Na razie ciężko cokolwiek powiedzieć. Informacje są powiedzmy "zachęcające", ale na pewno daleko im do jakiegoś hurraoptymizmu. AM bardzo skutecznie bawi się technikami marketingowymi na które gro osób się łapie (m.in. ty ). Muszę przyznać, że jest w tym naprawdę dobry i bardzo umiejętnie podsyca ciekawość potencjalnych spragnionych zakupoholików

Dla mnie osobiście w obecnym momencie "pewniaków" nie ma. Poczekam spokojnie na rozwój wypadków, na fragmenty pierwszych premier, opinie, komentarze, recenzje. Większość nazwisk tak naprawdę niewiele lub dosłownie nic mi nie mówi (Brunner, Tepper, Tevis, Smith). A te które są mi znane, nie są przeze mnie dobrze oceniane Wolfe'a generalnie nie lubię. Silverberg w większości przypadków zawodził mnie na całej linii. Gibson jest przereklamowany, a Bradbury to jedno z największych rozczarowań w mojej literackiej przygodzie. Nie rozumiem zachwytów nad tym bzdurmistrzem i nie jestem w stanie pojąć rozumem nawet chęci wznowienia jego śmiesznych wypocin, a co dopiero organizowania jakieś mega-kolekcjonerskiej edycji. W każdym razie, moje zdanie jest mało znaczące, a w końcu pomysłodawcą jest AM i on wybiera propozycje do serii.

Obawiam się, że w związku z tym co powyżej napisałem, wielce prawdopodobna jest możliwość, że z serii nic nie kupię Nie płaczę z tego powodu. Pewne problemy które spowodowały, że znalazłem się na zakręcie, zweryfikowały moje spojrzenie na własne życie. Doszedłem do wniosku, że nie ma sensu kupować wszystkiego jak leci, skoro duża część tych zakupów składała się z książek do których nigdy nie wrócę. Owszem - kapitalnie wyglądało to na półce, ale czy to o to chodzi? Zacząłem uważać, że książki są po to, aby je czytać, a nie tylko zbierać i chwalić się piękną kolekcją. Stąd - w sumie bez większego żalu - pozbyłem się ogromnej części Uczty Wyobraźni, bo do większości książek bym nie wrócił, a niektórych nawet nie miałbym ochoty w ogóle czytać (np. Harrison). Dlatego też nie będę "w ciemno" kupował ARTEFAKTÓW, bo to mija się z celem. Jak mnie coś zainteresuje, to rozważę taką opcję. Będę jednak bardzo, ale to bardzo ostrożny.

Cholerka całkowicie wyleciało mi z głowy, że założyłem osobny temat o Artefaktach.

To jeszcze raz. Na tę chwilę pojawiają się za 2 dni 3 pozycje:

William Gibson - Trylogia ciągu: Neuromancer, Graf Zero, Mona Liza Turbo
Sheri Tepper - Trawa
John Brunner - Wszyscy na Zanzibarze





Na 1 lipca planowane jest wydanie dwóch kolejnych:

Cordwainer Smith - Drugie odkrycie ludzkości/Norstrilia
Walter Tevis - Przedrzeźniacz

Ja mam nadzieję dorwać Trawę niebawem, ale jakoś do Wszystkich na Zanzibarze zupełnie mnie nie ciągnie. Może jakoś wpłyniesz na moją niechęć, Ciacho?

Trawa jest bardzo dobra, bardzo ładnym językiem napisana, wciąga od początku, takie mięsiste opisy są tam czasem, że człowiek płynie. Cała ta otoczka wokół postaci, czyli planeta i stworzenia są bardzo malowniczo przedstawione i intrygujące. Zwłaszcza część zwierzęca, wokół której się to wszystko toczy. I im bliżej tym bardziej kontrowersyjnie i szokująco. Powinna Ci się spodobać.

Jeśli zaś chodzi o Brunnera, to ta książka jest dla mnie sf w najlepszym możliwym wykonaniu. Sf najwyższych lotów.  Na początku kopie po dupie, bo ciężko ogarnąć ten chaos i się wkręcić. Być może zauważyłeś, że książka jest dość specyficzna konstrukcyjnie, bo przedstawia świat i społeczeństwo w 4 różnych koncepcjach i wygląda to nieco jak układanka, którą trzeba posklejać w całość, żeby utworzyć pełny obraz tej ksiażki. Bardzo wymagająca książka, i na początku trzeba się do tego przyzwyczaić, ale potem leci jak z górki. I im dalej idziesz tym bardziej się wkręcasz i opada kopara, jak ten autor to genialnie i przede wszystkim spójnie napisał. Dla mnie to jest ksiażka maksymalnie świetne pod każdym względem, jezykowym, konstrukcyjnym, fabularnym, rozrywkowym. Super. Brunnerowi bardziej w kierunku ambitnego sf, typu Stephenson, Dukaj czy Watts.

Wystarczy zobaczyć na recenzje i oceny w serwisach - Brunner ma bardzo wysokie noty i opisywany jest w superlatywach, nie tylko przeze mnie.  


Na luzie nie poczytasz. Poziomem to przypomina wyżej wymienionych (Dukaja, Wattsa, Stephensona, Ucztę Wyobraźni). Jest ciężej, jest ambitniej,trzeba się bardziej skupić, i to co mi się najbardziej podoba, jest bardzo oryginalnie i mimo upływu lat (w końcu to seria klasyków sf) w ogóle tego nie czuć. Fakt, że Brunner pisze o 2010 roku, który my mamy już za sobą i wiemy, co się wydarzyło, a co nie, w ogóle nie przeszkadza. To jest naprawdę prześwietna książka!

Obszerniej i przede wszystkim bardziej składnie pisałem w recenzjach u siebie:
Trawa
Wszyscy na Zanzibarze

Za Gibsona się nie zabieram, bo ta pozycja mnie nie interesuje w ogóle, ale na pewno sprawdzę w następnej kolejności Tevisa, a nad Smithem się zastanowię.

Za ładna Bo przez to korci mnie na kolejne wydanie Hyperionu

A odnośnie trudności to ja jestem w połowie "Trawy" i jest świetnie napisana, czyta się łatwo, nie jest niepotrzebnie napchana dziwacznym językiem. Czyta się bardzo dobrze, gdybym miał powiedzieć co mi przypomina sposób narracji i ogólny poziom językowy to uznałbym, że "Trawa" leży gdzieś pomiędzy "Hyperionem" a "Diuną". Od pierwszej książki bierze koncepcję tajemniczej planety mającej znaczenie dla ludzkości, z drugiej dostojność rodów ją zamieszkujących, narrację pokazującą sposób myślenia postaci i ogólny zamysł na nich.

Ale nie powiedziałbym, że to najprostsza lektura. Czasem zdarzało mi się gdzieś odpłynąć i nie potrafiłem się tak od razu zorientować o co chodzi. W każdym razie na pewno jest łatwiejsza od Brunnera, ale jakbym miał wybierać, to WnZ niszczy.

A propos Brunnera. Kolejna okładka do zapowiedzi z "Artefaktów":




Tytuł oryginału: Shockwave Rider   
Tłumaczenie:  Michał Jakuszewski   
Ilość stron:  288   
Rok wydania: 9 września 2015   
Cena detaliczna:  35,00

"Był najbardziej niebezpiecznym z żyjących zbiegów, ale nie istniał! Nickie Haflinger żył życiem dwudziestu różnych ludzi? ale, formalnie rzecz biorąc, w ogóle go nie było! Uciekł z Tarnover, zaawansowanego rządowego think tanku, w którym go wykształcono. Najpierw złamał swój kod tożsamości, a potem zwiał. Następnie rozpoczął poszukiwania czegoś, co pozwoli przywrócić zdrowy rozum oraz wolność osobistą zniewolonym przez komputery masom, i uratować stojący na skraju katastrofy świat. Nie dbał o to, jak to zrobi, ale rząd był tym bardzo zainteresowany. Dlatego nauczyciele z Tarnover sprowadzili go z powrotem do swych laboratoriów,gdzie Nickiego Hallingera czekał zupełnie nowy rodzaj edukacji!"

Czekam na tę książkę z niecierpliwością.  

Jaka kur... Dzierzba? Czyżby nowe tłumaczenie dla Chyżwara?

Ładne wydanie z kulawym tłumaczeniem. Jak nie urok, to sraczka

Kulawe raczej były te wcześniejsze. I właśnie Dzierzba jest chyba najodpowiedniejszym określeniem.


Andrzej we własnej osobie?

Tyle że "Dzierzba" to dobre tłumaczenie, Master. Chyżwar lepiej wpada w ucho, lepiej się to czyta. Ale wystarczy wejść na tłumacza google i wpisać "Shrike" i wynik masz taki:

https://translate.google.pl/?hl=pl&tab=wT#en/pl/Shrike

Co śmieszne, zaglądam do słownika SJP, wpisuję "Dzierzba" i mam info "ptak o barwnym upierzeniu i długim, płaskim dziobie". No cóż, tak to wygląda, jak się dosłownie tłumaczy.