"Opowieść nie żyje, dopóki nie zostanie przez kogoś wyobrażona". (s. 767)


Dziewięćset sześćdziesiąt stron.
Dziewięćset sześćdziesiąt stron zapisanych prawie że maczkiem.
Dziewięćset sześćdziesiąt stron, będących początkiem cyklu "Archiwum burzowego światła"; cyklu który - i piszę to w pełni świadomie - jeśli utrzyma poziom pierwszego tomu, za kilka lat może zyskać popularność "Gry o tron", a za kilkadziesiąt być wymieniany jednym tchem z "Władcą pierścieni" jako klasyka gatunku.
Wiem, mocne słowa, jednak zapamiętajcie ten tytuł, gdyż może być o nim kiedyś bardzo głośno!
... Tak w skrócie opisać można "Drogę królów" autorstwa Brandona Sandersona, powieść praktycznie bez minusów.

Co takiego daje czytelnikowi Sanderson, że zasłużył na pochwały powyżej?
Wszystko!
Autor odkrywa przed nami zupełnie nowy świat, świat różniący sie od naszego fauną, florą, hierarchią społeczną, religiami, a nawet rasami ludzi.
Na dodatek jak on to robi!
Opisy nieznanych nam gatunków roślin, zwierząt czy zjawisk są dokładne, a zarazem pozostawiające miejsce dla wyobraźni czytelnika.
Co jednak najważniejsze - sama historia, oraz - przede wszystkim - bohaterowie.
W powieści Sandersona występuje czworo głównych bohaterów - Kaladin (zdecydowanie pierwszoplanowa postać) - chirurg, żołnierz, niewolnik; Dalinar - arcyksiąże, wojownik, opętany niepokojącymi wizjami; Shallan - młoda dziewczyna z dobrego domu, złodziejka pragnąca uratować swój ród oraz Szeth, tajemniczy skrytobójca w bieli, za którym trup ściele się gęsto.
Mimo tego iż każdy z tej czwórki ma coś na sumieniu, nie da się tych postaci nie lubić, zostały fenomenalnie rozpisane i zastanawiać się tylko można, z którą z nich sympatyzuje się najbardziej podczas lektury (mnie osobiście najbardziej podobały się rozdziały poświęcone młodziutkiej Shallan oraz niosącemu śmierć Szethowi... choć znacznie większa część książki poświęcona Kaladinowi również zachwycała)!

Ogólnie rzecz biorąc nie da się tej powieści opisać w takiej opinii (chociażby dlatego że opowiadana jest z kilku puntów widzenia w różnych miejscach), to trzeba przeczytać!
Sanderson z przytupem wszedł do tej samej ligi co Tolkien czy Martin, tworząc dzięki swej wyobraźni całkowicie nowy świat, pełen nieograniczonych możliwości!
Pisarz posługuję się niezbyt skomplikowanym a zarazem pięknym językiem, pisząc z niezwykłym rozmachem. Niesamowite jest to że po prawie tysiącu stron czytelnik ma wrażenie jakby zobaczył dopiero wierzchołek góry lodowej, jakby była to jedynie kropla w morzu tego co Pan Sanderson ma do zaoferowania!

Wszystkie te mocne słowa z początku opinii są oczywiście na wyrost, i kogoś może zaskoczyć lub nawet obrazić porównywanie Sandersona do chociażby Tolkiena po zaledwie jednej książce, jednak z ręką na sercu mogę napisać iż autor "Drogi królów" pokazał swym dziełem że posiada taki potencjał.
Sanderson zabiera nas na Strzaskane Równiny, w krainę arcyburz, wciąga tak że nie chce się opuszczać wymyślonej przez niego rzeczywistości.
"Droga królów" to kwintesencja tego czego ja osobiście szukam w książkach - wciąga, pobudza wyobraźnię, powoduje że z wypiekami przewraca się kolejne kartki oraz skłania do przemyśleń (w tym wypadku głównie odnośnie ludzkiej natury).
Dla fanów fantasy pozycja OBOWIĄZKOWA, dla pozostałych czytelników powieść z którą zdecydowanie warto się zapoznać ponieważ jest to literatura na naprawdę wysokim poziomie.