaci sagi "Odd Thomas" ma znacznie mroczniejszą oprawę opowieści, w której sam uczestniczy . Starszą powieść DEana charakteryzuje przede wszystkim zdecydowanie większy ładunek napięcia, atmosferę grozy czuje się niemalże na każdej stronicy, co niesamowicie podkreślają mroczne koszmary Slima, oraz jego spotkania z podstępną armią wroga...

W powieści podobało mi się również środowisko, w jakim rozgrywa się znaczna część akcji . Lunapark i jego obyczaje to bardzo dobre miejsce dla zobrazowania pełnych napięcia scen rodem z najgorszych koszmarów . Posępne obiekty, zalegające tu i ówdzie cienie, a także tajemniczy ludzie żyjący w zamkniętej społeczności stanowią doskonałe pole manewru dla mrocznej, rozbudowanej fabularnie historii, jaką z całą pewnością jest "Inwazja"  .

Oprócz aury nieustannego zagrożenia utwór Koontza bogaty jest także w wątek miłosny, który jednak mimo kilku dosyć pikantnych scen cielesnych zupełnie nie razi w oczy i nie osłabia całościowej mrocznej wymowy książki .

Samo zakończenie uważam za jedno z najlepszych, jakie zaserwował nam autor w swojej obszernej twórczości. Pozornie jest szczęśliwe, ale tak naprawdę będące tylko jedną wygraną bitwą w szykującej się wojnie; można powiedzieć, że cała "Inwazja" to taki mały, epizodyczny wstęp do czegoś znacznie większego, o czym samo myślenie przerasta nasze zmysły . Otwarty finał tej powieści nie doczekał się jednak kontynuacji, ale może to i dobrze zostawić ów utwór w takim trwożnym niedopowiedzeniu, aniżeli dorabiać mu sequel, któremu pierwowzór postawiłby tak wysoką poprzeczkę, raczej nie do pobicia .

Zatem "Inwazja" jest powieścią, którą gorąco polecam nie tylko sympatykom prozy Deana, ale rzecz jasna każdemu, kto lubi klimatyczne, mroczne historie z dużą dawką enigmy  . Naprawdę warto sięgnąć po niniejszą cegłę i przekonać się, ze książka ta, choć mało popularna w dorobku pisarza, ma w sobie coś szczególnego i doskonale wpisuje się w kanon powieści grozy  .

Wszystko jest pod kontrolą Jarku, zostawiłem ją sobie na koniec jako przysłowiową wisienkę na torcie. Wszak to pozycja z najlepszych lat twórczych Deana, także pokładam w niej spore nadzieje i jestem wręcz pewny, że się nie zawiodę.

Ufff... a jeszcze trochę, a w moich myślach zacząłby krystalizować się czarny scenariusz, jakobyś cisnął tym obszernym tomiszczem w kąt, uznawszy iż nie jest ono warte choćby cienia komentarza na forum  .

A tak serio mówiąc, to czekam na Twoje rozpływanie się w zachwytach nad "Inwazją", powieścią, w której czytelnik doświadczyć może mnóstwa klimatycznych smaczków, tak znamiennych dla twórczości Deana z lat 80-tych  .

To ostatnia recenzowana pozycja Koontza? Będzie mi brakować twoich wypocin  , wspólnie z Jarkiem jesteście mistrzami tego pokoju.

PS. Jeśli szukasz jakichś inspiracji to koniecznie Lee Child