Szczerze mówiąc, Neila Gaimana znam bardzo słabo, a to co znam, nie zachęca do podejmowania kolejnych prób sięgnięcia po jego twórczość. Czytałem łącznie cztery książki (Dobry omen, Gwiezdny pył, Koralina, Wilki w ścianach), jakieś 2-3 opowiadania w gazetach i jeden komiks (Morderstwa i tajemnice)... i z tych pozycji najlepiej wypadł komiks. Książki były albo średnie albo porażająco słabe, więc tak naprawdę nie rozumiem fenomenu tego pisarza. Być może przeczytane przeze mnie książki nie są reprezentatywne dla całej twórczości autora ale jak na razie skutecznie odrzuciły mnie od jego pisarstwa.

Arek, domyślam się, że nie miałem dotychczas okazji zapoznać się z esencją jego twórczości. Dlatego też napisałem w swojej poprzedniej wypowiedzi: "Być może przeczytane przeze mnie książki nie są reprezentatywne dla całej twórczości autora ale jak na razie skutecznie odrzuciły mnie od jego pisarstwa." Tym zdaniem podsumowałem mój stosunek do jego twórczości, który jednak z czasem może się zmienić. Nie ukrywam jednak faktu, że raczej nieprędko to nastąpi. Nie umiem przejść do porządku dziennego z 4-5 nieudanymi podejściami do twórczości danego pisarza i bez uprzedzeń sięgnąć po kolejną książkę Albo nie jestem odpowiednim targetem dla jego książek albo jestem jakiś dziwny

Rozumiem zachwyty, ale raczej nie skorzystam z twojej propozycji. Nie ciągnie mnie do autora, który tyle razy mnie zawiódł. Zdaję sobie sprawę, że być może pozbawiam się szansy na całkiem niezłą książkę, ale trudno. Nic nie poradzę na fakt, iż mam wstręt do jego pisarstwa i chyba nie umiem już zaufać jego twórczości.

A swoją drogą, umiecie zaufać autorowi po kilku nieudanych próbach zapoznawania się z jego twórczością?

O ile zapoznanie się z "Władcą Pierścieni" jest dość logiczne i nie budzi moich zastrzeżeń, to nie rozumiem dlaczego musiałbym poznać cykl książek dla młodzieży? Wyjaśnij.

Sięgnięcie po raz drugi po powieść pisarza, który raz już zawiódł, zdarzało się w moim życiu parokrotnie. Nigdy jednak po drugiej czy trzeciej porażce nie udało się "powstać jak feniks z popiołów" i stąd też sądzę, że Gaiman jest dla mnie raczej spalony. Ale nigdy nie mów nigdy
Dotychczasowe porażki odwrócone na sukcesy:
- Stephen King ("Lśnienie" w pierwszym podejściu nie chwyciło, dopiero "Miasteczko Salem" zaskoczyło)
- Neal Stephenson ("Diamentowy wiek" mnie w pierwszym podejściu zmęczył niemożebnie, ale "Reamde" wręcz rozkochało)
- Jeff VanderMeer ("Miasto szaleńców i świętych" odrzuciło w pierwszym podejściu, a opowiadanie "Przemiana Martina Lake'a" i powieść "Podziemia Veniss" nastawiły na dobry, odpowiedni tor)


Ciachuś, pytałem nie o to czy HP jest najlepszy czy nie, ale dlaczego uważasz, że MUSZĘ go znać Po lekturze I tomu uznałem, że nie jestem odpowiednim targetem dla cyklu powieści dla młodzieży. Abstrahując od poziomu tego cyklu, uważam, że osoby "wyrobione czytelniczo" wcale nie muszą go zapoznawać, jeśli czują że nie są grupą docelową

Tak, to dobry pisarz. Ale z "Amerykańskimi Bogami" coś jest bardzo nie tak. Jestem w połowie książki (od maja) i mimo świetnych bohaterów, ciekawej wizji świata w którym starzy zapomniani bogowie walczą z bogami współczesności i ogólnej oryginalności; nie mam ochoty czytać tego dalej. Czytanie tej książki to dla mnie droga przez mękę. Nie wiem, może to wina tłumacza, przekładu bo wcześniej u Gaimana mi nawet do głowy nie przyszło, że chcę odłożyć lekturę przed jej dokończeniem. A teraz kibluję na AB i jest mi z tym źle

I właśnie w tym tkwi cały paradoks. Mi książka bardzo się podoba ale jednocześnie mam blokadę i czytać jej nie potrafię. Przytłacza mnie ta lektura mimo, że nie mam podstaw aby się przytłoczonym czuć

Zdajesz sobie sprawę, że mogłeś mi w dużej mierze zaspoilerować fabułę książki? Ja jestem na etapie, że to on wcale negatywny nie jest 

A to dlaczego ja go mam za nieszkodliwego, starego dziadka zbereźnika? 

Co to za frajda znając ważną informację z dalszej części książki

Ale oczywiście dokończę "Amerykańskich Bogów" aby zobaczyć jak bardzo zepsułeś mi przyjemność z lektury 

Dziwnie Ci się skojarzyło z dziedkiem-zbereźnikiem. Dla mnie tandem Cień-Wednesday od razu przywiódł na myśl pakt z diabłem. Od samego początku coś mi tu śmierdziało...