Druga pozycja Wattsa za mną. I powiem szczerze, że "Rozgwiazda" podobała mi się bardziej, niż "Ślepowidzenie",chociaż temu jeszcze raz będę musiał się przyjrzeć przy okazji pojawienia isę sidesequela. Natomiast co do "Rozgwiazdy"...ech, co to za książka! Mroczny i klaustrofobiczny klimat, ciągłe poczucie duszności i niepokoju przed nieznanym, psychologiczne kreacje postaci (cholernie oryginalne i ciekawe jednostki!) i morska głębia to elementy najbardziej widoczne. Watts, biolog morski, zgrabnie wykorzystał swoje wykształcenie (prze co musiałem parę razy zajrzeć do internetu) do stworzenia bardzo oryginalnej i zajmującej książki. Ile właściwie mamy książek sf umiejscowionych na samym dnie oceanie? Ja przynajmniej się z takimi nie spotkałem, a do tego trzeba dodać, żę to hard sf połączone z niezwykłą precyzją Wattsa! Świetna rzecz, którą nie chce się odłożyć na półkę. Żeby dać jaśniejszy obraz i zachęcić, to takie połączenie fauny i flory "20 mil podmorskiej żeglugi" Verne'a (z tym że w wersji bez kolorowych i ładnych rybek) z kapitalnym klaustrofobicznym klimatem "Kuli" Crichtona czy "Solaris" Lema. Kto czytał "Ślepowidzenie" to obowiązkowo musi sięgnąć po "Rozgwiazdę". Kto nie czytał nic, ma okazję sięgnąć po jedną z tych dwóch świetnych książek, które mocno zaakcentowały swoją obecność w tym gatunku.

Utrata tempa? W samej "Rozgwieździe" te tempo przecież było powolne, nawet ślimacze. Chcesz mi powiedzieć, że w "Wirze" już w ogóle nic się nie dzieje?


Jest tutaj zauważalna różnica, bo "Rozgwiazda" to jednak powieść debiutancka, więc jakby nie było "Ślepowidzenie" jest bardziej dopieszczone, aczkolwiek ja osobiście wolę te pierwsze, być może z tego powodu, że to coś bardzo nowego dla mnie, a kosmos to kosmos, sporo isię już tego naczytałem. Oczywiście jedni piszą książki o kosmosie, a drudzy, jak Watts, o KOSMOSIE, dlatego  będą musiał jeszcze raz tę książkę przeczytać, bo chociaż uważam ją za bardzo dobrze napisane, to jednak  spodziewałem się zgoła czegoś innego i nie piałem z zachwytu. Toteż uważam, że nie wyciągnąłem z niej tyle, ile powinienem. Ale nie mogę się doczekać szalenie tego sidesequelu, czyli wydarzeń rozgrywających się równolegle do tych ze "Ślepowidzenia", ale na ziemi. Dzisiaj Watts poinformował, że skończył pisać Echopraxie, bo taki jest tytuł tej książki, i wysłał do wydawnictwa. Na bank zabiorę się ponownie za "Ślepowidzenie" przy okazji tej premiery.

Poza tym fajnie, że się odezwałaś i masz podobne odczucia, jak ja.


A tak się prezentuje okładka "Exoprachi":

Niedawno - nieco ponad tydzień temu - bez jakiegoś dużego przygotowania (ot, tak spontanicznie) wziąłem Ślepowidzenie Wattsa. I poległem. Zacząłem czytać, przebrnąłem przez jakieś 30-35 stron i klapa Wiem, wiem... nie powinienem się jakoś zrażać, ale póki co odłożyłem książkę z powrotem na półkę. Czytałem, czytałem i klops - nie ogarniałem tematu. Trochę się czułem, jakbym czytał Perfekcyjną niedoskonałość Dukaja, którą też odłożyłem po kilku stronach.
Póki co, rozstaje się z Wattsem, ale nie spisuje go na straty, ma się rozumieć. Podobnie miałem z Diuną. Może muszę dojrzeć do książki i trafić z nią w odpowiedni czas?

To takie małe info, które Andrzej Miszkurka niedawno przekazał.

Przekład Echopraxii zakończony. Premiera 24 września. I w UW i Hyperionowej wersji. Watts zaproszony. Odpowiedział, że może przyjechać. Teraz musimy jeszcze wszystko ostatecznie potwierdzić, żebyśmy mogli go ugościć.

I jak tu nie lubić Mag-a? Miało być wydanie UW, wielu się odezwało, że nie ma Ślepowidzenia w UW albo że ogólnie wolałoby inny format, no i masz. Wydanie Hyperionowe będzie w tym samym czasie, co UW. 

Biorę wersję z UW

A ja nie. Znacznie lepiej się prezentuje ta wersja hyperionowa i na półce będzie razem ze Ślepowidzeniem w jednym stylu, bo tak jedno UW a jedno hyperionowe to dupiato, a nie ma opcji, żebym zapłacił za Ślepowidzenie+Echopraksję z UW 300 zł, bo na pewno podobne kwoty się na allegro pojawią.


Ano taki, że są czytelnicy, którzy chcą wydanie UW i sa tacy, którzy chcą hyperionowe. A że Mag jest zajebistym wydawnictwem to się dostosowuje i wydaje w obu wersjach.


W UW tego nie ma jeszcze. A skąd wiesz, że to słaba książka, jeśli nie pojawiła się jeszcze na świecie?

Na końcu masz fajny dodatek od autora w którym wyjaśnia i opisuje parę rzeczy, w tym wątek wampiryzmu, bardzo zresztą ciekawy. Nie wiem czy jesteś jeszcze w trakcie, czy już po - chociaż z braku wypowiedzi zakładam, że to pierwsze - ale spróbuj tym razem dobrnąć o końca, bo to zdecydowanie bardzo dobra książka i warte poznania hard sf, jeśli ni miałeś jeszcze do czynienia z tym odłamem sf. Ja osobiście wolę te hard o Lema, znacznie bardziej mi pasuje.


Tak poza tym to wydawnictwo ArsMachina zakończyło działalność i jak ktoś chce się zabrać za trylogię ryfterów, a nie kupił jeszcze do tej pory to ostatnia chwila, żeby zdecydować się na zakup zanim na allegro zaczną pojawiać się astronomiczne ceny.

Jakże wielką porażką okazało się moje pierwsze spotkanie z tym autorem. Po prostu nie mogłem już się doczekać lektury "Ślepowidzenia" po przeczytaniu tego wątku. Prawdziwe s-f o pierwszym kontakcie, na dodatek z wampirami w tle, to po prostu musiało być dobre! Jak tylko wpadła mi w ręce od razu wziąłem ją na warsztat. I co? TRAGEDIA!!!

Takiej beznadziejnej książki dawno nie czytałem. Męczyłem się z nią miesiąc i nie dałem za wygraną, wreszcie skończyłem i nie doczekałem się jakiegokolwiek pozytywnego aspektu tej powieści. Przepraszam, jest jeden - a mianowicie piękne, polskie wydanie z MAG-a. Niestety to jedyny plus, ładny wygląd na półce.

Największą porażką jest sam styl pisarza, użyty przez niego język jest niewiele mniej rozpoznawalny od chińskiego. Jeśli do przeczytania książki potrzebnych mi jest dziesięć fakultetów z dziedziny nauki, to ja temu panu podziękuję. Wystarczy zajrzeć do przypisów i źródeł (nie wspomnę o spisie), by zrozumieć do kogo skierowana jest ta książka. Na pewno nie do zwykłego, przeciętnego zjadacza chleba, któremu ma zapewnić rozrywkę.

Ani pomysł na tą książkę, ani poprowadzenie fabuły, ani żaden z bohaterów nie wnosi dla mnie nic nowego do literatury fantastyczno-naukowej. Tylko jedna rzecz w tej książce przyciągnęła moją uwagę, a mianowicie stopień zaawansowania technologicznej wizji Wattsa.

Także jako jedyny staję w opozycji i odradzam czytanie tego dzieła komukolwiek. Najgorsza rzecz z jaką dotychczas miałem okazję się zapoznać. Omijać szerokim łukiem.

A tak się cieszyłem jak ją kupiłem i o mały włos nie zadobyłem "Echopraksji". Chce ktoś kupić "Ślepowidzenie", bo wstyd to mieć na półce?  

Mówić, że książka to tragedia, bo się jej nie zrozumiało, to trochę przesada, nie uważasz? Znam multum osób bez wykształcenia ścisłego, którzy całkowicie zrozumieli tę książkę, więc może odbicie się od niej jak od ściany to kwestia lenistwa albo nieprzygotowania? Nikt nie obiecywał, że będzie łatwo.

Ja polecam ją wszystkim, czyli jest 1:1 w polecankach, równowaga w przyrodzie zachowana .

Co do innych książek Wattsa - ponoć są słabsze (niektóre dużo) od Ślepowidzenia, tak słyszałem od dobrych znajomych, których gustom ufam. Niektóre opowiadania są dobre, Rozgwiazda też zbiera raczej pochwały, reszta trylogii Ryfterów ponoć straszna kicha. Taka jest opinia moich popleczników. Ja sam z kolei skończyłem dopiero co Echopraksję i jestem odrobinę zawiedziony. Pomysłami naukowymi tej książki można by obdzielić 10 innych powieści, fakt, ale przez to powieść jest strasznie bałaganiarska, a fabuła pretekstowa.

No właśnie chyba na tym polega hard s-f, żeby nie było lekko, tylko żeby mieć twardą intelektualną rozkminę. Dziwię się, że tego nie ogarniacie. Ktoś z ciągłego sprawdzania o co autorowi chodziło i podniecania się skomplikowanymi problemami potrafi czerpać niemałą przyjemność, serio. Jeśli ktoś szuka książki lekkiej książki przygodowej, to niech nie łapie się za Wattsa, Dukaja czy Grega Egana, a przynajmniej niech nie pisze, że "książka gówniana, bo za trudna", bo krzywdzi tego rodzaju literaturę i odstrasza potencjalnych czytelników. Pozdro, joł joł.