Wyd. Prószyński zapowiedziało kolejną książkę Steinbecka!
Data wydania: 16.10.2014




Tłem dla powieści "W niepewnym boju", która po raz pierwszy ukazuje się w polskim przekładzie, jest strajk wędrownych pracowników sezonowych w kalifornijskich sadach. Buntują się przeciwko wyzyskującym ich chciwym sadownikom, a ich eskalująca złość wkrótce wymyka się spod kontroli i przeistacza w niebezpieczny fanatyzm. To wartka i wnikliwa powieść o niepokojach społecznych, a jednocześnie historia młodego człowieka, Jima Nolana, który poszukując celu w życiu, odnajduje powołanie w roli przywódcy robotników.

Motyw buntu łączy "W niepewnym boju" z innym dziełem Steinbecka. Akcja krótkiej powieści "Księżyc zaszedł" rozgrywa się w czasie II wojny światowej, kiedy front dociera do jednego z górniczych miasteczek. Okupantowi szybko udaje się zająć miasto, obawia się jednak strajku górników, więc, by zachować spokój, nie zmienia panującej w nim władzy, lecz całkowicie ją sobie podporządkowuje. Wbrew oczekiwaniom najeźdźcy, mieszkańcy stawiają opór, odmawiają pracy, wybucha bunt.

Nie interesują mnie perory o sprawiedliwości i ucisku, które są tylko jednym z najbardziej rzucających się w oczy przejawów rzeczywistych uwarunkowań. Pragnąłem być jedynie rejestrującą świadomością, niczego nie osądzać, a tylko rzecz opisać.
John Steinbeck

Steinbeck w sposób bezbłędny zmierzył się z ogromem palących problemów społecznych.
Don DeLillo

John Steinbeck znał i rozumiał Amerykanów i ich kraj lepiej niż jakikolwiek inny pisarz XX wieku.
"The Dallas Morning News"

"W niepewnym boju" to powieść pięknie napisana i pełna dramatyzmu. Ma w sobie tę siłę wielkiego pisarstwa, która burzy mury uprzedzeń.
"The New Republic"

"W niepewnym boju", uważana powszechnie za pierwszą z jego najważniejszych powieści, była także pierwszą, która wzbudziła kontrowersje, jakie miały towarzyszyć odbiorowi jego późniejszej prozy podejmującej palące problemy społeczne i polityczne.
Z Wprowadzenia

Też mogę, bo akurat wczoraj skończyłem czytać "Myszy i ludzi". Jak dla mnie bardzo dobra książka. Cholernie prostym i przejrzystem językiem operuje Steinbeck i przez to trafia bezpośrednio do człowieka. Prosta fabuła,która porusza poważne wartości i problemy, świetne żywe postaci. Zauważyłem znaczną przewagę dialogu nad opisami, może dzięki temu te postaci wydają się bardziej z krwi i kości. A jak już mamy opisy to są to na ogół opisy przyrody, też bardzo żywe, sugestywne. Czytasz i widzisz przed oczyma.

Nie wiem jak to wygląda w jego innych książkach, ale podczas czytania mówiłem sobie: cholera, modelowy pisarz do nauczania "jak pisać". Trafia tekstem tam, gdzie powinien. A faktycznie, bardzo mało osób tutaj o nim pisze, co mnie dziwi, bo to klasyka, którą warto poznać.

Dałem sobie w planach do przeczytanie "Tortillę Flat" i "Na wschód...", co będzie lepsze w pierwszej kolejności?

Hehe, bo chodziła ta książka za mną już od jakiegoś czasu i postanowiłem w końcu kupić i to sprawdzić. A to takie cieniutkie i niewiele kosztowało, ale daje jakieś rozeznanie z autorem, żeby sprawdzić czy można w to brnąć dalej, czy nie ma sensu.


Dokładnie, ale najlepsze jest to, że on nie pisze t jakimś wyszukanym czy poetyckim językiem, on pisze prosto, ale trafia to do serducha. No przynajmniej "Myszy i ludzie", zobaczymy co z resztą.
 

Ech, ja to właściwie popierdzieliłem, bo nie chodziło mi o "Tortillę" tylko o "Grona Gniewu" i "Na wschód...". W takim razie jeszcze raz, które z tych trzech w następnej kolejności? Tortilla, Grona, czy Na wschód? Będę robił zakupy we wrześniu to wezmę jedną z nich i może nawet od razu się za to zabiorę, chyba że Jachu mnie będzie maltretował z Mievillem

Oh, widzę, że dyskusja o jednym z moich ulubionych pisarzy wreszcie się nieco ruszyła!

Bardzo, ale to bardzo zgadzam się z większością tego, co napisał BrunoS. Steinbeck jest zajebistym pisarzem, który gdzieś tam w świadomości dzisiejszych czytelników jest niszowy, zapomniany, olewany.

Tyle tylko, że nasze drogi - BrunoSa i moje - ze Steinbeckiem były zgoła inne. Ja też zacząłem od "Myszy i ludzi" i uważam to za strzał w dziesiątkę, potem z kolei z rozpędu i zachwytu nad kunsztem pisarza kupiłem "Ulicę Nadbrzeżną. Cudowny Czwartek", niedługo potem dostałem w prezencie "Na wschód od Edenu" i "Tortillę Flat". Zabrałem się za "Na wschód od Edenu" przeczytałem 100 stron i... stwierdziłem, że jest to zbyt genialne, żebym się za to zabierał, bo potem pewnie będę kręcił nosem na inne jego książki  Dlatego też zabrałem się za "Tortillę Flat" i chociaż było ciut słabiej fabularnie, niż z "Myszami i ludźmi" to jednak ten językowy kunszt jest ten sam i po prostu człowiek jak czyta, to raduje się każdym zdaniem. Dlatego ja Steinbecka czytam całkiem długo, bo lubię smakować jego warsztat. Później dostałem do recenzji "Podróże z Charleyem" i jest to jedna z moich ulubionych książek nie beletrystycznych. W sumie w tej książce Steinbeck odkrywa większość kart, jakie trzyma w pisarskiej talii. Jest zręczna gawęda i autoironiczny humor, są celne spostrzeżenia, riposty i pointy tak genialne, że chce się śmiać, albo z zażenowaniem przyznaje się mu rację. Przede wszystkim jest inteligencja wyczuwana bardzo często i jakoś czytając jego książki człowiek ma wrażenie, że obcuje z czymś lepszym niż większość książek. Przynajmniej ja tak mam.

Następnie w kolejności chcę przeczytać zbliżającą się nowość "Księżyc zaszedł. W niepewnym boju", później pewnie się za "Ulicę Nadbrzeżną".

"Grona Gniewu" oraz "Na wschód od Edenu" chcę zostawić na koniec przygody ze Steinbeckiem, jako takie ukoronowanie  czytelnicze

I Ciacho - podobnie jak poleca to BrunoS - polecam Ci zostawić sobie te najdłuższe i najznakomitsze (ponoć) książki na później
Ty akurat nie masz problemu z czytaniem literatury faktu czy podróżniczej, to ja z kolei bym Ci polecił te Podróże z Charleyem

No właśnie o to chodzi, że myślę tak samo. I jak polubię autora, to potem już nawet jak słabszą książkę nie odbieram tak, jakbym odebrał, gdybym go jeszcze nie lubił-wiadomo, sentyment. Z drugiej jednak strony według takiego szczebelka też można próbować. Czytałem opis "Tortilli..." i to w zasadzie też się nieźle zapowiada. To taka chyba zawiadiacka książka przyjaciół, którym nie chce się pracować i kombinują, żeby się napić? I też widzę, że to krótkie jest, więc właśnie zastanawiam się  iom czy nie lepiej będzie w następnej kolejności jednak szarpnąć tę Tortillę Flat, bo nawet gdyby się nie spodobał, to ja i tak sięgnę po te dwie, tylko później. A nad taką opcją pomyślałem po wypowiedzi Mandreilla:





Kurdę, to jest w zasadzie taka klasyka, o której można i warto gadać, bo nie oszukujmy się, ale rzadko kiedy zdarza się, żeby czytelnicy takiej literatury jaką my przyswajamy, czyli typowo beletrystycznej (fantastyka, kryminały, thrillery), gustowali w klasykach, bo one nie często są dobre. Ci, którzy ustalają, że klasy to klasyk, mają jakieś swoje klasyfikacje i weź ich tu zrozum.



No właśnie, czemu? Bo nie pisze poetyckim jezykiem? Bo piszę w nieskomplikowany sposób? Dziwne.



Po prostu najpierw sięgnę po "Tortillę...", a potem po "Grona..." i "Na wschód...". Natomiast...

 

... po to ewentualnie w dalszej przyszłości.

Cieszy mnie, że podobała Ci się "Tortilla Flat". To mocno specyficzna książka. Wywoływała i do dziś wywołuje mnóstwo kontrowersji i często z nią jest tak, że albo się koncepcję Steinbecka kupuje, albo zupełnie do człowieka nie przemawia. Raczej ciężko stanąć między tymi głosami.

Ja nadal stoję za tym, żebyś 2 największe cegły zostawił na później. Niech to będzie coś w stylu wisieńki na torcie

Póki co - podążasz w swojej przygodzie ze Steinbeckiem dokładnie w ten sam sposób co ja:

1. Myszy i ludzie
2. Tortilla Flat

Moim numerem 3. była książka "Podróże z Charleyem". Jest to w pewien sposób jakaś klamra jego twórczości. Tyle tylko, że on nie wali w tej książce spoilerami ze swoich poprzednich dzieł. Jeśli już, to ze swojego życia. I szczerze? Ja bym polecał właśnie od tej książki. Numer 1. i 2. pozwoliły Ci poznać pomysły Steinbecka, numerek 3. pozwoli Ci poznać Steinbecka

Ja na przykład po tej książce mam nieco pełniejszy obraz tego, co napisał. I jakoś tak... no nie wiem. To była przyjemna podróż. Wiesz - literatura faktu napisana fenomenalnym piórem. Po tej ksiażce mam wrażenie, że John był jakimś sympatycznym wujaszkiem, którego słowa spija się, niczym najlepszy napój 

Też tak myślę, że obojętnym się nie da być. Albo lubisz. Albo nie lubisz. Nie ma stanów pośrednich. Mi się Tortilla Flat bardzo podoba może przez fakt, że z utęsknieniem wracam myślami wstecz do czasów, kiedy się spotykało z grupą kumpli w szkole i po szkole i robiło się wspólnie wiele różnych, śmiesznych, głupich, czasem nielegalnych, czasem dobroczynnych rzeczy. A ta książka między innymi pokazuje, czym jest życie w grupie i wzajemna przyjaźń, która przetrwa wiele i buduje charaktery..


No właśnie jestem taki na rozstaju. Z jednej strony "po co się spieszyć?", z drugiej "Cholera, brałbym to już!".



Skoro tak twierdisz to spoko. Bo myślałem, że to jakieś odniesienia do twórczości będą. W sumie zauważyłem, że ze Steinbeckiem mam tendencję zwyżkową pod względem stron. Najcieńsze "Myszy i ludzie" za mną. Teraz była niewiele grubsza "Tortilla Flat", więc w zasadzie te "Podróże z Charleyem" byłyby w następnej kolejności. Może to będzie dobry system w zapoznawaniu się, i przy okazji dawkowaniu przyjemności również zwyżkowo, ze Steinbeckiem. Czytałem jeszcze po tym, jak się tu wypowiedziałem, kilka recenzji n/t tej książki, między innymi Twoją, i właściwie zacząłem się zastanawiać między tym, a tomem "Ulica Nadbrzeżna. Cudowny czwartek", o którym wspomniał Bruno. Ale chyba przeczytam najpierw "Podróże..." a potem ten zbiór.


Dokładnie tak. Taki spoko wujaszek, który mówi o problemach, ale nie mówi Ci jak masz je rozwiązać, bo to należy do Ciebie.



Dzięki. Tak jak pisałem wyżej, ten odbiór może wiązać się z grupą, z którą kiedyś byłem zżyty i to tak w zasadzie mi podpasowało. Co prawda nasze problemy dnia codziennego nie były takie, jak bohaterów, ale człowiek ma to do siebie, że czytając szuka gdzieś jakichś podobieństw u siebie.


No właśnie, dlatego przez to, że bliźniaczo-podobne może lepiej to wrzucić jednak po tych Podróżach, o czym pisze Mandriell.


Również brałem to pod uwagę. Natomiast wolałbym to w jednym tomie przygarnąć, który razem z jeszcze dwoma powieściami ma przeszło 800 stron, więc to też tam gdzieś dalej bym wolał.


Ewentualnie też to, bo kilka tygodni dopatrzyłem się wzmianki o tej nowości. Tak więc zachodzi pytanie czy następna będzie Podróże z Charleyem, czy Księżyc zaszedł. W niepewnym boju. Albo kupi się obie o ta, która po wzięciu do ręki będzie bardziej przyciągać będzie następna.  

Przecież pisząc "nasze", nie myślałem o Tobie i o mnie, tylko o mnie i kumplach z placu.



No zobaczymy. Ale to tam bliżej świąt. Jeszcze trzeba parę innych rzeczy ogarnąć. Między innym i cykl barokowy, którym się nakręcam.

Hehehe, Szelma. To kiedy czytasz następnego Steinbecka i co to będzie, ziom?

Ale rozumiem, że czytałeś te Pastwiska osobno, nie w tym zbiorze najnowszym?