To jeszcze taka uwaga co do nazwy tematu (po tym można ten mój tu post skasować )

Uważam, że powinien się nazywać "aktualnie słuchane audiobooki" - wiem, że teoretyczni jest on w pokoju CN to wiadomo do czego się to odnosi, ale jednak jak się robi opcję 'pokaż posty od ostatniej wizyty' to wydaje się jakby tyczył się on gdzieś jakiejś muzyki.

Kurde coś na GWKC nas więcej słuchało audiobooki i polecało jakieś ciekawe rzeczy. Na GC natomiast sam ze sobą gadam . W takim razie teraz post zbiorczy, a w nim dwie pozycje.

Śmiertelny strach Robin Cook
Nie miałem do tej pory przyjemności zapoznać się z tym panem, a bardzo lubię ten gatunek poznawać w wersji audio. Książka nie najgorsza, ale też bez jakichś zachwytów. Nie wiem jak to się przedstawia na tle reszty dorobku tego pisarza, ale ta konkretna powieść jak dla mnie trochę zbyt mało miała do zaoferowania. W zasadzie to było bardziej opowiadanie rozdmuchane do rozmiarów powieści. Jeden wątek, kilku bohaterów i trochę to rozwleczone. Coś co na pierwszy rzut oka wydaje się drugim przeplatającym się wątkiem pojawia się dopiero w połowie książki i szybko staje się częścią głównej historii. Zakończenie może i w pewnym momencie lekko zaskakujące (choć i taką opcję brałem pod uwagę, lecz przy tak małej liczbie bohaterów ciężko nie rozważyć wszystkich opcji), ale też do końca mnie nie przekonało. Przyznam, że liczyłem na znacznie więcej, ale też nie zraziłem się do pisarza tak, by nie sięgnąć w najbliższym czasie po kolejny tytuł. Zawsze to jakaś dawka rozrywki. Do tego po raz pierwszy słuchałem interpretacji pana Mieczysława Utty i muszę przyznać, że bardzo mi ona odpowiadała. Aż na tyle, że zaraz po skończonej lekturze sięgnąłem po kolejnego audiobooka w jego wykonaniu:

Siła strachu David Morrell
Tego pana znam tylko z "Totemu", który raczej nie był jego reprezentatywną książką, gdyż był to horror, a nie sensacja, która jest chyba głównym gatunkiem Morrella. Przesłuchałem na razie 2 godziny (z 12) i jak do tej pory jest ok. Nie wiem tylko za bardzo czego się spodziewać - zwykłej akcji, jakiejś sprawy do rozwiązania czy obu tych rzeczy po trochu.

Autor: Marek Krajewski
Tytuł: Głowa Minotaura
Czyta: Marcin Popczyński
Zasadniczo był czas, że miałam już dość Mocka i Breslau, ale po jakimś czasie zatęskniłam, tylko mi się już czytać nie chciało, to się do audiobooka dorwałam. Treść niezła (choć nie mogę pojąć, jak się tak Mockowi zawsze same mocno i drastycznie zmasakrowane zwłoki trafiają), bohaterowie takoż i nawet interpretacja mi pasuje. Już wiem, że Erynie też zostaną przesłuchane (ale zdecydowanie mniej brutalnie niż świadkowie Mocka czy Popielewicza  )

Co do Klina to się nie zawiodłam: druga połowa książki okazała się o niebo lepsza niż pierwsza. Teraz ciągnąc dalej Chmielewską wzięłam się za Lesia. Kiedyś dawno temu to czytałam i pamiętałam, że podobało i się mniej niż Wszyscy jesteśmy podejrzani, teraz, jak na razie nie podoba mi się wcale. Ale może, podobnie jak w przypadku Klinu, i tu w drugiej połowie zmienię zdanie.

A ja jestem w trakcie słuchania 28 godzinnego trzeciego tomu serii "Millenium" Stiega Larssona Wszystkie 3 audiobooki to chyba najlepsza rzecz z tego medium jaką miałem okazję słuchać (z polskich na pewno).  Nie dość, że książki świetne to jeszcze interpretacja rewelacyjna. No i nawet ładnie jest wydane. Brawo.

Blondynka okazała się niezła, ale nic ponad to. To, że wysłuchałam tego audiobooka z dużą przyjemnością to zasługa chyba bardziej Darii Trafankowskiej niż autorki, bo nad książką to chyba bym momentami przysypiała, interpretacja zaś sprawiała, że słuchałam z zainteresowaniem.
Obecnie usiłuję odświeżyć sobie HP przed przesłuchaniem ostatniej części, z którą do tej pory nie zdążyłam się zapoznać. Dziś zaczęłam Kamień filozoficzny, czyta (jak zwykle świetnie) Piotr Fronczewski. Książki (zwłaszcza 3 pierwsze tomy) lubię, więc odświeżam z przyjemnością. Ciekawe, czy wszystkie 7 skończę jeszcze w lutym? Z czytaniem - o ileż krótszych - Opowieści z Narnii nie uporałam się w styczniu... ale na czytanie obecnie mam mniej czasu niż na słuchanie, więc może z HP mi się uda 

Narnię to zdecydowanie czytam, choć chyba gdzieś mam na audio, ale nie pomnę już w czyim wykonaniu.

Fronczewski w HP rzeczywiście rewelacyjny, zwłaszcza w dialogach bliźniaków Wesley i w sprawozdaniach z meczów

Doszłam już do HP i czara ognia, czyli pierwszy (i nie wiem, czy nie jedyny) tom czytany przez Wiktora Zborowskiego. W sumie też mi pasuje. Owszem, opisy meczów lepiej czyta Fronczewski, bo wychodzi mu to całkiem jak rasowemu komentatorowi sportowemu, ale już pierwsza scena, rozmowa Voldemorta z Glizdogonem - majstersztyk, zwłaszcza kwestie wypowiadane przez tego pierwszego. I czekam tylko, aż dojdę do Snape'a, bo mam jakieś takie ziwne przeczucie, że Zborowski w tej roli będzie lepszy niz Fronczewski, a przynajmniej bardziej odpowiadający mojemu wyobrażeniu Severusa (fakt, wyobrażenie to jest już chyba na zawsze skażone obliczem Rickmana, ale właśnie do tego oblicza głos Zborowskiego mi bardziej pasuje niż Fronczewskiego)... ale dojdę, to ocenię.

Pokuta okazała się warta odsłuchania, bo poza tym, że pierwsza część powieści działała mi na nerwy (co też raczej świadczy o rozmijaniu się jej z moim gustem niż o braku zdolności/talentu autora) to całość jest naprawdę świetna. I chyba tu bardziej o formę chodzi niż o treść, gdyby przedstawioną historię opisać w typowy sposób - czyli fabuła tocząca się po kolei, przedstawiona tylko z jednego punktu widzenia (nawet gdyby to był narrator wszechwidzący i pisał o emocjach każdego z bohaterów i przyczynach takiego a nie innego zachowania), można by ją uznać za przeciętną, ale sposób w jaki McEwan przedstawił tę historię sprawia, że warto się z tym zapoznać, nawet jeśli się nie przepada za melodramatami. Chyba któregoś pięknego dnia sięgnę po film, bo książka wydaje mi się tak niefilmowalna, że aż ciekawa jestem jak wygląda przeniesiona na ekran.
Tymczasem dostałam już HP i Zakon Feniksa i znów przeniosłam się do Hogwartu. Tym razem znów w towarzystwie Piotra Fronczewskiego.

Siedem pigułek Lucyfera Sergiusza Piaseckiego. Satyra na polską rzeczywistość wczesnych lat powojennych. Nie trafiła do mnie, bo zbyt mało wiem o tamtych czasach, by zrozumieć satyrę.

Serce w ogniu Nicholasa Evansa, czytał Leszek Teleszyński. Generalnie nie lubię powieści obyczajowych, ale czasem zdarza się, że ktoś mi truje, że to pewnie dlatego, że niedobre czytałam, więc od czasu do czasu sięgam po jakąś, żeby utwierdzić się w tym przekonaniu. Audiobook ma w tym wypadku taką przewagę nad książką tradycyjną, że czytanie kiepskiej książki to strata czasu, słuchanie kiepskiego audiobooka niekoniecznie, bo czy słucham dobrego, czy kiepskiego, to i tak robię coś innego, więc czasu nie tracę. W ten oto sposób zapoznaję się z książkami, jakich pewnie nigdy bym nie przeczytała 

Eragon Christophera Paoliniego, czyta Janusz Sztyber. Póki co (dopiero dziś zaczęłam) książka mi nie leży. Chyba fantasy już się dość naczytałam, a i literatury młodzieżowej (z którą ostatnimi czasy dla różnych przyczyn musiałam się zapoznać) zaczynam mieć trochę dosyć. A już jak słyszę w odpowiedzi na rozterki bohatera: "musisz podążać za głosem serca", to mi od razu Paulo Cohelo przychodzi na myśl. Jeśli zmienię zdanie na temat powieści, dam znać w tym temacie. Zalety tego audiobooka - lektor jak najbardziej w porządku i coś co jest rzadkością u nas: momentami pojawia się muzyka, ładnie wpasowująca się w klimat powieści, więc ogólnie nie jest źle.