No to świetnie, w takim razie będzie szansa do zdobycia autografu samemu. Jednak ja bym preferował gdzieś bliżej, bo z Bytomia do Poznania kawał drogi, jak się samemu trzeba zbierać.


Tak myślałem, że 2015, może początek? W takim razie Dollar poleży nieco dłużej, bo nie tykam się tego, póki u nas nie wyjdzie.


Nic nie trzeba. Ja tego nie muszę już czytać.


Hehe, a on jeszcze nie jest pewny co do ilości tych tomów dodatkowych, więc może jeszcze z tego wyjść cykl na potęgę Malazańskiej Księgi Poległych Eriksona. Ja uważam, że wszystko zostało powiedziane w tym temacie, a mógłby dopisać osobną historię np. plemienia Binabika. No ale poczekamy i zobaczymy. Może będzie to też dobre.


Kilka to znaczy ile? Trochę tam stron jest, z tego co pamiętam to przeszło 3 000.



No właśnie nie czytałem z tego powodu. I to samo jest z serialem. A Martin popierdziela po konwentach a końca cyklu nie widać. Mam nadzieję, że w końcu spręży dupę i w ciągu najbliższego roku czy dwóch to skończy.  


Trochę dobija fakt, że nie idzie pogadać z ludźmi na temat niektórych książek, które aż się proszą o nawijanie w równym stopniu o ogóle jak i szczegółach. No ale co zrobisz. Tak to już jest.


No to faktycznie trzeba o tym wcześniej pomyśleć. "Inny" pojawia się co jakiś czas za 140-150 zł z przesyłką co nie jest uważam wielką ceną. W zasadzie "Marchia" też tak w tych okolicach. Ogółem jak tak pomyśleć, to Tad jest jedynym z niewielu współczesnych pisarzy, którego można przeczytać ukończone cykle w ilości większej niż 1. Ma skończone 3 i do tego tak obszernej treści. Jeśli masz te wszystkie cykle na półce, to musi bardzo spoko wyglądać. Mi się półki nie mieszczą już od tej fantastyki, a to właściwie dwa wydawnictwa, bo Mag i Rebis.


Kurdę to dupiato. A czemu z tą grą stanęło? Tam dosyć dużo się o niej mówiło. Nawet jakiś filmik był i wyglądało to ciekawie. Czyżby producentów przerósł świat Williamsa?  

Poczekaj aż poznasz bohaterów, których w tym pierwszym tomie zwłaszcza jest od cholery, że idzie się pogubić. Zobaczymy co powiesz na Binbinabika.

Jeżeli o sam cykl chodzi, to fantasy bardziej w stronę klasycznego, zresztą czuć tam inspirację Tolkienem. Sam zobaczysz.

Master, w swoim poście dotknąłeś tematu, który jest bardzo drażliwy. Owszem, cykl "Pamięć, Smutek i Cierń" niewątpliwie jest wzorowany na "Władcy pierścieni". Chociaż "wzorowany" to chyba nie najszczęśliwsze porównanie. Inspirowany byłby chyba lepszym stwierdzeniem, zwłaszcza, że Tad wychował się na twórczości Tolkiena i zawsze wyrażał się o niej z należnym jej szacunkiem.

Nie da się ukryć, że każdy, kto zaczyna pisać książkę w jakiś sposób ocierającą się o obszary twórczości Tolkiena, naraża się na krytykę, gdyż jest naśladowcą. Osobiście jestem niezmiernie zdziwiony, że istnieje dziedzina, która w takim stopniu podlega wpływowi jednego autora, i że wszyscy, oprócz krytyków, albo naśladują Tolkiena, albo usilnie starają się tego uniknąć Tad Williams nigdy nie odżegnywał się od inspiracji "Władcą pierścieni", a wręcz się tym szczycił. Pamiętam, że stwierdził w jakimś wywiadzie, że jego cykl (którego pierwszy tom właśnie skończyłeś czytać) jest tak naprawdę swego rodzaju "komentarzem do Tolkiena". I z tego co pamiętam, bo to dawno było i niewiele zostało w pamięci, chodziło mu przede wszystkim o wykazanie, że wiele konwencji fantasy wywodzi się wprost od Tolkiena, któremu np. nie podobała się zachodnia, celtycka tradycja elfów, wróżek i małych ludzi. Ponoć profesor często wyszydzał Szekspira za upowszechnianie dziwacznych (zdaniem Tolkiena) pomysłów na temat malutkich wróżek wielkości łupiny od orzecha. Tolkien sięgnął do bliższych nordyckim wyobrażeń czarodziejskiego ludu, co w zasadzie zakończyło się tym, że niemal całkowicie to wyobrażenie zostało przejęte przez literaturę fantasy. I tak po prawdzie, niemal niemożliwe jest napisanie klasycznego fantasy, które nie zostałoby "zjechane" jako kalka Tolkiena

Skoro tak, to przed Tobą kawał porządnego czytadła ze świetną i dłuuugą podróżą, którą odbędziesz wspólnie z bohaterami.


Mówiłem Ci, że do Tolkiena nawiązywał wyraźnie, aczkolwiek ja tego nie uznałem za chamskie zrzynanie. Dużo wymieniłeś i wychwyciłeś tych nawiązań, ja na aż tyle nie wpadłem, moze dlatego, że skupiałem się nad czytaniem cyklu Williamsa, a nie nad tym, aby szukać nawiązywań do Tolkiena. Bądź co bądź to historia Williamsa, która w dalszym ciągu rozwija się inaczej niż ta od Tolkiena. Zresztą sam zobaczysz. Możesz mi zaufać, że będzie dobrze, bo Williams to cholernie oryginalny pisarzy. Jak chciałbyś zobaczyć kwintesencję to potem sięgaj koniecznie po "Inny świat".

Może nie alternatywnego, bo to wydaje mi się nietrafione porównanie. Na pewno jednak wzorował się mocno, co zresztą zauważyłeś, głównie dlatego że chciał to zrobić. Z jego wielu wypowiedzi rozsianych w różnych wywiadach wynikało jasno, że nawiązywał do "Władcy pierścieni" zafascynowany twórczością Tolkiena. Po sukcesie cyklu "Pamięć, Smutek i Cierń" spadła na niego fala krytyki, głównie ze strony tolkienowskich purystów, tym większa, im większy Tad odniósł sukces. Myślę, że z jednej strony był to rezultat ich przesadnej czci dla mistrza, a z drugiej cała krytyka opierała się na fałszywych przesłankach. Tad był krytykowany jako naśladowca i "zżynator", który zrobił wszystko, aby zarobić mnóstwo forsy na napisaniu drugiego "Władcy pierścieni". Tymczasem Tad, jak już wspominałem, wielokrotnie powtarzał, że wychował się na literaturze fantasy i rozumie ten gatunek, gdyż czyta go od dziecka. Nawet trylogię zadedykował matce, która w dzieciństwie podsuwała mu lektury do czytania. Dzięki niej odkrył "O czym szumią wierzby", "Alicję w krainie czarów", czy właśnie "Władcę pierścieni". Tad się na dziele Tolkiena wychował i książka była mu ona na tyle droga, że jako miłośnik książek i gawędziarz, chciał opowiedzieć podobną historię. Jak mu to wyszło, doskonale wiesz, ale na pewno nie zrobił tego z założeniem, że jacyś biedni idioci zapłacą mu za coś, co jest podobne do "Władcy pierścieni".
 
Tu piszesz o nawiązaniach, a Williams przyznał się, że mocno się inspirował, a książka z założenia miała tak właśnie wyglądać. To taka subtelna różnica.

Zresztą Williams nigdy nie odżegnywał się od mniejszych czy większych inspiracji twórczością innych autorów. Wspomniałem w poprzedniej wypowiedzi, że Tolkien krytykował Szekspira w kwestii elfów. Chodzi o zarzut, że Szekspir upowszechnił obraz elfów jako malutkich wróżek wielkości łupiny od orzecha. Tad Williams w powieści "Wojna Kwiatów" wykorzystał pomysły angielskiego pisarza tworząc maleńkie postaci towarzyszące głównemu bohaterowi Zresztą cała powieść "Czas Kalibana" jest hołdem oddanym Szekspirowi. Tad po prostu tak ma.

Ocenę? Jakby nie nawiązania do WP, to 9/10, a tak 7/10.
A o Avatarze to nawet nie pomyślałem. Za to skojarzenie z elfami miałem od razu. Patrzenie nocami w gwiazdy, filozofowanie, taka trochę dostojność, bycie honorowym.

"Kamień Rozstania", druga część trylogii Williamsa za mną   W rzeczonej książce otrzymujemy dalszą część przygód Simona, Binabika, księcia Josui i innych. Patrząc na "Smoczy tron" chyba nie da się nie wspomnieć o tym, co uderzyło mnie w pierwszej części trylogii - mianowicie o podobieństwach do Władcy Pierścieni; jest jednak pewna różnica. Po postach Jacha nie patrzę już na to tak krytycznie, jak poprzednio. Jednak tym razem prawie wszystko mi się podobało, nawet ze świadomością, że "skądś to znam"...
Podobnie, jak w "Dwóch wieżach" historia (i nasi bohaterowie) została rozdzielona na kilka linii fabularnych. Mamy więc wędrówkę Binabika, Simona i kilku Rimmersmenów; przygody Josui i jego dworu w krainie Thirthingów, którzy mogą się kojarzyć z mieszkańcami Rohanu, ale ostatecznie bardziej mi przypominali jakiś koczowniczy lud w rodzaju mongołów Czyngis-chana. W końcu Simon trafia do krainy Sithów, co jednoznacznie skojarzyło mi się z przybyciem Drużyny Pierścienia do Lothlorien - i tak samo mnie ten fragment nudził, jak u Tolkiena

Z moich oczekiwań odnośnie dwuczęściowego zakończenia "Pamięci, Smutku, Ciernia" jest dowiedzenie się czegoś więcej o Tancerzach Ognia (wydają się dosyć tajemniczy). Kurcze, zawsze, jak pojawia się jakieś niepokoje, zbliżająca się wojna, chaos, to ujawniają się różne, tajemnicze kulty. Podobnie zrobił Grzędowicz w "Panu Lodowego Ogrodu".

Co do oceny - 8,5/10.

Nie mam ulubionej postaci. Jak dla mnie każda postać i każdy wątek mógłby spokojnie konkurować ze sobą w kategorii "najważniejszy"

Przy wymienianiu wątków zapomniałem o Miriamele i Cadrachu - całkiem fajny motyw. Zaś co do postaci, to warto zaznaczyć, że wątek Binabika jakby zszedł na dalszy plan. Za to pojawił się Tiamak z Wranu.

Jak tak was czytam, to nabrałem ochoty na powtórkę z cyklem Williamsa

Nie wchodziłem na nią kupę czasu. Przez naukę nie miałem nawet czasu na czytanie (tylko 4 książki w tym roku). Napiszę do właściciela serwera i dowiem się co i jak.