The Rise of Skywalker (2019)Mógłbym się pastwić nad tym filmem godzinami, ale postaram się skrócić.
Jak byłem mały, to się lubiłem bawić żołnierzykami, figurkami bohaterów i plastikowymi dinozaurami. Wymyślałem sobie całe historie i za pomocą tych zabawek rozgrywałem potężne batalie, wypełnione kapitalnymi (jak na mój młodzieńczy umysł) zwrotami akcji. Bardzo żałuję, że wówczas Disney nie zauważył mego talentu, bowiem śmiało mógłby mnie brać na scenarzystę, ponieważ najwidoczniej zatrudnił ludzi na moim ówczesnym poziomie.
Ten film się nie trzyma kupy nawet przez 10 minut, choć w sumie jednak nie. Trzyma się kupy bardzo mocno
Ilość bredni jakimi wypełniona jest ta produkcja już nawet nie irytuje, ale wywołuje pusty śmiech. Gdy myślałem, że nie da się pobić poprzedniej części ze scenami rodem deus ex machina, ta odsłona pokazuje, że się dopiero rozkręca.
Podczas seansu siedziałem większość czasu z facepalmem na twarzy.
Jeśli miałbym wskazać jakieś plusy to jest warstwa realizatorska. Rzeczywiście jest to zrobione porządnie i chyba tylko dzięki temu nie chce się wyjść z kina po godzinie. Aktorsko jest niezwykle nijak. Nikt nie gra dobrze, niektórzy grają po prostu źle. Postaci nowych jak na lekarstwo i to takie wypełniacze. Zero ożywienia serii, toteż twórcy łapią się trupów - dosłownie.
Infantylność niewiarygodna.
Jak dla mnie 3/10 i jest naprawdę kiepsko.Najśmieszniejszy fragment filmu: groźne przemówienia imperatora i wtórujący temu chorał gregoriański sithów (choć armia dothraków też była urocza)
Z racji tego, że przed seansem dane było mi obejrzeć zwiastun nowych Psów, to taką parafrazą cytatu z tego filmu chciałem się posłużyć: a kto umarł, ten
