marczewkowi się chyba nic nie podobało. Też mi ciężko sobie teraz wspomnieć całą fabułę, ale W GŁĘBI LASU to dla mnie bardzo dobra pozycja w dorobku Cobena, w takim przeświadczeniu żyję i nic tego nie zmieni !! Coben jest boski!!!
Ps. Marczewkowi się chyba dziś alarm w telefonie nie włączył z przypomnieniem o wzięciu psychotropów i bzikuje, i się po Cobenie wozi !

Cobena bardzo lubię i przesłuchałem wszystko co wyszło w Polsce z książek poza cyklami. Coben to dla mnie autor, którego przyswajam tylko w audiobookach. Nie posiadam żadnej jego książki w papierze i żadnej tak nie przeczytałem. Wczoraj po raz drugi wziąłem się za książki z Myronem Bolitarem i po raz drugi słucha mi się tego wyjątkowo ciężko. Kiedyś planowałem słuchać od pierwszego tytułu, ale te wyszły tylko w kasetówkach i skutecznie zniechęcił mnie Teleszyński. Nabyłem zatem pierwszą z wydanych przez Albatrosa, czyli czwartą z kolei Błękitną krew i po pierwsze jest to najgorszy audiobook Cobena, którego wszystkie interpretacje audio do tej pory bardzo chwaliłem. Marian Opania czyta po prostu koszmarnie. A po drugie sama książka kompletnie mnie do siebie nie przekonuje. Przesłuchałem może z 15% i normalnie byłbym już całkowicie kupiony i zanurzony w świecie Cobena a tutaj jak na razie może nie tyle bym się męczył ale idzie opornie. Teoretycznie powinienem chwalić bo jak na razie wydaje mi się to zupełnie inne od Cobena jakiego znam i gdybym nie wiedział, że słucham Cobena to bym raczej pomyślał, że to coś innego, ale jakoś nie działa to w moim przypadku jak plus.

Tu nie chodzi o podobało czy nie. Jego książki są ogólnie nawet dobre. Przecież Kernick, Abbott i paru innych pisze równie kobenopodobne twory i też je czytam.
Zresztą swego czasu machnąłem wszystko co było i jakoś żyję. Z tym że nie powalił mnie na kolana.
Natomiast w Wmt Coben ostro pojechał z taką beznadziejnością i nielogicznością akcji że aż mnie ścięło.
Tym bardziej że na LC niektórzy mało się nie posrali z zachwytu jaka ta książka niesamowita.

Do tego dochodzą te porównania wielu lepszych autorów że piszą tak jak Coben.
Hmm, ja bym to uznał za afront 

Przesłuchałem tą Błękitną krew. Zrobiłem to bardzo szybko ale nie dlatego, że książka mi się podobała tylko dlatego, że chciałem ją jak najszybciej zaliczyć. Trochę wbrew sobie bo nigdy nie kończę książek, które mi się nie podobają a tutaj już na początku chciałem tę książkę rzucić w cholerę i ta chęć nie minęła mi do końca. A zaznaczam, że normalne Cobeny bardzo lubię i pochłaniam je błyskawicznie odpływając całkowicie. Niestety do książek z cyklu nie mam zamiaru już więcej podchodzić. Po pierwsze sprawa kryminalna jest przez większość książki gdzieś w tle. Na początku Myron twierdzi, że młody sfingował porwanie i po 1/3 książki nadal jest to jego jedyny pomysł. Czytelnik natomiast jest raczony mnóstwem zbędnych, nużących opisów dotyczących golfa, klubów golfowych, turniejów golfowych, reklamy w sporcie itd. itd. itd. Bohaterowie przez cały rozdział sprzeczają się czy serialowy aktor nosi tupecik czy nie. A wszystko to ma zerowy wpływ na fabułę i jest zbędne. Przykładowo pojawia się też rozmowa o błysku w oku sportowców, która też wydaje się bez sensu, ale ostatecznie ma jakieś tam uzasadnienie. 90% pozostałych rozmów nie ma. Ta książka to było opowiadanie rozdmuchane do rozmiarów powieści masą encyklopedycznych faktów i mnie to się czytało koszmarnie. Bohaterowie kompletnie do mnie nie trafili, a to dziwne bo zwykle taki humor na mnie działa, ale w tym przypadku nie krytykuję bo zakładam, że skoro zacząłem od czwartej z kolei  książki to Coben mógł już sobie darować wiele wprowadzeń i zakładać, że czytelnik zna bohaterów wystarczająco dobrze. Nie podobało mi się też, że książka była napisana cały czas z punktu widzenia jednej postaci. Coben przyzwyczaił mnie, że skacze po wątkach, które stopniowo się zapętlają. Niestety liczyłem na to, że po tylu zachwytach główny cykl autora będzie wisienką na torcie po jego zwykłych książkach a już na pewno nie spodziewałem się, że tak się przy tej lekturze wynudzę i wymęczę. To tyle jeśli chodzi o moją przygodę z Myronem. Pozostaję przy normalnych książkach, które nadal bardzo, bardzo lubię.

Ja mam z kolei zupełnie inne zdanie niż Mando, o serii z Bolitarem i te nawiązania do otoczki sportowej strasznie mi się podobały i nie jestem pewien czy inne książki Cobena będą mi się tak podobać jak seria z Myronem. Ale jest to pewnie związane z tym, że sam mocno interesuję się sportem

Mando ja to uważam, że całą winę za Twoją nieudaną przygodę z Myronem ponosi Opania  !! Czy ten facet nie ma wady wymowy Jak ktoś taki może czytać audiobooki to nie zrozumiem chyba nigdy, on nawet ładnego głosu nie ma  .

Oj, jako fan Kinga nie powinieneś na nieistotne dla fabuły informacje narzekać  . Stefan powinien Cię do takich trików przyzwyczaić, on jest w tym mistrzem  .

Co do Mickey'a to jest to taki trochę młodszy Myron, więc obawiam się, że młody może podzielić u Ciebie ten sam los co wuj  . Ale jeśli masz pod ręką te powieści to spróbuj, nie zaszkodzi, jest tajemnica z przed lat, jest humor, nie brak dramatów, czego chcieć więcej  .

Albatros oba tomy wypuścił czytane przez Marcina Kwaśnego (czytał też ostatni tom z Myronem). Siemianowski musiał najwyraźniej jakieś inne wydanie czytać, bo w sklepach jest interpretacja Kwaśnego, choćby TUTAJ. O kurde dopiero zobaczyłem jakie to krótkie.

Sześć lat już w empiku do kupienia
Ostatnio dają książki przed premierą.

Ja kupię dopiero w 2020, wszak tytuł zobowiązuje .

Choć w sumie poczytałbym sobie coś od Harlana tego przedwiośnia . Jeszcze jeden Myron Bolitar zaległy stoi na półce (a drugi też na półce, ale w antykwariacie czeka ), "Klinika śmierci", "Na gorącym uczynku" i ze dwa Bolitary juniory jeszcze... hoho, nazbiera się ze 2000 stron (albo i lepiej ) zaległości u wujka Cobena  .