Trochę śmieszne jest to, że przytoczyłeś Dukaja jako hard s-f, bo jakoś nie miałem z nim praktycznie żadnych problemów. Jakoś nie latałem do wujka Google, żeby mi pomógł, więc to raczej nie jest kwestia tego, że to hard s-f, tylko przekombinowania przez Wattsa...

kujocie ależ pojechałeś.

Nie wiem czego spodziewałeś się po hard sf jakim jest "Ślepowidzenie". To specyficzna literatura, nie każdemu przypadnie do gustu, nie każdy ją zrozumie. Pisanie, że to najgorsza rzecz jaką czytałeś i jednoczesne uwielbianie Koontza stawia w złym świetle Twój gust Można czegoś nie lubić, można nie rozumieć ale jednak szanować niektóre rzeczy wypada. Ja nie czytam powieści historycznych, nie czytam fantasy bo wiem, że to nie moja brożka i nie docenię ich w odpowiednim stopniu.

Ja sam "Ślepowidzenia" nie zrozumiałem w pełni. Nie wiem czy nawet w 50%.  Co nie jest jakieś zbytnio istotne dla mnie bo mam zamiar wrócić do tej książki jeszcze nie raz. To był mój pierwszy kontakt z taką literaturą.

To najciekawsza i najoryginalniejsza książka dotycząca pierwszego kontaktu z życiem pozaziemskim. To rewelacyjne sf z prześwietnym wprowadzeniem postaci wampirów i całym ich biologicznym opisem i wyjaśnieniu rasy jako takiej. To rewelacyjni członkowie załogi statku kosmicznego jak choćby Banda Czworga. Cztery zupełnie różne postacie w jednym ciele! Samo spotkanie z obcą formą życia rewelacyjne. Klimat całości nieziemski. Ja to kupuję i chłonę jak tylko mogę.

O wiele bardziej wolę takie książki niż pisane na jedno kopyto Childy, Cobeny czy wspomniane Koontze (czy nawet Kingi). Taka książka przynajmniej zmusza do refleksji i ruszenia odrobinę szarych komórek. Zamiast zapewniać jeno rozrywkę na dwa wieczory.

Więc jest 2:2

Dlaczego? Eemuu, tego stwierdzenia naprawdę nie rozumiem. Jest bardziej niezrozumiałe od całego tego "Ślepowidzenia".

Ja z kolei staram się czytać wszystko i w każdym rodzaju literatury doszukiwać się wspaniałości.
Dla mnie s-f oznacza po prostu s-f. Pierwszy raz słyszę w tym wątku o czymś takim jak hard s-f.
Uwielbiam ten gatunek i stawiam na równi z horrorem. Niestety "Ślepowidzenie" gniotem dla mnie jest i nic tego nie zmieni.

To chyba czytaliśmy różne książki, bo to wszystko o czym piszesz przerabiałem już w innych powieściach.

To mnie zaskoczyłeś. Gdzie są takie wampiry jak w "Ślepowidzeniu"? A z rzeczy, których ciach nie wspomniał, może
Czy zrozumiałem wszystkie zdania? Nie wiem, nie pamiętam. To zresztą nieistotne. Ważne, że wyniosłem dużo z lektury i zacząłem grzebać w literaturze podanej przez Wattsa w bibliografii, odkrywając m.in. tak wyśmienitego filozofa jak Thomas Metzinger i ucząc się wiele innych rzeczy. Watts może mieć miejscami drewniany styl, ale każdy komu się chce, zyska na tej lekturze ogromnie wiele, i żadne trudne słowa nie będą tu przeszkodą, a jedynie zachętą.

Podpisuję się pod tym czterema łapami stempelu.

No ja niestety nie czytałem "Ślepowidzenia" po to aby odkryć wyśmienitego filozofa. Stąd wynika zapewne nasza różnica zdań. No ale ile gustów tyle opinii.

Cichy, twój spoiler jest idealnym przykładem tego co odrzuca od tej książki.

Nie tylko dla Ciebie zalatuje snobizmem... Nie pierwszy raz odnoszę wrażenie, że jak o książce jest głośno, jak jest nagradzana, to nie wypada napisać nic innego, jak "ochów-i-achów". Takie oczekiwanie ze strony fanów, że też przyklaśniesz i wychwalisz. W jednym temacie zjechałem "Ostatni bastion Barta Dewsa", za co w pierwszej chwili sam zostałem zjechany...

Dla mnie argument Cichego, że dzięki Wattsowi poznał filozofa Metzingera to kolejnego szukanie "na siłę" plusów niezrozumiałej książki. Gdybyś faktycznie chciał poznać jakiegoś filozofa, to poszperałbyś w specjalistycznej literaturze, ot - choćby w jakimś leksykonie czy słowniku poświęconym filozofii. Analogicznie, "na bank" by mnie nie zainteresowała historia Polski, gdybym miał się męczyć z Sienkiewiczem. Po prostu mi taka literatura nie leży. Chcę poznać jakiś okres historyczny: biorę Historię Powszechną do ręki i sobie czytam fragmenty.

Jeszcze taka uwaga: ilu z Was książka się spodobała, bo faktycznie ją zrozumieliście i doceniliście, a w jakim stopniu wpływ na to miały "ochy-i-achy" naczytanie w internecie, albo nadruki na okładkach w rodzaju "książka uhonorowana taką-i-taką nagrodą"?

Tak, TAK, jestem snobem! Nakryliście mnie, sam nie potrafię ocenić książki, polegam tylko na nagrodach i opiniach lepszych od siebie (oni też są snobami, nie wierzcie im!), buhuhuhu 


Eeee?? A "Ślepowidzenie" to nie jest specjalistyczna literatura? Ludzie, gonicie w piętkę. Uznajcie po prostu, że ta ksiażka jest nie dla was i już, wszyscy się rozejdziemy w zgodzie, bo żyjemy w różnych światach.


kujot, dalej mi nie odpisałeś, gdzie już czytałeś o takich rzeczach jak w "Ślepowidzeniu" w innych książkach. Jestem ciekaw, może dowiem się o jakiejś wartościowej literaturze. Tylko nie pisz, że wampiry były już w "Drakuli"

Przeintelektualizowany miszmasz - tak, w sumie tak to odebrałem. Pomysły świetne, ale moim zdaniem nie spina się to wszystko w spójną fabułę. Ale to tylko moje zdanie, myślę, że powinieneś podejść do tej książki i wyrobić własne

"Pułkownika" nie czytałem i raczej nieprędko już wrócę do Wattsa, bo generalnie średnie recenzje moich znajomych "Odtrutki na optymizm" i Trylogii Ryfterów + moje zdanie o "Echopraksji" nie obiecują nic lepszego od "Ślepowidzenia". I chyba wolę zostać z dobrym wrażeniem, jakie mi zostało po tamtej powieści

Dla mnie sam fakt, że gość jest Doktorem Biologi Morskiej już mówi za siebie. Dodatkowo wiedza o tym, że część książki jest oparta na nauce mnie dodatkowo fascynuje i motywuje do jakiegoś wyzwania. Dlatego przy najbliższej okazji zakupie Ślepowidzenie

Haha, hipsterskie. W życiu bym się nie spodziewał, że zostanę w jakikolwiek sposób powiązany z hipsterami

Kwestia proporcji: czym innym jest fabuła z dodatkiem teorii naukowych, czym innym masa teorii naukowych obudowana fabułą