Opis :
"W "Świecie Jonesa" Stany Zjednoczone, czy ten twór, który wyłonił się z wojny, rządzone są totalitarnie, za pomocą wojska, dobrze wyposażonych służb bezpieczeństwa, a opornych zabija się lub wysyła do obozów pracy. Na potrzeby rządów nowi władcy wymyślili ideologię relatywizmu - filozofię władzy negującą wszelkie idee, których nie można udowodnić... Wszyscy są inwigilowani, nieopatrznie wypowiedziane słowo, które relatywiści mogą uznać za odstępstwo od ideologii, karane jest surowo. Już we wczesnych opowiadaniach i powieściach Dicka... uwydatniły się dystopijne obawy autora, że państwo amerykańskie nie jest tworem demokratycznym, lecz policyjnym. Że obywatele są śledzeni, władzę sprawują tajne agencje, a każdy krok mieszkańców jest sterowany... Ciekawe, jak autor "Świata Jonesa" oceniłby obecne rządy USA, inwigilujące społeczeństwo o wiele sprawniej niż władze nazistowskie czy komunistyczne. Okazało się, że paranoja Dicka była w pełni usprawiedliwiona" - z przedmowy Wojtka Sedeńki

SERIA  s-f
PRZEKŁAD  Norbert Radomski
OPRAWA  płótnpodobna z obwolutą
ISBN  978-83-7818-453-9
WYDANIE  2 (2013)
LICZBA STRON  260
FORMAT  150x225

"Wbrew wskazówkom zegara" pierwotnie miało pojawić się jeszcze we wrześnieu, ale jakąś obsuwę mieli chyba i poszło oficjalnie na 8.10. Co do planów Rebisu na Dicka, to odpisali mi że w tym roku już chyba koniec. Z początkiem nastrępnego prowdopodobnie wydadzą "Marsjański poślizg w czasie", a potem jest duża szansa na wszystkie pięć tomów opowiadań I jak tu mieć zastój czytelniczy?




Ciacho przyjacielu, mówisz i masz

Pytanie do fanów oraz tych, którzy przeczytali więcej niż jedną jego powieść :

Czy wszystkie jego książki są tak zabójczo klimatyczne, jak "Blade Runner"? Dziś zacząłem czytać i w sumie już pierwszy rozdział (pobudka, rozmowa małżonków, owca, rozmowa z sąsiadem, klimatyczny opis otoczenia oraz nowinek tech.) wgniótł mnie w fotel. Nie mogę się doczekać wyjścia z pracy, żeby dalej czytać.

Ja akurat zacząłem przygodę z Dickiem od "Ubika" i po lekturze tej ksiązki zadawałem sobie to samo pytanie co ty Mandriell. Potem już prawem serii poszedł Blade Runner, Człowiek z wysokiego zamku itd. itd.

Ja z każdą kolejną powieścią zakochuje się w tym pisarzu na nowo. Po kilku książkach można wprawdzie wychwycić pewien styl Dicka, jego namiętności i rzeczy które były dla niego w życiu ważne, bo w każdej książce znajduje się cząstka jego życia. O samym Dicku dużo możemy się dowiedzieć ze słowa wstępnego, które dołączone jest do każdej nowo wydanej powieści Dicka w Rebisie. Dzięki temu poznajemy jaki Dick był w życiu prywatnym i z łatwością odnajdujemy go w jego ksiązkach.

Ja mam na koncie 10 jego książek (trylogia Valis wciąż czeka na swoja kolej) I jeśli Mandriell dopiero zaczynasz przygode z Dickiem, to oprócz Ubika nie mogłeś lepiej z tym Balde Runnerem trafic.

Co do klimatu o który pytasz to odpowiedź brzmi jednoznacznie TAK!!!! Każda książka Dicka to niezapomniane rozmowy, wizjonerskie widzenie świata, melancholia i osamotnienie. Człowiek u Dicka to outsider, który na tym ziemskim padole zbyt szczęśliwy nie jest.

Poczekaj aż dobrniesz do konca BR, koncówka dopiero wbija w fotel A tak ode mnie, to polecam na dalszy strzał wspomnianego Ubika, Człowieka z wysokiego zamku, Trzy stygmaty Palmera Eldrichta i o Boże... PRZEZ CIEMNE ZWIERCIADŁO!!! ...Panie spraw, abym kiedyś zapomniał treść tej książki, aby móc ją przeczytać ponownie.

Czekam na Twoje dalsze ochy i achy tyczące Dicka

Mandriell, bo Dicka nie da się nie lubić. On ma świetne powieści, bardzo dobre lub dobre, ale słabych nigdy .

Niezła recka Mandriell Co do Twoich małych pytań i wątpliwości w sprawie koncówki książki, to zacznij się przyzwyczajać. U Dicka to właśnie cała siła jego powieści. Ta niejednoznaczność, a często nawet niezrozumiałość końcówek niektórych powieści otwiera całe pole do interpretacji, nie pozwalając odłożyć jego książek nawet po ich przeczytaniu.

Dla mnie scena gdzie:
 

Co prawda, nie czytam Dicka, ale może artykuł zainteresuje jego fanów:
Szekspir science-fiction - o filozofii i twórczości Philipa K. Dicka.

Kolejna dobra wiadomość dla fanów Philipa.




Tytuł: Marsjański poślizg w czasie (Martian Time-Slip)
Autor: Philip K. Dick
Tłumaczenie: Mirosław P. Jabłoński
Wydawca: Rebis
Data wydania: 25 marca 2014
Liczba stron: 336
Oprawa: twarda
Format: 150x225 mm
Seria wydawnicza: Dzieła wybrane Philipa K Dicka
Cena: 49,90 zł


Marsjańskie grube ryby rywalizują z ziemskimi spekulantami o jałowe tereny Czerwonej Planety, nim je zagospodaruje ONZ i ich ceny poszybują w kosmos. Jednak Arnie Kott, przywódca miejscowego związku zawodowego, ma asa w rękawie: autystycznego chłopca imieniem Manfred, który jak się zdaje jest jasnowidzem.

Licząc na zdobycie przewagi na rynku nieruchomości, potężni ludzie zmuszają Manfreda, żeby pokazał im przyszłość. Ale co tak naprawdę chłopiec im pokazuje? Prawdziwą przyszłość czy też w jej wizję przepuszczoną przez mroczny, paranoidalny filtr autystycznego umysłu - Wizję, od której trudno im się uwolnić? Okazuje się, że koszty marsjańskiego złotego interesu mogą ich wszystkich przyprawić o szaleństwo.


No to teraz pokaż Bruncio jak bardzo się cieszysz. 

Jak tak sobie patrzę na te kolejne książki Dicka wydawane przez Rebis, to aż mnie w dołku ściska, że żaden z moich ulubionych pisarzy nie doczekał się tak pięknych wydań w jednej serii wydawniczej.
Chciałbym przeczytać sobie coś z tego co polecał mi BrunoS, ale jakoś nie dane jest mi ich dorwać, a proza Philipa nie zachwyca mnie w takim stopniu żeby kupić coś sobie na półkę (choć te piękne opakowania kuszą).

Kolejnym tytułem, z którym miałem okazję się zaznajomić są "Nasi przyjaciele z Frolixa 8". O ile ten tytuł przypadł mi bardziej do gustu aniżeli "Dr. Futurity" i fabularnie zbliżony jest do Cardowskiego cyklu o Enderze, to w dalszym ciągu proza Dicka jakoś do mnie nie przemawia.
Głównym bohaterem tej powieści jest Nick Appleton, zajmujący się na co dzień nacinaniem bieżników w szmermelach. Jest Starym mieszkańcem Terry i nie przynależy ani do Nowych, ani do Niezwykłych, którzy to twardą ręką sprawują władzę i próbują zniszczyć Podludzi. Nick żyje nadzieją i głęboko wierzy w to, że jego syn przejdzie testy i dostanie się do elit władzy. Jednakże życie dość szybko weryfikuje jego złudne nadzieje i rzuca w sam środek walczących ze sobą nacji. Z jednej strony jest Przewodniczący Willis Gram reprezentujący rząd i służby bezpieczeństwa, a z drugiej Thors Provoni i Eric Cordon - główni przywódcy ruchu oporu Podludzi. O ile Eric, który osadzony jest w karnej kolonii, ogranicza się do rozpowszechniania Cordonowskiej bibuły, to ostatni promyk nadziei pokładany jest w powracającym z galaktycznej wędrówki Provonim. O dziwo nie wraca on sam!
Największym moim zarzutem wobec tej książki - podobnie jak i czytanego wcześniej "Dr. Futurity" - jest to, że przypomina mi sztukę teatralną. Książkom Dicka brakuje ewidentnie rozmachu, sfera opisowa leży całkowicie, a główny nacisk położony jest na dialogi i przemyślenia głównych bohaterów. Najbardziej zapadającym w pamięć obrazem w tej historii jest rozwalony na łóżku Willis Gram.
Pomimo ciekawych pomysłów historia potraktowana jest po łebkach i nie oddaje w pełni możliwości autora. Zresztą styl Philipa też jakoś mi nie leży. Ja rozumiem, że to klasyka i daty powstania książek mówią za siebie, ale przy innych autorach wypada jakoś blado. Zresztą używa też czasami zbyt wymyślnego słownictwa, które momentami strasznie mnie irytuje.
Na uwagę zasługuje na pewno Przewodniczący Willis Gram. Wszak to bardzo przekonywujący i potwornie wredny czarny charakter, którego ma się ochotę utopić w przysłowiowej łyżce wody.
W każdym bądź razie na "...Frolixie 8" się nie skończy i podejdę do tego autora raz jeszcze. Liczę po cichu na to, że stać Dicka na coś więcej.

 

Przeglądam temat i strasznie się napaliłem na te nowe wydanie Dicka. Książki są absolutnie rewelacyjnie wydane. Za literaturą sf nie przepadam ale Dick jest u mnie w tym przypadku wyjątkiem. Z Dicka czytałem "Ubika", "Kosmiczne Marionetki", "Trzy stygmaty Palmera Eldricha" oraz zbiór opowiadań "Ostatni Pan i Władca" .Pomysły miał rewelacyjne a jego książki wymagają skupienia, a to przez wszechobecne w powieściach Dicka narkotyki które zacierają granice pomiędzy tym co realne a co nie.