Ja dotychczas przeczytałem 2 pierwsze tomy i z jednej strony zostałem wgnieciony w glebę ogromnym rozmachem w kreowaniu tak ogromnego świata o tyle w 1 tomie dla mnie było zbyt chaotycznie, przynajmniej w kilku momentach nie wiedziałem czy czytam o tym samym bohaterze, który jest inaczej nazywany przez różne osoby czy też czytam o 2 różnych osobach. Dużo bardziej spodobał mi się 2 tom. Muszę w końcu znaleźć czas i zabrać się od początku i przeczytać hurtem całość. Trzeba przyznać wydawnictwu, że się postarało i wydaje MKP w bardzo ładnym wydaniu, które chcę mieć na półce.

Tom 2 różni isę zasadniczo od pierwszego, ponieważ tutaj idzie się z tymi bohaterami zżyć i już coś powoli zaczyna się kreować widzialnego dla czytelnika. Pierwszy tom można równie dobrze nazwać podtytułem "chaos", bo taki był. Zostajesz wrzucony w sam środek wiru wojny, gdzie nie wiesz co i jak, kto zły, kto dobry (chociaż szczerze, ja po 6-tym tomi nadal nie wiem czyja sprawa jest słuszna ) i ogólnie wszystko takie niedopowiedziane jest. Ale to debiut literacki Eriksona i trzeba przyznać, że pomimo tego chaosu, wielu niepoczątkujących pisarzy nie osiągnęło takiego poziomu wyobraźni, jak on. Natomiast "Bramy..." to już część spajająca cykl i jedna z najlepszych książek, jakie czytałem, do tej pory oceniam lepiej tylko "Wspomnienie lodu".





Uuuu, jak pociśniesz to hurtem, to respekt, bo ja nie potrafiłbym spędzić tak dużo czasu nad jednym cyklem, jeszcze tak monstrualnym. Co do wydań zgadzam się, że ładne, bo w końcu okładki takie, jak w amerykańskiej wersji. natomiast bardzo prawdopodobne jest, że w latach 2015/2016 będzie wydanie w twardej oprawie.


Obydwoje macie przed sobą moim zdaniem najlepszą część MKP, czyli "Wspomnienie lodu". Według mnie część pozbawiona wad i najbardziej spektakularna, bo bitwa za bitwą leci. Koniecznie dajcie znać, jak przeczytacie czy się podobało.

Też kiedyś tak czytałem, MW machnąłem w ten sposób nawet dwa razy, ale w przypadku MKP sobie nie wyobrażam. Raz, że te nowe wydania to cegły i czytam je tylko w w domu. Dwa, że to już nie 500-600 stron, jak u Kinga, tylko każdy tom po 800-900 x 10 tomów.

Ja mojej liście "do przeczytania" Erikson i jego saga zajmuje najbardziej gorące miejsce. Niestety ciągle mam kilka barier - główną chyba jest kasa, bo te tomiszcza drogie są, drugą - mam już tyle sag różnorakich porozpoczynane, że szkoda gadać (Wiedźmin, Mroczna Wieża, Kroniki Imaginarium Geographica, Pieśń lodu i ognia, Rizolli & Isles, saga Camilli Lackberg, pewnie coś jeszcze bym znalazł )

W każdym razie autor mnie ogromnie interesuje i w sumie z nowych, nieznanych mi autorów tylko jedna osoba może stawać z nim w szranki - Stephenson

Ja wczoraj skończyłem III Tom MKP i jest dobrze... ba nawet bardzo dobrze, nadal jest trochę chaosu ale nie ma tragedii. Nie wszystkie wątki mnie zaciekawiły (głównie te z Tociem) ale reszta nadrabiała co prawda miałem ochotę coś zrobić Eriksonowi za no ale mam nadzieję, że w dalszych tomach znajdzie się postać, którą równie mocno polubię. Właściwie największy mój zarzut to tłumaczenie... ręce opadają jak czytam o... Młotku, Płocie czy Wykałaczce... chyba wolałbym pozostanie przy oryginalnych imionach/pseudonimach.

Ostatnio mam ochotę na jakąś ogromną, wielowątkową sagę. W oczy rzuca się bardzo ładnie wydany cykl Eriksona. Rodzi się tylko pytanie. Czy Malazańska Księga Poległych jest cyklem skończonym? Nie chcę zabierać się za coś co się nie kończy. Dlatego też zwlekam z Pieśnią Lodu i Ognia Martina.

Jest skończona i jak masz ochotę na długą przygodę z cyklem fantasy, to w przypadku Eriksona szykuj się na cholernie długą przygodę i gimnastykę pamięci ( i czasami wyobraźni). Monumentalna saga: setki różnych postaci, setki lokalizacji, tysiące przygód, mnóstwo napierdzielanki. Rozmach, rozmach i jeszcze raz rozmach. Tylko nie nastawiaj się na fantasy w stylu Tolkiena czy Rowling, bo tego nie dostaniesz. Tutaj nie spotkasz zielonych elfów, miłych czarodziejów czy wesołych krasnoludów. W zasadzie jak czytasz to nie wiesz kto jest z góry tym dobry, a kto tym złym, bo raz nienawidzonej postaci życzysz najgorszego, żeby potem zacząć ją uwielbiać bez reszty. Nie wiesz, jak u Martina, czy ktoś zaraz nie zginie. Nie wiesz ogólnie za wiele. A sam Erikson lubi zaskakiwać i to bardzo. Dodatkowo są jeszcze poboczne wątki poza cyklem, które można przeczytać po zakończeniu Malazańskiej, ale uwierz mi, szybko po nie nie sięgniesz, bo i tego cyklu za szybko nie przeczytasz. 10 tomów po 800-900 stron, czcionka niewielka, więc urwie Ci w cholerę czasu. :

Sięgaj po Eriksona ciach_eemuu_ciach, bo o Malazańskiej można gadać i gadać! A świetnie byłoby mieć kompana do rozmów w Twojej osobie.

No to niezłe masz plany, master. Napiszesz mi po ich realizacji, jak to jest wyłożyć pół tysiąca za książki za jednym zamachem.

Czytajcie Eriksona, bo rozmachem rozpierdziela wszystkie przyswojone przez was dotąd cykle fantasy!

Ja od siebie jeszcze dodam, że początek może być bardzo trudny ale składanie tego wszystkiego do kupy daje ogromną przyjemność Więc jak najbardziej polecam, bierz i się nawet nie zastanawiaj. Tak się zastanawiam czy będę kupował nowe wydanie w twardej Malazańskiej jak MAG wyda, bo kurczę trochę mnie kosztowało aktualne i sam nie wiem...

Ostatnio skończyłem 4 tom MKP. Znowu są watki, które są ciekawsze i takie, które chce się jak najszybciej przejść. Świetnie czytało mi się początek wątku Karsy Orlonga ale im dalej w las tym dla mnie gorzej.. Szczerzę mówiąc to chyba miałem zbyt wygórowane wymagania do sagi Eriksona bo na tę chwilę trochę mnie ona zawodzi. Zobaczymy czy 5 tom poprawi moje wrażenie czy też utwierdzi mnie w przekonaniu, że jest to dobra saga ale przy Wegnerze czy Martinie to jednak wymięka.