Biuletyn Carpe Noctem #4

KLIK

Zapraszamy do lektury czwartego numeru Biuletynu Carpe Noctem, który poświęcony jest polskiej klasyce grozy. Ze wstępu:

Przed przystąpieniem do tworzenia czwartego numeru Biuletynu Carpe Noctem zdawaliśmy sobie sprawę z wielkiej ilości materiału ?do przekopania?, ale tak naprawdę dopiero w trakcie pracy w pełni sobie uświadomiliśmy, jak obszerna jest polska klasyka grozy. Najdłuższym etapem nie było samo tworzenie tekstów, ale dyskusja, o kim napisać w biuletynie. Pula nazwisk i dzieł była ogromna, a wybór wcale nie taki oczywisty. W końcu jednak doszliśmy do porozumienia i z zapałem wzięliśmy się do roboty, by czwarty numer naszego nieregularnika pojawił się jeszcze przed weekendem majowym.
Dziś przedstawiamy go naszym Czytelnikom, mając nadzieję, że obalimy fałszywy, ale dość rozpowszechniony pogląd, wedle którego W Polsce horror czy weird fiction tworzą się w Polsce od niedawna. Staraliśmy się, by każdy znalazł coś dla siebie, więc stawialiśmy na różnorodność - znajdziecie tutaj artykuły o Tadeuszu Micińskim, dwóch mrocznych Janach: Gnatowskim i Huskowskim, esej o Historiach maniaków Romana Jaworskiego czy analizę Wampira Reymonta. Nie mogło oczywiście zabraknąć tekstów o Stefanie Grabińskim, a także szkicu o grozie dwudziestolecia międzywojennego, która zerwała z romantycznym sztafażem i przeniosła się z opuszczonych zamczysk do hangarów lotniczych czy dworców kolejowych. Na koniec zostawiliśmy Wam odrobinę ?polecanek? w postaci recenzji Ja gorę i Mirandy oraz dialog o pograniczach grozy, który pokazuje m.in. fakt, że groza to nie tylko domena prozy, ale też poezji, dramatów czy nawet malarstwa.
Jak więc widać, napisaliśmy sporo, ale jeszcze więcej? nie napisaliśmy. Zabrakło tutaj miejsca choćby dla Mieczysława Smolarskiego, Stanisława Czosnowskiego, Narcyzy Żmichowskiej i wielu innych. Trzeba jednak pamiętać, że nie aspirujemy do monografii polskiej klasyki grozy, ale prezentujemy jedynie jej niewielki wycinek, by zachęcić Czytelników do eksplorowania tej fascynującej dziedziny na własną rękę. A zachęta ta będzie bardziej przekonująca, jeżeli zamiast pobieżnej i powierzchownej syntezy klasyki literatury grozy zostanie przedstawiona zostanie jedynie jej część, ale za to dogłębnie i szczegółowo.
Na koniec chciałbym jeszcze w imieniu Redakcji Biuletynu Carpe Noctem podziękować wszystkim, którzy pomogli nam w tworzeniu tego numeru: Elizie Krzyńskiej-Nawrockiej, Grzegorzowi Labudzie, Damianowi Lechwarowi i Stanisławowi Żuławskiemu. Dzięki Wam ten numer zwiększył nie tylko swoją objętość, ale przede wszystkim poziom merytoryczny. Dziękujemy!
Amerykanie mają Poe?a i Lovecrafta, Austriacy Meyrinka, Brytyjczycy Jamesa. A my? Przekonajcie się sami, że nie mamy się czego wstydzić