Stronka już działa

Spodziewałem się, że w niedługim czasie napiszę, że skończyłem pierwszą część "Wieży Zielonego Anioła", ale... nic z tego
Tak, jak "Smoczy tron" czy "Kamień rozstania" mnie wciągnęły (ze swoimi plusami i minusami), tak pierwsza część ostatniego tomu z biegiem stron zaczęła mnie coraz bardziej nużyć. Niestety   Pomimo ostrego dawkowania sobie książki, postanowiłem ją - póki co - odłożyć. Mnogość linii fabularnych, szatkowanie akcji kolejnymi przeskokami (przypominającymi trochę "Modę na sukces") wywoływało u mnie coraz większe znużenie i zobojętnienie na losy bohaterów. Póki co wymiękam.

Sorry, Tad.

Simmonsa też póki co nie czytam Cztery lata czekałem na Ilion, który... wylądował na półce
Ale z Williamsem to szczera prawda - wymiękam przy nim

Napiszę tak: o Williamsie napisałem, co napisałem, ale wczoraj wieczorem kawałek poczytałem. Zobaczymy, może się przemogę (bo wątek Miriamele w końcu się ruszył; zobaczym jak z resztą).

Z "Ilionem" jakoś mi się nie pali póki co

Skończyłem pierwszą część "Wieży Zielonego Anioła".
W końcu się przełamałem i gdy zakończył się wątek książka nabrała tempa i dużo bardziej mnie zaciekawiła. Nawet bym zaryzykował stwierdzenie, że pierwsze 150-200 stron było wręcz nudnych, jak flaki z olejem   Dopiero później bardziej się wciągnąłem w akcję książki, a fabularne twisty, to jest to, co lubię najbardziej. Co do Josui... król z niego żaden. Książę - co najwyżej mierny. Przywódca - z tyłka O dziwo zainteresował mnie wątek Rachel "Smoka". Co do reszty - strasznie mnie wkurzała Maegwin. Najpierw twierdziła, że skontaktowała się z bogami, a potem, że wraz ze wszystkimi jest w zaświatach, choć jej mówiono, że tak nie jest. Jeszcze mówiła o tym w taki głupkowaty, frywolny sposób, jakby była naćpana 

Z drugą częścią się póki co wstrzymuję. Sięgnę po coś innego. Mam ochotę odpocząć od fantastyki.

Pewnie się zasugerowałeś, że czytam co najmniej od początku września (kiedy pisałem te posty z narzekaniami). Nie, akurat w tamtym okresie porzuciłem lekturę, a wróciłem do niej w ostatni weekend 

Ostatnio (e... wczoraj ) zacząłem czytać "Operację Paperclip" Annie Jcobsen - więc się wstrzymam zarówno z ostatnim tomem Williamsa, jak i Simmonsem (choć go trochę zacząłem czytać). Książka opowiada o operacji amerykańskiego wywiadu u chyłku II WŚ, która polegała na wyłapywaniu i przewożeniu do USA niemieckich naukowców, aby ci - nawet zbrodniarze - pomagali USA w rozpoczynającej się zimnej wojnie. Kapitalna rzecz! Jakby co - literatura faktu (żadna powieść, czy coś, ale jako że autorka jest dziennikarką, to pióro ma świetne)

Przed momentem skończyłem drugą część Wieży Zielonego Anioła, a wraz z nią cykl Pamięć, Smutek, Cierń.

Przyznam, że całościowo cykl mi się podobał. Tylko podobał. Nie odczuwałem jakiejś palącej potrzeby pochłaniania kolejnych stron, rozdziałów i tomów, a wręcz przeciwnie - nierzadko miałem "kryzysy", podczas których odkładałem czytaną aktualnie książkę na jakiś czas - krótszy bądź dłuższy.
Widać, że Williams miał spore ambicję z tym cyklem. Chciał stworzyć coś na miarę "Władcy Pierścieni" i niestety wpadł przy tym w pułapkę. W moim odczuciu, pułapka ta polegała na chęci "rozdęcia" cyklu do granic możliwości; rozkręcania wątków i odwlekania finału. Szczególnie widoczne było to w drugiej części Wieży Zielonego Anioła, gdzie "kryzys" jaki mnie dopadł, o mało nie skończył się... odłożeniem książki na półkę "do odwołania". Gdy zaczynałem czytać pierwszy tom cyklu, trochę przeraził mnie fakt, że na końcu każdej książki był podany pokaźny spis bohaterów. I tutaj obawy odnośnie połapania się w tym wszystkim był nieuzasadnione, ponieważ im dalej tym krąg bohaterów się zawęża - chodzi o to, że na większość z nich schodzi na dalszy plan, a te istotne dla fabuły wysuwały się na przód.
Do tego doszedł trochę "niewyraźny" finał (choć z niezłym fabularnym twistem), który jednak sporo zyskał końcowymi dwudziestoma stronami powieści, gdzie bohaterowie dopowiedzieli coś się wydarzyło (a nawet Williams zgrabnie dokończył wątki, o których ja już ledwie pamiętałem). A warto przy tym wspomnieć niezłe twisty fabularne - zarówno z mieczami, jak relacjami pomiędzy bohaterami.
W sumie wyszło to całkiem-całkiem.

Cały cykl oceniłbym na... 7/10.

Było dobrze, ale mam szczerą nadzieję, że już nie trafię na cykl książkowy, który będę męczył tyle czasu...

Przekład: Janusz Szczepański
Oprawa: broszura klejona ze skrzydełkami
Tytuł oryginalny: SLEEPING LATE ON JUDGEMENT DAY: Book 3 of the Bobby Dollar B
ISBN: 978-83-8062-031-5
Data premiery tego wydania: 26-07-2016
Liczba stron: 512
Format: 132x202

Trzeci tom cyklu o Bobbym Dolarze

Anioł Doloriel ? dla przyjaciół Bobby Dolar ? jak zwykle ma parę kłopotów. Był już w Piekle, próbując wyciągnąć swą ukochaną ze szponów arcydiabła Eligora, ale nic nie wskórał. Piękna Caz (demonica zresztą, ale miła osóbka) nadal jest więźniem w miejscu wiecznej kary; Bobby?ego jeden po drugim opuszczają i kumple, i infomatorzy; a na dodatek w jego mieszkaniu... straszy. Jakby tego było mało, ktoś wysoko postawiony w niebiańskiej hierarchii dybie na jego życie. Doczesne i wieczne.

Dodajmy do tego rozjuszonych neonazistów, potwory z innego wymiaru i najbrzydszy samochód świata, a sytuacja stanie się wprost beznadziejna. Jak się okazuje, dla Doloriela nie ma ucieczki nawet w Trzeciej Drodze, nielegalnej pozagrobowej alternatywie tandemu Niebo-Piekło.

Bobby Dolar zakasuje rękawy i robi, co się da. Czasu, sił i sprzymierzeńców ma coraz mniej. Czy zdoła ocalić choćby własną skórę (o Caz nie wspominając) i nie wywołać przy tym kataklizmu na miarę Sądu Ostatecznego?

Jeśli nie chcesz czytać klasycznego, sztampowego do bólu fantasy z motywem "od zera do bohatera", to odpuść "Pamięć, Smutek, Cierń" Poważnie.