To mnie zupełnie nie dziwi. Bo Sienkiewicz to wymarzony pisarz dla tych, którzy lubią wybielać historię Polski I mam wrażenie, że właśnie ludzie tak rozumiejący patriotyzm, jak członkowie ugrupowań konserwatywnych (to oczywiście uproszczenie, ale chyba wiadomo, o co mi chodzi), wynieśli w Polsce Sienkiewicza na poziom zdaniem wielu jednak zbyt wysoki

Co do Nobla, to wolałbym Dostojewskiego, ale za wcześnie mu się zmarło No ale jak już mieli nagrodzić Polaka, to wolałbym Prusa. Tu zresztą tak a propos tego nieszczęsnego przymusu lekturowego - przymuszali i do Sienkiewicza, i do Prusa i zawsze wolałem tego drugiego, począwszy od "Placówki".

Tak naprawdę i do Prusa musiałbym wrócić, by tak całkiem na spokojnie ocenić jego twórczość, ale powrót do nowelek był zaskakująco przyjemny.

No cóż, przedstawiłem swoje racje, Wy twardo stoicie na odmiennym stanowisku, więc tak już chyba zostanie. Nie będę dalej zachęcał do czytania Sienkiewicza, bo widzę, że to tym bardziej wzbudza niechęć do pisarza. Jakby to nieco z przymrużeniem oka skomentować wedle klasyka: Nie o take Polske my walczyli   

Racja Jagodo, Sienkiewicz nie był wybitnym pisarzem. To nic że wczoraj "Quo Vadis" zostało wybrane lekturą narodowego czytania w 2016 roku. To nic że w konkursie wyprzedził dzieła Reymonta, Żeromskiego czy Dąbrowskiej. To nic, że kandydatury selekcjonowały Rada Języka Polskiego oraz wydziały filologiczne. Tu nawet potraficie dezawuować nagrodę Nobla, bo sto lat temu zdarzyło się że Tołstojowi nie przyznali

http://www.polskieradio.pl/5/3/Artykul/1585662,Quo-vadis-Henryka-Sienkiewicza-lektura-Narodowego-Czytania-w-2016-roku

Ja tam mimo wszystko z chęcią sobie po "Quo Vadis" sięgnę. Nie wiem jeszcze kiedy, może we wrześniu gdy prezydent będzie czytał fragmenty, może wcześniej, może później, ale wobec takiego wyróżnienia mam ochotę ponownie zmierzyć się z tym dziełem. Skoro dałem rade kilka dni temu z obszerniejszymi "Krzyżakami" to spokojnie sobie poradzę z "Quo vadis" 

Żebyś wiedział, Maszynisto: to nic Na prawdę, skończ z tym powtarzaniem frazesów i zachwalaniem czegoś, bo jakieś "autorytety" to zachwalają. Nie widzisz, co wyprawiasz w tym temacie Piszesz o wybitności Sienkiewicza, tej czy innej książki, i dowodem tej wybitność jest to, że... jakiś "autorytet" uznał to za wybitne. To co tu robisz, to wręcz jakaś szopka. Założyłeś temat i oczekujesz, że przekonasz innych do swoich racji. I usiłujesz przekonać klepiąc ciągle te same frazesy w myśl "Sienkiewicz wielkim pisarzem był".

Krytycy Sienkiewicza (w tym moja skromna osoba ) przynajmniej napisali, dlaczego go nie lubią. Ty za to jedynie klepiesz frazesy rodem z lekcji polskiego.

Jak się każdemu pokoleniu wciska Sienkiewicz, to i efekty są

Ale bez obaw. Miałem nie miłe przejścia z Krzyżakami, wcześniej z Sienkiewiczem w formie lektur, ale żeby nie sypać tak tekstami, to - ogłaszam wszem i wobec - że za niedługo biorę się za Trylogię (a na pewno za "Ogniem i mieczem" na początek) Może zmienię zdanie

Oj, ja nie pozwolę na to klasyczne narzekanie na lektury szkolne Jeśli ktoś tu jest zdania, że język polski w liceum jest od tego, żeby promować czytelnictwo wśród młodzieży to niech lepiej nie zaczyna ze mną dyskusji (Zresztą już o lekturach szkolnych jest wątek.)

Nie miałam ciężkich przejść z Krzyżakami, całkiem przyjemnie mi się czytało. "Quo vadis" też chyba czytałam, znowu całkiem w porządku. Tylko za trylogię nigdy się nie wzięłam, bo długie było i totalnie mi się nie chciało

Nie będę ukrywał że początek Trylogii to była dla mnie jakby droga przez mękę. Jakieś koślawce słowne, staropolskie określenia, co to ma być w ogóle się zastanawiałem. Jednak jak przeczytałem pierwsze kilkanaście, dwadzieścia powiedzmy stron to zacząłem radykalnie zmieniać zdanie. Przyzwyczaiłem się do tej "nowomowy" i później to już była czysta przyjemność. Po "Ogniem i mieczem" od razu pochłonąłem dwa kolejne tomy.

Czasem jak się coś zacznie czytać i nie idzie dobrze to już później do końca jest źle - tak u mnie było z "Panem Tadeusze". Czasem jednak przełamanie początkowej niechęci zostaje później wynagrodzone przyjemnością z czytania - to przykład Trylogii. Tak czy inaczej warto zacisnąć zęby i przeczytać do końca. Raz że klasyka, dwa że kształtujemy swoją cierpliwość, wytrzymałość, a nie kapitulujemy już na starcie. Myślę że w innych dziedzinach życia jak np. praca zawodowa taki "trening" może kiedyś zaprocentować. 

Mi się generalnie wydaje, że "Ogniem i mieczem" uchodzi mimo wszystko za najlepszą książkę Henia

Na świecie pewnie tak, bo to mimo wszystko najbardziej uniwersalna historia. A i ludzie wolą Starożytny Rzym od jakichś tam polskich wojenek Chodziło mi o Polskę raczej - od paru osób słyszałem, że z całej trylogii "Ogniem i mieczem" najlepsze, na biblionetce też najwyższa ocena. Nie, żebym się tym bardzo sugerował, ale coś może być na rzeczy.

A także ta przedwojenna, muszę ją kiedyś obejrzeć

http://www.filmweb.pl/film/Quo+Vadis-1913-107814


I dlatego wydaje się chyba najwybitniejszym dziełem Sienkiewicza. Wyśmienicie mamy tu ukazane prześladowania chrześcijan. "Quo Vadis" to uniwersalna opowieść historyczna o miłości, ludzkich żądzach, władzy, moralności w nawiązaniu do chrześcijaństwa stanowiącego ważny trzon w tożsamości Europy i Świata.

 
To fakt. Gdyby dać obcokrajowcom do lektury Trylogię czy "Krzyżaków" większość pewnie nie miałaby pojęcia o co w tym chodzi.

 Pewnie tak, choć to kwestia gustu. Ja tam spotkałem się z opiniami że "Potop" najlepszy ze względu na przygodowy charakter życiorysu Kmicica. Jednak jak dla mnie powtarzam, że warto przeczytać całość trylogii, każda część ma swoje smaczki, trudno by mi było jednoznacznie którąkolwiek część trylogii zdecydowanie wyróżnić na tle pozostałych. Najkrótszy "Pan Wołodyjowski" również potrafi mocno wzruszyć. Niesamowite są te rozterki moralne Pana Michała.