O.K. To tylko nasza czwórka potem dojeżdża chyba... nie musimy na nikogo już czekać?

Gdyby ktoś chciał, trochę fot - https://picasaweb.google.com/akamyszka/Polcon2011 

Świetny wyjazd naprawdę. Potrzebowałem czegoś takiego tego lata. Odcięcia się od rzeczywistości, a  wyjazd do Poznania mi to dostarczył! Było wyśmienicie - na wszystkie trzy kolory

Co prawda sam Polcon nie dostarczył wielu atrakcji (przynajmniej dla mnie), prócz kilku spotkań i prelekcji (no i kiepskiego tatuażu), to towarzystwo zrekompensowało wszystko z nawiązką. W sumie to głównie jechałam spotkać się z ludźmi i jak dla mnie mogliśmy w ogóle nie wychodzić z domu.

Jak zwykle 'kupa' śmiechu .

Sobotnie planszówki tak odsypiałam, że zaspałam dziś do pracy pierwszy raz w historii mojej całej kariery zawodowej I mniej by to bolało, gdybym tego pieniążka jednego nie przegapiła i przynajmniej raz pokonała Inga! Nie mogę tego przeboleć, choć może nie powinnam tego pisać, bo wredota ma tylko większą uciechę.

Kurczę...ja nie wiem jak pozostałe osoby z forum mogą tak z premedytacją rezygnować z takich fajnych spotkań Toż to sama przyjemność i naprawdę warto było te 6h tłuc się pociągiem.

Dzięki wszystkim i do szybkiego zobaczenia.

Mando cierpi w samotności i to nie z naszego powodu, więc słabe pocieszenie

A faktycznie... hmmm.

Mimo że nie było zbyt porywająco na Polconie, to muszę powiedzieć, że nie jestem zawiedziony. Jest tak oczywiście głównie dzięki wam, drogie Przyjaciółki i drodzy Przyjaciele, ale i sam konwent nie był ostatecznie taki zły. Program był tak napięty, że nie było możliwości wyjść na dłużej na żarcie i picie, ani nawet na posiedzenie w ogródku przy piwie. Jeśli chodzi o program: niektóre panele były co prawda nudne, ale dzięki nim poznałem lepiej osobiście niektórych pisarzy. Nie mówię nawet o Dukaju, który zrobił na mnie gorsze wrażenie niż się spodziewałem (może dlatego, że widać jak bardzo niechętnie jeździ na takie spotkania i konwenty, mimo że stara się dobrze to ukryć). Pogadałem sobie bliżej z Maćkiem Parowskim, który okazał się człowiekiem, że do rany przyłóż, tak serdecznym i miłym jak mało kto. No i mądrze mówił chociażby na panelu o Lemie. Po Polconie mogę też uznać za bardzo inteligentnych w moich oczach kolejnych polskich autorów: Wita Szostaka i Szczepana Twardocha. Dzięki temu nie żałowałem już pieniędzy na kupno ich książek, które na Polconie można było nabyć w dosyć niskich cenach (chociaż Szostaka nie dostałem niestety - podobnie zresztą jak Huberatha, kolejnego gościa, który wygląda na takiego, co ma łeb na karku). Także Polcon w pewnym sensie zmienił moje zapatrywania na polską fantastykę i jeśli książki wspomnianych ludzi okażą się naprawdę dobre, to walnę z bańki każdego, kto powie, że polska fantastyka jest w dzisiejszych czasach gówniana .

Negatywnymi punktami konwentu był bluźnierczy psycho-fan Joshiego i Lovecrafta na spotkaniu z Dukajem, no i niemożność wnoszenia piwa na teren konwentu  . No i jak wspomniałem - lekki zawód samym Dukajem, który pisarzem jest genialnym, ale skrycie niechętnym takim akcjom jak konwenty, co można było zauważyć kiedy się zwróciło uwagę na to, jak rzadko się uśmiecha.

No i podziękowania jeszcze raz dla Lintów za fantastyczną, cierpliwą i miłą gościnę, a także dla ich zwierzaków, bez których byłoby pusto w ich domu . Myślę, że Lintowie i wyszli na tym całym przedsięwzięciu na minus pod względem pieniężnym, ale wspaniałe wspomnienia powinny zrekompensować ubytki materialne . Bardzo się cieszę, że wreszcie mogłem chociaż trochę bliżej pogadać z Gage'em i Agą, oraz że poznałem wreszcie osobiście Varjusa-wariata . Jaki szok przeżyłem kiedy go zobaczyłem. Spodziewałem się spokojnego intelektualisty, a przede mną stanął luzacki gość z fajkiem między zębami . A to co zrobił w sobotę rano... Błe!

Jeszcze jedną osobistą refleksję wyniosłem z tego wyjazdu. Pierwszego dnia piłem chyba ostrzej niż mi się zdawało, sądząc po bełkocie jaki ze mnie wypływał i czkawce przed spaniem (pamiętam to dobrze!), no i kacu na drugi dzień. Ale najgorsze jest to, że w pozostałe dwa wieczory nie miałem już na nic siły - nawet na dłuższą chwilkę rozmowy z kimkolwiek. W wieczór pizzowy to jeszcze zrozumiałe, bo to dzień po ostrym starcie, ale dlaczego tak szybko padłem w sobotę w nocy? Chyba zmęczyło mnie użeranie się z wami przy "Posiadłości szaleństwa" . Mam nadzieję, że o to chodzi, bo jedynym innym sensownym wytłumaczeniem jest tylko starość .

Do zobaczenia jak najszybciej na Falkonie ferajno!

W sobotę idąc na gigantycznym kacu w południe na konwent, ktoś do mnie mówi "cześć". Patrzę, nie poznaję, ale odpowiadam, bo pewnie się koleś pomylił. Chwile później, jakoś przy bramkach, zrównuje się ze mną i wtedy poznaję, że to Varjus. Zamieniamy ze 2 zdania, ja mówię, że mam mega kaca i on też. On mówi, że se siądzie na ławce, siada, a ja próbuję iść na konkurs, na który nie docieram. I to z grubsza chyba całe moje spotkanie z kolegą Nie przypominam sobie byśmy jeszcze podczas konwentu się widzieli

Oj tam oj tam...