Cyfrowa twierdza to wbrew pozorom całkiem ciekawa książka. Ale moim faworytem jest i tak Zwodniczy punkt.

Czytałem na filmwebie, że rezygnują z ekranizacji Zaginionego symbolu, a skupią się na Inferno.

Sonia Draga wznowiła właśnie Browna:

W czwartek zabieram się pewnie za Inferno. Ktoś już czytał albo czyta?
Brown z reguły budzi skrajne opinie, a te co czytałem są też i takie i takie.
Ja mimo wszystko lubię go, i myślę że Inferno mi się spodoba 

Faktycznie dobrze się to czyta. A raczej czytało. Tak w połowie na dobrą sprawę ciągle jedno i to samo.
Już można się domyślać o czym będzie cała rzecz, ale co ma piernik do wiatraka?

No i skończyłem. Połączenie zagłady świata z poematami Dantego? Hmm
Wczoraj machnąłem 300 stron, bo straszecznie szybko książka się czyta.

Po połowie wszystko się odwraca do góry nogami, i okazuje się że jest inaczej niż myślałem.
Zakończenie nie rewelacyjne, choć dość oryginalne w odbiorze.

Lubię ten brownowski styl, język, napięcie i historyczne dodatki, choć tym razem jakoś aż nazbyt wydumane mi się wydały.
Właściwie to nic specjalnego, nie ma co polecać, bo jak ktoś przeczytał wcześniejsze to i tak przeczyta, a jak nie to tej też nie.

Ja to chyba jestem jednym z nielicznych, którzy nie czytali żadnej książki Pana Brązowego.
Tak tu przeglądam, że według Was "Inferno" najgorsze, a ja słyszałem opinie 3 bliskich mi osób, że wreszcie najlepsze. Choćby dlatego, że ponoć porusza problem realny, nie naciągany. Sam się nie wypowiem, bo nie przeczytałem nic. Jak był lata temu wielki "BOOM" na Browna, mijałem najszerszym możliwym łukiem

Edit: Wypowiedź zacząłem a nie zawarłem najważniejszej myśli - mnie z całej twórczości Dana interesuje najbardziej właśnie Inferno jak już coś

Jestem dość świeżo po przeczytaniu "Inferno" i zgodzę się ze wszystkimi wcześniejszymi opiniami:
1. Czyta się szybko i przyjemnie, ja bardzo lubię taką pogoń za kolejnymi wskazówkami/zagadkami. Wpasowanie w treść książki symboli z  "Piekła" Dantego wyszło naprawdę dobrze. Ponadto dużym atutem było osadzenie akcji we Florencji. Po przeczytaniu książki autentycznie nabrałem ochoty na odwiedzenie tego miasta.
2. Jednak Brown przekombinował okrutnie
3. Faktycznie, poruszony problem jest bardzo realny. Myślę, że otwiera czytelnikowi oczy na tą sprawę bo na co dzień  nie zastanawiamy się na tym.
Trzeba przyznać, że książki Dana Browna czyta się bardzo dobrze. Autor naprawdę dobrze prowadzi akcję i nie pozwala czytelnikowi na nudę. Z serii książek, których bohaterem jest Robert Langdon "Inferno" na pewno nie będzie moją ulubioną (niestety), dużo bardziej polecam "Kod...." lub "Anioły i Demony".

I ja właśnie skończyłem "Inferno". Przed przystąpieniem do lektury nasłuchałem i naczytałem się tyle niezbyt pochlebnych opinii, że wyszło mi to chyba tylko na dobre. Książka może nie jest jakimś super osiągnięciem jeśli chodzi o logikę poczynań bohaterów w niektórych kwestiach, ale nie jest znów taka zła Nadal to przecież czysta beletrystyka, gdzie niekiedy oczko należy lekko przymknąć
Przede wszystkim ta lekkość czytania o której też piszecie, jest bardzo dużym plusem tej pozycji. Sięgając po Browna wiemy też, że zagadek i labiryntów myślowych będzie co niemiara, a ja właśnie na taką książkę miałem ochotę. Wybór autora, aby tym razem uwikłać całą intrygę wokół poematu Dantego, również w moim odczuciu bardzo trafny.

Książka podobała mi się zdecydowanie bardziej niż np. "Zaginiony symbol". Podjęta w Inferno problematyka również całkiem ciekawa. Ode mnie Brown po słabym "Zaginionym symbolu" otrzymuje plus i kredyt zaufania na kolejne razy

Dzięki koleżance natknąłem się na fajny, przydługawy artykuł, który jest obszerną relacją dotycząca tematycznego zwiedzania Rzymu śladem bohaterów z Aniołów i demonów. Może Was to zainteresuje. Przeczytałem całość, która jest dość szczegółowa i obszerna, więc jeśli ktoś zdecydowałby się na taki krok jak autor, to ma tutaj nawet podane środki transportu, jakimi najszybciej, najtaniej, najlepiej dojechac. 

Fragment:
(...)Wieczne Miasto ze swoimi oszałamiającymi, plastycznie przedstawionymi zabytkami, oraz intrygującą historią jest w zasadzie samoistnym bohaterem książki. Podążamy Ścieżką Oświecenia, wytyczoną przez tajemnicze stowarzyszenie Iluminatów, bractwa postulującego prymat nauki nad wiarą i walczącego z Kościołem katolickim. Odwiedzamy najpiękniejsze miejsca Rzymu, te najbardziej znane, wspaniałe kościoły i urokliwe place, oraz te mniej znane, zapomniane krypty i tajne przejścia. Postanowiłem zobaczyć wszystkie te miejsca na żywo, szczególnie, że Rzym przedstawiony w filmie "Anioły i demony" pozostawia spory niedosyt. Trudno go dostrzec podczas szaleńczej, nocnej jazdy ulicami miasta. Ponadto, nie zawsze jest to Rzym prawdziwy. Miasto przedstawione w filmie w dużej części stworzone zostało w studiach Sony. Kościół uznał wcześniej sfilmowany "Kod Leonarda da Vinci" za obraźliwy i zakazał kręcenia "Aniołów i demonów" na terenie Watykanu. Jednak po zrealizowaniu "Aniołów i demonów", oficjalna gazeta Watykanu L'Osservatore Romano określiła film jako nieszkodliwą rozrywkę. Dając mu pozytywną recenzję, stwierdziła, że "temat jest zawsze ten sam: sekta przeciwko Kościołowi, (ale) tym razem Kościół jest po stronie tych dobrych".(...)

A tu całość w dwóch częściach:
http://www.fly4free.pl/24-godziny-w-rzymie-sladami-aniolow-i-demonow-w-relacji-czytelnika-cz-1/
http://www.fly4free.pl/24-godziny-w-rzymie-sladami-aniolow-i-demonow-w-relacji-czytelnika-cz-2/

Człowiek po takiej relacji nabiera ochoty na wypad do Rzymu.

Ha, a ja mogę powiedzieć tyle, że w okresie szału na "Kod..." olałem Browna

Tym niemniej w którymś momencie postanowiłem mimo wszystko zapoznać się z jego twórczością. I jakiś rok temu czytałem - uznawaną powszechnie za jego najgorszą książkę - "Cyfrową Twierdzę". Szczegółów już teraz nie pamiętam, ale straszliwie to czerstwe było. Im mocniej ktoś siedzi w informatyce, tym bardziej będą go raziły szczegóły techniczne. Absolutnie niesympatyczni i irytujący bohaterowie. Piękni, wymuskani i mega-inteligentni. To nie razi w przypadku książek programowo przerysowanych, jak np. u Cusslera. W przypadku jednak czegoś, co niby ma być bardziej poważne... Męczyłem się z książką długo, jedynie końcówkę szybko pochłonąłem - był i jakiś twist, i niezłe tempo. Jak na najgorszą książkę Browna - nie było aż tak źle, choć nie zasługuje ona na więcej, niż na jakieś 5/10.