Gotham Cafe

(http://cdn.seriable.com/wp-content/uploads/2014/03/fargoposter-700x400.jpg)


Jakim cudem na forum pełnym ludzi ze świetnym serialowym gustem nie ma jeszcze wątku o Fargo?!  :shame:

Krótko - to najlepszy serial, jaki obejrzałem od czasów Utopii i w ogóle jeden z najlepszych jakie kiedykolwiek widziałem. Klimat miażdży, muzyka też, goście od castingu powinni dostać wszystkie nagrody wszech świata. Tak świetnemu serialowemu aktorstwu nie dorównuje chyba nawet True Detective! Kapitalnie rozpisani bohaterowie - nie ma tak, że ktoś wkurza albo nudzi, ciężko tu wybrać najfajniejszego (no dobra, dosyć łatwo, ale już z drugim miejscem będą problemy). Sporo nawiązań do filmu Coenów - miałem o tyle szczęście, że serial zacząłem od razu po obejrzeniu filmu, więc w zasadzie nic mi chyba nie umknęło - i śmiem twierdzić, że film, jak genialny by nie był, do serialu nawet nie ma startu  :D

Do samego zakończenia mógłbym mieć trochę wątów, ale to może jak ktoś się wypowie :)

10/10 i do ulubionych! Polecam każ-de-mu!!!!

Fargo to perła wśród seriali! Po prostu doskonały pod każdym względem: scenariusza, klimatu, aktorstwa (True Detective może się schować ze swoim gwiazdorskim castingiem ;)).
Właśnie, aktorstwo... . Zaczęłam oglądać ze względu na drogiego Watsona, tj. Freemana, ale choć jest on tu fenomenalny i genialnie pokazał przemianę Lestera, nie jest to jego serial :D. Thornton jako diabelski Malvo kradnie całe show :diab9:! Bałam się go jak diabli :D! Wrażenie robi także Tolman i jej Molly, świetna kobieca postać, także młody Hanks i jego pierdołowaty Gus to czysta poezja. Colin wygląda jak tata i talent aktorski też po nim odziedziczył :D. Ale w tym serialu genialnie napisane i zagrane są też postacie drugoplanowe, np. komendant policji, Oswald (mistrz!), albo agenci FBI, albo ojciec Molly, albo córka Gusa, albo parka migających bandytów, albo wdowa i jej synowie :D, albo stary Grek i jego syn, nawet ich pies był genialną postacią, moim zdaniem :D!! Dzięki takiemu zapleczu serial nabiera kolorytu i rozrywkowego charakteru :D. Oglądałam to na bieżąco i nie mogłam się doczekać na kolejny odcinek. Końcówka nie zawiodła mnie jak True Detective. Łyknęłam ją bez popity :D! Czekam na drugi sezon z niecierpliwością!
Aaa, chciałabym mieć sweter z takim motywem jak na zdjęciu powyżej :D :serducho:

Ja jestem na 5tym odcinku i przyznaje ze jest super!
Ma klimat! :)
Naturalnym z jednej strony jest porownywac Fargo do True Detective jako dwoch (podobno) najlepszych serialowych nowosci zeszlego roku, z drugiej strony seriale te są tak rózne (mimo z kolei po czesci wspolnych watkow jak chociazby policja, morderca itp.).
True Detective bardzo mi sie podobalo, tyle ze TD bylo mocno na serio, Fargo mi sie podoba i mimo kilku mocniejszych scen calosc jest zabawna i prowadzona z przymruzeniem oka :)

Zobaczymy jak dalej ale po tych 5ciu odcinkach musze powiedziec ze jest na prawde bardzo spoko :)

No to ciśnij Stebb, bo warto, ja to w takim tempie jak Fargo to chyba tylko 24 oglądałem  :D

A na drugi sezon też czekam

Hehe, bo Ty Yave to jesteś typowy Ślizgon, pragnący triumfu zła :D ;)!

No a nie chciałaś, żeby

No...

No jasne, szkoda by było

Tak

Hehe, faktycznie
A tymczasem Fargo podbił Złote Globy, zgarniając statuetkę za najlepszy miniserial i dla Thorntona za najlepszą rolę męską (w tej kategorii to konkurencję miał nieziemską - McConaughey, Harrelson, Freeman - damn! Sam bym nie wiedział komu dać nagrodę :D )

Thorntonowi się należało, choć szkoda Matthew, w ogóle szkoda True Detective, bo nic nie dostali, Fargo pozamiatało :D.

Oglądał ktoś sezon 2?

Jak dla mnie rewelacyjny jak część pierwsza. A może i lepszy. Te 10 odcinków było najlepszą rzeczą jaką było mi dane oglądać w tym roku. Taka porcja emocji, humoru i zaskoczeń... kilka sezonów Walking Dead by można tym obdzielić. Jak i rewelacyjnymi postaciami. Wśród których króluje... i nie wiem od kogo zacząć :) W pierwszy sezonie mieliśmy Lorne Malvo i Lester Nygaard. Teraz mamy po pierwsze przestępczą rodzinę Gerhardtów. Wśród, której prym wiedzie Dodd Gerhardt i jego pomocnik Hanzee. Z drugiej strony mamy mafijną przedsiębiorczość z Kansas City. I tutaj wyróżnia się Mike Milligan sypiący cytatami z rękawa. W wojnę totalną o terytorium między przestępcami przypadkowo wplątuje się małżeństwo Blomquistów. Z rewelacyjną Peggy. I w tej roli powalająca na kolana Kirsten Dunst. A i przedstawiciele prawa tym razem mają coś do powiedzenia i są bardziej wyraziści od Molly z sezonu pierwszego.

Intryga jest świetnie skrojona, seria przypadków prowadzi bohaterów w efektowny sposób do zguby. Serial świetnie gra na emocjach, śmierć kilku postaci mocno rusza. Realia Ameryki końca lat 70 oddane bezbłędnie. Realizacyjnie serial jest genialny (podział ekranu na części!). Odwołania do sezonu pierwszego zacne.

Serial roku jak nic.

Ja jestem w połowie drugiego sezonu, ale jest dobrze :) No i ej, w piątym odcinku pojawia się Bruce Campbell :D

Dziś zaczynam serial wraz ze swoją lepszą polówką. Jesteśmy świeżo po skończeniu drugiego i jak na razie ostatniego sezonu rewelacyjnego "The Knick". Nie ukrywam, że to wasze opinie zachęciły mnie do tego. Fargo minimalnie wygrało z Breaking Bad.  Mam nadzieję, że będzie warto :)

Fargo to obecnie najlepszy serial w tv ;)

Obejrzałem sezon 1. Podobało mi się, było dobrze, momentami nawet bardzo, ale "oryginału" Coenów to nie przebija. Trudno zresztą porównywać 10-cio odcinkowy serial to półtoragodzinnego filmu, ale obraz Coenów był siłą rzeczy o wiele bardziej zwarty i przez to osobiście mocniej uderzył mnie po bebechach. Dodatkowo scenariusz pierwszego sezonu ma kilka słabych punktów i porzuconych wątków.

Jeśli o słabe punkty idzie - to nade wszystko sposób, w jaki połączono wydarzenia starsze z tymi nowszymi. Z kolei porzucone wątki - niezbyt ładnie zakończono wątek Króla i okupu. . Z innych dziur - szkoda, że nie pokazano końcowych losów rodziny brata Lestera. Brakowało mi tu jakiegoś epilogu. .

Generalnie jednak fabuła wciąga, twórcom udało się mniej więcej odtworzyć klimat z filmu braci Coen, do tego galeria postaci urozmaicona i ciekawa. Postać Malvo rzeczywiście przerażająca i fascynująca jednocześnie, chociaż... może odrobinę zbyt "komiksowa", za bardzo badassowa ;) Przemiana Lestera też trochę za bardzo skokowo wyszła. Gość był zgorzkniały i miał prawo czuć żal do wielu osób, ale... w końcowych odcinkach był już w zasadzie draniem bez sumienia, bez jakiegokolwiek kodeksu moralnego. Obie główne postaci zostały jednak koncertowo zagrane przez Thorntona i Freemana. Wrażenie na mnie wywarła też Allison Tolman - jej Molly to zresztą świetna postać.

Podobały mi się też te różne okołofilozoficzne wstawki, wstawione w dialogi, w formie zagadek, przypowieści i tym podobnych. Budowało to specyficzny klimat, dodając nieco powagi do fabuły prowadzonej jednak z lekkim przymrużeniem oka.

Oglądając serial zwróciłem uwagę, że aż kilka razy wspomniana została tu sprawa z roku 1979 i pomyślałem sobie, czy drugi sezon nie będzie właśnie o tym - i tak, jak widzę, jest. Bardzo fajny pomysł. A skoro drugi sezon bywa oceniany wyżej, niż pierwszy, szybko się za niego zabieram. Za pierwszy - mocne 7/10, więcej nie dam ;)

Mało! :D

Drugi sezon też daje radę, ale ja stawiam wyżej jedynkę jednak. Minimalnie, bo oba sezony są na podobnym, wysokim poziomie :D Pierwszy sezon po prostu był bardziej klimatyczny, no i miał Malvo :D

Hehe, moje 7 to takie Wasze 9 ;) Generalnie historia aż tak mnie nie pochłonęła, do tego dochodzą te wszystkie wady - przynajmniej w moich oczach to wady - które wymieniłem głównie w spoilerach. Generalnie - troszeczkę ta historia się rozłazi, no.

Już nie pamiętam tak dobrze pierwszego sezonu, żeby móc się w jakiś konstruktywny sposób odnieść do spoilerów ;) Wiem tylko, że też byłam lekko zawiedziona tym, że nie pokazano jak zakończył się wątek brata Lestera. Ale nie aż tak, żeby za to tylko 7 dawać ;)

Z drugim sezonem to w ogóle jest dziwnie, bo mimo, że jest do pierwszego bardzo podobny (w sensie klimatu i pisania dialogów), to jest w tym samym momencie kompletnie inny  :D Postaci i wątków jest o wiele więcej, intryga jest bardzo szeroka i choć wszystko stoi na wyjątkowo wysokim poziomie, to właśnie przez ten natłok przeróżnych kwestii ciężko się komukolwiek wybić tak, jak zrobił to Malvo w pierwszym sezonie. Niby protagoniści są w porządku, aktorsko rewelacja (Kirsten Dunst to gra tu rolę życia) i typowa fargowska atmosfera to jakoś lekko gorzej mi się wspomina drugi sezon, ale też pierwszy pamiętam już tylko jako "Lorne Malvo Show" :D No i pozostaje też mocno kontrowersyjne zakończenie ... no ale to sam zobaczysz. Powiem szczerze, że tu Twoja ocena bardziej mnie ciekawi niż w przypadku sezonu numer 1  :D

No mi osobiście to w drugim sezonie nie pasowało, tzn. fajnie to było ukazane w pierwszym odcinku, tak subtelnie, ale potem scenarzyści za mocno ten motyw wykorzystali :D :haha:

No to drugi sezon za mną. Podobał mi się nieco mniej, niż pierwszy. Trudno powiedzieć dlaczego. Już od pierwszego odcinka miałem podejrzenia, że ta historia będzie nieco mniej "moja", mocno zaniepokoiło mnie to i wraz z rozwojem fabuły bałem się, że wyskoczą z tym pomijanym w zasadzie w kolejnych odcinkach motywem w kluczowym momencie. No i niestety, wyskoczyli. Motyw kompletnie od czapy, zupełnie niepotrzebny, jakoś na pewno wpływający na ocenę całości.

Sama historia w którymś momencie wciągnęła mnie w stopniu porównywalnym z tą z sezonu pierwszego, chociaż... ciężko mi było znieść perypetie Eda i Peggy. Wyjątkowo irytująca para, której (prawie) wszystko wychodziło. Trzeba jednak pochwalić rozmach opowieści, ilość różnorodnych bohaterów, którzy mają tu coś konkretnego do powiedzenia a także mimo wszystko zaskakujące rozwiązania w fabule. Cała historia jest zdecydowanie mniej "fargowska", choć duch braci Coen jest cały czas obecny (inna sprawa, że historia mi nieco bardziej do Tarantino pasowała, a już na pewno Mike Milligan to bohater bardzo w stylu Quentina) - głównie w poczuciu humoru, którego jest tu więcej, niż w sezonie nr 1. Perełkami pod tym względem są wątek Reagana i tyrady Karla Weathersa.

Aktorsko nikt raczej nie wybija się tak bardzo, jak Thornton w sezonie pierwszym, ale cała obsada gra bez w zasadzie fałszywych tonów. Najlepsza jest chyba Kirsten Dunst, której postać mnie tak irytowała, że jest to dowodem, iż dobrze swoje zrobiła. Wilson jak to Wilson - solidny, bez fajerwerków. Podobała mi się Jean Smart i Racher Keller. Ciekawy jestem rozwoju kariery tej drugiej, toż to w zasadzie debiutantka. Z chłopów wybił się chyba tylko Nick Offerman.

Ogólnie dla mnie sezon na takie 6.5/10, bardziej z powodu Eda i Peggy, niż tego nieszczęsnego .

No tak podejrzewałam, że Tobie też się drugi sezon mniej będzie podobał. Peggy i ten jej mąż faktycznie byli bardzo wkurzającą parką i chyba w ogóle w drugim sezonie nie było nikogo na tyle fajnego, żeby mu było można kibicować, bo przy tych mafijnych porachunkach, to mi w sumie dosyć obojętne było, kto tam kogo wykończy ;) A pamiętam, że jak oglądałam ostatni odcinek pierwszego sezonu, to prawie wychodziłam z siebie, ze strachu o losy ulubieńców :D