No właśnie - Lupin, jak to się w końcu czyta?
Myślałam, że "lipę", tak jak Arsen Lupin. W filmie mówią "lupin", więc doszłam do wniosku, że jednak po angielski, a nie po francusku trzeba to czytać...

Tylko że Lipę to z francuska, niby skojarzenia z Arsenem są, ale jednak mi bardziej Lapin tutaj pasuje. A tak w ogóle to najlepiej będzie jak sobie obejrzę film i posłucham jak w oryginale to mówią. Chyba że to co Mando pisałeś, to się tyczy wymowy oryginalnej a nie dubbingowanej... to wtedy znaczy, że każda wersja jest dobra 

A tak poza tym to Lupin kojarzy mi się z Loup garou (chyba tak to się pisało) - czyli wilkołakiem/zmiennokształtnym

Jeszcze jedno z danie o tym Lupinie. W drugim tomie Franek czytał "Lapin" i głupio to brzmiało jak Irytek śpiewał piosenkę "Lupin się upił", która teoretycznie miała się chyba rymować. Nie wiem jak brzmiała w oryginale, ale w wersji "Lapin się upił" brzmiała głupio.

Co się tyczy Wyspy skazańców to ja w swoim podsumowaniu roku wytypowałem ją jako najgorszą książkę minionego roku jaką czytałem i nie wiem czy to wina interpretacji czy to faktycznie jest słabe.

Ja natomiast obecnie od czasu do czasu słucham sobie Ręki mistrza (czyta: Sławomir Holland). Nie jest źle, ale jakoś też wrażenia nie robi na razie wielkiego.

No w zasadzie w 100% się zgadzam. Znaczy i tak wolę chyba jego niż pana Teleszyńskiego, co nie zmienia faktu, że to głównie treść wpływa tu na odbiór książki.

Niedawno skończyłam Podwójne trafienie by Steve Martini w interpretacji Rocha Siemianowskiego. Przyzwoity, a może nawet lepiej niż przyzwoity thriller prawniczy, a do tego interpretacja    właściwie to do Siemianowskiego mam słabość od Rękopisu znalezionego w Saragossie, a może od roli w Przyłbicach i kapturach ;-) W każdym razie to głos, którego mogę słuchać, słuchać, słuchać... i jakoś mi sie nie nudzi.
Teraz coś "ciekawszego" - Hilary Norman, Gra pozorów, czyta Mirosław Utta. Nie dość, że powieść się dłuży, fabuła przewidywalna na co najmniej 2 kroki do przodu, to jeszcze fatalna interpretacja - usnąć można słuchając. I taka ciekawostka - chyba pierwszy raz mam do czynienia z powieścią czytaną razem z przypisami, więc słucham sobie takiego np. kawałka: Wybrała "Pajęczynę Charlotty" Charlott's Web, polski przekład Jolanty Jaworskiej. A czytane to dokładnie tym samym tonem co reszta tekstu. Zresztą reszta tekstu cały czas jest czytana jednym i tym samym tonem.

Upiór Mantahattanu Fidericka Forsytha, czyta chyba (bo nie jest podane, ale tak z głosu mi się wydaje) Roch Siemianowski. Powieść to sequel Upiora w operze, ale nie tego Gastona Leroux, tylko jego ekranizacji, zdaje się musicalu Webbera. Powieść zbyt słaba, by zasłużyć na wątek, ale i zbyt dobra, by umieszczać w wątku o książkach nie wymagających wątku. Ot, chyba nie ma co o niej gadać. Ale skoro tu o audiobookach mowa, to będzie o interpretacji - powieść ma kilku narratorów, i interpretacja pięknie pozwala odróżnić jednego od drugiego - inaczej mówi dziennikarz wyznania mojżeszowego (taki trochę typowy Żyd ze szmoncesów), inaczej wdychający opium Darius, pod wpływem owegoż rozmawiający ze swoim bogiem, a inaczej tytułowy upiór. Mam dziwne wrażenie, że na przeczytanie tego szkoda by było moich oczu i czasu, ale jako towarzystwo samotnego spaceru i robót kuchennych - może być.

Cóż, posłuchamy - ocenimy, jeszcze torchę audiobooków tego pana posiadam, a i czasu więcej na słuchanie (bo to mnie nie wyłącza z innej roboty) niż na czytanie. Więc może, jak trochę jeszcze posłucham i nikt mnie nie uprzedzi, to wątek założę. Jak kto uprzedzi - będę brać, chyba czynny udział.

Tymczasem słucham Pożegnania z Gemmą Katy Gardner, czyta Masza Bauman. O książce chyba będzie się dało wypowiedzieć dopiero po przesłuchaniu całości, bo to ta z tych, co są jednocześnie retrospekcją i zapisem wydarzeń bieżących, więc dopiero koniec wyjaśni, o co tak naprawdę chodziło. Na razie wygląda mi na to, że książka będzie warta swojego wątku. Jeśli zaś chodzi o audio - może być. W sumie i tak wolę, jak czytają mężczyźni, jednak tu kobieta bywa narratorem, więc lepiej już niech będzie Masza niż miałby być Piotr Fronczewski, Roch Siemianowski czy Leszek Teleszyński. I nawet lepiej, niżby miała być ś.p. Irena Kwiatkowska, bo bohaterka jednak od niej młodsza ;-)