A kusiło mnie by dodać na końcu "i nie mówię o Eowinie..." Poza tym nie znam się na SW za bardzo, ale tam miecze świetlne były chyba uznawane za tak samo naturalne jak dajmy na to laski w Śródziemiu

Chociaż jakby jeszcze inaczej na to spojrzeć, to w zasadzie laska Gandalfa mogła nie być naturalna, bo chyba z nią przybył w swojej misji

Nie podzieliłam się wrażeniami, bo zrobiłam to na starym forum. Tam zresztą na bieżąco omawialiśmy kolejne tomy
Pierwszy tom nabyłam latem 2000 nad morzem na stoisku taniej książki w Mielnie. Jak chciałam przeczytać to zorientowałam się, że to trzeci tom, a ponieważ nie miałam kasy na dwa poprzednie odłożyłam go. W październiku zaczęłam studia podyplomowe, a że pierwszy weekend w Toruniu spędzałam samotnie, to dla zabicia czasu nabyłam w Empiku "Kamień filozoficzny". W poniedziałek biegłam do księgarni po drugi tom, potem przeczytałam trzeci, a potem na urodziny dostała czwarty, który właśnie się ukazał. Cała historia, świat czarodziejów, styl Rowling, bohaterowie, relacje między nimi zachwyciły mnie od pierwszej strony. Zakochałam się w tym cyklu i będę jego wielką fanką po wsze czasy

No więc ukazała się już (oczywiście nie u nas tylko w UK, USA i w paru innych krajach) najnowsza powieść. Chociaż nie ukazało się to w Polsce, to już wiemy, że powieść nosi tytuł "Trafny wybór". Sądząc po doniesieniach nie nastawiam się na szczególne zachwyty, ale ciekawa jestem. Generalnie wygląda na to, że bez względu na wartość powieści, autorka zarobi (a właściwie to już całkiem nieźle zarobiła) na ciekawości czytelników 

http://lubimyczytac.pl/aktualnosci/1340/zabawna-i-wciagajaca-ale-dosc-ponura

Nikt nie napisał, to ja napiszę:

1.

Barry nie żyje. Ta niespodziewana śmierć pogrąża Pagford w chaosie. Na jaw wychodzą tajemnice mieszkańców. Urocze miasteczko z brukowanym rynkiem i wiekowym opactwem już nigdy nie będzie takie jak dotąd.
Wybucha wojna bogatych z biednymi, nastolatków z rodzicami, wojna żon z mężami i nauczycieli z uczniami. Kto przejmie władzę po Barrym? Jak daleko się posunie w tym zaciekłym konflikcie?
Pełna czarnego humoru, błyskotliwa i prowokująca wielka powieść o małym miasteczku.

2. "Wołania kukułki" - kryminał J.K. Rowling pisany pod pseudonimem na pierwszym miejscu w Amazonie



Detektyw Cormoran Strike bada sprawę zabójstwa supermodelki. Po tym jak stracił nogę na minie w Afganistanie, ledwo wiąże koniec z końcem jako prywatny detektyw. Stracił jedynego klienta, a wierzyciele dobijają się do drzwi. Na dodatek rozstał się ze swoją dziewczyną i teraz mieszka w swoim biurze.

I wtedy w drzwiach do jego biura staje John Bristow z niesamowitą historią: jego siostra, legendarna supermodelka, Lula Landry, znana wśród swoich przyjaciół jako Kukułka, kilka miesięcy wcześniej poniosła sławetną śmierć na skutek upadku z balkonu w Mayfair. Policja uważa, że to samobójstwo, ale John w to nie wierzy. Przypadek sprawia, że Strike zanurza się we wspaniałym świecie multimilionera, gwiazd rocka i zdesperowanych projektantów, wprowadzając go tym samym do każdego rodzaju przyjemności, nakłaniania, uwodzenia i ułudy, jakie są znane człowiekowi.

Możesz sądzić, że znasz detektywów, ale nigdy nie spotkałeś takiego jak Strike. Możesz sądzić, że znasz bogatych i sławnych, ale nigdy nie widziałeś ich wplątanych w takie dochodzenie.

Mi się udało Chociaż, jak wspominałem, unikanie spoilerów było na porządku niemalże dziennym (w stylu "wychodzenie z pokoju, gdy ktoś zaczął o tym mówić. Albo gdy na ekranie był któryś z filmów. Przykłady można mnożyć)

Do swojej wypowiedzi na temat cyklu jeszcze wrócę Tyle, że ona taka długa jest, że sobie ją pomału sklecam

A z innej beczki: widzieliście kiedyś to? Nie zawiera spoilerów raczej

<a href="http://www.youtube.com/watch?v=Tx1XIm6q4r4" target="_blank">http://www.youtube.com/watch?v=Tx1XIm6q4r4</a>

Chyba będę jedynym udzielającym się w tym temacie, który nie zachwyca się serią o Harrym Potterze. Przeczytałem 2 pierwsze tomy, ponieważ siostra bardzo gorąco polecała mi całą serię, a w większości przypadków nasz gust jeśli chodzi o książki jest podobny. Tym razem jednak było inaczej. Bardzo drażniła mnie 3 głównych bohaterów, ogólnie może poza Hagridem nie polubiłem żadnej postaci występującej w dwu pierwszych częściach. Historia wydawała mi się nudna i przewidywalna. Ogólnie rzecz biorąc strasznie się męczyłem czytając.

A co do ekranizacji to moim zdaniem jest jeszcze gorzej niż z książkami. Obejrzałem 2 czy 3 części, byłem nawet na premierze jednej z nich, ale nie jest to historia dla mnie.

Świetne przemyślenia p.a. ! Zgadzam się ze wszystkim, a zwłaszcza z tym, że fajnie byłoby poczytać o przeszłości Voldemorta a także o młodości Syriusza, no i Jamesa oczywiście!! Marzy mi się to od  ZAKONU FENIKSA i dużo bym dała żeby Rowling to opisała! Bo czytałam TRAFNY WYBÓR i nie wiem czy trafnym było przerzucić się Rowling na tego typu literaturę, średniak to jest, niestety ! Niech lepiej wraca do magii!

Myśle że z bardzo dobrym skutkiem, w końcu jest 'tą od Pottera' !

No to trzecia i ostatnia porcja moich wypocin Tym razem pochylam się nad każdym tomem z osobna. Chociaż najistotniejsze spoilery odpowiednio oznaczyłem, siłą rzeczy nawet niewinne zdanie odnoszące się do tomu siódmego, może stanowić spoiler dla kogoś, kto historii nie zna wcale.

Harry Potter i Kamień Filozoficzny

Chociaż książce brakuje mocy i pewnej powagi późniejszych tomów, jako wprowadzenie do całości sprawdza się idealnie. Jest stosunkowo krótka, świat czarodziejów zarysowano tylko powierzchownie, nie męcząc nadmiarowymi szczegółami, zaś wątek centralny, związany z kamieniem filozoficznym, wypada bardzo okazale i zachęca do dalszej lektury cyklu. Można narzekać, że całość momentami aż za bardzo przypomina, iż adresatem książki miały być dzieci, że do świata czarodziejów wkraczamy dość późno, że kilkadziesiąt stron i tak można by było stąd wykroić (rozdział "Norweski Smok Kolczasty" !), ale dosyć zaskakujący finał, z przeprawą trójki przyjaciół przez różne magiczne przeszkody, jest tak znakomity, że zaciera to momentami złe wrażenie. Do moich ulubionych scen należy też i ta w Zakazanym Lesie. Przepowiednie centaurów przyprawiają całą opowieść dawką mroku, którego z tomu na tom będzie coraz więcej. Ocena: 7.5/10.

Harry Potter i Komnata Tajemnic

Unikałbym stwierdzenia "najgorszy tom" (odnosząc się do oceny na biblionetce), bo mam wrażenie, że żaden nie zasługuje na takie miano. Ale książka to chyba najbardziej ze wszystkich nierówna. Problem w tym, iż Rowling w Harrym Potterze umieściła pewną ilość motywów i scen przerysowanych: niby zabawnych, choć trochę przez to irytujących. W początkowych tomach ograniczało się to głównie do rodziny Dursleyów, tu jednak mamy dodatkowo Zgredka i Gilderoya Lockharta. Chociaż obie postaci dla dalszego rozwoju fabuły są niezbędne, to jednak mnie osobiście męczyły strony z tymi postaciami w roli głównej, nawet jeśli Zgredek momentami mnie rozśmieszał, zaś Gilderoy jest pyszną satyrą na wszelakich celebrytów. Ale znów - te wady są równoważone przez znakomity i zaskakujący wątek tytułowy z wybitnym punktem kulminacyjnym. Nietrudno też dostrzeć, iż całosć jest bardziej od jedynki mroczna, co tylko wyszło książce na dobre. Dlatego moja ocena to w tym przypadku również 7.5/10.

Harry Potter i więzień Azkabanu

Ten tom jest z reguły stawiany w czołówce, natomiast ja nie potrafię go ocenić wyżej, niż poprzedzającej go dwójki. Pewnie, całość jest niezwykle równa, praktycznie brakuje tu wątków irytujących. Ciekawiej, niż zwykle, jest też na początku, zanim Harry trafi do Hogwartu. Rowling odsłania coraz więcej szczegółów świata czarodziejów i ta wizja coraz bardziej imponuje. Całość jest też mroczna, zarówno ze względu na tajemniczą postać Syriusza Blacka, jak i Dementorów. Książkę czyta się znakomicie, zaś scena, w której dochodzi dla mnie osobiście pełni tu funkcję punktu kulminacyjnego. No właśnie, pełni funkcję, bo książce brakuje tak wielkopomnego wydarzenia, jak w poprzednich tomach. Punkt kulminacyjny jest rozciągnięty i "spłaszczony", zaś motyw wydaje mi się dodany nieco na siłę. Patrząc natomiast na to, w jakim kierunku podążyła fabuła kolejnych części, osobiście trakuje "Więznia z Azkabanu" jako pewnego rodzaju wstęp do tomów następnych, do późniejszych starć z Lordem Voldemortem. Ocena: 7.5/10.

Harry Potter i Czara Ognia

Pierwsze wrażenie jest takie, iż coś się zmieniło. Że całość stała się jakaś taka bardziej poważna i mroczna. I o ile poprzednie tomy były mocno skoncentrowane na postaci Harry'ego i zemsty, jaką chcę na nim wywrzeć Voldemort, tutaj fabuła zatacza szersze kręgi i czyni ze sprawy antagonisty Pottera sprawę całego świata czarodziejów. Kluczową sceną jest tu pod tym względem demonstracja siły Śmierciożerców podczas mistrzostw świata w quidditchu. To w tym tomie po raz pierwszy zarysowane też zostały wątki, powiedzmy, miłosne. A co dalej? Przydałoby się całość nieco skrócić. Mamy nieco dłużyzn na początku, jest też i trochę w środku, gdzieś pomiędzy pierwszym a drugim zadaniem Turnieju Trójmagicznego. Ale nie ma co narzekać. Ww turniej skutecznie przykuwa uwagę i nadaje tempo całej książce, znów bardziej mrocznej od poprzednich, również ze względu na wizytę Harry'ego w Myślodsiewni. Mimo wszystko jednak nic nie przygotowało mnie na taki punkt kulminacyjny - niezwykle mocny, wręcz wstrząsający () i o niespotykanej dotąd intensywności. Dlatego też ocena nieco wyższa - 8/10.

Harry Potter i Zakon Feniksa

Aż 950 stron, z których nie warto by było czegokolwiek wyrzucać. Bo nawet jeśli fabuła rozwija się z początku dość leniwie (choć pierwsze strony, z , są wręcz szokujące), to jednak już gdzieś na wysokości 2/3 osiąga intensywność niespotykaną wcześniej. I chociaż najważniejsze dla tomu wydarzenia - związane z - rozgrywają się na przestrzeni ostatnich 200-300 stron, to wcześniej nie ma mowy o nudzie, a to za sprawą postaci profesor Umbridge i związanych z nią represji wprowadzanych w Hogwarcie. Rowling udało się stworzyć postać odrażającą, wzbudzającą wręcz nienawiść. Mniej lub bardziej otwarta walka z ministerialnym szpiegiem błyskawicznie przykuwa uwagę i nie pozwala się od książki oderwać. Już za samo to powieść zasługuje na wysoką ocenę. A jest tu jeszcze przecież kapitalny punkt kulminacyjny z . Palce lizać. Na chwilę obecną uznaję ten tom za najlepszy ze wszystkich - ocena 8.5/10.

Harry Potter i Książę Półkrwi

Dla mnie osobiście w tym tomie fabuła bierze konkretny zakręt, co powoduje, iż w istotny sposób zwalnia. Bo gdy wydawało mi się, iż będzie jeszcze więcej śmierciożerców, ministerstwa czy generalnie: wydarzeń wielkiej skali, tom ten jest zaskakująco intymny. W duże mierze za sprawą licznych retrospekcji związanych z młodością Voldemorta. Mają one swój klimat, budzą pewien niepokój, choć osobiście bardziej intrygowały mnie wizyty w myślodsiewni z poprzednich tomów. Mamy tu do czynienia z wyjątkowo posępną atmosferą - to najsmutniejszy z tomów, nie tylko z powodu zakończenia. Jest napędzająca całość , jest zagadka horkruksów i tożsamości Księcia Półkrwi. Te ostatnie jednak wydają mi się nieco naciągane. . Z kolei tożsamości Księcia Półkrwi można się stosunkowo łatwo domyślić. Pozostaje zakończenie, niby szokujące, choć tak naprawdę . W drugiej połówce książki wyjątkowo mało też Hogwartu samego w sobie: mało relacji z zajęć, mało quidditcha (choć w sumie w poprzednim tomie było pod tym względem podobnie), mało tego wszystkiego, co tak spodobało mi się w poprzednich tomach. Tak jakby Rowling chciała przygotować czytelnika przed odmiennością tomu ostatniego. A może po prostu zdawała sobie sprawę z bliskiego wyczerpania formuły? Ważna to cegiełka w sadze o Potterze, choć dla mnie może nawet najmniej intrygująca. 7/10.

Harry Potter i Insygnia Śmierci

Można powiedzieć, że to już zupełnie inna historia, wszak większa część wydarzeń rozgrywa się poza Hogwartem. I tego brakuje. Zwłaszcza, że momentami opowieść traci swą unikalną tożsamość, stając się podobną do innych opowieści o wyprawie i wielkiej misji do wypełnienia. Na szczęście dłużyzn jest stosunkowo niewiele i dzieje się tu naprawdę sporo. Wizyty w Ministerstwie Magii czy na Dworze Malfoyów skutecznie podnoszą ciśnienie. Zdecydowanie najlepsza jest tu jednak końcówka. Po pierwsze - miło było odwiedzić Hogwart po raz ostatni. Bo prawdę powiedziawszy, część magii Harry'ego Pottera wynika z faktu obcowania z różnymi osobami powiązanymi ze szkołą - czy będą to różni uczniowie, czy też nauczyciele. Po drugie - następuje tu bardzo fajne połączenie różnych wątków, pojawiają się postaci znane z różnych fragmentów historii. Wypada to wszystko bardzo przekonująco, tym bardziej, iż niektóre wydarzenia chwytają za serce i skutecznie trzymają przez dobrych kilka dni po zakończeniu lektury. W sumie więc - przekonujące i ciekawe zakończenie sagi. Tylko tego Hogwartu za mało... 8/10.

Trafny wybór. Podobał mi się. Bez zachwytów, ale jednak. Lubię małomiasteczkowe klimaty. Czy raczej opowieści o zamkniętych społecznościach. Szkoda, że powieść nie zrobiła jakiejś oszałamiającej kariery, bo ja bym chciała poczytać jeszcze coś z Pagford. Oczywiście, to nie musiałby być jakiś ciąg dalszy, bo w sumie powieść nie ma głównych bohaterów, bo bohaterem jest miasteczko i cała jego społeczność. Więc kolejna powieść "z życia miasteczka" mogła by być całkiem niezła. No, ale skoro "przecież nie tego się oczekiwało od autorki cyklu o Harrym P." to pewnie nic więcej z życia Pagford już się nie doczekam.
Ale może chociaż, skoro podobno Rowling wraca do Pottera, to może w końcu napisze jako Rita Skeeter Życie i kłamstwa Albusa Dumbledore'a.