Ja, mimo że Patterson jest moim ulubionym autorem także widzę wady jego twórczości, mało tego, mogę dołożyć jeszcze taką, której ty nie wymieniłeś - sztampowe wątki miłosne w prawie wszystkich jego powieściach  Ale dla mnie najbardziej liczy się to, że jego książki czytam niezwykle wręcz szybko. A jeśli chodzi o wspomniane zwroty akcji to uważam, że niesamowite były w Szybkim numerze oraz w Ty umrzesz pierwszy. Zaskoczyło mnie także zakończenie Drugiej szansy ale tam pewnie co niektórzy bardziej domyślni i uważni mogliby przewidzieć je. Jednakże rozumiem że bardziej wymagających czytelników prozy kryminalnej może irytować brak tych szczegółów śledztwa.

W ostatnim czasie przeczytałem sobie "Ja, Alex Cross", najnowszy u nas odcinek przygód niezłomnego, niemalże niezniszczalnego afroamerykańskiego detektywa  . I muszę powiedzieć, że ta część zrobiła na mnie znacznie lepsze wrażenie aniżeli wcześniejsze spotkania z Crossem . Wielkich fajerwerków co prawda nie było, ale czytało mi się całkiem miło, a i klimatem mroku poniekąd uraczył mnie autor podczas prezentacji orszaku ciemnej strony mocy  .

W porównaniu z "Tropicielem", w książce tej bohater jest bardziej wiarygodnie zaprezentowany i choć nadal jest wszędobylski, tu i ówdzie wsadzając swego dociekliwego nosa, to jednak nie jest już takim totalnym herosem, którego można sprać na kwaśne jabłko, dręczyć, torturować, a on i tak podniesie się ponad to, otrzepie i z jeszcze większą hardością dopnie swego w finalnym starciu  . Owszem, Cross i w najnowszym utworze jest bardzo zdeterminowany w działaniu - pewnie tak ma w każdej powieści, w której obsadził go Patterson  - ale przynajmniej jego postawa nie budzi tutaj niedowierzania .

W utworach kryminalnych Jamesa Pattersona brakuje mi jednak ewidentnie szczegółowych analiz detektywistycznych, badania śladów i zagmatwanych wątków, w których zarówno czytelnik jak i bohater gubi trop wodzony za nos przez igrającego z nim mordercę - pod tym kątem niestety książki tegoż pisarza są spłycone na maxa  .

Także słowem podsumowującym, lektura fajna, ale dla niewymagającego czytelnika . Mnie akurat podobała się tylko po części, niemniej jednak nie wykluczam, że jeszcze kiedyś pokuszę się o następne widzenie z Alexem Crossem .

J.Xavier.B, ja ci powiem że nieładnie oceniać autora przez pryzmat trzech powieści  , zwłaszcza Pattersona, który moim zdaniem bije Cobena na głowę. Cykl z Myronem, to jeden ze słabszych cykli jakie czytałem.
Jasne u Cobena mamy zawikłane historie i fałszywe tropy, ale cóż z tego skoro rozwiązanie z reguły się kupy nie trzyma?

U Cobena też tego niema, Myronik przez całą powieść mota się jak niewidomy, by na końcu wykrzyknąć "a więc to tak!", i rozwiązuje zagadkę. Poza tym przez całą książkę trzęsie portkami, i ukrywa się za Winem.

Alex Cross, to pełnokrwisty amerykański glina, niczego się nie boi, wychowuje samotnie trójkę dzieci, i musi jeszcze łapać porąbanych przestępców.
Mi osobiście pasuje taki typ bohatera, ale żeby się w pełni cieszyć tym faktem, należy czytać ten cykl po kolei, inaczej nie masz pełnego obrazu.

-----------

Piszesz że męczyłeś się z książką Fiołki są niebieskie, otóż wcale się nie dziwię  , bo jest to bezpośrednia kontynuacja wcześniejszej książki Róże są czerwone.

Nie kontynuacja na zasadzie kolejny tom, tylko kontynuacja historii, to tak jakbyś czytał drugą część Mrocznego popołudnia nie przeczytawszy pierwszej.

Poza tym pod koniec Fiołków wyjaśnia się fałszywy trop ciągnący się od pierwszej powieści.

Ogólnie książki z Crossem się strasznie zazębiają, i czytanie ich w tak pokrętny sposób, masz mylny obraz o całej serii i samym autorze.

Mam w swoim dorobku czytelniczym niemal całą jego twórczość (oprócz trzech romansów) i jest to jeden z moich ulubionych autorów.

Możliwe, że sięgnę w przyszłości po ten tytuł, skądinąd znany mi z ekranizacji z Morganem Freemanem w roli Crossa  . Nie pamiętam tylko czy tę adaptację oglądałem, ale na pewno drugi z nakręconych tytułów, "Kolekcjoner" widziałem swego czasu w tv i nawet mi się podobał .


A coś się tak tego Cobena uczepił, skoro nawet przy omawianiu "Ja, Alex Cross" słowem nie pisnąłem o tym pisarzu??  To zaczyna zakrawać na jakieś przepychanki, na zasadzie siłowego przekrzyczenia: a nie to mój autor jest lepszy!!  Dobrze, że masz swoje zdanie o prozie Pattersona i to kwestia gustu, że Tobie akurat jego książki wchodzą gładko,  przyjemnie i niemalże bez zarzutu w każdym calu, ja zaś oprócz tego, że przeczytana książka do pewnego stopnia spodobała mi się, to jednak dostrzegłem w niej pewne istotne wady umniejszające barwność opisanej weń historii jako całości  .

Jasne, że 3/16 przeczytanych "przygód" Alexa Crossa nie może rzutować na cały cykl, niemniej jednak zdążyłem zorientować się, że Patterson w swoich super mikrych rozdziałach, które wyglądają jak gotowe scenariusze do filmu - o czym wspominałem już niegdyś - za dużo nie może zwojować w opisach śledczych  . I nad tym m.in. ubolewam . Po prostu o wiele lepiej czyta mi się głębsze historie kryminalne, a za wzór mogą posłużyć: Deaver, Beckett, Connelly - tam właśnie znajduję bogactwo sensacji na wyższym poziomie  .


Ewidentnie masz zadrę za paznokciem, widząc że Patterson nie leży mi literacko tak jak Tobie . Myronik i jego seria to innego typu literatura kryminalna, w zasadzie kilka pierwszych jego "śledztw" to kryminał pół żartem pół serio, a na dodatek w sportowej oprawie - dopiero od "Zaginionej" widać poważniejszy ton całego cyklu, gdzie elementów komediowych jest zdecydowanie mniej . Czytając jego perypetie można ubawić się po same pachy, a do tego miło potowarzyszyć mu w zawiłych intrygach  .

Crossik jest z kolei wg mnie wyidealizowany aż do bólu, co prawda oryginalny jako praworządny i dociekliwy gliniarz, oraz troskliwy ojciec i wnuk, ale jego świętość osobowości wydaje się być stworzona ku uciesze całej Ameryki - jest po prostu bożyszczem czytelniczych tłumów za oceanem, któż nie chciałby sobie wyśnić takiego ideału??

Istotnie tak napisałem, bo przeczytane powieści Cobena uważam za znacznie ciekawsze aniżeli utwory autorstwa Pattersona z którymi miałem do czynienia  .


Jest komedia, jest i kryminał - twórca serii o Bolitarze jak widać potrafi połączyć jedno z drugim  . Trudno mi się zgodzić ze stwierdzeniem, że w tym cyklu rozwiązanie nie ma sensu  . Bohater ma nieco inne metody śledcze aniżeli standardowy detektyw, ale jego ironiczno - zadziorny wywiad środowiskowy połączony z darem wpadania w tarapaty przynosi końcowy efekt  . Myślę, że jego charakter prowadzenia dochodzenia odzwierciedlają profesje, których się imał czy też ima nadal: były agent FBI, niedoszły gwiazdor Boston Celtics, agent sportowy i prywatny detektyw - taki chodzący człowiek orkiestra, jakby nie było postać nadzwyczaj oryginalna we współczesnej literaturze kryminalnej  .

W moim odczuciu jest to bardzo ciekawa seria powieściowa, ale rzecz jasna nie każdemu musi się ona podobać w równym stopniu i rozumiem, że Ty akurat nie jesteś jej fanem - wiadomo, obaj mamy swoje indywidualne kryteria według których oceniamy przeczytane książki i tego nie zmienimy w żaden sposób, choćbyśmy nie wiem jak długo ścierali ze sobą nasze poglądy na linii Patterson - Coben  


Nie twierdzę, że James nie potrafi w ogóle zbudować ciekawej intrygi  . Z pewnością jako twórca literatury kryminalnej ma takowy potencjał, ale w dotychczas przeczytanych przeze mnie książkach Pattersona zabrakło mi tego czegoś, by móc stwierdzić, że przeczytałem solidny kryminał o świetnej intrydze  . Zauważ jednak marczewek, że mimo mojej krytyki i tak tendencja wrażeń jest rosnąca: "Fiołki są niebieskie" były żenująco słabe, "Tropiciel" średni, natomiast "Ja, Alex Cross" już ociera się w moich oczach o dobrą powieść  . Także wszystko przede mną, bo mimo iż Pattersona czytam "dorywczo" to nie wykluczam kolejnych spotkań z jego książkami [choć raczej wybiórczo niż cyklicznie ], tym bardziej iż zarówno Ty, Magnis oraz kurczakt zachwalacie Kobiecy Klub Zbrodni  . Także pożyjemy, zobaczymy  .

Jeśli jego inne utwory nie będą takim suchym relacjonowaniem faktów, naszpikowanych gołą akcją, jest szansa że przestanę go umieszczać w szufladce: kategoria B, aczkolwiek widać że niemało czytelników nie chce go stamtąd wyławiać, w tym też bywalcy naszego forum  .

Właśnie ów wampirzy motyw mocno mnie wówczas rozstroił i nie dlatego, że drażnią mnie takowe krwawe motywy w literaturze, bo naczytałem się o nich niemało u innych twórców zarówno horrorów jak i thrillerów .  Dawno miałem do czynienia z rzeczonymi "Fiołkami...", więc zbyt wiele nie dopowiem, ale ta książka ewidentnie mi nie podeszła, ze względu na zbrodniarzy, styl opowiadania historii oraz brak głębi fabularnej... co zaowocowało tym, że na wiele lat cisnąłem twórczość Pattersona w kąt  .

Jednak jak wspomniałem, nie wrzucam jego literatury do zakurzonego pudła, by w przyszłości móc przekonać się, że ów autor ma w swoim dorobku do zaoferowania naprawdę dobre, kryminalne rzemiosło  - a nóż będzie to ten cykl KKZ??  .

Kobiecy klub zbrodni to czytałem tylko jedną książkę kiedyś i jakoś mi było nie po drodze z tym cyklem .Możliwe, ze w przyszłości zacznę czytać również powieści z tej serii chociaż na razie mam co czytać .
Xavierze zachwalałem cykl z Alexem Crossem niż Kobiecy klub zbrodni ale niech będzie, ze i ten .

Jeszcze trochę i wyjdzie na to, że twórczość tego pisarza bardziej będzie podobać się mnie niż Tobie . U mnie póki co jest tendencja rosnąca z cyklem o Crossie .


Wnioskuję z tego, że niewiem jest jeszcze gorsze od nieuleczalnego uprzedzenia .


Myślę, że przyjdzie taki czas, aby zestawić te nie-Crossowe utwory z rzeczoną serią i wówczas będę mógł śmiało powiedzieć, że jestem światowcem w znajomości prozy Pattersona  .

Marczewek, sorki, nie chciałbym rozpoczynać jakiejś niekończącej się kłótni, ale jesteś pewien, że chcesz mu polecić "Sędzia i kat" ? Owszem, ta powieść w miarę trzyma w napięciu i nie zaliczyłbym jej do najgorszych, ale zdaje się Xavier pisał że lubi być zaskakiwany w thrillerach kryminalnych a przecież ta ksiażka jest strasznie przewidywalna i żadnych niesamowitych zwrotów akcji w niej nie zauważyłem. I jeszcze ten obrzydliwie sztampowy wątek miłosny... Blee. Według mnie on by się jeszcze bardziej zraził po niej do tego autora.
 A teraz, Xavier, zwracam się do ciebie. Żeby ci czasem nie przyszło do głowy sięgnąć po "Numer Thomasa Berrymana" - to jest dopiero żenada, nuda, chaos jak na ruskim bazarze  itp. itd. Unikaj także "Piątego jeźdźca apokalipsy" - co prawda oczywiście lepsze od "Numeru..." ale, tak jak pisał wyżej spiral architect - miałkie i przewidywalne. Potraktuj to jako ostrzeżenie ode mnie. Nie chciałbym żebyś się męczył, czytając Pattersona.

Xavier szykują się też dwa wznowienia całkiem niezłych pozycji, jeśli planujesz podbudować swoją opinię o autorze to masz szansę.


Ta książka to ma zwroty akcji że hoho, i do tego jest wciągająca. A że ją wznawiają to oznacza że Coś w niej jest.


Ta też jest z górnej półki, z tym że bardziej ją można porównać do tych rzeźniczych książek Mastiego, może nie tak bardzo ale są momenty.