Gotham Cafe

Post z poprzedniego forum (trochę zmodyfikowany).

(http://www.independent.co.uk/multimedia/archive/00272/03christiegetty_272143t.jpg)

Agatha Christie, a właściwie Agatha Mary Clarissa Miller Christie (znana także jako Dame Agatha Christie) urodzona 15 września w 1890r. w Torquay, zmarła 12 stycznia 1976r. w Wallingford.W czasie I wojny światowej pracowała w szpitalu oraz jako technik farmaceutyczny, stąd też jej dobra znajomość trucizn, którą wykorzystała w swoich książkach
Napisała 90 powieści i sztuk teatralnych, wiele jej książek zostało sfilmowanych, a na podstawie "Pułapki na myszy" została wystawiona sztuka, która była bardzo popularna.
Stworzyła dwie najważniejsze postacie Herculesa Poirota, który umiał dedukować z zebranych informacji oraz Panią Marple, która rozwiązywała różne zagadki obserwując i zbierając informacje.
W 1971 roku otrzymała Order Imperium Brytyjskiego.

Bibliografia:

Powieści:

- 1920r. "Tajemnicza historia w Styles" (The Mysterious Affair at Styles, jej pierwsza książka, gdzie też pojawia się po raz pierwszy Herkules Poirot).
- 1922r. "Tajemniczy przeciwnik" (The Secret Adversary, po raz pierwszy Tommy i Tuppence, mniej znana para detektywów).
- 1923r. "Morderstwo na polu golfowym" (Murder on the Links).
- 1923r. "Niespodziewany gość" (Unexpected Guest).
- 1924r. "Mężczyzna w brązowym garniturze" (The Man in the Brown Suit lub Mystery of the Mill House).
- 1925r. "Tajemnica rezydencji Chimneys" (The Secret of Chimneys).
- 1926r. "Zabójstwo Rogera Ackroyda" (The Murder of Roger Ackroyd).
- 1927r. "Wielka czwórka" (The Big Four.)
- 1928r. "Tajemnica Błękitnego Expressu" (The Mystery of the Blue Train).
- 1929r. "Tajemnica siedmiu zegarów" (The Seven Dials Mystery).
- 1930r. "Morderstwo na plebanii" (The Murder at the Vicarage, pierwsza zagadka panny Jane Marple).
- 1931r. "Tajemnica Sittaford" (The Sittaford Mystery lub The Murder at Hazelmoor).
- 1932r. "Samotny Dom" (Peril at End House).
- 1933r. "Śmierć lorda Edgware'a" (Lord Edgware dies lub Thirteen At Dinner).
- 1934r. "Morderstwo w Orient Expressie" (Murder on the Orient Express lub The Murder on the Calais Coach).
- 1934r. "Czarna kawa" (Black Coffe, sztuka teatralna przerobiona na powieść przez Charlesa Osborne'a).
- 1934r. "Tragedia w trzech aktach" (Three Act Tragedy).
- 1935r. "Śmierć w chmurach" (Death in the Clouds lub Death in the Air).
- 1935r. "Dlaczego nie Evans?" (Why didn't they ask Evans lub The Boomerang Clue).
- 1936r. "A.B.C." (The ABC Murders)
- 1936r. "Morderstwo w Mezopotamii" (Murder in Mesopotamia).
- 1936r. "Karty na stół" (Cards on the Table).
- 1937r. "Śmierć na Nilu" (Death on the Nile).
- 1937r. "Niemy świadek" (Dumb Witness lub Poirot Loses a Client).
- 1938r. "Rendez-vous ze śmiercią" (Appointment with Death).
- 1939r. Dziesięciu małych Murzynków Na prośbę wnuka autorki zmienione na "Dziesięciu małych żołnierzyków" Trzeci tytuł: "I nie było już nikogo" (Ten Little Niggers znana też jako And Then There Were None, Ten Little Indians).
- 1939r. "Morderstwo to nic trudnego" (Murder is Easy lub Easy to Kill).
- 1939r. "Boże Narodzenie Herkulesa Poirot" lub "Morderstwo w Boże Narodzenie" (Hercule Poirot's Christmas lub A Holiday for Murder).
- 1940r. "Zerwane zaręczyny" (Sad Cypress)
- 1941r. "Zło, które żyje pod słońcem (Evil under the Sun).
- 1941r. "N czy M?" (N or M).
- 1941r. "Pierwsze, drugie... zapnij mi obuwie (One, Two, Buckle my Shoe).
- 1942r. "Noc w bibliotece" (The Body in the Library).
- 1942r. "Pięć małych świnek" (Five little pigs lub Murder in Retrospect).
- 1942r. "Zatrute pióro" (The Moving Finger).
- 1944r. "Godzina zero" (Towards Zero).
- 1944r. (1945r.) "Rosemary znaczy pamięć" (Sparkling Cyanide lub Remembered Death).
- 1945r. "Zakończeniem jest śmierć" (Death comes as the End).
- 1946r. "Niedziela na wsi" (The Hollow).
- 1948r. "Pora przypływu" (There is a Tide, także znana jako Taken at the Flood).
- 1949r. "Dom zbrodni (Crooked House).
- 1950r. "Morderstwo odbędzie się..." (A Murder is Announced).
- 1951r. "Spotkanie w Bagdadzie" (They came to Baghdad).
- 1952r. "Pani McGinty nie żyje" (Mrs McGinty's dead).
- 1952r. "Strzały w Stonygates" (They Do It With Mirrors lub Murder with Mirrors).
- 1953r. "Kieszeń pełna żyta" (A Pocketful of Rye).
- 1953r. "Po pogrzebie" (After the Funeral lub Funerals Are Fatal).
- 1954r. "Pajęczyna" (Spider's Web, sztuka teatralna przerobiona na powieść przez Charlesa Osborne'a).
- 1955r. "Entliczek pentliczek" (Hickory Dickory Dock).
- 1955r. "Podróż w nieznane" (Destination Unknown lub So Many Steps to Death).
- 1956r. "Zbrodnia na festynie" (Dead Man's Folly).
- 1957r. "4.50 z Paddington" (4.50 from Paddington lub What Mrs. McGillicuty Saw).
- 1957r. "Próba niewinności" (Ordeal by Innocence).
- 1959r. "Kot wśród gołębi" (Cat Among the Pigeons).
- 1961r. "Tajemnica Bladego Konia" (The Pale Horse).
- 1962r. "Zwierciadło pęka w odłamków stos" (The Mirror Crack'd from Side to Side).
- 1963r. "Przyjdź i zgiń" (The Clocks).
- 1964r. "Karaibska tajemnica" (A Caribbean Mystery).
- 1965r. "Hotel Bertram" (At Bertram's Hotel).
- 1966r. "Trzecia lokatorka" (Third Girl).
- 1967r. "Noc i ciemność" (Endless Night).
- 1968r. "Dom nad kanałem" (By the Pricking of my Thumbs).
- 1969r. "Wigilia Wszystkich Świętych" (Hallowe'en Party).
- 1970r. "Pasażer do Frankfurtu" (Passenger to Frankfurt).
- 1971r. "Nemesis" (Nemesis).
- 1971r. (The Golden Ball and Other Stories).
- 1972r. "Słonie mają dobrą pamięć" (Elephants can remember).
- 1973r. "Tajemnica Wawrzynów" (Postern of Fate).
- 1975r. "Kurtyna" (Curtain).
- 1976r. "Uśpione morderstwo" (Sleeping Murder).

Zbiory opowiadań:

- 1924r. "Poirot prowadzi śledztwo" (Poirot Investigates).
- 1929r. "Śledztwo na cztery ręce" (Partners in Crime).
- 1930r. "Tajemniczy pan Quin" (The Mysterious Mr Quin).
- 1932r. "Trzynaście zagadek" (The Thirteen Problems lub The Tuesday Club Murders).
- 1933r. "Świadek oskarżenia" (The Hound of Death).
- 1934r. "Parker Pyne na tropie" (Parker Pyne investigates lub Mr. Parker Pyne, Detective).
- 1934r. "Tajemnica lorda Listerdale'a").
- 1937r. "Morderstwo w zaułku" (Murder in the Mews lub Dead Man's Mirror).
- 1939r. "Regatta Mystery and Other Stories".
- 1947r. "Dwanaście prac Herkulesa" (The Labours of Hercules).
- 1948r. "Witness for the Prosecution and Other Stories".
- 1950r. "Pułapka na myszy" (Three Blind Mice and Other Stories lub The Mousetrap and Other Stories).
- 1951r. "The Under Dog and Other Stories".
- 1960r. "Tajemnica gwiazdkowego puddingu" (The Adventure of the Christmas Pudding).
- 1961r. (Double Sin and Other Stories).
- 1974r. "Wczesne sprawy Poirota" (Poirot's Early Cases).

Pośmiertnie:

- 1979r. "Śmiertelna klątwa" (Miss Marple's Final Cases and Two Other Stories).
- 1991r. "Detektywi w służbie miłości" (Problem at Pollensa Bay and Other Stories).
- 1997r. "The Harlequin Tea Set and Other Stories".
- 1997r. "Dopóki starczy światła" (While the Lights Last and Other Stories).

Jako współautorka:

- 1931r. "The Floating Admiral" razem z G.K. Chestertonem, Dorothy L Sayers i innymi członkami Detection Club.

Jako Mary Westmacott (powieści obyczajowe):

- 1930r. "Chleb olbrzyma" (Giant's Bread).
- 1934r. "Niedokończony portret" (Unfinished Portrait).
- 1944r. "Samotna wiosną" (Absent in the spring).
- 1947r. "Róża i cis" (The Rose and the Yew Tree).
- 1952r. "Córka jest córką" (A Daughter's a Daughter).
- 1956r. "Brzemię" (The Burden).

Czytałem oprócz książek obyczajowych wszystkie książki wydane u nas z gatunku kryminału Jej autorstwa, które uważam za świetne kryminały, które posiadają ciekawe postacie, tło wydarzeń i niezwykłe zagadki kryminalne, które była atutem książek napisanych przez nią.Co do postaci bohaterów czy też drugoplanowych posiadały głębie psychologiczną przez co budziły zainteresowanie.
Stworzyła też kilka innych postaci w roli detektywów np.Parker Pyne, Harley Quin, Tommy i Tuppence Beresford, którzy nie zdobyli takiej popularności jak Hercules Poirot i Pani Marple chociaż również są interesujące.Pani Marple jest sympatyczną i spokojna starszą panią, która po przez zdobywanie informacji potrafi wysnuć kto popełnił przestępstwo.Z kolei Hercules Poirot jest jest jej przeciwieństwem, żywiołowy i czasami arogancki posiada wnikliwy umysł, który po przez dedukcje i zbieraniu informacji umiejętnie potrafi złożyć wszystkie elementy w całość i wykryć osobę, która popełniła przestępstwo.

Jej książki uważam za bardzo dobre i na pewno warte przeczytania :).

Ja generalnie chciałbym aby ktos wytłumaczył fenomen Pani Christie:)

Czytałem " 10 murzynków"(czy jakos tak) i to o pociągu (jakis Express...pewnie Oreint) i fakt- nie jestem wybitnym znawcą literatury ale o co chodzi??!!

To jest dziwna sprawa z tą Pania Christie,m bo z tego co pamiętam były naprawde świetne opisy, poszlaki (jakby co - babka pisze krymilany [dla niekumatych :P]) ale na końcu wyjaśnienia zagadek są takie że albo ja jestem głupi albo naprawdę ciężko się domyślić "kto zabił".

Nie wiem, może to tylko mi jest trudno skoro ta Pani ma wieeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeelu fanów, może bardziej pracuje u mnie ta półkula mózgowa która nieodpowiada za rozumienie ksiązek Agathy Christie, ale... ja tego nie łapie.

POodsumowując - przeczytałem jej dwie ksiązki, obie posiadały baaaaardzo wciągająca treść (głownie kryminalną); ale też dwa razy zakończenie a.k.a. rozwiązanie zagadki nie powaliło mnie, było wręcz mocno słabo - dziwne.

Może sie nie znam, może jestem mało domyślny, ale dla mnie z obecnych doświadczen z jej dziełami to w jednym zdaniu: Mogło byc genialnie a wyszło tylko dobrze.

Czytałem  ok. 20 jej książek i powiem Ci tyle, że z tymi zakończeniami różnie bywa. Czasami są utkane z tak nieistotnych faktów, że sam się irytuję, czasami jednak są absolutnie genialne. Nie czytałem jeszcze "10 murzynków" (jakoś tak wyszło, wiem, że to jedna z jej słynniejszych powieści), ale akurat zakończenie "Morderstwa w Orient-Expressie" jest bardzo dobre. Ale np. pamiętam też taką książkę, jak "Zerwane zaręczyny", w którym na końcu w sumie okazało się, że całe to dochodzenie to jeden wielki pic był, bo tak naprawdę ważna była jedna scena... I zdarza się tak, niestety, w niektórych książkach, że rozwiązanie zagadki utkane jest z tak nieistotnych faktów, że człowiek nie ma innego wyboru, jak tylko się wkurzyć:)

Sam raz na jakiś czas sięgam po książki Christie, bo to kawał rozrywki na najwyższym poziomie. Do tego ten uroczy, nieco archaiczny styl...Zasadniczo podzieliłbym jej książki na 3 podgrupy:

1. Książki z Herkulesem Poirot. Zdecydowanie moje ulubione:) Uwielbiam małego Belga, jego "małe eksperymenty", jego zarozumiałość i przekonanie o wartości -prawda, że słuszne? - swoich szarych komórek. Moje ulubione w tym nurcie - "Morderstwo w Orient-Expressie", "Tajemnicza Afera w Styles" (znów świetne zakończenie) ,"Zabójstwo Rogera Ackroyda" (to chyba w ogóle mój nr 1, jeśli o Christie idzie), "Pierwsze, drugie zapnij mi obuwie"...jeszcze parę innych też mógłbym wymienić. Znacznie gorzej prezentuje się chociażby "Rendez-vous ze śmiercią". "Zerwane zaręczyny" mają świetną atmosferę, ale kiepskie zakończenie. "Śmierć w chmurach" za bardzo zagłębia się w myśli bohaterów, co nam daje pewną niepotrzebną- a może i złudną -przewagę nad Poirotem. "Morderstwo na polu golfowym"  jest bardzo ciekawe, z kilkoma "twistami", ale końcówka nieco przekombinowana. Ale przeczytać zdecydowanie warto.

2. Książki z panną Marple - nie przepadam za nimi. Babcia trochę mnie irytuje, bo w zasadzie zajmuje się plotkowaniem. Wiem, na tym ma polegać jej czar, ale mnie to nie bierze. Zresztą odnoszę wrażenie, że książki z nią w roli głównej są też po prostu nudniejsze. Najbardziej utkwiła mi w pamięci "Morderstwo odbędzie się...", w której to jednak książce domyśliłem się osobowości mordercy.

3. Książki szpiegowskie. Niewiele z nich czytałem, ale wydaje mi się, iż mogą się z nimi zmierzyć ci, którzy nie przepadają za takimi typowymi, detektywistycznymi opowiastkami. Tu mogę polecić "Tajemniczego przeciwnika" bądź "Tajemnicę siedmiu zegarów".

Ja czytałem  Morderstwo w Orient Expressie  i choć przez czas czytania byłem lekko zaiwedziony (dziwnie była prowadzona ta cała sprawa) to zakończenie mile mnie zaskoczyło. W przyszłości zamierzam przeczytac wiecej jej książek, polecam!

Ja ostatnio "machnąłem" dwie Christie z rzędu. Były to :Kieszeń pełna żyta" i "Tajemnica rezydencji Chimneys" i obie bardzo mocno przypadły mi do gustu. Zresztą już wcześniej miałem przyjemność obcować z literaturą tej pisarki i jestem pewien, że nie raz sięgnę jeszcze po jej książki.
A co do tłumaczenia jej ?fenomenu?, cóż nie bardzo jest chyba co tłumaczyć. Ot kwestia gustu. Jednym podoba innym nie?

Przeczytałem właśnie Śmierc na Nilu. Jak już pisałem w wątku Akutualnie czytane książka bardzo mi się podobała. Na bank sięgnę w przyszłości po inne jej ksiażki. Zreszą już teraz biorę się za Morderstwo w Orient Expressie. Jesli chodzi o skończoną właśnie książkę, trochę szkoda że w pewnym momencie domyśliłem się kto zabija i nie ukrywam trochę mi to zepsuło ogólną radochę z przeczytania tej ksiązki. Pomimo tego strasznie się cieszę, że w końcu ruszyłem z Christie.

Ja ostatnio przeczytałem "Tajemnicze zdarzenie w Styles" i była to pierwsza powieść Christe, jaką czytałem. Odczucia po lekturze mam w sumie dość ambiwalentne. Z jednej strony intryga naprawdę misternie skonstruowana, a wszystkie przesłanki wyłożone bardzo klarownie, tak że czytelnik może tworzyć mnóstwo własnych teorii w trakcie lektury. Trochę mi jednak przeszkadzało to, co jest w ogóle charakterystyczną cechą klasycznego kryminału - plan morderstwa tak złożony i piętrowy, że sprawia wręcz wrażenie przekombinowanego. No i o rozwiązaniu zagadki decydowały naprawdę drobne szczegóły i szczegółowa wiedza.

W każdym razie chciałbym jeszcze kiedyś przeczytać jakiś kryminał Christe, jednak mam problem z tym, który wybrać. Sporo ich przecież napisała, a chciałbym wybrać z tych najlepszych. Oczywiście najbardziej znany jest chyba "Morderstwo w Orient Expressie", ale jego zakończenie zdradził nam swego czasu profesor na wykładzie z logiki, więc całą przyjemność lektury diabli by wzięli.  ;) 

Cóż, gdyby fabuła kryminałów - a konkretnie "powieści detektywistycznych" - nie była misterna, mała byłaby przyjemność płynąca z lektury:) Co do "Tajemniczej historii w Styles" - to naprawdę dobra pozycja z całkiem przewrotnym zakończeniem. Jeśli o drobne fakty idzie - tak to już z Christie bywa , ale wierz mi, w wielu innych książkach ten motyw wypada dużo gorzej, tzn. w standardowej historyjce Poirota następuje odwołanie do takich, za przeproszeniem, pierdół, że głowa boli. Czasami po prostu Christie przez 90% książki mydli nam oczy zupełnie nieistotnymi faktami (a wydaje się, że są one istotne, gdyż na ogóle w książkach Agaty jest tak, że prawie wszyscy w którymś tam momencie kłamią), a w zakończeniu sięga po szczegół zawarty w kilku zdaniach powieści.

Jeśli o polecanki idzie, to zdecydowanie postawiłbym na "Zabójstwo Rogera Ackroyda". A profesorowi podałbym arszenik :)

P.a. to zbrodnia w stylu Agathy Christie :D.Ciekawymi między innymi książkami na pewno jest dla mnie Karaibska tajemnica i Zwierciadło pęka w odłamków stos.Bardzo mi się fantastycznie czytało, ale również pozostałe jej książki są rewelacyjne i świetnie się je czyta :).

Zdaję sobie sprawę, że to po prostu charakterystyczna cecha klasycznej powieści detektywistycznej i odszedł od tego tak naprawdę dopiero Chandler, pisząc czarne kryminały.

W "Tajemniczej historii w Styles" właśnie owe mydlenie czytelnikowi oczu fałszywymi tropami i koncepcjami spodobało mi się najbardziej, bo było skonstruowane bardzo pomysłowo. Dlatego trochę mnie rozczarowało takie, a nie inne zakończenie - fabularnie był to fajny twist, ale poszlaki prowadzące do rozszyfrowania zagadki zupełnie drobne. Jeżeli w innych powieściach są jeszcze mniej istotne, to trudno uniknąć wrażenia przekombinowania.


Heh, pewnie to najbardziej stosowna kara.  :P Wykładowca po prostu uznał, że rozwiązanie zagadki z "Morderstwa w Orient Expressie" to świetna ilustracja dla jednego przykładu.

Za polecanki dzięki, pewnie sięgnę w spokojniejszym okresie.

Dla mnie temat Christie jest jak najbardziej na czasie, albowiem właśnie przed dwoma tygodniami zacząłem przygodę z powieściami tej Pani. Mój debiut, Śmierć na Nilu strasznie mi sie podobał. Od razu wziąłem sie za MWOE, gdzie zakończenie również przypadło mi do gustu, choć wydało mi sie lekko naciągane.
A jesli chodzi o wspominane przez was kruczki i niuanse klasycznej powieści krymanalnej to mi one jak najbardziej pasują. Podoba mi się taki sposób prowafdzenia fabuły. W tym tygodniu zakupiłem sobie I nie bylo juz nikogo i na pewno sięgnę jeszcze po niejeden kryminał Christie.


Ja mam własnie podobny problem co Robert właśnie z Zabójstwem R. Ackroyda. Mianowicie na zakupionej przeze mnie książce I nie było już nikogo wydawca wspomniał o ZRA nadmieniając kto jest mordercą.

Stąd moje pytanie do tych co czytali. Czy można tą książką sie rozkoszować i czerpać z niej przyjemność posiadając tę informację. Chodzi mi o to czy już na początku jest ona podana czy miało to być wielka niespodzianka?

Hmm.. sam akurat "Karaibską tajemnicę" wspominam kiepsko. Ale ja generalnie nie przepadam za panną Marple.

Fakt, na wydaniu z GW jest mega spoiler.

JEŚLI KTOŚ NIE CZYTAŁ "ZABÓJSTWA ROGERA ACKROYDA" A MA TĄ KSIĄŻKĘ W PLANACH, NIECH UNIKA NOTKI BIOGRAFICZNEJ ZAWARTEJ W WYDANIU "KOLEKCJA GW" KSIĄŻKI "I NIE BYŁO JUŻ NIKOGO"


Na moje szczęście czytałem "Zabójstwo Rogera Ackroyda" w czasach, gdy nikomu się nawet taka akcja, jak "kolekcja GW" nie śniła. Co do przyjemności z lektury...powiem tak. Sam fabułę "Morderstwa w Orient-Expressie" znałem z filmu, więc lektura książki siłą rzeczy nie przyniosła takich wrażeń, jak powinna. Ale oceniając tą książkę, staram się przywołać wrażenie, jakie wywarł na mnie film i jest w porządku. W Twoim przypadku jest gorzej, bo po prostu nadziałeś się na spoiler. Bo tak, to była ogromna niespodzianka. No, przynajmniej jako 16-letni czytelnik byłem w głębokim szoku:) Z pewnością wrócę do tej książki, bo ponowna lektura "Tajemniczej afery w Styles" przyniosła mi wiele radości, pomimo tego, iż znałem zakończenie.

BrunoS, ja bym nawet usunął z Twojego postu zaspoilerowaną część. Komuś się przypadkowo kliknie i będzie następny w kolejce po arszenik ;)

Masz rację, zrobiłem jak radziłeś. Zresztą odpowieź już dostałem tak więc nie ma co ryzykować z kolejnym spojlerem. No cóż, szkoda :( Dzięki za odpowiedź p.a.

Mam pytanie: czy w którejś z książek o Poirot jest wspomniane, że się modli?
Pytam, ponieważ właśnie obejrzałam Morderstwo w Orient Expresie (2009) i
Jeśli ktoś coś wie, to będę wdzięczna za odpowiedź.

W ogóle znowu nabrałam chęci na czytanie książek Agathy i teraz jestem w trakcie Pierwsze, drugie ... zapnij mi obuwie. Podoba mi się, lubię małego Belga :)

Nie dziwię Ci się, że się spodobała jego postać :).Pierwsze drugie, zapnij mi obuwie czytało mi się fantastycznie i bardzo szybko :).

Też bardzo dobrze wspominam lekturę tej książki:) Inna sprawa, że to jeden z pierwszych kryminałów Christie, jakie przed laty czytałem.

Co do religijności Poirota (też go uwielbiam! ;))  - nie jestem pewien, nie przypominam sobie niczego takiego. Osobiście strzelam, iż jest wierzący, ale nie obnoszący się ze swoją wiarą, zresztą może nawet bardzo letni w praktykowaniu, jako że wiara słabo ma się do potęgi szarych komórek :D

No tak, te jego szare komórki :D
Skończyłam czytać Pierwsze, drugie ... i książka ta bardzo mi się podobała.

Teraz czytam Morderstwo na Plebanii z panną Marple i też jest dobrze. Mam swój typ na winnego, chciałabym chociaż raz dobrze strzelić :)

Edycja:
Udało mi się! Ale numer :D
Musiałam o tym napisać.
Ale teraz zastanawiam się, czy to książka jest tak kiepska czy ja dostałam jakiegoś olśnienia ...
W każdym razie część pierwsza z panną Marple jest dobra, a jutro wybieram się do swojego ulubionego antykwariatu i poszukam czegoś jeszcze :) (Oby było Morderstwo w Orient Expresie, znam ale z miłą chęcią przeczytam jeszcze raz).

Jest wierzący, wyznający wiarę katolicką. W kilku książkach było coś na ten temat, ale teraz nie podam tytułów:)

Autumn, gratulacje:)

Wkrótce zabiorę się za 1-2 książki Agaty, może coś będzie o religijności:) Jak coś znajdę, to na pewno tu napiszę.

Co do Panny Marple...widzisz, ja też tak miałem, że domyśliłem się osobowości mordercy przy moim pierwszym rendez-vous spotkaniu z tą Panią, jakie nastąpiło w moim przypadku dzięki książce "Morderstwo odbędzie się...".
No i uważaj, żeby nie przedawkować Christie:) Osobiście uważam, iż nie należy jej zbyt wiele czytać na raz:)

Wydawca wrzucający spoiler na okładkę powieści to jednak czysta groteska, jak oni tego nie zauważyli?

Zauważyłem, że część z was wspomina o powtórnych lekturach niektórych powieści Christe, naprawdę da się je jeszcze raz czytać? Ja, znając rozwiązanie zagadki, chyba nie potrafiłbym się wciągnąć, skoro w zasadzie w książce głównie o śledztwo chodzi. Niby kilkukrotnie wracałem do opowiadań Conan Doyle'a z Holmesem, ale tam jest jeszcze spora warstwa przygodowa (różne pogonie, zasadzki, przebieranie się etc.) kiedy Christe skupia się wyłącznie na sferze intelektu. Choć może przy powtórnym czytaniu zwróciłoby się uwagę na wcześniej pominięte szczegóły?

Ja po prostu lubię wracać do książek, które lubię :)

Robert: po pierwsze, wielu kryminałów Christie zwyczajnie nie pamiętam. Niedawno czytałem po raz drugi "Tajemniczego przeciwnika" - i czułem się tak, jakbym czytał to po raz pierwszy:)  Gorzej jest z książkami, których zakończenie jest na tyle charakterystyczne (np. "Tajemnicza afera w Styles", "Morderstwo w Orient-Expressie" czy właśnie "Zabójstwo Rogera Ackroyda"), iż ciężko je zapomnieć. W tym przypadku można po prostu spokojniej się skupić na konstrukcji fabuły, wziąć ją pod lupę i podziwiać jej zręczność:) Zresztą tak naprawdę pamięta się głównie zakończenie, natomiast całej reszty- już nie. Więc przyjemność przy obcowaniu z taką lekturą wciąż jest spora (tak miałem w przypadku ponownej lektury debiutu Christie). W moim przypadku o wiele większą szkodę czynią ekranizacje - najwyraźniej słowa zacierają się szybciej, niż obrazy.

Ja nic takiego nie mogę sobie przypomnieć. Ale jakby przypomniały Ci się jakieś tytuły to daj znać (a raczej dajcie znać). Nie wiedzieć czemu chciałabym  przeczytać o tym, chociaż to pewnie będzie wspomniane tylko przez chwilę.  


Dziękuję :) Miałam niezłą radochę na sam koniec :D


Wiem, dlatego nie sięgałam po jej książki jakieś dwa, trzy lata. Teraz zrobię sobie przerwę i wrócę do niej już w nowym roku.


Tak jak pisała Rose, ja też lubię wracać do książek, które lubię i  Agatha jak najbardziej do tych właśnie należy. I jak napisał p.a nie zawsze pamiętam o co w nich chodziło (chyba, że zakończenia były charakterystyczne, jak Morderstwo w Orient Expresie. Ale tą książkę i tak jeszcze raz przeczytam, ponieważ chciałabym się skupić bardziej na szczegółach).

Z całą pewnością sobie nie przypomnę tytułu, chyba że jeszcze przypadkiem sięgnę po taką książkę. To są bardzo drobne wzmianki, nieistotne dla całej akcji :)

Przeczytałem "Poirot prowadzi śledztwo" - pierwszy zbiór opowiadań z Herkulesem Poirot w roli głównej z 1924 roku. Tak jak podejrzewałem, książka wywarła na mnie mniejsze wrażenie, niż powieści. Po pierwsze - jakoś tak mam, że po prostu wolę dłuższe formy. Po drugie - ze względu na ograniczoną ilość stron (średnio opowiadania mają ich kilkanaście), lista podejrzanych jest z reguły mocno ograniczona, nie ma praktycznie żadnych wątków pobocznych, jakiś mrocznych historii rodzinnych, z powodu których wszyscy kłamią, etc. Same historie całkiem zgrabne, przy czym rozwiązania niektórych z nich są naprawdę mocno naciągane. Natomiast warto sięgnąć po ten zbiór z tego powodu, iż widzimy tu Poirota w nietypowych dla niego zadaniach. Sporo tu kradzieży, jest porwanie premiera czy zniknięcie pewnego jegomościa... Szare komórki szarymi komórkami, ale w tej książce Poirot jaw się jako osobowość całkiem miejscami dynamiczna i zdecydowana :)

Na początku krótkie spostrzeżenie. Ten topik znalazłem dopiero przy końcu drugiej strony. Agatha nie jest czczona na naszym kochanym gotham.

Jestem świeżo po lekturze I nie było już nikogo i cóż mogę powiedzieć?! Często bywa tak, że przed przeczytaniem danej książki, sięgamy często po jej komentarze lub recenzje, aby się jakoś do niej ustosunkować. W moim przypadku tych pochlebnych opinii i recenzjo było chyba za wiele. Ileż to razy słyszałem/czytałem że ta powieść jest najlepszym kryminałem zarówno pani Christie, jak i w ogóle klasyką gatunku, posiadającą piorunujące zakończenie. W taką wiedzę uzbrojony zasiadłem do owej powieści i lekko się rozczarowałem. Owszem książka jest bardzo dobrze skonstruowana, posiada wszystkie elementy znamienne dla gatunku. Akcja rozpoczyna się praktycznie od pierwszej strony. Brak nudnawych opisów i zbędnych dialogów powoduje, że jest to kryminał w czystej postaci. Nie ma tu miejsca na psychologię czy potajemne romanse. Liczy się tylko odpowiedź na pytanie kto, jak i dlaczego??? Zagadka, zagadka, zagadka...

Jednak pomimo jej niezaprzeczalnych atutów, zamykałem ją ze wspomnianym już wcześniej lekkim rozczarowaniem. Czego zabrakło? Sam nie wiem. Rozwiązania nie da się przewidzieć, i byłem nim naprawdę nieźle zaskoczony. Intryga i jej korzenie też nieźle ułożone. Wydaje się, że wszystko jest tak jak powinno. Być może ta przesadna konsekwencja o dopięcie na ostatni guzik każdego elementu charakterystycznego dla tego gatunku tak mnie uprzedziła?? Nie wiem...wiem za to, że wielość komentarzy i recenzji rozpływających się nad tą książka z góry kazało mi wystawić jej ocenę 10/10. Tak się jednak nie stało i ocena "spadła" do przyzwoitej noty 7/10.

Ciekawi mnie ta Twoja opinia, bo również słyszałem o tym, że to jej najlepsza powieść (vide biblionetka) i do tej pory jej nie czytałem...

p.a. broń Boże nie odradzam czytania tej powieści. To naprawdę kawał dobrego kryminału. Opisałem tylko moje wrażenia o niej, które jak wspomniałem były podparte wieloma komentarzami rozpływającymi się na nią. Jak ją "zaliczysz" to daj znać :)

Hehe, mnie niełatwo zniechęcić ;)  Na pewno dam znać, tyle, że prędko to nie nastąpi. Na Agathę mam ochotę tak z 2 razy na rok, lecę chronologicznie (czytając niektóre powieści po raz drugi) i na razie siedzę w połowie lat 20-tych :D A, z tego co pamiętam, "I nie było już nikogo" jest z 1941 :)

Przeczytałem niedawno Mężczyznę w brązowym garniturze. Powieść gładko wpisuje się w sensacyjno-szpiegowski nurt  twórczości Christie i równie dobrze mogła nosić tytuł "Tajemniczy przeciwnik 2". Cała historia wiąże ze sobą popełnioną przed laty kradzież diamentów, tajemniczy wypadek na stacji metra, morderstwo popełnione w domu pewnej znanej osobistości i zamieszki w Południowej Afryce. Kluczem do rozwiązania zagadki staje się natomiast karteczka z kilkoma cyframi i nazwą "Kilmorden Castle", która wpada w ręce głównej bohaterki i narratorki, Anny Beddingfield.

O ile ogólny pomysł na fabułę i wynikającą zeń zmienność lokalizacji bardzo mi się podobał, o tyle wykonanie - już mniej. Po pierwsze - powieść jest pisana nazbyt rozwlekle. Po drugie - drażnią mnie motywy wyjęte jak gdyby żywcem z powieści przygodowej i - przede wszystkim - z romansideł. No i niestety udało mi się odgadnąć, któż jest owym "tajemniczym przeciwnikiem", chociaż tutaj być może zawiniła moja znajomość paru innych powieści Christie. Ogólnie spędziłem nad tą powieścią parę przyjemnych chwil, ale wiele innych powieści tej autorki wywarło na mnie po prostu większe wrażenie. 6/10.

No to przyszła pora,żebym ja w końcu coś w tym temacie napisał,a jako ,że jestem świeżo po lekturze I nie było już nikogo, czy jak kto woli Dziesięciu Murzynków,zdaje się,że jest to najbardziej odpowiednia chwila. :P Sięgnąłem, bo słyszałem tudzież czytałem wiele dobrego. Nie wiem, czy dobrze jest sięgać przy debiucie po książkę uważaną, jeśli nie za najlepszą,to przynajmniej za jedną z najlepszych. :) W każdym bądź razie,już po fakcie.

 Odnośnie samej książki,podobała mi się ów kryminałek bardzo,ale nie na tyle, by pójść za ludem i oceniać na full. Faktem jest, że czytało się bardzo przyjemnie; była intryga,było tajemniczo, i przede wszystkim było to wszystko sprawnie i logicznie poukładane. :)
To co mi się nie podobało i myślę, że psuło troszkę  lekturę to ów wiersz umieszczony już na pierwszych stronach książki, który jest jakby schematem postępowania po sobie tych wydarzeń. Momentami również czułem, że to takie trochę sztywne było. Ta cała aura grozy,która spoczywała na bohaterach jakoś niezbyt mocno oddziaływała na samych bohaterów. Z pewnością największą tego przyczyną jest fakt, iż książka pozbawiona jest jakichkolwiek opisów psychologicznych postaci, co jest minusem,ale na dobrą sprawę może być podciągnięta także pod plus.  =)

Generalnie po przeczytaniu jestem zadowolony. Książka dobra na jeden,maks dwa dni. Przyjemna w czytaniu, lakoniczna ( nie ma tutaj mowy o gadulstwie), zgrabnie wydana przez wydawnictwo-jak zresztą cała ta seria,która mi się podoba. I myślę, że nie szybko zakończy się moja przygoda z p. Agatą. Ostatecznie I nie było już nikogo oceniam 5/6 i myślę,że tym samym ani nie zawyżam ani nie zaniżam. :)

Na półce czeka na mnie jeszcze Zabójstwo Rogera Ackroyda,ale ja mam pytanie odnośnie serii z Poirotem. Chciałem się zorientować, która książka rozpoczyna cały ten detektywistyczny cykl, czy jest to książka pt. A.B.C.? :)

Nie, pierwszą książką z Poirotem jest "Tajemnicza afera w Styles". Ale to nie ma większego znaczenia. Kryminały z Poirotem można czytać w dowolnej kolejności. No, może "Kurtynę" wypadałoby zostawić na sam koniec :)Oczywiście, czytając po kolei można jakieś smaczki wyłapać, albo lepiej sobie poukładać losy postaci drugoplanowych (np. kapitan Hastings po raz pierwszy pojawia się już we wspomnianej przeze mnie książce i jest tam parę słów o tym, jak w ogóle trafił na Poirota i co się z nim działo wcześniej). Natomiast zasadniczej fabuły Agatha nigdy nie zdradzała, co najwyżej wspominała jedynie o jakiejś "ostatniej sprawy z ...", która de facto została opisana w innej książce.

Potwierdzam nigdy nie było tak, że była opisana cała poprzednia sprawa, którą zajmował się Poirot.Zawsze to było wspomnienie, ale bardzo krótkie, które nie wnosiło, nie przeszkadzało w niczym jeśli ktoś nie czytał i nie znał  poprzednich jej książek ;) :)

Spoko, dzięki. Faktycznie "Tajemnicza afera w Styles" była pierwsza- nie wiem czemu od razu nie zajrzałem do Wiki.  :] Czytałem wcześniej, że kolejność nie wpływa zbytnio na przyjemność podczas czytani,ale to jest pierwszy Poirot i fajnie by było za to się najpierw wziąć. No i mimo wszystko chciałbym mieć wgląd na to jak na przestrzeni czasu Poirot i jego umiejętności się rozwijały,bo na pewno jest różnica między pierwszą książką a którąś z kolei z jego udziałem. :) Zakładając oczywiście,że na tyle mi przypadnie do gustu twórczość Christie, że będę mógł to porównać. :)

Wiesz, Poirota poznajemy w momencie, gdy już jest niejako stary, niektórzy powątpiewają w jego umiejętności z tego powodu... więc z tym rozwojem to nie bardzo. Być może widać go po zbiorach opowiadań - jest taki jeden zatytułowany "Wczesne sprawy Herkulesa Poirot". Ale Christie jednak lepiej się sprawdza w powieściach, aniżeli opowiadaniach.

Ciacho jak na Twoją recenzję to te 5/6 pkt. to i tak wysoka nota. Ja nadal rozgłaszam wszem i wobec, że na tej książce się rozczarowałem. Dla mnie na 4 do tej pory przecztane książki pani Christie, "I nie było już nikogo" wcale najlepiej nie wychodzi. Tak więc  możesz czytać bez problemu dalsze pozycje tej pani, bez obaw że nic juz nie dorówna tej podobno najlepszej książce.

Bo jak wiemy, tyle ocen ksiązki ilu jej czytalników...

Na święta wyjeżdżałem, więc nie chciałem zabierać się za coś ciężkiego. Na te 3-4 dni wypożyczyłem sobie jeszcze w ostatniej chwili na szybko książkę Christie Noc i ciemność. Nie był to przypadkowy wybór, o tej książce wiele już czytałem. Między innymi, że to nie taki sztampowy kryminał do jakich nas pani Christie przyzwyczaiła, że dominuje tam bardziej nastrój mrocznej tajemnicy i uwaga... grozy!!!
No i sprawdziło się, książka jest zupełnie inna niż wszystkie, które do tej pory czytałem. Bardzo fajnie się ją czyta przede wszystkim dzięki niesamowitemu jak na prozę tej pani ciężkiemu i momentami przerażającemu klimatowi. Jestem bardzo pozytywnie zaskoczony i polecam zapoznać się z tą niedługą, aczkolwiek bardzo fajną książką.
No i oczywiście rozwiązanie całej akcji jak najbardziej smakowite.

Kolejna powieść Christie zaliczona. I znów ten sam schemat, świąteczny weekend, wyjazd za miasto i krótka, niezobowiązująca lektura. O ile ostatnim razem "Noc i Ciemność" bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła tym razem muszę stwierdzić, że powieść po którą sięgnąłem okazała się słaba i miałka. Książka pt. Niedziela na wsi jest zdecydowanie najsłabszą powieścią pani Christie jaką dotychczas czytałem. Cała akcja jak i rozwiązanie intrygi powieści mało zaskakujące i po prostu słabe. I nawet obecność inspektora Herculesa Poirot wydaje się jakaś inna, bezbarwna. Jednym słowem słabo, słabo, słabo!!!

Ocena: 3/10

Ty czytasz według jakiegoś schematu , czy według własnego upodobania ziomie zza miedzy? :) Ja po obronie zamierzam kupić razem z nowym Ketchumkiem "Tajemniczą historię w Styles" i tym samym poznać w końcu ów legendarnego Herkulesa. :P Co ważne, że nastąpi to wcześniej niż zapoznanie się ze sławniejszym chyba Sherlockiem. Jakoś nie potrafię się zabrać za tą cegłę, Ty już ruszałeś, czy podobnie jak u mnie, wyczekuje odpowiedniej chwili? :D

Edycja:

Aha, Brunciu, czy mi się wydaje, czy przystopowałeś z MW? :D

Hercules Poirot nie jest inspektorem  ;)

Nie Ciacho, ja z Christie biorę co mi się nawinie w bibliotece. Bo tak to już mam z książkami tej pani, że postanowiłem sobie je wypożyczać, a nie kupować. Po prostu jak dla mnie nie kalkuluje się ich zbierać. Co do postaci Herculesa to w takich książkach jak "Śmierć na Nilu" czy "Morderstwo w Orient Ekspresie" to gościu wymiata, we wspomnianej przeze mnie wyżej książce nie bylo już  tak dobrze. Z Sherlockiem też jeszcze nie ruszyłem, gabarytowo przeraża mnie ta kniga :)



No własnie przystopowałem, bo przed V częścią chcę machnąć "Serca Atlantydów" i też po CZarnej bezgwiezdnej i czytanej obecnie w przerwach między poszczególnymi lekturami "4 po północy" nie mogę się jakoś zebrać z kolejnym zbiorem nowel.



Jakoś spasowało mi do niego to określenie

No, ale obydwoje są detektywami,a to chyba jest różnica.  ?? :)


Rozumiem. Ja zacznę sobie czytać od początku, pomijając ten pojedynczy epizod z "I nie było już nikogo", bo chce po prostu mniej więcej datami lecieć i przy okazji sprawdzę, jak poprawiała się "zręczność pióra" Christie z książki na książkę. :P A czemu Ci się nie kalkuluje kupno, ze względu na gabaryty,czy ilość ? :) Szczerze się przyznam, że ja od jakiegoś czasu coraz bardziej popadam w manię posiadania, bo coraz częściej łapie się na tym, że jak chcę coś wypożyczyć z biblio to myślę, że chciałbym to jednak mieć na swojej półce. :D Także z ów instytucji społecznej zazwyczaj teraz biorę tylko pojedyncze egzemplarze nieznanych sobie autorów, a jak przypadną do gustu, to już następne książki lecą do biblioteki, ale mojej.  :diab9:


Ja Ci powiem, że zastanawiałem się jak to czytać poza domem i za cholerę nie potrafię sobie wyobrazić siebie jadącego w banie lub busie z tą książką na kolanach. :D W tym momencie jeżdżenie mi się właściwie skończyło, ale na działce w ciepłe dni też sobie nie wyobrażam siedzenia z takim kolosem. :D Więc pozostaje chyba tylko we własnym domu, ale to też myślę, że na raty. Na pewno nie zabiorę się za to jak za powieść, tylko za zibór, któy będę czytał na przemian z innymi książkami. :)



No właśnie coś Ci to tak stanęło w miejscu, co mnie dziwi,bo początkowo zapał był ogromny i leciałeś stronami z szybkością podobnej do tej jak u indianina napinającego łuk. :D Na której skończyłeś "Wilki z Calla"?

hehe, czyżbym kogoś zainspirował?:) Nie no, czytanie chronologiczne fajne jest. Wydaje mi się też, iż pania Agatha bardzo szybko osiągnęła wysoki pułap (wszak jedno z jej najlepszych dzieł zostało wydane jeszcze w latach 20.), chociaż najwięcej fajnych rzeczy wydała chyba w latach 30. i 40. Później bywało gorzej - jej późne kryminały wydawały mi się już niestety nudne...

A zbierać Agatkę to mnie nawet korci, ale kurczę, za dużo tego. Poza tym matka kumpla ma wszystko, co wyszło w Polsce, więc w razie czego mam gdzie uderzyć ;)

Wiesz chopie, że chyba jedno i drugie. :) Zresztą jak przeczytasz parę jej ksiązek to może też będziesz miał takie odczucie. Po tych paru książkach które przeczytałem, doszedłem do wniosku, że egzemplarz "I nie było już nikogo" z kolekcji GW będzie jedynym dziełem Christie jaki w mojej kolekcji sie znajdzie. Co do Twoich planów, aby przeczytać wszystko i to w dodatku chronologicznie to pozostaje mi tylko życzyć ci wytrwałości w tym śmiałym przedsięwzięciu. Z tego co pamiętam to chyba p.a. też cos takiego uskutecznia.


Ja Ciacho przez całe studia też tak miałem i na dokładnie 5 lat zerwałem całkowicie kontakty z moją biblo po sąsiedzku na rzecz poszerzania moich zbiorów. Ale pół roku temu sie wyprowadziłem na tzw. "swoje" i trza było zweryfikować te piękne przyzwyczajenie :) Teraz priorytet to King, Ketchum, Coben no i od czasu do czasu takie perełki jak Sherlock czy np. ostatnio Shogun (59zł)


Jeszcze nie startłem:)

offtopujcie sobie na privie - crusia

(http://esensja.pl/obrazki/okladkiks/127904_pora-przyplywu_200.jpg)

Opis :
W tej zawiłej intrydze są wszystkie elementy dobrego kryminału: morderstwo, niebezpieczeństwo, olbrzymia fortuna, szantaż i bezradna policja.
Milioner Goldon Cload zapewnia dostatnie życie całej swojej rodzinie. Błogi spokój krewnych zostaje zburzony, gdy Goldon ginie, a majątek dziedziczy jego młodziutka żona Rosaleen. Rozpaczliwą sytuację Cloadów zdaje się ratować niespodziewany przyjazd pierwszego męża Rosaleen. Wszystko byłoby dobrze, gdyby nie trzy kolejne ofiary. Ich śmierć zwiedzie nawet Herkulesa Poirot.

Tytuł   Pora przypływu
Tytuł oryginalny   There is a Tide?
Autor   Agatha Christie
Przekład   Tadeusz Jan Dehnel
Wydawca   Wydawnictwo Dolnośląskie
ISBN   978-83-245-9078-0
Format   256s. 135×195mm
Cena   24,90
Data wydania   12 lipca 2011


(http://esensja.pl/obrazki/okladkiks/127907_rosemary-znaczy-pamiec_200.jpg)

Opis :
W samobójstwo popełnione przez Rosemary podczas urodzinowego przyjęcia nikt nie wątpi. Choroba, depresja, trucizna w torebce. Motyw i narzędzie. Mija jednak pół roku i jej mąż George otrzymuje budzące wątpliwości anonimy. Niebawem w podobny sposób ginie i on.
Kto zyskał na tych zabójstwach? Były kochanek Rosemary? Jego żona? Może wreszcie młodsza siostra Rosemary? Wszyscy goście, którzy byli obecni na przyjęciu urodzinowym, mają swoje historie. A w owych historiach ? wystarczający moty

Tytuł   Rosemary znaczy pamięć
Tytuł oryginalny   Remembered Death
Autor   Agatha Christie
Przekład   Agnieszka Bihl
Wydawca   Wydawnictwo Dolnośląskie
ISBN   978-83-245-9079-7
Format   256s. 126×295mm
Cena   24,90
Data wydania   12 lipca 2011


(http://esensja.pl/obrazki/okladkiks/127901_tajemnica-siedmiu-zegarow_200.jpg)

Opis :
Elegancki Jimmy Thesiger wraz ze swoją śliczną przyjaciółką postanawiają rozwikłać ponurą tajemnicę siedmiu zegarów tykających złowieszczo w pokoju samobójcy i ostatnich słów umierającego przyjaciela. Trop wiedzie do jednego z klubów w Soho, gdzie siedmiu zamaskowanych konspiratorów spotyka się z nocami, by planować następne morderstwa?

Tytuł   Tajemnica siedmiu zegarów
Tytuł oryginalny   The Seven Dials Mystery
Autor   Agatha Christie
Przekład   Leszek Śliwa, Anna Pełech
Wydawca   Wydawnictwo Dolnośląskie
ISBN   978-83-245-9070-4
Format   268s. 110×175mm
Cena   16,99
Data wydania   19 lipca 2011

:)

Miło, że wyd. Dolnośląskie znalazło swoją niszę na rynku :) Z wznawianych pozycji czytałem tylko "Tajemnicę siedmiu zegarów", którą wspominam raczej dobrze :)

Mi osobiście,bardzo się podobają te okładki do Agaty. Mają swój klimat i nawet jak nie widzisz nazwiska autorki,tylko gabaryt książki i okładkę, to już kojarzysz,że to Christie. Sam zresztą złapałem się na tym, że nie potrafię wskazać innego autora, który wychodzi spod Wd. Dolnośląskiego. :P

Kolejna powieść Pani Christie przeczytana. Tym razem trafiło na Morderstwo odbędzie się.... Była to moja pierwsza przygoda z Panną Marple. Jeśli chodzi o cała intrygę i fabułę to musze przyznać, że po ostatniej fatalnej pozycji pt. "Niedziela na wsi", znów trochę uwierzyłem w książki Christie. Główna oś akcji opiera się na morderstwie, które z pieczołowitością rozkładane jest na przestrzeni całej powieści na czynniki pierwsze, oparte na tajemnicy "zamkniętego pokoju". Rozwiązanie całkiem satysfakcjonujące, i tylko Panna Marple troche irytująca... 

Ja generalnie nie przepadam za Panną Marple, chociaż "Morderstwo odbędzie się..." to i tak chyba najlepsza rzecz, jaką czytałem, jeśli o tę bohaterkę idzie. Problem tylko jest taki, iż dosyć łatwo domyśliłem się, kto zabił...

Ciacho, Dolnośląskie swego czasu ładnie wydawało "mniejsze" utwory Dostojewskiego :) Bardzo ładne, eleganckie wydania. No i na pewno kryminały Fowlera.

Nie tylko Fowlera bo i również Rex Stouta, Joe Alexa, Toma Branda, Tomi Hoag, Georgesa Simenona, E. S. Gardnera ;).
Cieszy mnie dobra opinia BrunoS, ponieważ lubię również książkę Morderstwo odbędzie się z Panią Marple :).
Co do okładek książek Agathy Christie są fantastyczne i klimatyczne, a zarazem nie zdradzające fabułę co mnie cieszy :)

Następne wznowienie powieści i nowa okładka :) :

(http://esensja.pl/obrazki/okladkiks/131083_morderstwo-w-boze-narodzenie_200.jpg)

Opis :
Zbliża się Boże Narodzenie. Senior rodu Simeon Lee do swej rezydencji zaprasza rodzinę. Spotkanie jest nietypowe, gdyż Lee niemal nie utrzymywał z dziećmi kontaktów. Mało przyjemnej atmosfery nie poprawia pojawienie się uchodzącego za czarną owcę syna, a tym bardziej wnuczki, którą rodzina widzi po raz pierwszy. W ponurych nastrojach podsycanych pragnieniem odziedziczenia jak największego spadku zebrani dowiadują się o zabójstwie złośliwego milionera.
Do akcji wkracza niezastąpiony Herkules Poirot. Przed detektywem trudna zagadka ? okazuje się bowiem, że z sypialni Simeona zniknęły diamenty, nie wszyscy goście ujawnili prawdziwą tożsamość, a zamordowany miał niejednego wroga.

Tytuł   Morderstwo w Boże Narodzenie
Tytuł oryginalny   Hercule Poirot?s Christmas
Autor   Agatha Christie
Przekład   Andrzej Milcarz
Wydawca   Wydawnictwo Dolnośląskie
Format   232s.
Data wydania   21 września 2011

:)

Nawet nie jestem pewien, czy to czytałem. Czy to ta książka, w której ktoś na widok denata mówi coś w rodzaju "Nie spodziewałam się, że ten starzec miał w sobie tyle krwi"?

Te nowe wydania,to tylko kwestia zmiany graficznej,czy też gabarytów?

Ciacho Pora przypływu, Rosemary znaczy pamięć są większe od wcześniejszych wydań i widać to np. przy poprzedniej serii wydawnictwa Dolnośląskiego.Jak się patrzy na starsze wydania i nowsze to widać różnicę ;).

Zrobiłem sobie drugie podejście do Agathy Christie i ponownie jestem wielce kontent. Za pierwszym razem była to lektura w moim liceum, a mianowicie "Pięć małych świnek". Książkę wspominam jako rewelacyjna rozrywkę, a także pozycję ze świetnym zakończeniem.
Wczoraj natomiast ukończyłem jedną z najbardziej znanych powieści Christie: "Morderstwo w Orient Expressie". Muszę powiedzieć, że w zasadzie nie przepadam za kryminałami, ale tutaj przy lekturze bawiłem się świetnie. Akcja wartka, ciekawie nakreślone postaci i tajemnica morderstwa. Miodzio. Rozwiązanie sprawy przyjąłem z uśmiechem (bardzo to się wszystko pogmatwało), a już ostatnie dwie strony to mistrzostwo świata. Moim zdaniem podwyższają one jeszcze bardziej i tak wysoką już ocenę tej książki w moich oczach.

"Morderstwo w Orient-Expressie" to mistrzostwo świata :) Choć niestety sam poznałem fabułę dzięki filmowi (ale chyba mimo wszystko całkiem dobremu), więc późniejsza lektura książki nie przyniosła już takiej satysfakcji. Niemniej wydaje mi się, iż w przypadku tej autorki z tego przecież bardzo obszernego dorobku z łatwością można wybrać wyjątkowo ważne i dobre pozycje, charakteryzujące się i wartką akcją, i świetnym zakończeniem. I ta książka zdecydowanie do nich należy :)

Agatha Christie ma naprawdę dobre powieści i wciągające :) od czasu do czasu czytam jej książki - ostatnio też zacząłem słuchać słuchowisk na podstawie jej opowiadań :) niezły klimat :)

Następne wznowienia powieści w ładnej okładce :) :

(http://esensja.pl/obrazki/aktualnosci//147217_rendez-vous-ze-smiercia_090.jpg)

Opis :
Stara pani Boynton nie należy do czułych matek i gromadkę swoich dzieci, czy może raczej podwładnych, trzyma żelazną ręką. Gdy pewnego dnia rodzinie przydarza się nieszczęście, niewiele osób okazuje współczucie. Na prośbę pułkownika Carbury?ego Herkules Poirot podejmuje się rozwiązać zagadkę przed upływem 24 godzin.
Niezwykła powieść kryminalna, fascynujący thriller psychologiczny, refleksje o wartości życia ludzkiego spisane tuż przed II wojną światową. A wszystko w olśniewającym egzotyką otoczeniu.

Tytuł   Rendez-vous ze śmiercią
Tytuł oryginalny   Appointment with Death
Autor   Agatha Christie
Przekład   Tadeusz Jan Dehnel
Wydawca   Wydawnictwo Dolnośląskie
ISBN   978-83-245-9290-6
Format   216s. 125×195mm
Cena   24,90
Data wydania   7 lipca 2012
Gatunek   kryminał / sensacja


(http://esensja.pl/obrazki/aktualnosci//148989_niedziela-na-wsi_090.jpg)

Opis :
To miała być spokojna niedziela na wsi. Herkules Poirot, zaproszony na obiad do domu lady Angkatell, trafia wprost na miejsce zbrodni. I nie jest to impertynencki żart ani gra towarzyska! Czerwona krew doktora Johna Christowa kapie do niebieskiej wody w basenie?
Czy lekarz został zabity przez zazdrosną o niego kobietę: żonę, kochankę albo dawną ukochaną? Wszystkie są na miejscu zbrodni, a jedna nawet trzyma w ręce rewolwer? Ale dowody i zeznania wcale nie są jednoznaczne. Tym razem Poirot trafił na godnego siebie przeciwnika. Czy wskazanie mordercy i odkrycie prawdy będzie sprawiedliwym wyjściem?

Tytuł   Niedziela na wsi
Tytuł oryginalny   The Hollow
Autor   Agatha Christie
Przekład   Jolanta Bartosik
Wydawca   Wydawnictwo Dolnośląskie
ISBN   978-83-245-9278-4
Format   264s. 125×195mm
Cena   24,90
Data wydania   7 lipca 2012
Gatunek   kryminał / sensacja


(http://esensja.pl/obrazki/aktualnosci//149836_zerwane-zareczyny_090.jpg)

Opis :
Jakże opatrznościowa dla Elinor wydaje się śmierć pięknej Mary. Za jednym zamachem pozbyła się rywalki do serca ukochanego mężczyzny i otrzymała duży spadek, który - w świetle odkryć Herkulesa Poirota - należał się zmarłej dziewczynie. Niestety, szczęście nie trwa długo: Elinor staje przed sądem oskarżona o morderstwo z premedytacją i nikt - ani sławny detektyw, ani nawet narzeczony - nie wierzy w jej niewinność.

Tytuł   Zerwane zaręczyny
Tytuł oryginalny   Sad Cypress
Autor   Agatha Christie
Przekład   Tadeusz Jan Dehnel
Wydawca   Wydawnictwo Dolnośląskie
ISBN   978-83-245-9279-1
Format   240s. 125×195mm
Cena   24,90
Data wydania   7 lipca 2012
Gatunek   kryminał / sensacja


(http://esensja.pl/obrazki/aktualnosci//148746_kot-wsrod-golebi_090.jpg)

Opis :
Morderstwo nauczycielki gimnastyki prestiżowej szkoły dla dziewcząt nie mieści się w schematach. Mało tego, jedna z uczennic zostaje porwana. Prawdziwa szkolna maskarada: przebieranki, szpiedzy, szantaż i klejnoty, które nawet z niewinnych nastolatek czynią prawdziwe kobiety! Morderca nieprędko opuści mury szacownej szkoły. Herkules Poirot pojawia się na kartach powieści znacznie później niż zwykle, za to w najwyższej formie.

Tytuł   Kot wśród gołębi
Tytuł oryginalny   Cat Among the Pigeons
Autor   Agatha Christie
Przekład   Krystyna Bockenheim
Wydawca   Wydawnictwo Dolnośląskie
ISBN   978-83-245-9277-7
Format   272s. 125×195mm
Cena   24,90
Data wydania   11 lipca 2012
Gatunek   kryminał / sensacja

:)

Magnis, wróciłeś z przytupem ;)

Fajnie :)

Natomiast opis "Zerwanych zaręczyn" jest błędny i pasuje zapewne tylko do "Kota wśród gołębi" :) Swoją drogą "Zerwane zaręczyny" to dosyć ciekawa powieść, chociaż jak dla mnie trochę za mało tu Herkulesa Poirot. Z kolei "Rendes-vous ze śmiercią" to jedna z najsłabszych powieści z belgijskim detektywem w głównej roli, jaką dane mi było czytać. Drażni nachalne i pretensjonalne psychologizowanie, zaś zakończenie trochę z koziej d... wzięte ;)

Ja też się cieszę, że jestem znów na forum :). Dużo się pozmieniało jak zniknięcie pokoju Mastertona :o (szkoda) i przybycie nowych wątków ;).

Masz rację co do opisu, który już poprawiłem ;). Niestety na stronie skąd wziąłem zapowiedzi właśnie są zdublowane opisy skąd wziął się mój błąd :).

Z Christie mam ten problem, że do kryminału mnie nigdy nie ciągnęło. Przeczytałem jedną z jej książek(Tajemnica rezydencji Chimneys)i nawet mi się podobało, ale nigdy nie mogłem znaleźć czasu i/lub funduszy na kolejne jej książki. Znacznie bardziej wolę kupować grozę, niż kryminały. Christie popadła więc u mnie w lekkie zapomnienie...do niedawna. Dobroduszny przyjaciel, chcąc mnie lekko ,,zwrócić'' w stronę kryminału, pożyczył mi Dziesięciu Murzynków. Świetna książka, podziękowania dla kumpla za wybór, bo idealnie trafiła w moje gusta. I znając życie, jeszcze nieraz się z prozą Christie spotkam.

(http://esensja.pl/obrazki/okladkiks/149829_karaibska-tajemnica_400.jpg)

Opis :
Palące karaibskie słońce, piasek i szum morza? Tę sielankę przerywa śmierć emerytowanego wojskowego nudziarza. Czy przyczyną zgonu jest nadciśnienie i zbyt wesoła zabawa? Gdy giną kolejne osoby, staje się jasne, że wśród hotelowych gości jest pozbawiony skrupułów morderca. Tym razem panna Marple musi sobie radzić bez swoich wypróbowanych sojuszników, inspektorów Scotland Yardu.
Jedna z najbardziej wciągających powieści Christie, obalająca stereotypy na temat sprawności intelektualnej ludzi starszych.

Tytuł   Karaibska tajemnica
Tytuł oryginalny   A Caribbean Mystery
Data wydania   4 marca 2013
Autor   Agatha Christie
Przekład   Magdalena Gołaczyńska
Wydawca   Wydawnictwo Dolnośląskie
ISBN   978-83-245-9294-4
Format   224s. 125×195mm
Cena   24,90
Gatunek   kryminał / sensacja

(http://esensja.pl/obrazki/okladkiks/181085_dopoki-starczy-swiatla_320.jpg)

Opis :
Agata Christie dla zapracowanych: zbiór krótkich, kilkustronicowych opowiadań na tematy kryminalne, pisanych przez Christie do czasopism. Z niektórych powstały potem całkiem poważne powieści, chociażby ?Tajemnica gwiazdkowego puddingu?. Czasem pojawiają się w nich starzy znajomi, tacy jak Herkules Poirot, czasem odkrywamy miłosne wątki z zaskakującym, sensacyjnym zakończeniem.
Troskliwie zebrane i opatrzone komentarzami przez wydawców opowiadania cieszą oko jak bibeloty na serwantce.

Tytuł   Dopóki starczy światła
Tytuł oryginalny   While the Light Lasts and Other Stories
Data wydania   4 marca 2013
Autor   Agatha Christie
Przekład   Mira Michałowska
Wydawca   Wydawnictwo Dolnośląskie
ISBN   978-83-245-9282-1
Format   184s. 125×195mm
Cena   22,90
Gatunek   kryminał / sensacja

(http://esensja.pl/obrazki/okladkiks/181088_tajemnica-rezydencji-chimneys_317.jpg)

Opis :
Rezydencja Chimneys ma wiele tajemnic? Można pomyśleć, że jest to Europa lat 20. w miniaturze: agenci wywiadu, inspektorzy Battle i Lemoine, żydowscy bankierzy, kanadyjscy awanturnicy i szantażowane angielskie damy. W gąszczu intryg padają dwa trupy. W Chimneys działają dwie grupy śledcze: policyjna i nieoficjalna ? goście lorda Cartherhama. Kto zasiądzie na tronie Herzoslovakii? Czy odnajdą się pamiętniki i listy? Kto zabił dwóch tajemniczych osobników? Intryga na wielu poziomach dla wytrawnych czytelników kryminałów.

Tytuł   Tajemnica rezydencji Chimneys
Tytuł oryginalny   The Secret of Chimneys
Data wydania   13 marca 2013
Autor   Agatha Christie
Przekład   Urszula Gutowska
Wydawca   Wydawnictwo Dolnośląskie
Gatunek   kryminał / sensacja

:)

(http://www.olesiejuk.pl/uploads/tx_mzimportksiegarnia/big/3/7/978-83-245-9387-3.jpg)

Agata Christie
Śmiertelna klątwa

Strony: 106, Format: 11x17,5 cm

ISBN: 978-83-245-9387-3
EAN: 9788324593873
Rok wydania: 2013
Wydawnictwo: Dolnośląskie
Kategorie: opowiadania, sensacja, kryminał
Oprawa#: oprawa broszurowa
Data wprowadzenia: 15-03-2013

Zbiór opowiadań dla wielbicieli panny Marple. Spotykamy tu całą kolekcję postaci znanych z innych powieści, w których występuje ten znakomity detektyw w spódnicy: ukochany siostrzeniec Raymond West, emerytowany komisarz Scotland Yardu sir Henry Clithering, adwokat Petherick, państwo Bantry (w "Zbrodni z Bibliotece" znaleźli się w centrum uwagi całej wioski), nowa dziewczyna Raymonda, artystka Joyce (która później została jego żoną), Diana Harmon, lepiej znana jako "Bunch", inspektorzy Snack i Craddock oraz cała gama barwnych wiejskich charakterów, które naturalnie przypominają pannie Marple inne osoby, co wydatnie pomaga wykryć mordercę.

Bardzo mi się podoba ta kieszonkowa seria wyd. Dolnośląskiego. Gdybym był przy kasie tudzież - większym fanem Agatki, to chętnie bym je sobie sprawił :) Wydania nie są może przesadnie wytrzymałe, ale ładnie suię prezentują, mają odpowiednio dobrane okładki, etc.

Dolnośląskie wznowiło zdaje się że 26 książek dzisiaj:

(http://www.olesiejuk.pl/typo3temp/pics/1/1edae24168.jpg)(http://www.olesiejuk.pl/typo3temp/pics/2/2ae9d3d6e4.jpg)(http://www.olesiejuk.pl/typo3temp/pics/d/dde2c0d2a5.jpg)(http://www.olesiejuk.pl/typo3temp/pics/e/ea03effe00.jpg)(http://www.olesiejuk.pl/typo3temp/pics/9/975c99b512.jpg)(http://www.olesiejuk.pl/typo3temp/pics/a/ac5d26b20a.jpg)(http://www.olesiejuk.pl/typo3temp/pics/e/e7e239623e.jpg)

Olesiejukowa cena to 14.99

Hercule Poirot powróci w nowej książce

Słynny detektyw stworzony przez Agathę Christie powróci w nowych książkowych przygodach.

(http://hatak.pl/system/articles/images/000/037/761/big/1378485295.jpg,q1378485295.pagespeed.ce.cHchwCKso7.jpg)

Ostatnio Poirot występował we własnej powieści aż 38 lat temu. Za nowe przygody detektywa odpowiadać będzie wydawnictwo HarperCollins. Obiecują oni nową diaboliczną tajemnicę, która ma usatysfakcjonować fanów nieżyjącej pisarki oraz tych, którzy nigdy nie czytali jej prac.

Sophie Hannah, brytyjska pisarka znana z "The Carrier" oraz "King of Cruel" będzie autorką powieści. Spadkobiercy Agathy Christie dali pełne błogosławieństwo dla tworzenia książki.

Premiera powieści w USA zaplanowana jest na wrzesień 2014 roku.

Podobny numer jaki zrobiono z Sherlockiem i "Domem Jedwabnym". Moim zdaniem zwykły skok na kasę i żerowanie na legendzie.

Czytałem o tym kilka dni temu i jestem bardzo sceptyczny. Czy takie coś ma w ogóle sens? Bo nawet jeśli książka będzie świetna, to czy bohater jest ważniejszy od autorki i po jego postać może sięgać każdy? Nie wierzę w 100% odwzorowanie klimatu, ta książka będzie inna w taki czy inny sposób. A skoro tak, to dlaczego nie stworzyć nowej postaci detektywa, skoro pisarka ponoć dobra?

Odpowiedź jest oczywista i pachnie świeżymi banknotami. Przykre.

A niedawno dostałem w prezencie 5 książek Christie z kieszonowego wyd. Dolnośląskiego. Są śliczne :)

Jestem zdecydowanie przeciwna temu pomysłowi. Z takich kontynuacji rzadko wychodzi coś wartego uwagi.

(http://www.olesiejuk.pl/uploads/tx_mzimportksiegarnia/big/1/4/978-83-245-9224-1.jpg)

Agata Christie
Morderstwo na polu golfowym
Strony: 224, Format: 11x17,5 cm

ISBN: 978-83-245-9224-1
EAN: 9788324592241
Rok wydania: 2013
Wydawnictwo: Wydawnictwo Dolnośląskie
Kategorie: sensacja, kryminał, powieść
Oprawa: oprawa broszurowa
Data wprowadzenia: 03-12-2013

Kolejny klasyczny kryminał mistrzyni gatunku. Zabójca w celu zmylenia policji zaplanował zamordowanie samego siebie. Czy detektyw Poirot i tym razem przeprowadzi błyskotliwe śledztwo? Podejrzanych o zbrodnię pojawia się wielu: żona, kochanka, syn? A to i tak nie wszyscy. Czy rozwiązanie zagadki rzeczywiście jest tak proste, że nawet Poirot zaczyna w nie wątpić?

A także dwie inne książki: Jedna w dwóch formatach.

(http://www.olesiejuk.pl/uploads/tx_mzimportksiegarnia/big/3/6/978-83-271-5036-3.jpg)(http://www.olesiejuk.pl/uploads/tx_mzimportksiegarnia/big/3/6/978-83-245-8946-3.jpg)(http://www.olesiejuk.pl/uploads/tx_mzimportksiegarnia/big/7/7/978-83-245-9277-7.jpg)

Znów wznowienia:

(http://www.olesiejuk.pl/typo3temp/pics/3/313089a2cf.jpg)(http://www.olesiejuk.pl/typo3temp/pics/9/91f87d16e6.jpg)(http://www.olesiejuk.pl/typo3temp/pics/6/6a2a6bbc08.jpg)

(http://www.olesiejuk.pl/typo3temp/pics/a79df24f39.jpg)

Agata Christie
Hotel "Bertram"  
Strony: 244, Format: 12,5x19,5 cm

ISBN: 978-83-271-5090-5
EAN: 9788327150905
Rok wydania: 2014
Wydawnictwo: Dolnośląskie
Kategorie: sensacja, kryminał, powieść
Oprawa: oprawa broszurowa
Data wprowadzenia: 11-03-2014
Seria: Klasyka kryminału

Hotel ?Bertram? to miejsce staroświeckie, podobnie jak jego goście. Codzienne rytuały bywalców zakłóca ciąg niezwykłych zdarzeń: zamach na dziedziczkę fortuny, powtarzające się kradzieże, napad na pociąg, wypadek roztargnionego kanonika. Podejrzanych przybywa, a wszystkie ślady prowadzą do hotelu, który pogrąża się we mgle... także mylnych tropów! Panna Marple jest wprawdzie w podróży sentymentalnej, ale pilnie obserwuje, a zdarza się, że i podsłuchuje... Jej intuicja oraz celne wnioski pomogą policji rozwikłać skomplikowaną intrygę.
Thriller z przenikliwymi obserwacjami dotyczącymi postępu oraz nieuniknionych zmian pokoleniowych i obyczajowych.

(http://www.olesiejuk.pl/uploads/tx_mzimportksiegarnia/big/5/8/978-83-271-5058-5.jpg)

Agata Christie
Tajemniczy pan Quin  
Strony: 304, Format: 12,5x19,5 cm

ISBN: 978-83-271-5058-5
EAN: 9788327150585
Rok wydania: 2014
Wydawnictwo: Dolnośląskie
Kategorie: sensacja, kryminał, powieść
Oprawa: oprawa broszurowa
Data wprowadzenia: 13-03-2014
Seria: Klasyka kryminału

Nietypowy zbiór miniatur z ulubioną przez pisarkę postacią Arlekina. Harley Quin ?przychodzi i odchodzi niespodzianie? jak duch i pomaga panu Satterthwaitowi wyjaśnić nierozwiązane zagadki z przeszłości. Obaj są strażnikami Miłości, Sprawiedliwości i Prawdy. Silne emocje i atmosfera niesamowitości: maski, gra cieni i tajemne przejścia. Trudno oprzeć się wrażeniu, że jak u Szekspira wszyscy odgrywają swoje role w ?świecie, który jest teatrem?.
Agata Christie po mistrzowsku łączy literaturę detektywistyczną z romantyczną konwencją grozy.

Jest na lubimy czytać oficjalna notka o nowym Herkulesie od Sophie Hannah. Projektem jest bardzo zainteresowany wnuk pisarki.

Coś słyszałem. Może wyjść dobra książka lecz nie nastawiałbym się na jakiś hicior. Zobaczymy jak się ukaże zresztą czy to coś ciekawego będzie, bo Sophie będzie musiała wejść w łaskę fanów pisarki i to też nie będzie łatwe. Pożyjemy zobaczymy co się z tego projektu wykluje :).

(http://esensja.stopklatka.pl/obrazki/okladkiks/220963_tajemnica-wawrzynow_2014_320.jpg)

Opis :
Wiele lat po wojnie Tommy i Tuppence Beresfordowie kupują stary dom. W książce pochodzącej z biblioteczki poprzednich właścicieli znajdują zaszyfrowaną wiadomość o morderstwie dokonanym jeszcze przed pierwszą wojną światową. Tuppence prędzej wyrzekłaby się jedzenia, niż zrezygnowała z podążania tajemniczym tropem. Szczerze mówiąc, można ją zrozumieć!
Prawdziwa gratka dla miłośników starych strychów, szpiegowskich tajemnic i? dowcipnych dialogów.

Tytuł   Tajemnica Wawrzynów
Tytuł oryginalny   Postern of Fate
Data wydania   21 maja 2014
Autor   Agatha Christie
Wydawca   Wydawnictwo Dolnośląskie
Cykl   Tommy i Tuppence
Seria   Klasyka kryminału
ISBN   978-83-271-5095-0
Format   288s. 125×195mm
Cena   24,90
Gatunek   kryminał / sensacja

Dziś będąc na zakupach w Żabce przez przypadek natknąłem się na na pierwszy tom nowej kolekcji kryminałów Agathy Christie, którą rozpoczyna słynne "Morderstwo w Orient Expressie" :). Choć o autorce dużo słyszałem, jakoś nigdy dotychczas nie miałem okazji zetknąć się z jej twórczością, więc.. kupiłem sobie "Przyjaciółkę"  :D :D :D za 6,99 zł z rzeczoną książką w twardej oprawie, o!!  :diab9:

Szkoda, że kolejne powieści Christie nie będą w takiej cenie (niestety już po 24,90 zł / szt. z tego co wyczytałem w sieci), bo zostałbym stałym nabywcą "Przyjaciółki" :haha:.

Dla zainteresowanych  :rad2::

(http://4.bp.blogspot.com/-4N6C-jGhAUc/U57upqGQ8oI/AAAAAAAAyeI/biIdl1YTimE/s1600/agatha.jpg)

Kurde, przecież pisownia imiena na okładkach dolnośląskiego jest błędna...

Ta nowa edycja, to też dolnośląskie  ;). Poprzednio być może preferowali spolszczoną formę imienia pisarki :D.

Zdecydowanie wolę formę "Agatha". I tej powinni się trzymać.

Xavier, dobry zakup, nie powinieneś się rozczarować :)

Też mam taką nadzieję, p.a :rad2:. Jako sympatyk światowej literatury kryminalnej aż się dziwię, że omijałem dotychczas twórczość Christie ;) :o. Niebawem zaczynam lekturę, więc nie omieszkam wrzucić szczypty swoich wrażeń z pierwszego spotkania z Herkulesem Poirot :diab9:.

A ja dziś zakupiłem Vivę :headbang: ;)
Jestem bardzo ciekawy jak przebiegnie moja przygoda z panią Christie. Do tej pory przeczytałem tylko jeden zbiór opowiadań, na dodatek po litewsku i się zastanawiam jakim stylem operuje ta autorka, bo w tłumaczeniu było dość prosto :)

Chyba p.a. jest tu właściwym człowiekiem do zapytania. Co trzeba przeczytać koniecznie?:) Jest jakaś chronologia wg której należy czytać?

Szkoda, że nie wydają wg chronologii wydawania, bo chętnie bym zaczął kupować i zapoznawał się od początku z Herkulesem i Marple.

Można czytać w sumie w dowolnej kolejności. Czasami są jakieś delikatne nawiązania np. "razem z Poirotem prowadziliśmy sprawę morderstwa w...", oczywiście bez żadnych spoilerów. Czasami w trakcie lektury bohaterowie spotkają jakąś postać, którą poznaliśmy wcześniej (np. inspektor Japp ze Scotland Yardu), ale to są postaci jednak z dalszego planu, więc nijak nie psuje to lektury.

Od biedy niby można zacząć od "Tajemniczej historii w Styles", bo tam widzimy, jak Hastings - często narrator w książkach z Poirotem - poznał wąsatego Belga, ale nie jest to konieczne.

A co koniecznie trzeba przeczytać? "Morderstwo w Orient Expressie" i "Zabójstwo Rogera Ackroyda" to dwie najlepsze książki z Poirotem w roli głównej, jakie czytałem. Chociaż wspomniana wyżej "Afera w Styles" też dobra. Podobno "Morderstwo na Nilu" też daje radę. Książki z Panną Marple mnie osobiście dosyć nudzą, chociaż nie czytałem ich zbyt wielu. Z tych, które znałem, najciekawsze było "Morderstwo odbędzie się...".

Warto pamiętać, że autorka za swego życia napisała dwie książki będące ostatnimi sprawami panny Marple i Herkulesa Poirot, które zostały wydane chyba już po jej śmierci. Osobiście ich nie czytałem, no ale to właśnie te książki stanowią zakończenia obu cyklów. Tytuły to bodajże "Morderstwo we mgle" (panna Marple) i "Kurtyna" (Poirot).

Z innych rzeczy podobno bardzo dobre jest "Dziesięciu małych murzynków" vel "I nie było już nikogo", ale nie czytałem tego.

Oprócz powieści detektywistycznych autorka tworzyła też historie, powiedzmy, awanturniczo-szpiegowskie, które może odrobinę się zestarzały. Można to sprawdzić sięgając chociażby po pierwszą z nich, tj. "Tajemniczego przeciwnika", gdzie autorka powołuje do życia Tommy'ego i Tupence, bohaterów bodaj 5 powieści.

Ja przeczytałem dawno temu chyba z połowę serii z Herculesem, ale czytałem to co mi się nawinęło.

Ja też czytałam co mi wpadło w ręce, kolejność w przypadku Christie nie ma znaczenia, każda książka to osobna historia, także Ciacho, co Ci się trafi, to bierz i się nie zastanawiaj  :)! Ja najmilej wspominam z powieści Agathy NOC I CIEMNOŚĆ, książka ani nie z Marple, ani z Poirotem. Zupełnie inna od wcześniejszych dokonań Christie. Strasznie fajny klimat, taki podchodzący pod grozę, a może i thriller :D. I świetny cytat z Blake'a, którego dzięki tej lekturze poznałam :). Ciekawa jestem jak teraz odebrałabym tę książkę, bo będąc nastolatką strasznie mną sponiewierała  :haha:

Ciekawi mnie jakie to uczucie zabierać się za Christie w dorosłym wieku, bo mnie te książki kojarzą się z późnym dzieciństwem i, oprócz tego, z fantastyczną lekturą. Każdą w swoim czasie przeczytałam kilka razy i na dal do nich wracam, chociaż wrażenia są już oczywiście inne. Mam serię Hachette, taką jak na zdjęciach:
http://img297.imageshack.us/img297/9467/clippppp.jpg (http://img297.imageshack.us/img297/9467/clippppp.jpg)
http://img376.imageshack.us/img376/8608/clipboard04w.jpg (http://img376.imageshack.us/img376/8608/clipboard04w.jpg)

Zdjęcia nie moje, bo moje książki są aktualnie ipchnięte na strychu :)

Mam dokładnie tak samo. Czytałem (właściwie połykałem książki Christie) kiedy wychodziła kolekcja Hachette. Fabuły samych książek w ogóle nie pamiętam, ale mam w pamięci wakacje i beztroskie czytanie tych kryminałów z wypiekami na policzkach. A po kilku postach wczoraj, postanowiłem sobie odświeżyć nieco zaniedbaną "królową kryminału" i wziąłem się za "Noc w biblotece" czyli przygody panny Marple. Powrót po latach póki co bardzo udany. Połowa książki za mną, ale juz mogę powiedzieć, że ta pozycja jest dobra. Angielskość pełną gębą, świetne postaci i dialogi, no i oczywiście czarny humor, który jest nieodłącznym elementem wszystkich książek Agathy Christie.

(http://www.wydawnictwoliterackie.pl/resources/5/Hannah_Inicjaly%20zbrodni_m.jpg)

Wydawnictwo Literackie
Wydanie: I
Przekład: Łukasz Małecki
Oryginalny tytuł: The Monogram Murders
Format: 145x205 mm
Oprawa: broszurowa ze skrzydłami
ISBN: 978-83-08-05391-1
Data premiery: 11-09-2014

Prawie 40 lat po premierze ostatnich przygód Poirota - nowa powieść z udziałem słynnego detektywa i nowa autorka, wybrana przez spadkobierców Agathy Christie!
Od czasu, gdy w 1920 roku jej pierwsza książka ujrzała światło dzienne, powieści Agathy Christie sprzedały się na świecie w łącznym nakładzie ponad dwóch miliardów egzemplarzy. Teraz, po raz pierwszy w historii, spadkobiercy pisarki zgodzili się na publikację nowej powieści z udziałem jej najsłynniejszego bohatera.

Londyn, lata dwudzieste ubiegłego wieku. Gdy Hercules Poirot rozkoszuje się atmosferą spokojnej kolacji, nie wie, że jego śledczy talent zostanie wystawiony na próbę. Wszystko za sprawą młodej kobiety, która wyjawia mu, że zostanie zamordowana. Mimo przerażenia błaga detektywa, by nie szukał mordercy. Jej śmierć wyrówna rachunki.
Tego samego wieczoru Poirot dowiaduje się o zamordowaniu trzech gości w modnym londyńskim hotelu. W ustach każdego z nich znaleziono... spinki do mankietów. Czy zbrodnia ma związek z tajemniczą kobietą?
Podczas gdy Poirot usiłuje połączyć kolejne elementy układanki, morderca przygotowuje hotelowy pokój na wizytę czwartej ofiary?

Dzięki talentowi Sophie Hannah, niesamowicie skomplikowana zagadka z pewnością  porwie zarówno oddanych fanów twórczości Agathy Christie, jaki i młodsze pokolenia czytelników, dla których będzie to pierwsze spotkanie z Herculesem Poirot. Nowa powieść z udziałem najsłynniejszego detektywa wszech czasów, stworzona przy pełnym poparciu spadkobierców Christie, to najważniejsze wydarzenie roku dla wszystkich fanów kryminałów na świecie.



Sophie Hannah uzależniła się od twórczości królowej anglosaskiego kryminału, gdy miała trzynaście lat.  Jak sama twierdzi: -Przeczytałam i zebrałam wszystkie jej powieści w ciągu roku, a z każdą kolejną moja pasja - zdaniem niektórych obsesja - stawała się coraz większa. To dzięki Herculesowi Poirot  postanowiłam poświęcić swoje życie zawodowe pisaniu kryminałów. Sposób, w jaki Christie opowiada, oraz jej głębokie rozumienie ludzkiej psychiki ukształtowały mnie jako pisarkę. Nie umiem jednak wyrazić, jak bardzo jestem zaszczycona, że miałam okazję podjąć to wyzwanie. Prawdę mówiąc, wciąż nie mogę uwierzyć, że to dzieje się naprawdę!?.
Projekt popiera Mathew Prichard - wnuk Agathy Christie. ?Jestem zaszczycony, że tak uznana pisarka, jaką jest Sophie Hannah, podjęła wyzwanie napisania nowej części przygód detektywa Poirot, wykazując przy tym entuzjazm i szacunek dla dorobku Agathy Christie.

Ciekawe co z tego wyjdzie :).

Dla tych co zaczęli zbierać kolekcje Agathy Christie to mam informacje, że dwie kolejne książki kosztują 24.99 zł w pakiecie czyli A.B.C., I nie było już nikogo :).

Agatha Christie Świadek oskarżenia
Znana z kryminałów tym razem w dwunastu opowiadaniach czerpie z klasycznych opowieści niesamowitych lecz nie zabrakło wątku nieraz kryminalnego.

Świadek oskarżenia - to krótkie opowiadanie kryminalne z dobrym zakończeniem.

Ogar śmierci - to już opowieść niesamowita. Nasz bohater wyrusza tropem dziwnego zdarzenia, które miało miejsce w przeszłości w klasztorze i zajmuje się jej zbadaniem. Krótka lecz nie pozbawiona klimatu opowieść z zaskakującym zakończeniem.

Czerwony sygnał - kolejna opowieść "z dreszczykiem". Podczas spotkania odbywa się seans spirytystyczny, gdzie zostaje ostrzeżony nasz bohater. Autorka tutaj wykorzystuje zjawiska paranormalne (seans) oraz motywy obłędu. Bardzo dobre opowiadanie, klimatyczne z wątkiem kryminalnym, ale też z zaskakującym zakończeniem.

Ten czwarty - motywem kolejnego opowiadania jest wieloraka osobowość. Troje pasażerów podróżuje i rozmawia o ciekawym przypadku, a w tym czasie dołącza się do rozmowy siedzący mężczyzna i snuje niewiarygodną opowieść. Ciekawe opowiadanie i klimatyczne.

Cyganka - nasz bohater spotyka cygankę wtedy kiedy ma stać się coś strasznego, która go zawsze ostrzega. Opowiadanie dobre lecz zabrakło mi czegoś zaskakującego w nim. Czyta się za to fajnie, ale też zakończenie nie zaskakuje.

Lampa - to opowieść o nawiedzonym domu i duchu zamieszkującym dom. Rodzina razem z synem wprowadza się do niego, by odkryć, że jest nawiedzony. Opowieść niesamowita choć krótka to posiadająca klimat i ciekawe zakończenie.

Radio - zamożna pani kupuje sobie radio, które jej siostrzeniec na fale. Pewnego wieczoru słyszy głos swojego nieżyjącego męża. Czy to naprawdę przemawia duch. Tego nie zdradzę, bo trzeba samemu się przekonać. Opowieść "z dreszczykiem" z wątkiem kryminalnym. Zakończenie bardzo mi się podobało i już na samym końcu wyszło zabawne (kto przeczyta będzie wiedzieć o co chodzi).

Tajemnica błękitnej wazy - grający mężczyzna w golfa słyszy głos wołający o ratunek. Lecz kiedy podbiega nikogo nie zastaje oprócz pewnej dziewczyny. Opowiadanie kryminalne wykorzystujące motyw ducha, ale wszystko zostaje wyjaśnione naturalnie. Może nie zaskakująca, bo można się domyślić o co chodzi to jednak całkiem przyjemnie się czyta.

Dziwny przypadek sir Arthura Carmichaela - następne opowiadanie o duchach lecz tym razem trochę dłuższe. Bohaterem jest lekarz psychiatra, który przyjechał zbadać przypadek obłąkanego mężczyzny, ale pomału przekonuje się, że straszy tutaj duch. Bardzo dobra opowieść o duchach posiadająca świetnie wykreowany klimat i zaskakujące zakończenie. Bardzo mi się podobało.

Zew skrzydeł - bogacz podczas przechadzki słyszy niesamowitą muzykę, która go zaczyna fascynować. Krótka opowieść fantastyczna z ciekawym zakończeniem.

Ostatni seans - znów autorka wykorzystuje motyw paranormalne. Dla medium ma to być ostatni seans, gdzie wywoła ducha córki madame Exe. Podczas seansu pojawiają się komplikacje. Opowiadanie grozy posiadające znakomity klimat i bardzo zaskakujące zakończenie. Jedno z najlepszych opowiadań z tego zbioru choć krótkie.

S.O.S - pewien mężczyzna zatrzymuje się w nocy na pustkowiu, ale dostrzega światła domu. Wplątuje się w zagadkę kryminalną kiedy znajduje  SOS. Dobre opowiadanie kryminalne.

Autorka w zbiorze Świadek oskarżenia wykorzystuje różne motywy od nawiedzonych domów, opowieści o duchach, obłąkaniach, wielorakiej osobowości czy przedziwnych zdarzeniach. Wplata nieraz wątki kryminalne do tych opowieści lecz trzeba przyznać robi to znakomicie. Zamieszczone tutaj opowiadania nie są specjalnie długie, ale posiadają klimat takich starszych opowieści "z dreszczykiem" lub niesamowitych co kiedyś były pisane. Widać w nich zainteresowanie i próbę zmierzenia się z taką tematyką. Na pewno warto przeczytać ten zbiór żeby przekonać się jak wygląda przygoda autorki z literaturą grozy. Polecam.

(http://esensja.stopklatka.pl/obrazki/aktualnosci//228636_po-pogrzebie_2014_090.jpg)

Opis :
W czasie spotkania po pogrzebie brata Cora Lansquenet zadziwia rodzinę pewną uwagą? na którą wszyscy reagują pełnym zakłopotania milczeniem. Gdy jednak po kilku dniach Cora zostaje zamordowana, jej słowa nabierają złowieszczego znaczenia. Na krewnych pada blady strach. Wzywają Herkulesa Poirot.

Tytuł   Po pogrzebie
Tytuł oryginalny   After the Funeral
Data wydania   10 września 2014
Autor   Agatha Christie
Wydawca   Wydawnictwo Dolnośląskie
Seria   Klasyka kryminału
ISBN   978-83-271-5096-7
Format   260s. 125×195mm
Cena   24,90
Gatunek   kryminał / sensacja

 :)

Agatha Christie Noc i ciemność

Po tej książce widać czemu Agatha jest mistrzynią kryminału. Ale po kolei.
Historia opowiada o małżeństwie, które zamieszkuje w Cyganim Gnieździe, ale z tym miejscem wiążę się historia o klątwie.
Autorka znakomicie buduje napięcie i kreuje wątek obyczajowy w znakomity sposób. Sami bohaterowie są na tyle interesujący, ze z uwagą śledzi się ich losy. Pierwsza część książki to większości powieść obyczajowa nie nudna tylko ciekawa, ale już od połowy zaczyna się kryminalna opowieść. Trzeba przyznać ciekawa i zaskakująca, a samo zakończenie znakomite. Kto nie czytał musi przeczytać. Polecam. Ocena 8/10.
 

Magnis cieszy mnie Twoja wysoka ocena :usmiech:. Dokładnie, każdy kto nie czytał, musi przeczytać :D!! Dla mnie to najlepsza Agatka.

Dla mnie też ze względu na zakończenie, które jest bardzo zaskakujące :D. Czytałaś coś innego jeszcze Agaty Christie :) ?

Czytałam, prawie wszystko, w gimnazjum jakoś, przez wakacje :D. W bibliotece było u nas bardzo dużo książek Christie, wszystkie co były wyczytałam, ale właśnie najmilej NOC I CIEMNOŚĆ wspominam  :). Muszę do niej kiedyś wrócić.

No to fajnie :usmiech: . Wrócić można w każdej chwili i trzeba, bo za każdym razem jej książki czyta się świetnie :). 
To jak tak czytałaś wszystko to również nie omieszkałaś się zapoznać z Świadkiem oskarżenia, gdzie Agata sięga po motywy parapsychologiczne :) ?

Napisałam, że prawie wszystko, ale tego chyba nie :D. Ale to musiałabym zacząć czytać książkę, by się przekonać czy rzeczywiście nie czytałam :D.

To w takim razie polecam, bo znajdziesz tam coś z kryminału i nawet z starszej grozy :).


To w takim razie widzę w pierwszej dziesiątce na liście do przeczytania książek Świadka oskarżenia :D. Tylko mi się nie migaj :D.

Spoko, ciekawa jestem czy to czytałam, więc niebawem po nią sięgnę :D

Ma ktoś w planach Inicjały zbrodni?
Bo jak patrzyłem w księgarni, to objętościowo książka jest jak trzy prawdziwe Agatki.

Czytał ktoś Poirota po kolei? Bo nie wiem czy może czytać wszystko od początku, czy może co jakiś czas na chybił trafił wrzucić sobie na ruszt?

Mnie kuszą te INICJAŁY, ale na razie mam co czytać. Ale ciekawa jestem i pewnie niedługo sprawdzę co też to jest ;).
A Poirota możesz czytać poza kolejnością, NIEMY ŚWIADEK jest fajny, MORDERSTWO W ORIENT EXPRESSIE, ŚMIERĆ NA NILU itp. :D

marczewek, w książkach z Poirotem są co najwyżej drobne nawiązania do wcześniejszych spraw, więc nie musisz czytać po kolei. A zamiast chybił-trafił, możesz sięgnąć po to, co wymieniła Cobenka, ale z mojej strony polecam też np. "Zabójstwo Rogera Ackroyda". A na początek możesz sięgnąć po debiut, "Tajemniczą historię w Styles". Osobiście najbardziej lubię książki właśnie z Poirotem, panna Marple mnie jakoś nudzi. Możesz spróbować też po książki z nurtu szpiegowskiego, z jakimiś tajemniczymi organizacjami w tle (np. "Tajemniczy przeciwnik", "Tajemnica siedmiu zegarów", itp"). Te książki odrobinę trącą myszką, ale też taki ich urok.

A generalnie - lepiej sięgać po książki z lat 20., 30. i 40., późniejsze książki Agatki - czytałem tylko kilka z nich - nie są już tak ciekawe.

A "Inicjały..." mnie nie kuszą, przede mną jeszcze kilkadziesiąt książek samej Agatki, więc luz :D

To ja jeszcze polecam NOC I CIEMNOŚĆ co ostatnio Magnis czytał. Nie jest ani z Marple, ani z Poirotem, ale książka ma klimat :).

Czytałem i bardzo dobra jest :). Początkowo pomału się akcja rozwija, ale później coraz bardziej robi się ciekawie, a zakończenie rewelka :roll:.
Cobenka czytałaś może coś Margery Allingham :) ?

Magnis, muszę przyznać, że czekałam kiedy zadasz mi to pytanie i odpowiadam, że nie, nie czytałam :D. A co? Mam czytać ;)?

Musiałem zadać :D.


No pewnie, że tak :D. Jak lubisz Agatę to musisz przeczytać, bo książka w podobnym tonie napisana i klimatyczna :).

(http://esensja.stopklatka.pl/obrazki/okladkiks/242675_pani-mcginty-nie-zyje_200.jpg)

Opis :
Herkules Poirot czuję się znudzony życiem, z radością więc wita odwiedziny starego znajomego, nadinspektora Spence?a z policji w Kilchester. Ostatnio Spence prowadził dochodzenie w sprawie brutalnego morderstwa starszej kobiety sprzątającej w domach bogatszych sąsiadów w Broadhinner. Śledztwo doprowadziło do zatrzymania Jamesa Bentleya, lokatora pani McGinty, przy którym znaleziono skradzione pieniądze. Mimo dowodów winy, które sam znalazł, nadinspektor nie jest do końca przekonany, że zbrodnię popełnił Bentley. Na jego prośbę Poirot wznawia śledztwo i wkrótce okazuje się, że pani McGinty była kolekcjonerką? niebezpiecznych sekretów.

Tytuł   Pani McGinty nie żyje
Tytuł oryginalny   Mrs. McGinty?s Dead
Data wydania   28 stycznia 2015
Autor   Agatha Christie
Wydawca   Wydawnictwo Dolnośląskie
Cykl   Herkules Poirot, Ariadne Oliver
Seria   Klasyka kryminału
ISBN   978-83-271-5104-9
Format   256s. 125×195mm
Cena   24,90
Gatunek   kryminał / sensacja

(http://esensja.stopklatka.pl/obrazki/okladkiks/242678_slonie-maja-dobra-pamiec_2015_200.jpg)

Opis :
Przed wielu laty zdarzył się tragiczny wypadek. Na dnie urwiska znaleziono dwa ciała ? zastrzelonych męża i żony. Ale kto strzelał? A może to było wspólne samobójstwo? Zbrodnia w afekcie lub morderstwo popełnione z premedytacją? Ostatecznie orzeczono podwójne samobójstwo. Dwanaście lat później znana pisarka kryminałów, Ariadne Oliver, zaintrygowana sprawą, prosi Herkulesa Poirota o rozwiązanie zagadki. Sławny Belg po raz trzeci w swej karierze musi rozwiązać tajemnicę sprzed lat. Poirot sięga głęboko w przeszłość i odkrywa, że ?dawne grzechy mają długie cienie?.

ytuł   Słonie mają dobrą pamięć
Tytuł oryginalny   Elephants can remember
Data wydania   28 stycznia 2015
Autor   Agatha Christie
Wydawca   Wydawnictwo Dolnośląskie
Cykl   Herkules Poirot, Ariadne Oliver
Seria   Klasyka kryminału
ISBN   978-83-271-5099-8
Format   224s. 125×195mm
Cena   24,90
Gatunek   kryminał / sensacja

 :)

Paskudna jest ta nowa seria. Czcionka jakaś taka chmurkowata, grafiki bez klimatu i polotu...

Wczoraj skończyłem swoją 2 książkę z serii o Poirocie a mianowicie "Morderstwo na polu golfowym", dla mnie było lepiej niż przy 1 spotkaniu z Poirotem i nabrałem ochoty na następną książkę z tym detektywem w roli głównej ;) Chociaż nadal dla mnie to Holmes jest tym lepszym :D

Zasadniczo fanką  nie jestem. Oglądałam kiedyś Morderstwo w Orient Ekspresie i z uwagi na to, że zakończenie mniej więcej pamiętam, to nie wiem czy i kiedy się za powieść zabiorę.
Później czytałam - trochę na zasadzie: bo to klasyka i znać choć trochę wypada czytałam, czy raczej słuchałam:
"Zwierciadło pęka w odłamków stos", "Przyjdź i zgiń" i "Karaibską tajemnicę". O pierwszej pamiętam, że nie bardzo mi przypadła do gustu, z pozostałych w ogól nic nie zapamiętałam. I pewnie zostałabym przy opinii, że Christie to jednak nie dla mnie, gdyby mi ostatnio nie wpadła w ręce płyta "I nie było już nikogo" (tytuł prawie jak "Johnny gnie na końcu" ;-) ) w interpretacji Danuty Stenki. Książka genialna, zakończenie takoż. Choć taka jakaś nieAgatowa mi się wydaje. No, ale gdyby wszystkie inne pisała na wzór tych Dziesięciu Murzynków/żołnierzyków/Indian (znaczy Niggers zmienili na Indians a u nas Indians przetłumaczyli na żołnierzyków, czy w końcu Indians zmieniono na soldiers?) to byłoby nudno i przewidywalnie. A tak to jest powieść, która do końca trzyma w niepewności. I przekonuje mnie, że może jeszcze jeśli mi jakiś kryminał Pani Agaty wpadnie w ręce to poczytam/posłucham, bo jest szansa, że jeszcze czymś się zachwycę.

Ja z kolei tego jeszcze nie czytałem, ale mogę powiedzieć, że fatalnie wybierałaś wcześniej - "Karaibska tajemnica", jak większość powieści z Panną Marple, jest po prostu nudna, niewiele dobrego pamiętam też z lektury "Zwierciadła...".

Z tego, co kojarzę, Indianie/Murzyni (ach, ta poprawność polityczna) to jedyna chyba powieść Agatki w takim stylu, ale jeśli o powieści typowo detektywistyczne idzie, przeczytaj "Zabójstwo Rogera Ackroyda". Jeśli to Ci się nie spodoba, możesz sobie z Agatką dać spokój. Bo trudno o lepsze rzeczy w tym klimacie, nie licząc genialnego "Morderstwa w Orient Expressie" (też widziałem wcześniej film, ale nawet znając zakończenie można docenić geniusz pomysłu czytając książkę).

Wybierałam spośród tego, co kiedyś dostałam. I nawet żołnierzyków/Murzynków/Indian przesłuchałam, bo mogłam to mieć legalnie za darmo  :D
Więc podejrzewam, że to z czym jeszcze się zapoznam, to też będzie w wersji audio. Mam tak mało czasu na czytanie, że lektury wybieram bardziej uważnie, natomiast przy audiobookach jestem już mniej wybredna - audiobook towarzyszy mi przy pracy, więc nawet jak kiepski - nie mam poczucia zmarnowanego czasu. No, ale jeśli trafię gdzieś na Morderstwo w Orient Ekspresie w wersji do czytania, to pewnie przeczytam. Bo faktycznie, z filmu pamiętam tylko finał, szczegółów już wcale. I pamiętam, że mi się podobało.

Niedawno przeczytałem "Zagadkę Błękitnego Ekspresu" - kolejną nie do końca typową książkę z Herkulesem. Kolejną, bo wcześniejszą była "Wielka czwórka", o której tu nie napisałem. W tamtej książce belgijski detektyw walczył z zorganizowaną, międzynarodową organizacją przestępczą, sporo podróżował, brał udział w różnych zasadzkach i tym podobnych - generalnie robił rzeczy, których zwykle nie robi. Dla mnie ten bohater nie pasuje do takich dynamicznych akcji. Dodatkowo "Wielka czwórka" miała mocno epizodyczną fabułę, co powodowało, że całość czytało się jak zbiór powiązanych z sobą opowiadań. Generalnie - chyba najsłabsza z czytanych przeze mnie książek z tym bohaterem.

"Zagadka Błękitnego Ekspresu" jest już bardziej typowa, ale jeśli ktoś oczekuje atmosfery i emocji w stylu "Morderstwa w Orient-Expressie" to musi obejść się ze smakiem ;) W pociągu toczą się ze dwa rozdziały, atmosfera książki nie jest najlepsza, a w fabule brakuje mi tych różnych szczególików, nad którymi nie wiedzieć czemu pochyla się Poirot, a które w ostatecznym rozrachunku okazują się być dość istotne. Mała liczba podejrzanych i stosunkowo prosta i słabo zajmująca fabuła to główne wady książki. Czyta się to wszystko nieźle, ale ewidentnie brakuje jakiegoś napięcia, ciężkiej atmosfery, większych zaskoczeń. Domyśliłem się osobowości mordercy - to mi się rzadko zdarza, co też jakoś świadczy o poziomie całości.

Mam wrażenie, że Christie po ocierającym się o geniusz "Zabójstwie Rogera Ackroyda" próbowała wepchać Poirota w innego typu fabuły, bo z tematyki "morderstwo w posiadłości" nie była w stanie już niczego więcej wykrzesać. I może dlatego "Zagadka Błękitnego Ekspresu" zawiera elementy, które kojarzą mi się z powieściami innego typu. Tajemnicza postać markiza (której zresztą poświęcono tak mało czasu, że jego osobowość nie zajmuje tak mocno jak tożsamość tytułowego "Tajemniczego przeciwnika" na przykład) przypomina inne postaci tego typu z powieści szpiegowskich autorki, zaś spora ilość wątków okołomiłosnych zbliża całość do literatury kobiecej, ewentualnie - do wszystkich tych powieści autorki, w których główną bohaterką jest kobieta (np. "Mężczyzna w brązowym garniturze"). Nieprzypadkowo z Poirotem współpracuje niejaka Katarzyna Grey.

Ogólnie - można przeczytać, ale jeśli ktoś nie wie, od czego zacząć przygodę z autorką niech NIE ZACZYNA od "Wielkiej czwórki" czy "Zagadki Błękitnego Ekspresu", bo to dość przeciętne pozycje.

EDIT:

Ha, właśnie doczytałem na wikipedii a propos "Zagadki Błękitnego Ekspresu":

Agatha Christie osobiście nie lubiła tej powieści i uważała ją za nieudaną. W jednym z wywiadów powiedziała, że żałuje, iż w ogóle oddawała ją do druku.

Właśnie skończyłam A.B.C. Nie powiem, że równie dobra jak I nie było już nikogo, ale spośród (nie)licznych książek Christie, jakie przeczytałam/przesłuchałam właśnie uplasowała się na drugim miejscu. Czyli jednak będę wracać do twórczości królowej kryminału jeśli nadarzy się okazja. Zwłaszcza do tych s Herkulesem... którego podobno sama Christie nie lubiła.

Zgadza się, Christie nie znosiła Poirota :) Ja go uwielbiam :D

Co do autorki, to niedawno czytałem "Tajemnicę siedmiu zegarów". Już niegdyś przerabiałem tę pozycję, ale było to tak dawno temu, że niczego nie pamiętałem z lektury. To kolejna z książek z nurtu szpiegowskiego, do czego niejako zobowiązuje drugie pojawienie się nadinspektora Battle i rezydencji Chimneys. Battle to ciekawy bohater. Chociaż to on jest głównym mózgiem, pozostaje w cieniu, pojawia się raptem w kilku rozdziałach. Głównymi postaciami są natomiast nieodpowiedzialne młodziki, którzy swoim zachowaniem mogą zirytować. W zasadzie aż dziwne, że Christie nie wsadziła do tej powieści duetu Tommy & Tuppence, bo większej różnicy między nimi a bohaterami "Tajemnicy siedmiu zegarów" nie zauważam. Po naprawdę fajnym i intrygującym początku (dwa trupy! :D) tempo siada, dzieje się niewiele. Fabuła posuwana jest naprzód kilkoma zrywami raczej aniżeli ciągłym rozwojem. A gdzieś pomiędzy mamy wstawki wręcz komediowe, pojawia się trochę romansu - mocno to wszystko czerstwe, niestety. Finał ciekawy, ale generalnie "Tajemnica siedmiu zegarów" nieco rozczarowuje i zasługuje max na 6/10.

Dziesięciu murzynków

Agatha Christie nazywana często królową kryminału stworzyła dwoje najbardziej rozpoznawalne postacie kryminału, czyli Herculesa Poirota i Pani Marple. W swoim dorobku ma również opowiadania i powieści kryminalne. Dziesięciu murzynków chciałem przeczytać już dawno, ale poniekąd nie po drodze mi było zawsze. Teraz żałuje, bo otrzymujemy powieść z zaskakującą zagadką praktycznie nie do rozwiązania. Uważam ją za jedną z najlepszych powieści Christie.
Historia zaczyna się, kiedy dziesięć osób dostaje listy i zarazem zaproszenia na Wyspę Murzynków, gdzie stoi dom, w którym mają zamieszkać. Nie sposób się z niej wydostać, ponieważ otoczona wodą sprawia, że jest niedostępna przy szkwale lub pogorszeniu pogody. Nasi bohaterowie nie podejrzewają, jaką rolę w tym wszystkim im przypisano. Bezradni i zdani na siebie będą musieli zrobić wszystko, aby przeżyć. Fabuła może zdawać się nie odkrywcza, ale autorka przygotowuje wiele niespodzianek dla czytelnika. Motywy mordercy są szybko odsłonięte i zdaje się, że wszystko wiemy. Niestety to tylko mała cząstka zagadki. Początkowo nic nie zapowiada dramatu i obserwujemy jak się wszyscy dobrze bawią aż do pewnej chwili. Wprowadzenie do opowieści znakomite i pełne uznania, bo czytelnik nie spodziewa się takiego obrotu sprawy. Czym dalej brniemy w historię robi się intrygująco, a sam klimat osaczenia i niepewności zaczyna gęstnieć. Co się tyczy morderstw są pomysłowe i czasami trochę makabryczne.
Postacie są dobrze nakreślone i tutaj nie mogę mieć żadnych uwag do nich. Każde z nich z osobnym rysem psychologicznym, własnymi wadami i zaletami. Przejmujemy się ich losami, co też uważam za pozytyw. Każda z postaci skrywa swój mroczny sekret z przeszłości.
Książka świetna i trzymająca w napięciu od samego początku. Czym dalej zagłębiamy się w opowieść klimat robi się coraz bardziej posępny i pełen niepewności. Sama zagadka, jaką proponuje nam autorka praktycznie nie do rozwiązania, bo mylenie tropów i wprowadzenie na nie czytelnika ma opanowane perfekcyjnie. Mnie muszę przyznać zaskoczyła takim obrotem sprawy i nie wiedziałem, kim jest morderca. Można samemu spróbować dojść do rozwiązania zagadki lub przeczytać zakończenie, gdzie wszystko się wyjaśnia. Chociaż książka krótka to błyskawicznie mi się czytało i nie mogłem się oderwać. Fantastycznie poprowadzona akcja, ciągłe zwroty akcji sprawiły, że nudzić się nie będziemy mogli. Każdy rozdział niesie ze sobą kolejne emocje, na kogo tym razem padnie, a później robi się coraz bardziej zaskakująco. Christie stworzyła nietuzinkową powieść, pełną fałszywych tropów, mroku i zarazem z niesamowitą zagadkę do odgadnięcia. Świetna książka. Ocena 8/10.

Magnis, strasznie rasistowskie książki czytasz  :shame: Ja czytałam "I nie było już nikogo" (mistrzowski tytuł) i tam był wierszyk o dziesięciu żołnierzykach. Teraz już się nie pisze/nie mówi o murzynkach, bo to niepoprawne politycznie. Zresztą, to zdaje się wnuk Christie postanowił o zmianie tytułu.
Jednak jak zwał, tak zwał, nadal tę powieść uważam za najlepszą w dorobku Christie. I chyba za jeden z najlepszych kryminałów jakie czytałam.

Po drodze jeszcze było "Dziesięciu małych Indian" :)

Choć książka uchodzi za najlepszą powieść Christie, sam jej nie czytałem, a że teraz czytam chronologicznie, to prędzej czy później do niej dotrę :D

Śmiertelna klątwa

Agatha Christie to autorka wielu znanych kryminałów zaliczanych do klasyki. Stworzyła postać detektywa Herculesa Poirota, ale drugą nie mniej znaną jest Pani Marple. Śmiertelna klątwa zawiera opowiadania, którymi bohaterem autorka uczyniła właśnie wymienioną przez ze mnie Panią Marple. Oprócz tego dołączono dwie opowieści niezwiązane z przygodami głównej bohaterki.
Każde zawarte tutaj opowiadanie opowiada o morderstwie lub malwersacjach często zagadkowe, które nie jest możliwe do rozwiązania przez policje. Jednak w małej społeczności skrywającej sporo sekretów trudno zachować je dla siebie. Właśnie na takim pomyśle stworzyła autorka swoje historie. Bardzo dobrym pomysłem było powołać do życia postać Pani Marple wnoszącą pewien powiew świeżości do samych opowieści, w jakich występuje. W powieściach i opowiadaniach. Główna bohaterka to osoba miła i sympatyczna, umiejąca słuchać ludzi oraz wyciągająca różne wnioski z otrzymanych informacji od ludzi prowadzące do rozwikłania zagadek. Postać nad wyraz ciekawa i nie sposób jej nie polubić.
W tej krótkie książce opowiadania tutaj zawarte są krótkie i niestety muszę stwierdzić, że brakowało mi rozbudowania historii, jakie tutaj można znaleźć. Na kilku stronicach nie sposób rozwinąć i nakreślić wspaniale postaci, jakie autorka wprowadza do samych opowiadań. Brakuje im większego pogłębienia pod względem psychologicznym. Oprócz oczywiście Pani Marple, która gra w utworach główną rolę. Jednak to dalej Agatha Christie i jej styl snucia historii wnosi wiele do tych krótki opowiadań.
Najbardziej świetnie wypada Lalka krawcowej i Mroczne odbicie. Pierwsza z opowieści to historia "z dreszczykiem" z lalką w roli głównej. Dziwne zdarzenia i lekki klimat niesamowitości wisi nad samym utworem. Druga to krótka historia z lekkim dreszczykiem, co zobaczył główny bohater w lustrze. Miałem przyjemność kiedyś czytać zbiór opowiadań niesamowitych i "z dreszczykiem" autorki, więc nie zawiodłem się na tych dwóch historiach.
Dobry zbiór opowiadań kryminalnych z dwoma dodanymi ? z dreszczykiem. Dzięki językowi, w jaki zostały napisane czyta się przyjemnie. Same historie nie zaskakują jakimiś wielkimi zwrotami akcji, zagadki nie są szczególnie wymagające ze względu na objętość utworów tutaj zamieszczonych, ale autorce udała się sztuka stworzenie przyjemnych i lekkich opowiadań. Nie żałuje czasu poświęconego na lekturę, bo dostałem dobre historie, przy których można spędzić miło czas. Ocena 6/10.

Zaliczyłem ostatnio pierwsze udane spotkanie z panią Christie (ogólnie ostatnie tygodnie to sporo literackich odkryć i co jedno to lepsze). Wcześniej mi nie wychodziło, ale to może dlatego, że brałem przypadkiem to, co akurat było na promocji albo na półce w domu, jakieś środkowe sprawy Poirota czy pannę Marple, która mnie mocno do autorki zniechęciła. No to stwierdziłem, że czas na ostateczny pojedynek między mną i Christie, wybrałem - a jakże - "I nie było już nikogo". Dobre to było. Naprawdę dobre. Kiedy słyszę "kryminał" i "lata 30" w jednym zdaniu to widzę od razu powolne odkrywanie tajemnicy, popisywanie się inteligencją detektywa i przekomplikowane, za to długo wyjaśniane zwroty akcji. Także mocno zaskoczyło mnie, ile w tej książce jest napięcia, dawkowanego praktycznie bez przerwy, do tego często w stylu, który można nawet uznać za mroczny. Klimat niemalże slasherowy i zagadki, których pozornie nie da się wyjaśnić, choć zakończenie jako takie... niby trochę naciągane, jednak z perspektywy całej powieści pasujące całkiem dobrze. Bałem się szczerze mówiąc, że to całe szczęście nie poszło w tę stronę :) Zaskakująco porządne postaci jak na tak dużą ilość i tylko sto kilkadziesiąt stron . No w każdym razie - kozak kryminał i lecę dalej. Cisnę teraz z pierwszym tomem Poirota (wiem, że pewnie lepiej by było jakieś ABC czy Orient Express, ale ja nie potrafię cykli od środka zaczynać) i choć może książka nie zbiera jakichś masakrycznie dobrych opinii, to i tak jestem pełen nadziei. Zobaczymy :)

Akurat "Tajemnicza afera w Styles" jest dobra, więc nie powinieneś się rozczarować. Są lepsze Poiroty, ale jest też wiele gorszych. Chyba, że kompletnie Ci nie leży wspomniane "popisywanie się inteligencją" i inne cechy klasycznej powieści detektywistycznej, bo tego rzeczywiście jest tu dużo. Ja to uwielbiam ;) Gdyby nie podeszło, olej zasadę cyklu i przejdź do "Zabójstwa Rogera Ackroyda" bądź "Morderstwa w Orient-Expressie". Jeśli i to Ci nie podejdzie, to możesz spokojnie Poirota olać.

Popisywanie się inteligencją jest ok, jeśli pasuje do sytuacji. Dlatego się go bałem w "I nie było już nikogo" no bo tam nijak by nie dało się tego wpakować. W Poirocie dokładnie tego oczekuję :) A z "Expressem" mam spory problem bo wikipedia mi kiedyś zakończenie zaspoilowała i nie wiem, czy w ogóle jest sens to ruszać...  :haha: Choć spoiler był to ogólny, bez żadnych szczegółów, więc może jakaś tam frajda w tej historii została.

Aha. Ok.

No cóż, ja "Orient-Express" poznałem wpierw w postaci ekranizacji, więc siłą rzeczy też nie miałem nigdy frajdy płynącej z lektury jako takiej. Tzn. miałem, ale to jednak nie to samo.

Wczesne sprawy Poirota

Agatha Christie należy do moich ulubionych autorek kryminałów. Przeczytałem wiele jej książek i nieraz powracam do nich odkrywając zawsze coś nowego. Wielkimi atutami zazwyczaj jest interesująca zagadka i niespodziewane zakończenie.

Wczesne sprawy Poirota to zbiór osiemnastu opowiadań kryminalnych, w których kapitan Hastings wysłuchuje relacji z wczesnych dokonań wielkiego detektywa.
Od spraw wydającymi się błahymi, po morderstwa i wykrycie sprawców.
Książka to zbiór krótkich opowiadań kryminalnych zaczynającymi się niewinnie, gdzie autorka próbuje nas czymś zaskoczyć w finale. Czasami się to udaje świetnie, innym razem można się domyślić zakończenia. Przyznaje udało się w kilku opowieściach mnie czymś zaskoczyć i same zakończenie zaserwowane przez autorkę spodobały mi się. Nieraz sądziłem, że odgadłem kto był sprawcą, ale wtedy zaskakująco pojawiał się nowy wątek zmieniający wszystko.
Hercules Poirot to bohater, którego można polubić, ale mający swoje udziwnienia. Belg z pochodzenia, lubiący porządek i zwracający uwagę na przykład w miejscu zbrodni. Często arogancki i mający swoje zdanie, lecz również znający się na psychologii. Dzięki zbieraniu dowodów i jak sam mówi używaniu szarych komórek potrafi rozgryźć niejedną największą zagadkę. Jego postać jest charakterystyczna i znakomicie skonstruowana przez autorkę w typie dawniejszego detektywa używającego głowy do rozwiązania sprawy. Dlatego go uwielbiam z jego zachowaniem wytracającym ludzi z równowagi.
Kapitan Hastings to przyjaciel Poirota i zarazem często narrator jego przygód. Postać nietuzinkowa i zaraz za bohaterem jedna z ciekawszych. Świetnie skonstruowana, posiadająca swój rys psychologiczny i zarazem interesująca.
Obie postacie nie są papierowe, lecz posiadają głębie. Pod względem kreowania postaci drugoplanowych albo czarnych charakterów autorka nie zawodzi. Zawsze są dobrze nakreślone. Relacje i dialogi w historiach są poprawne i nie mogę się przyczepić do nich.

Jak wspominałem opowiadania są krótkie to ma swoje słabe strony w postaci szybszego odgadnięcia intrygi, chociaż niekiedy autorka stosuje metodę podsunięcia fałszywego lub nowego tropu. Brakuje czasami rozwinięcia lub rozbudowania historii żeby stała się jeszcze bardziej złożona. Nie umniejsza to jednak radości płynącej z samej lektury, bo opowieści potrafią przykuć uwagę i mają swój urok. Każde tutaj zawarte opowiadanie podobało mi się ze względu na ciekawą zagadkę i urokliwe historie. Na pewno powrócę w przyszłości do Wczesnych spraw Poirota niejeden raz żeby przeczytać ponownie o początkach tego wielkiego detektywa.

Ocena 7/10.


Tajemnicza historia w Styles

Chcąc przeczytać po kolei wszystkie części przygód Herculesa Poirota i kapitana Hastinga sięgnąłem po kolejny tom, od którego zaczyna tak naprawdę cały cykl z nimi w roli głównej. Chyba nie czytałem jeszcze Tajemniczej historii w Styles, bo sobie nie przypominam tego, ale nie dotyczy to innych książek mojej ulubionej Autorki kryminału. Mam na końcie wiele jej książek przeczytanych i nie tylko z różnych serii z Panią Marple czy Herculesem Poirotem, ale również osobnych powieści.
Książka rozpoczyna się, gdy Hastings przyjeżdza do posiadłości położonej w Anglii do swojego przyjaciela i niedługo wplatuje się w tajemniczą sprawę morderstwa. W tym samym czasie jego przyjaciel Hercules Poirot również, jako gość przebywa w posiadłości. Postanawia poprosić Poirota, aby zajął się sprawą i obaj zaczynają drążyć temat żeby dokopać się prawdy. Niestety wiele osób przebywających w posiadłości skrywa sekrety, które mogą zagmatwać i tak juz niełatwą zagadkę śmierci.
Miejscem akcji została angielska posiadłość, gdzie została osadzona historie. Początkowo poznajemy kolejne osoby dramatu i ich relacje będące daleko od idealnych. Każdy skrywa jakieś sekrety, które nie powinny wyjść na światło dzienne, a niektóre moga wywołać nawet skandal. Poznajemy Hastingsa przybywającego do swojego przyjaciele w odwiedziny, Nie przypuszca tylko, że zostanie uwikłany w zabójstwo starszej pani i spotka znajomego Belga Herculesa Poirota. Właśnie w ten sposób narodził się znakomity duet detektywistyczny. Tutaj Hercules Poirot błyszczy swoimi szarymi komórkami próbując rozwikłać i tak nie łatwą sprawę. Hastings za to próbując dorównać błyskotliwością swemu koledze, ale nie całkiem mu to wychodzi. Tło obyczajowe tutaj odmalowała Autorka barwnie i niesamowicie. Każdy rozdział przedstawia poszczególne relacje nie tylko związane z wykryciem mordercy, ale również związane z relacjami poszczególnych postaci ze sobą. Wychodzą animozje, ukrywane żale i pomówienia. Zabójstwo to po części dające Autorce szansę do ukazania całej gamy skrywanych sekretów przez osoby zamieszkujące posiadłość. Najważniejsze pytanie brzmi kto zabił starszą panią.
Głównymi bohaterami są dwójka znanych nam postaci. Herculesa Poirota nie trzeba nikomu przedstawiać. Zawsze schludnie ubrany, lubiący porządek, pedantyczny i dbający o siebie. Ekcentryczny, ale umiejący znaleźć nawet najmniejsza poszlakę. Jego szare komórki zawsze są gotowe do działania i analizowania zebranych dowodów. Czasami wybuchowy, ale najczęściej opanowany i nieskory do dzielenia się swoimi przemysleniami z Hastingsem albo innymi osobami. Jego postać tutaj wydaje się krzykliwa i wybuchowa, ale trzeba pamietać, że jest to dopiero pierwsza sprawa wielkiego detektywa. Właściwie jego postać pod względem psychologicznym czy zachowań wypada znakomicie. Zawsze darzyłem sympatią, którą wzbudzał u mnie i wspominam go, jako jednego z najlepszych detektywów, chociaż mającego swoje dziwactwa. Hastings predentuje do detektywa umiejącego rozwikłać sprawy, ale niestety prakuje mu trochę do swojego przyjaciela. Tutaj jest narratorem opowiadającym o pierwszej wspólnej sprawie i jej wyniku. Jego postać to uzupełnienie duetu, który dzięki temu staje się nieodzowny w każdej kolejnej książce. Autorka wykreowała ją naprawdę doskonale pod względem zarysu psychologicznego czy nawet zachowań. Przyznaje, że jest to kolejna moja ulubiona postać, która pojawia się w twórczości Agathy Christie wzbudzająca moją sympatie, która wnosi wiele tak samo jak Poirot do samej historii. Dalsze postacie będące stworzone na potrzeby książki wypadają dobrze, ale nie są jakieś wybitne. Są doskonałą próba zmylenia czytającego, bo przecież podejrzanych mamy na pęczki i nie wiadomo kto za wszystkim stoi. Może Cyntia i pani Howard jest trochę wyróżniającymi się postaciami. Do pierwszej można poczuć sympatię i nie jest tak wyniosła jakby się chciało oczekiwać. Druga za to sprawia irytujące wrażenie swoim zachowaniem, ale stara być pomocna. Relacje pomiędzy bohaterami Autorka odmalowuje z wyrazistością i nie przeszkadzają podczas czytania. Dialogi wypadają dobrze, ale jakiegoś większego szału nie ma. Po prostu sprawnie napisane.
Wątek śledztwa poprowadzono znakomicie. Nie ujawniając za wiele informacji i podsuwając fałszywe tropy Agatha Christie chce zwieść czytelnika, aby nie za szybko odgadł zagadkę. Udaje jej się to do pewnego późnego momentu, gdy poznajemy sprawce morderstwa. Hercules Poirot wraz ze swoim przyjacielem próbują odszukać poszczególne elementy łamigłówki i ślady pozostawione przez sprawcę. Jednym z ciekawszych momentów są relacje z sali sądowej i poszczególne tam zdobyte informacje. Wszystko składa się na rozwikłanie niezwykłej zagadki w jakiej uczestniczą bohaterowie.
Akcję książki poprowadzono szybko i częściowo też skupiono się na przedstawieniu toczącego się życia w posiadłości wprowadzającego wiele do samej historii. Wydarzenia postępują błyskawicznie po sobie i nie tylko związane ze śledztwem. Nie ma niepotrzebnych opisów lub dłużyzn powodujące zatrzymanie akcji. W każdym razie nie nudziłem się podczas czytania i byłem ciekaw dalszych zdarzeń i zwrotów akcji. Sama fabuła skonstruowana została w taki sposób, aby czytelnik za szybko nie odgadł zagadki przedwcześnie. Najczęściej dopiero przy końcu otrzymujemy odpowiedzi na pytania dotyczace sprawcy i motywu. Jak wspominałem wcześniej w drugiej połowie książki mozna domyślić się kto za wszystkim stoi, ale nie poznajemy motywu zbrodni, który dopiero w zakończeniu zostaje nam przedstawiony. Jeżeli chodzi o finał wypada bardzo dobrze, ale mogłoby wypaść lepiej, gdybym nie odgadł sprawcy.
Książka powinna zaciekawić czytelnika na tyle żeby nie mógł się oderwać. Agacie Christie zawsze się to udaje w moim przypadku, bo uwielbiam jej książki, które zapewniają sporą rozrywkę w odgadnięciwe sprawcy przestępstwa. Książka ma swoje lata, ale nawet teraz dla miłośników wszelkich szarad nie zestarzała się w ogóle i proponuje zabawę w detektywa. Żeby czytelnik spróbował sam odgadnąć zagadkę. Jestem zadowolony z lektury pomimo pewnych niuansów i na pewno powrócę jeszcze nie raz do tej książki. Dostałem interesującą zagadkę z bohaterami, których uwielbiam. W niedługim czasie planuje powrócić i czytać po kolei tomy przygód moich ulubionych postaci w osobie Herculesa Poirota i Hastingsa.
Książka dla miłośników kryminałów i nie tylko. Każdy znajdzie tutaj coś dla siebie, bo książki Agathy Christie oferują nie tylko interesującą zagadkę, ale nadal sprawiają pomimo upływu czasu wiele frajdy podczas czytania.

Ocena 7/10.

To w ramach nawiązania dyskusji :D

Ja swoją niezbyt długą przygodę z Christie zacząłem właśnie od tej książki i jakoś szczególnie mnie ona nie porwała, jakoś nie potrafiłem się przekonać do Poirota, dużo wcześniej miałem styczność z przygodami Holmesa i szczerzę mówiąc dużo lepiej wspominam właśnie czytanie opowiadań Doyle'a a Ty Magnis którą serię cenisz wyżej?

Jakbym zaczął czytać najpierw Tajemniczą historie w Styles tez miałbym może takie wrażenia :D. Na szczęście kiedyś zacząłem od innej, gdzie Hercules Poirot to znany detektyw jest już taki jaki powinien być, bo w wymienionej książce jest bardziej krzykliwy i nadpobudliwy niż póżniej (wypada z domu, co skutkuje zabawną sceną). Dlatego nie zrażąj się i kontynuuj swoją przygodę z Poirotem :).

Drugie pytanie dość podchwytliwe :D.
Sherlock Holmes to klasyczna postać detektywistyczna. Spostrzegawcza, zbierająca ślady i informacje, ale najważniejsze świetnie sprawdza się w dedukcji. Jego przyjacielem jest doktor Watson.

Hercules Poirot to też po części typ starego klasycznego detektywa, ale Agatha Christie przystosowała go do współczesnego świata. Umiejący wysilać swoje szare komórki, pedantyczny, lubiący porządek wokół siebie, arogancki, nie często dzielący się swoimi przemyśleniami na temat zagadki i spostrzegawczy. Poszukiwacz poszlak i wszelkim nawet najmniejszych śladów oraz informacji mających na celu poskładanie zagadki. Jego przyjacielem jest Hastings.

Trudno mi wskazać faworyta pytania, bo jakbym nie patrzył obie postacie przypadły mi do gustu. Uwielbiam klasykę kryminału, gdzie główny bohater poszukuje poszlak i stosuje dedukcje żeby odgadnąć sprawcę. Właśnie taką postacią jest między innymi Sherlock Holmes. Dawno nie czytałem żadnej ksiązki z nim, ale zawsze czy to opowiadania lub  powieść wspominam do tej pory pozytywnie. Jeżeli chodzi o Herculesa Poirota to jeden z ciekawszych detektywów stworzonych przez pisarza. Akurat jego zachowanie mi nie przeszkadzało dotychczas w ogóle. Siłą postaci są jego szare komórki i spostrzegawczość. Ciekawość i drążenie, aby otrzymac jak najwięcej informacji.
Dlatego jak wspomniałem oba są jednymi z moich ulubionych postaci, więc nie za bardzo mogę wskazać tego najbardziej lubianego :).


Jeżeli chodzi o Wczesne sprawy Poirota poznajemy jego przygody, w których jest zalążek dobrze nam znanego detektywa, ale również znajdziemy takie opowiadania, gdzie jego szare komórki jeszcze tak dobrze nie działają :D.

Poirot prowadzi śledztwo

Agatha Christii należy do moich ulubionych autorek kryminałów I dlatego uwielbiam sięgać po jej książki. Poirot prowadzi śledztwo to zbiór jedenastu opowiadań, którymi bohaterem oczywiście jest sam Hercules Poirot. Mający do dyspozycji swoje szare komórki i pomoc kapitana Hastingsa próbującego swoich sił w rozwiązywaniu zagadek, nie waha się przed podjęciem trudnych oraz często tajemniczych śledztw.
Książka zawiera jedenaście krótkich opowiadań, którymi bohaterami oczywiście są Hercules Poirot i kapitan Hastings. Przekrój tematyczny zamieszczonych opowieści jest zróżnicowany. Mamy więc sprawę kradzieży klejnotu, obligacji bankowych, podejrzanego ubezpieczenia na życie, taniego mieszkania, zagadkowych morderstw w Egipcie, intrygę szpiegowską i ukrycia testamentu. Każda z historii zaczyna się zwyczajnie, ale potrafi się zagmatwać i często to co jest oczywiste podczas czytania takie nie bywa w rzeczywistości. Same finały tutaj zamieszczonych opowieści niekiedy potrafią zaskoczyć, bo często w zakończeniu wszystkiego się dowiadujemy i odsłania się wtedy cały obraz prowadzonej sprawy. Jak do wszystkiego doszło i co było motywem popełnionego przestępstwa. Trudność polega w odgadnięciu zagadki, bo ze względu na długość opowiadań nie dostajemy za dużo wskazówek dotyczących prowadzonej przez bohatera sprawy. Każda z zamieszczonych w zbiorze opowieści ma swój klimat i urok. Autorce udało się stworzyć pomimo niewielkich rozmiarów opowiadań ciekawe, nieraz z twistami historie, które się świetnie czyta.
Głównym bohaterem wszystkim jest Hercules Poirot, który w tym przypadku jest wielkim atutem samych historii. Gdyby nie jego udział same opowieści straciłyby wiele na tym. Pedantyczny, lubiący porządek i czystość, znający się na psychologi, spostrzegawczy, nie zdradzający nic ze swoich odkryć, nieraz arogancki, ale przy tym sympatyczny. Od pierwszej książki polubiłem jego postać, która została wykreowana pod każdym względem wspaniale. Może zachowywać się irytująco wobec innych, ale pomimo tego nie sposób nie polubić Belga ze znakomitym wyczuciem prowadzenia śledztwa, odnajdowania tropów i śladów. Umiejący wydobyć każdą informacje, wyciągać z nich wnioski i składać jak z puzzli zagadkę. Na pewno jeden z interesujących postaci detektywów jakie stworzono na potrzeby książek i rozpoznawalny.
Kapitan Hastings pełni rolę kronikarza przygód wielkiego detektywa, ale sam marzy, aby rozwiązywać zagadki. Niestety czasami mu się udaje wpaść na jakiś trop, ale często jego wnioski dotyczące prowadzonych śledztw nie pokrywają się z prawdą. Jego sylwetkę nakreśliła Autorka świetnie i jako pomocnik Poirota sprawdza się znakomicie. Również należy do rozpoznawalnych, ale też do ulubionych moich postaci książkowych.
Jeśli chodzi o pozostałe postacie zostały nakreślone dobrze, ale bez szaleństw. Po prostu mają do odegrania pewną rolę w każdej historii i wywiązują się z tego zadania niezmiernie dobrze. Relacje oraz dialogi nie przeszkadzają i wypadają świetnie.
Książka z ciekawymi i krótkimi opowiadaniami kryminalnymi. Jeżeli miałbym trochę ponarzekać to w niektórych przypadkach szkoda, że nie były bardziej rozbudowane, bo czasami za szybko się kończyły. Nieraz można było przewidzieć, co się wydarzy, ale pewnie jest to bolączka długości opowiadań, gdzie na kilku stronicach dzieje się cała historia. Pomimo drobnych mankamentów uważam zbiór za udany i nawet w tym przypadku Agatha Christie dała radę w stworzeniu interesujących opowieści, które potrafią wciągnąć. Kolejne spotkanie z jej twórczością uważam za udane w każdym calu.  Dostałem ciekawe historie, kilka twistów i niekiedy nawet mimo długości opowiadań intrygujące finały. Spotkałem się z ulubionym detektywem Herculesem Poirotem i kapitanem Hastingsem. Przeżyłem miłe chwile podczas czytania i nie żałuje czasu poświęconego na lekturze. Na pewno nie jest to moje ostatnie spotkanie z twórczością autorki i sięgnę w niedługim czasie za pewne po kolejną część przygód Herculesa Poirota oraz kapitana Hastinga.

Ocena 7/10.

Zabójstwo Rogera Ackroyda to kolejny powrót do mojej ulubionej autorki kryminału, którą jest Agatha Christii spodziewając się ciekawej zagadki i porywającej fabuły. Przecież Hercules Poirot z jego szarymi komórkami zajmuje się trudnymi sprawami, gdzie nie wszystko jest takie oczywiste. Przyznaje, że już miałem przyjemność czytać tą książkę w przeszłości, ale nie pamiętałem nic z niej i dlatego nawet przy powtórnym czytaniu mogę oznajmić, że autorka mnie nie zawiodła. Zresztą trudno się dziwić, bo w wymyślaniu zagadek i ciekawej fabuły nie ma sobie równych. Dlatego z chęcią zabrałem się do czytania.
W posiadłości Fernly Park zostaje zorganizowana kolacja dla domowników i gości. Niestety trochę później zostaje znaleziony Roger Ackroyd zamordowany. Policja jest bezradna wobec skomplikowanej sprawy morderstwa. Doktor Sheppard i hodujący dynie w sąsiedztwie znany nam detektyw Hercules Poirot postanawiają rozwiązać zagadkę morderstwa i odkryć sprawcę. Jednak jak zwykle wiele osób skrywa różne tajemnice, których wyjście na światło słoneczne może być kłopotliwe i niebezpieczne.

Początkowo dostajemy ciekawą powieść obyczajową i bohaterów nakreślonych ze znajomością psychologii. W tym przypadku autorka jak zwykle mnie nie zawiodła, bo stworzyła ciekawe tło obyczajowe pod główną częścią historii jaką jest zagadka kryminalna. Mamy możliwość zaznajomienia się z poszczególnymi postaciami, z ich troskami oraz dylematami. Panującą w posiadłości atmosferą i skrywanymi pod maską uprzejmości oczekiwaniami oraz niechęciami wobec innych. Nawet nie brakuje wątków miłosnych, ale nie grają tutaj pierwszoplanowej roli. Akcja została osadzona w małym sennym miasteczku King s Abbot, gdzie czas płynie powoli i nic się nie dzieje ciekawego aż do czasu informacji o popełnionej zbrodni, której informacja wstrząsnęła mieszkańcami. Jednak najważniejszą kwestią jest motyw śledztwa i rozwiązania zagadki. Chcący ukryć się przed swoją sławą zaczyna hodować dynie, ale największą oczywiście pasją są rozwiązywanie spraw przy pomocy swoich szarych komórek. W tym przypadku nasz znany detektyw wkracza do akcji, gdy zostaje popełnione morderstwo. Prowadzenie śledztwa przebiega dość zaskakująco. Nie brakuje podsuwania fałszywych tropów, próby ich mylenia i całej gamy podejrzanych w sprawie zabójstwa. Przecież każdy mógł mieć jakiś mniejszy lub większy motyw do popełnienia morderstwa. Agatha Christie nie odsłania za dużo informacji dotyczących motywu lub nawet w takiej ilości, aby czytelnik mógł sam odkryć sporo wcześniej albo domyślić się sprawcy. Dlatego naprawdę trudno odgadnąć podczas czytania cokolwiek. W jej kryminałach nie wszystko jest takie jak się wydaje i tak samo jest tutaj. Samemu nie udało mi się odgadnąć, chociaż miałem podejrzenia i stawiałem podczas czytania na różne osoby mogące być sprawcami. Hercules Poirot w tym przypadku występuje samodzielnie bez swojego przyjaciela Hastingsa, lecz autorka postarała się o kogoś w jego miejsce. Byłem zaciekawiony jak wypadnie w roli pomocnika wielkiego detektywa i zdał egzamin. Nie wiem nawet czy lekko nie przyćmił samego Poirota. Może takie wrażenie potęgowało, że jak w przypadku Hastingsa relacjonował toczące się wydarzenia i poznawaliśmy jego ustalenia. W każdym razie wniósł sporo do samej historii, która przez to wydawała się ciekawsza.
Głównym bohaterem jest jak zwykle Hercules Poirot posługujący się swoimi szarymi komórkami i znajomością psychologii w celu rozwiązania zagadki. W książce miałem wrażenie, że czasami było go mniej niż oczekiwałem i nieczęsto dzielił się swoimi ustaleniami dotyczącymi sprawy. Jednak, gdy się pojawiał i prowadził przesłuchania dostawałem takiego Poirota jakiego uwielbiam. Dokładnego, pedantycznego i szukającego jakiś wskazówek lub śladów. Jego postać pod względem psychologicznym została świetnie nakreślona. Nawet jako hodowca dyń wypadł dobrze, chociaż wolałbym, aby więcej czasu poświęcał na rozwiązanie zagadek.
Oprócz niego na kartach książki spotkamy wiele wyrazistych postaci, które wnoszą wiele do samej historii. Między innymi Doktor Sheppard i Karolina ze swymi dyskusjami, nieco milczący major Blunt albo Flora Ackroyd. Takich postaci jest sporo więcej i nie ważne czy są to drugoplanowe czy trzecioplanowe, bo każde z nich wypadają intrygująco. Nawet jeśli chodzi o podejrzanych. Zostały wykreowane pod względem psychologicznym dobrze i nie mogę się przyczepić do czegoś. Nawet zachowania poszczególnych postaci mnie nie irytowało, a to już sukces. Relacje pomiędzy bohaterami wypadły znakomicie i ciekawie. Tak samo dialogi nie przeszkadzają i wypadły świetnie. Pod każdym względem autorka stworzyła intrygujące relacje i bohaterów, których można polubić.
Akcję poprowadzono dość dynamicznie i cały czas coś się dzieje. Wydarzenia toczą się w szybkim tempie i mimo sporej ilości opisów nie ma żadnych dłużyzn lub przestojów. Nie nudziłem się podczas czytania, bo opowieść wciągnęła mnie całkowicie. Sama zagadka jest nie tylko intrygująca, lecz nawet trudna do rozszyfrowania. Finał książki wyjaśnia nie tylko wszystko. Potrafi skutecznie zaskoczyć czytelnika i przyznaje autorce udało się mnie zaskoczyć takim rozwiązaniem historii. Nie spodziewałem się takiego obrotu sprawy i wyjaśnienia sprawy morderstwa jakie zaprezentowała autorka trafiło w mój gust. Dlatego uwielbiam czytać jej książki, gdzie historia naszpikowana zazwyczaj jest zwrotami akcji, posiadają ciekawą zagadkę, toczą się wartko i zakończenia bywają zaskakujące. W tym przypadku nie zawiodłem się na powieści Zabójstwo Rogera Ackroyda. Jeżeli miałbym się o coś przyczepić to niestety o wrażenie mniejszego udziału mojego ulubionego detektywa Herculesa Poirota w całej historii. Czasami mi go brakowało i mógł poświęcić większą uwagę sprawie, a nie dyniom. Podsuwanie fałszywych sprawców udała się połowicznie, bo w jednym przypadku już wcześniej mamy możliwość poznania podejrzanego. Pomimo tego nie można odmówić autorce kunsztu w tworzeniu wciągających historii i zagadek do rozwiązania. Książka to klasyczny kryminał, w którym ważna rolę odgrywa relacje pomiędzy bohaterami, skrywane tajemnice i proces odkrywania pomału zagadki ze znanym detektywem w tym przypadku Herculesem Poirotem. Po przeczytaniu mogę stwierdzić, że Zabójstwo Rogera Ackroyda bardzo mi się podobało. Czytało się książkę dość szybko i przyjemnie. Dostałem wszystko na co liczyłem podczas czytania i o wiele więcej w finale książki. Ciekawą fabułę, wyrazistych bohaterów i niesamowite oraz trudne do zgadnięcia zakończenie. Jestem zadowolony po powtórnym już czytaniu tego tomu i cieszę się ze sięgnięcia właśnie po nią. Na pewno niedługo przyjdzie czas na kolejne części przygód Herculesa Poirota lub innych książek autorki. Dotychczas nie zawiodłem się na żadnej, z których przeczytałem. Warto przeczytać.

Ocena 8/10.

Morderstwo na polu golfowym to kolejny powrót do twórczości mojej ulubionej autorki kryminału Agaty Christii. Drugi w chronologii tom przygód znanego detektywa Herculesa Poirota i jego przyjaciela kapitana Hastingsa. Postanowiłem czytać po kolei, aby mieć wgląd na samego bohatera książki i jego ewolucji w późniejszych częściach. Niestety zdarzyło mi się przeczytać wcześniej Zabójstwo Rogera Ackroyda, bo sądziłem, że jest to tom drugi, lecz nic nie szkodzi. Nie zważając na zaistniała sytuacje z chęcią zabrałem się do czytania tej części przygód sławnego detektywa.
Hercules Poirot otrzymuje pilny list od pana Renaulda wzywający go do jak szybszego przybycia do posiadłości. Niestety, gdy nasz bohater przybywa dowiaduje się, że popełniono morderstwo, ale tutejsza policja chętnie zaczyna z nim współpracować ze względu na słynne dokonania, oprócz jednego bardzo zarozumiałego detektywa. Wraz ze swoim przyjacielem Hastingiem próbują dowiedzieć się i odsłonić jak najwięcej ze skrywanych tajemnic łączących mieszkańców i samej ofiary.
Miejscem akcji autorka zrobiła posiadłość i pobliskie pole golfowe. Przybywszy do tego miejsca Hercules Poirot ma twardy orzech do zgryzienia przy zagadce morderstwa, które sprawia sporo problemów. Od samego początku autorka podniosła poziom trudności przy rozwiązaniu sprawy. Czytelnikowi nie zostają odkryte za szybko karty tylko drobne strzępy informacji, nie wystarczające do rozwiązania zagadki morderstwa. Taki zabieg sprawia, że nie mamy możliwości samemu dojścia kto jest sprawcą i nawet odgadnąć choćby kawałka zagadki. Właśnie w twórczości Agaty Christie to uwielbiam, bo gmatwa tak wszystko, że bardzo trudno coś naprawdę odgadnąć. Jak często się zdarza u niej w fabule mamy wiele osób podejrzanych, skrywających własne tajemnice i każdy może być sprawcą. Wychodzą na jaw nieprzebaczalne winy, animozje pomiędzy bohaterami i skrywane dylematy. Sam typowałem później kilka osób występujących w historii, ale nie zgadłem i nie spodziewałem się takiego obrotu sprawy jaki zaprezentowała Agata Christie. Podążenie za tokiem myślenia Herculesa Poirota jak zwykle wymaga skupienia, lecz w tym przypadku nie udało się mi odkryć choćby rąbek tajemnicy popełnionego morderstwa na podstawie przemyśleń detektywa. Śledztwo jest zawiłe i zaskakujące od samego początku. Podobał mi się pojedynek pomiędzy skrupulatnym detektywem Giraudem, a samym Poirotem. Ubarwił historie i wprowadził czasami zabawne momenty dotyczące konfrontacji obu detektywów ze sobą. Nie mogło oczywiście zabraknąć tła obyczajowego, które w rozdziałach względem śledztwa zostało przesunięte na drugi plan, lecz w zakończeniu wraz z prowadzonym śledztwem łączą się w całość.
Hercules Poirot słynny ze swojej sławy tym razem próbujący dociec prawdy o dokonanym morderstwie. Ciekawski, spostrzegawczy, zbierający informacje i poszukujący śladów. Dostajemy postać detektywa, gdy zaczynał swoją wielką karierę i jeszcze nie do końca był tym Poirotem jakiego można spotkać w późniejszych książkach z jego udziałem, lecz widać już było zadatki na wielkiego detektywa jakiego znam. Pod względem psychologicznym został przedstawiony znakomicie i sprawiał bardzo sympatyczne i niemal ojcowskie wobec Hastingsa wrażenie. Jego zachowanie mi nie przeszkadzało, a szare komórki pracowały ze zwiększoną wydajnością nad rozwiązaniem tej trudnej sprawy.
Kapitan Hastings będący przyjacielem Poirota sam próbował prowadzić śledztwo i nawet pojawił się mała rysa w przyjaźni ze słynnym detektywem. Jego postać została świetnie nakreślona pod względem psychologicznym i jako narrator sprawdza się doskonale. Można również go polubić i zrozumieć jego postępowanie, bo przecież miłość nie wybiera.
Najbardziej godnym przeciwnikiem dla Poirota był detektyw Giraud, z którym toczyła się rywalizacja. Arogancki, skrupulatny, poszukujący śladów i przykładający wiele uwagi nie do szarych komórek tylko do uzyskanych informacji i znalezionych śladów na miejscu zbrodni. Jego postać została dobrze wykreowana i jako przeciwnik Poirota w rozwiązywaniu zagadki morderstwa wydaje się nawet godnym przeciwnikiem.
Pozostałe postacie drugoplanowe i trzecioplanowe mające jakąś do odegrania rolę w całej fabule wypadają dobrze. Skrywające nie jedną tajemnice i sekrety, które nie mogą ujrzeć światła dziennego. Relacje pomiędzy poszczególnymi postaciami są nacechowane emocjami, przedstawione świetnie i barwnie. Tak samo wypadają dialogi, do których nie mogę się przyczepić.
Książka posiada szybko poprowadzoną akcję nie zwalniająca do samego końca. Wydarzenia toczą się błyskawicznie i nie ma nudnych opisów lub fragmentów. Sama fabuła zawiera wiele zwrotów akcji mogących zaskoczyć czytającego, podsuwania fałszywych tropów i sporą ilość podejrzanych w sprawie morderstwa. Jest zagmatwana i nie dająca szans na odgadnięcie prawdy. Dopiero w drugiej części książki małymi kroczkami zostają ujawnione pewne informacje, ale w taki sposób, że trudno coś wykombinować z tego. Finał książki wyjaśnia wszystko i potrafi zaskoczyć w kwestii wyjaśnienia kto był sprawcą oraz jakim motywem się kierował morderca. Autorka w tym względzie nie zawodzi i serwuje twisty w końcówce, aby czytający po przeczytaniu zakończenia pozostał w osłupieniu. Trzeba przyznać, że zaprezentowany finał jest bardzo zaskakujący i niezwykle ciekawy. Udała się sztuka tak zagmatwać fabułę i ją skonstruować, stworzyć intrygującą zagadkę i grać na nosie czytelnikowi do samego końca, co spodobało mi się. Książka nie jest długa, ale napisana przyjemnym stylem i językiem, który cenie u niej. Trzyma w napięciu i przyznaje, ze nie mogłem się oderwać. Śledztwo prowadzone przez Herculesa Poirota i jego przygody śledziłem z wielką przyjemnością. Nawet jego potyczki z innym detektywem Giraudem sprawiały mi wiele radości i zawierały humorystyczne akcenty.
W Morderstwie na polu golfowym jest ważna intryga kryminalna, która jest majstersztykiem, ale nie brakuje lekkiego romansu i tła obyczajowego na drugim planie. Właśnie wątek romansowy nie wyszedł do końca autorce, bo brakowało w nim większych emocji i dodany został jakby dodatkowo w celu wzbogacenia historii. Oprócz tego nie znalazłem niczego do czego mógłbym się przyczepić. Po tej powieści z Poirotem oczekiwałem, aby była zaskakująca i trzymała w napięciu. Żeby zagadka mnie wciągnęła, a zakończenie historii mnie zaskoczyło. Wszystko to dostałem, lecz również ciekawych bohaterów i znakomicie poprowadzone śledztwo pełne nieoczekiwanych zwrotów akcji. Jestem zadowolony z przeczytania Morderstwa na polu golfowym, przy którym spędziłem miło czas i nie żałuje, ze po nią sięgnąłem. Wspaniała lektura z Herculesem Poirotem, która bardzo spodobała mi się. Książka bardzo dobra i widać czemu autorka dostała miano królowej kryminału. Na pewno sięgnę po kolejne tomy ze sławnym detektywem napisane przez Agatę Christie. Kolejny raz się nie zawiodłem sięgając po jej powieść i na pewnie kiedyś do nie powrócę. Morderstwo na polu golfowym to ciekawa pozycja z klasyki kryminału, którą warto przeczytać i dać się porwać misternie skonstruowanej zagadce jak się ze mną stało.

Ocena 7/10.

Wielka czwórka

Sięgnięcie po kolejny tom przygód słynnego detektywa Herculesa Poirota i jego przyjaciela kapitana Hastingsa było tylko kwestią czasu. Zresztą napisana została przez moją ulubioną autorkę kryminału Agathę Christie, której książki uwielbiam czytać. Kiedyś już miałem możliwość przeczytać Wielką Czwórkę i zrobiła na mnie dobre wrażenie. Bałem się trochę ponownego spotkania z nią, bo chociaż pozostawiła po sobie pozytywne odczucia to zawsze istnieje szansa, że ponowna lektura nie będzie już taka dobra.
Międzynarodowa organizacja przestępcza o nazwie Wielka Czwórka chce przejąć władze nad światem. Posługująca się bezwzględnymi metodami do realizacji swoich celów nie cofnie się przed żadną zbrodnią. Na jej trop wpada słynny detektyw Hercules Poirot, który postanawia odkryć kto za wszystkim się kryje i pokrzyżować plany jakie ma względem przejęcia panowania nad światem.
Początkowe rozdziały książki zapewniają, ze dostaniemy rozgrywkę pomiędzy dwoma najpotężniejszymi umysłami jakie chodzą po świecie. Jednym z nich jest Hercules Poirot używający swoich szarych komórek do rozwiązywania zagadek zbrodni. Drugim jest tajemniczy przeciwnik stojący po przeciwnej stronie wykorzystujący swój umysł do knucia dotyczącego podboju świata. Obiecujący początek, który spodobał mi się ze względu na zmianę jaką wprowadziła autorka, bo zawsze było morderstwo, śledztwo i rozwiązanie zagadki. Tutaj wiemy kto za wszystkim stoi od samego początku i nie jest żadną tajemnicą kim jest przeciwnik Herculesa Poirota. Zostaje nim wielka organizacja o nazwie Wielka Czwórka o zasięgu międzynarodowym wzbudzająca strach we wszystkich, którzy tylko o niej usłyszeli. Bezwzględna, pomysłowa i okrutna jeśli ktoś nadepnie jej na odcisk. Znakująca swoją obecność szeregiem zbrodni. Autorka wprowadzając takiego przeciwnika dla naszego bohatera próbuje stworzyć godnego jego wielkich szarych komórek arcyłotrowski syndykat zbrodni i osoby sprawującej nad nim pieczę. Z drugiej strony nie zdradzając kim jest Wielka Czwórka trzyma w niepewności co do tożsamożci sprawców. Dlatego pomimo pewnych wskazówek dotyczacych poszczególnych członków pojawiających się czasami nie mamy sposobności odkryć kto za wszystkim stoi. Dopiero uzyskane informacje, próba potwierdzenia swoich podejrzeń przez bohaterów i wypłyniecie nazwiska podczas śledztwa powoduje poznanie kolejnych osób zamieszanych w zbrodniczy proceder. Jednak autorka pozostawia pewne niedopowiedzenie jeśli chodzi czy rzeczywiście dana osoba jest mistrzem zbrodni. W środkowej części książki mamy do czynienia z rozwiązywaniem spraw przez Herculesa Poirota. Podczas czytania miałem wrażenie jakby połączono ze sobą kilka krótkich opowieści o morderstwach, które ma za zadanie rozwiązać bohater. Tylko zostały one połączone ze sobą za sprawą organizacji Wielka Czwórka. Po pierwszej sprawie sądziłem, że w kolejnych autorka spróbuje czymś zaskoczyć, przedstawić inne rozwiązanie tych spraw i pojawią się w zakończeniu zaskakujące zwroty akcji. Niestety nie miało miejsce nic takiego i dlatego wkradła się po pewnym czasie przewidywalność względem końcówek spraw prowadzonych przez bohatera. Szkoda, bo wiadomo było jak zostaną zakończone. Gdy tylko zbliżamy się pod koniec książki następuje konfrontacja pomiędzy Poirotem, a organizacją i poznajemy kto za wszystkim się ukrywa. Fajnym pomysłem był twist jaki zaserwowała nam autorka i nabrałem się na niego. Dlatego zakończenie w pewnym momencie było zaskakujące, ale później stało się jasne i było do przewidzenia.
Postacie drugoplanowe i trzecioplanowe zostały nakreślone dobrze pomimo tego, że pojawiają się praktycznie raz jeśli chodzi o sprawę i mają tylko jakąś rolę do odegrania w części historii. Najbardziej podobała mi się postać detektywa Herculesa Poirota i kapitana Hastingsa, które zostały nakreślone pod względem psychologicznym dobrze. Poirot jak zwykle dociekliwy, spostrzegawczy, spokojny, metodyczny, lubiący porządek i używający szarych komórek do rozwiązywania spraw. Kapitan Hastings został przedstawiony jako często impulsywny, gotowy do działania, próbujący swoich sił w to rozwiązywaniu zagadek, ale pozostawiający w tyle za swoim przyjacielem Poirotem jeśli chodzi o domysły i przypuszczenia dotyczące zbrodni. Pojawiający się mistrzowie zbrodni też nie wypadają słabo, ale są konkretnymi przeciwnikami dla naszego bohatera. Relacje jakie występują pomiędzy bohaterami wypadają ciekawie i nawet dialogi nie przeszkadzają, bo są dobre. Pod tym względem nic nie można zarzucić autorce.
Książka posiada wartko poprowadzoną akcje, która nie zwalnia ani na chwilę i wydarzenia toczące się w szybkim tempie. Dlatego czyta się błyskawicznie co jest jednym z plusów powieści. Ciekawym pomysłem było przeciwstawienie szarych komórek Herculesa Poirota przeciwko syndykatowi zbrodni o nazwie Wieka Czwórka, którą kieruje niezwykły człowiek wykorzystujący swój umysłowy potencjał do zbrodniczych intryg, nie pozbawionych sprytu i knowań mających na celu przejęcie władzy nad światem. Podczas czytania miałem wrażenie, że gdzieś już to widziałem lub czytałem. Przecież w serii o Jamesie Bondzie też bohater ratuje świat przed tajemniczymi organizacjami na czele, których stoi wizjoner lub człowiek o niebanalnym umyśle chcący zawładnąć światem. Nawet znalazło się miejsce dla tajemniczej broni i współpracujące rządy, które jednoczą się przeciwko międzynarodowej zbrodniczej organizacji. Takie skojarzenia towarzyszyły mi czasami podczas czytania tej książki. Jednak w tym przypadku postawiono na śledztwo w klasycznym wykonaniu zaprawionym sensacją i wątkiem szpiegowskim. Brakowało mi jednak w tym wszystkim większego napięcia i dramatycznych sytuacji z jakimi spotkałem się w innych książkach Agathy Christie. Jakiś większych twistów próbujących zaskoczyć czytającego. Można było lepiej dopracować wątek zbrodniczej organizacji i szkoda było mi czasami przedstawienia w taki sposób Hastingsa. Autorka nie oszczędzała jego postaci w żaden sposób i zrobiła z niego naiwnego, nie myślącego, wierzącego we wszystko co widzi i nie rozgarniętego. Przeszkadzało mi takie podejście, bo Poirot błyszczy pod każdym względem na tle swojego przyjaciela. Pomimo tego nie mogę narzekać za bardzo, bo nawet tutaj widać doskonale styl autorki i szkoda tylko, że nie dopracowano samej historii lepiej.
Książka Wielka Czwórka była chyba próbą stworzenia czegoś innego niż dotychczas proponowane dokonania pisarki i wyszła z tego dobra historia mająca swój potencjał na świetna powieść o walce Poirota z bezwzględną organizacją. Jednak wkradająca się czasami przewidywalność, brak większego napięcia i jakiegoś twistu próbującego zaskoczyć czytelnika czyni ją tylko dobrą lekturą jednak nie na miarę talentu Agathy Christie, którą stać na więcej. Bardziej podoba mi się kiedy mamy zbrodnie, śledztwo, mylenie i podsuwanie fałszywych tropów, twisty i zagadkę do rozwiązania niż powieści z wątkiem szpiegowskim. Każdemu może wypaść słabsza książka i widać to po Wielkiej Czwórce. Spodziewałem się dostać lepszą powieść niż otrzymałem i bardziej ciekawszą z wieloma zwrotami akcji. Traktuje ją jak wypadek przy pracy, który może każdemu pisarzowi może zdarzyć się. Nie jestem do końca zadowolony z tego co dostałem, bo liczyłem na więcej, ale jako nie zobowiązująca lektura może być. Na pewno sięgnę po inne książki Agathy Christie spodziewając się, a nawet wiedząc, że dostanę o niebo lepsze pozycje od Wielkiej Czwórki.
Książkę polecam tylko tym osobom czytającym wszystko co wyszło spod ręki autorki i czytających po kolei przygody Herculesa Poirota jak jest w moim przypadku. Inni mogą zapoznać się z nią, ale przygodę z pisarka polecam zacząć od Tajemniczej historii w Styles, która jest pierwszym tomem przygód detektywa Herculesa Poirota i jego przyjaciela kapitana Hastingsa.

Ocena 6/10.



Zagadka Błękitnego Ekspresu to kolejne moje spotkanie z mistrzynią kryminałów i samym detektywem Herculesem Poirotem. Ciekawiło mnie co tym razem autorka wymyśli i jaką zagadkę zaserwuje czytelnikowi. Dotychczas praktycznie nie zawiodłem się i chciałem, aby tak pozostało. Sięgnięcie po tą książkę było pewnikiem, bo chciałem przeczytać po kolei wszystkie części przygód Herculesa Poirota. Dlatego chętnie zabrałem się za czytanie.
Po otrzymaniu spadku Katarzyna Grey postanawia wyruszyć w podróż chcąc przeżyć niezwykłe przygody. Jadąc Błękitnym ekspresem spotyka na swojej drodze detektywa Herculesa Poirota, który jak zwykle jest bardzo spostrzegawczy. Okazuje się, ze popełniono zbrodnie i nasza bohaterka otrzymuje propozycje wspólnego śledztwa w celu odkrycia prawdy.
W początkowych rozdziałach autorka skupia się na przedstawieniu tła obyczajowego i powiązań łączących bohaterów. Później zaczyna się trochę inaczej, bo zamiast morderstwa w posiadłości wykorzystuje na scenę zbrodni ekspres, gdzie dochodzi do zbrodni na tle rabunkowym. Tajemnicze zabójstwo córki wpływowego milionera w pociągu milionerów było dobrym pomysłem. Śledztwo prowadzone jest jak zwykle w sposób uniemożliwiający odgadnięcie nie tylko motywu, ale samego sprawcy, chociaż pojawiają się podejrzani w sporej liczbie. Jak to bywa u Agaty Christie nie wszystko jest takie oczywiste jak można było spodziewać się. W przypadku tej książki Hercules Poirot nie pojawia się cały czas prowadząc śledztwo tylko czasami, gdy jego szare komórki są potrzebne i wtedy zaczynają pracować na pełnych obrotach. Szukanie poszlak, zbieranie informacji i podsuwanie fałszywych tropów jest utrapieniem naszego detektywa chcącego rozwiązać sprawę morderstwa. Jednak więcej miejsca poświęciła też autorka ukazania wyższych sfer i relacjom łączących poszczególnych bohaterów. Problemów jakie mają, toczących ich dylematów i intryg jakie knują. Spodobało mi się tutaj właśnie świetne ukazanie wyższych sfer i różnych charakterów osób wywodzących się z nich, mających własne zdanie, potrafiących uknuć intrygi i przedstawienie wejścia w takie towarzystwo damy do towarzyszenia w osobie Katarzyny Grey, która odziedziczyła spory majątek. Śledztwo prowadzone jak lubię, gdzie jest kilka niewiadomych, fałszywych tropów i jak zwykle grono podejrzanych. Najważniejsze jest jednak, ze na słynnym detektywie Katarzyna Grey zrobiła świetne wrażenie i postanowił liczyć się z jej zdanie, co dotychczas nie miało miejsca.
Hercules Poirot nie zdominował samej historii, ale gdy tylko się pojawia to zawsze wnosi jakieś niespodzianki do śledztwa. Jego szare komórki, pedantyczne podejście i wnikliwość dotycząca poszukiwania poszlak sprawia, że składa pomału wszystkie elementy zagadki w całość. Jego sylwetkę autorka nakreśliła pod względem psychologicznym świetnie i nadal jest tym samym Poirotem z poprzednich części. Nieraz aroganckim i przed świadczony o swojej wielkości, ale spokojnie analizującym pozyskane ślady, znającym się na ludzkiej psychologii i zachowań. Sympatyczna postać, którą polubił od samego początku. Drugą osoba jest Katarzyna Grey próbująca sama dla zabawy odgadnąć części zagadki. Jej postać jest świetnie nakreślona pod względem psychologicznym i można ją polubić. Autorka wprowadza wiele ciekawych postaci do swojej historii. Dobrze nakreślonych i nie ma tutaj większego podziału na złych i dobrych. W zależności od swojego zachowania i zmiany charakteru możemy polubić lub nie występujące postacie. Relacje łączące bohaterów została przedstawiona ciekawie. Dialogi jak zwykle wypadają bardzo dobrze i są dopracowane.
Akcja książki została poprowadzona wartko i cały czas idzie do przodu bez zatrzymywania się. Wydarzenia toczą się w szybkim tempie i nie ma miejsca na nudę. Sama historia jest egzotyczna, bo osadzona w wyższych sferach, gdzie nie brakuje wielu intryg i same postacie najczęściej nie różnią się od tych z niższych sfer. Mają swoje kłopoty i motywacje, pojawia się w relacjach nienawiść, miłość i jeszcze występują inne emocje. Tło społeczno - obyczajowe jakie kreśli autorka potrafiło mnie zadowolić i świetnie bawiłem się podczas czytania śledząc koleje losów bohaterów. Nie brakuje w tym wszystkim miejsca na delikatny humor i sieć intryg jakie przygotowała dla nas Agata Christie. Początkowo historia zapowiada się zwyczajnie względem morderstwa na tle rabunkowym, ale coraz bardziej zagłębiając się w opowieść pojawiają się niedomówienia i wiele tropów mogących zaskoczyć. Podejrzanych mamy kilku i jak zwykle nie udało mi się odgadnąć kto za wszystkim stoi, bo obstawiałem innych podejrzanych niż powinienem. Dlatego nie odgadłem prawie do samego końca sprawcy zbrodni. Rozwiązanie sprawy i przedstawienie motywu morderstwa było dla mnie zaskakujące.
Książka Zagadka Błękitnego Ekspresu jest powieścią dobrą, ale trochę jej brakuje do tych najlepszych. Nieraz miałem wrażenie, ze zbyt dużo jest niedomówień i autorka sama pogubiła się piętrząc kolejne. Brakowało mi także samego Kapitana Hastingsa, który z werwą opowiadał przygody swojego przyjaciela Herculesa Poirota. Czasami można było dodać więcej napięcia w niektórych scenach. Oprócz tego sama zagadka przypadła mi do gustu i spodobała mi się. Sięgnięcie po kolejną część przygód Herculesa Poirota uważam za świetny pomysł, bo dostałem właśnie to, na co liczyłem. Ciekawą historie, zagadkę do rozwiązania i znakomicie nakreślone tło obyczajowe. Przeczytałem z przyjemnością i wciągnęła mnie niesamowicie. Agata Christie podołała wyzwaniu i stworzyła następny świetny kryminał z Herculesem Poirotem, którego uwielbiam. Dlatego od pierwszych książek po jakie sięgnąłem stała się moja ulubioną autorka potrafiącą tworzyć ciekawe zagadki i bawiąca się z czytelnikiem w próbę odgadnięcia sprawcy przez niego. Książka Zagadka Błękitnego Ekspresu jest klasycznym kryminałem, po który warto było sięgnąć.

Ocena 7/10.

Ja ostatnio zabrałem się za twórczość Agathy i wałkuję w kolejności cykl o Poirot.
O ile Tajemnicza historia w Styles, Morderstwo na polu golfowym czy Zabójstwo Rogera Ackroyda są co najmniej dobre, bo są prowadzone w sposób nienaganny i dodatkowo poprawnie literacki, to zbiorek Poirot prowadzi śledztwo jest słabiutki.

"Dłuższe formy" są naprawdę przyzwoite i po prostu trafiają w mój gust, ale we wspomnianym zbiorze mamy błahą narrację i formę literacką. Na dodatek te króciutkie opowiadania mają tendencję do pchania autorki do jednej jedynej słusznej koncepcji, choć można sobie śmiało wyobrazić setki innych rozwiązań. Co gorsza jeszcze mamy idiotyczne wprost odwołania do ról aktorskich odgrywanych w słabym świetle ...

Niemniej będę kontynuował lekturę tego cyklu, bo w większości to bardzo przystępne i lekkie na swój sposób kryminały.

Zgadza się, opowiadania Agatki trudno uznać za udane.Rozwiązania często z tyłka, sprawy nierzadko błahe, a takie intrygi, jak morderstwa, domagają się jednak dłuższej formy.

Ja cały czas jadę z Agatką chronologicznie, czytając w ten sposób kilkanaście dopiero pozycji. Oczywiście między jednym zrywem a drugim mijają długie miesiące :D I wciąż najbardziej lubię Poirota, tu się raczej nic nie zmienia.

Ciężko mi wyrazić jakie rozczarowanie mnie ogarnęło po lekturze Wielkiej Czwórki. Moim skromnym zdaniem jest to po prostu słaba książka, która niespecjalnie trzyma się ładu i składu. Sam pomysł jest już wyjątkowo idiotyczny a jego prowadzenie to prawie, że katastrofa. Otóż jest tajemnicza organizacja, która ma wprost nieograniczone możliwości i właściwie trzyma władze na świecie, na jej trop wpada nieugięty Hercules Poirot i za pomocą - jak się okazuje - również prawie nieograniczonych środków - próbuje przeszkodzić bandzie. Czego tu nie ma?! Od szpiegów poczynając, przechodząc przez zakładania pułapek na tworzących zasadzki, moich ulubionych przebieranek, a kończąc na wielokrotnym "zabili go i uciekł".
Ale chyba najgorsza jest ta nieskładność fabularno-narracyjna, bo Poirot w międzyczasie rozwiązuje zagadki kryminalne, które są zawsze najmocniejszym punktem twórczości Christie. Tu po pierwsze są bardzo ograniczone, a po drugie muszą się wplatać w działalność zbrodniczego gangu.
Jakbym miał 10 lat książka by mnie radowała niezmiernie, mając prawie 40 zamęczyła mnie strasznie i rozwścieczyła.
4+/10

Masz rację. To najsłabszy znany mi Poirot. Lubię nawet szpiegowskie historie Christie (polecam np. "Tajemniczego przeciwnika" lub "Tajemnicę siedmiu zegarów"), odrobinę trącą myszką, ale to nie szkodzi, cała jej twórczość taka przecież jest. Natomiast kompletnie do takich historii nie pasuje jowialny Poirot. Do tego historia jest mocno poszatkowana i w zasadzie nijak nie wciąga.