Znany przede wszystkim, z genialnej w całej rozciągłości sagi "Pieśń Lodu i Ognia"... W sumie, nieprawda, bo jest jedna jedyna wada tej najwspanialszej w dziejach fantastyki serii - to, że do tej pory nie została ukończona. Od wydania ostatniego tomu, pod tytułem "Uczta dla wron" minęły 4 lata, a w tej chwili nawet nie zanosi się, że utęskniony ciąg dalszy pojawi się w najbliższym czasie. Krew w żyłach mrożą rzucane od czasu do czasu przytyki pod adresem autora, jakoby miał on nie dożyć ukończenia przez się swojego opus magnum. Cóż, młodzieńcem już nie jest, to fakt...

"Pieśń Lodu i Ognia" na tle literatury fantasy wyróżnia się kilkoma aspektami. Przede wszystkim tym, że elementów fantastycznych jest w tej sadze nad wyraz mało. Pojawiają się, co prawda, smoki i trochę magii, ale większość szeroko rozumianej nadprzyrodzoności to wyjątki bliższe horrorowi (nieumarli, na ten przykład) niż fantastyce. Jak mówi sam autor, "Pieśń Lodu i Ognia" to baśni dla dorosłych, fantastyka dla ludzi dojrzałych, których nadmiar elementów bajkowych, epatujących z klasycznych tego gatunku opowieści, nudzi i którym w takiej formie się ta literatura przejadła.

Drugim wyróżnikiem są pełnokrwiste postaci. Nie pamiętam, bym od czasu czytania "Trylogii... - będąc jeszcze pacholęciem - tak bardzo polubił pewne postaci, inne tak bardzo znienawidził, ale niektóre lubił, jednocześnie nienawidząc :--) Tak, tak jest tu wiele postaci, których czyny i charaktery są niejednoznaczne. Masa wszelkiej maści oszustów, prowokatorów, zdrajców, szubrawców, szpiclów, łotrów i rycerzy (albo po prostu rycerzy-łotrów), różniących się charakterami, i zachowujących się niczym chorągiewki na wietrze. Autor z tą menażerią nie cacka się wcale to, a wcale, uśmiercając, kalecząc i upokarzając, nie ważne, dobrych czy złych (choć w zasadzie permanentnie dobrych to może ze dwie, trzy osoby by się znalazły...).  

I w końcu: niesamowite i zaskakujące zwroty akcji! Tu nie ma nic pewnego, autor jak ognia unika popadania w schematy. Nie ma tak, że dobro zwycięża zło. Możemy kibicować tym czy owym bohaterom, ale niewykluczone, że srodze się zawiedziemy, jeśli nie na ich losie, to tym, co one uczynią. Wyniki bitew, losy poszczególnych postaci, czy nawet jakiś ogólny ogląd na to, jak potoczy się ta opowieść i jak się skończy - tego nie można przewidzieć, bo autor nie pozwoli... Geniusz w czystej postaci, mówię Wam :--)

George R. R. Martin poza "Pieśnią Lodu i Ognia" popełnił kilka innych, z tego co słyszałem, niezłych powieści (w tym również horrory i science-fiction), oraz masę opowiadań. Pozostałych powieści nie czytałem, ale mam zamiar szybko nadrobić zaległości. I wtedy "wzbogacę" ;--) ten temat dodatkowymi uwagami.

Jeśli chodzi o zbiory opowiadań, to wpadł mi w ręce tom "Retrospektywa: Światło Odległych Gwiazd" i powiem szczerze, że była to jedna z najlepszych antologii, jakie czytałem. Każdy tekst opatrzony ciekawie poprowadzonym wprowadzeniem, z którego wywnioskować można, że George R. R. Martin potrafi równie ciekawie opowiadać o swoim życiu i przeszłości, co tworzyć wspaniałe wizje ze światów fantastycznych. Mnóstwo z tych opisów skojarzyło mi się z "Danse Macabre" Stephena Kinga. A opowiadania, ułożone chronologicznie, według czasu powstawania, świetne. A im dalej w las, tym coraz lepsze - widać, jak autor doskonalił swój warsztat z wiekiem...

Cóż, wszystkich fanów zachęcam do dyskusji a tych, którzy jeszcze nie znają George'a R. R. Martina do nadrabiania zaległości. Nawet Ci, którzy kręcą nosem na fantasy (że to naiwne i dla dzieci), a zwłaszcza oni, powinni sięgnąć po płody tego pana. Naprawdę warto!

Cóż, w takim razie wiele stracisz. Autor łamie tak wiele schematów, że czasem zaczynam się zastanawiać, czy to zakończenie jest tak naprawdę potrzebne, bo jakie by ono nie było, może się okazać ciężkie, dla fanów i dla bohaterów.

Warto po sagę sięgnąć dla emocji samych w sobie - tu niemal każdy rozdział dostarcza ich, co niemiara, więc przyjemność z czytania czerpie się na bieżąco i nie jest tak, jak w większości cykli czy ileś-tam-logii, że czasem brnie się i brnie przez kolejne tomy, byle w końcu poznać zakończenie.


Z tym brakiem chęci, to bym nie przesadzał, bo autor cały czas tworzy, a to, że zabiera mu to tak długi czas, może okazać się dobrym zwiastunem: kolejne tomy mogą być jeszcze lepsze i dużo bardziej dopracowane.