Martwy noworodek. Zakonserwowany i pomalowany, z paczkami heroiny w wybebeszonym brzuchu.
Para staruszków, znaleziona martwa we własnym łóżku. Ktoś dokonał egzekucji strzałami prosto w twarz. Na ranach po kulach znaleziono ślady nasienia. Ich syn zaginął.
Mężczyzna zaszlachtowany szpadlem przez sąsiada. Świadkowie wspominają kłótnię o pożyczonego grilla.
Pielęgniarka zgwałcona w barowej toalecie. Napastnik na koniec wsunął słoik i zmiażdżył go kopnięciem.
Dzień, jak co dzień w jednym z największych miast świata. Mieście, które w 2012 roku szczyciło się najmniejszą od lat '60 ubiegłego wieku ilością morderstw. Było ich tylko nieco ponad 400 w ciągu roku. Sprawców większości z nich nie udaje się ustalić.
Aż chce się zaśpiewać "New York, New York!"

Żałuję, że to właśnie Nowy Jork nie jest głównym bohaterem tej książki. Rzeczywistość, jaką zaserwował nam autor i obraz miasta molocha to jedne z najmocniejszych elementów powieści. Obok nich lśnią bardzo zgrabnie zarysowane postacie i dialogi często przesiąknięte brutalnym sarkazmem i czarnym poczuciem humoru. Niestety wisienka na tym torcie jest robaczywa. Fabuła pomimo intrygującego szkieletu i niezłego wstępu gdzieś traci swoją świeżość i impet z którym witała nas historia. Intryga jest mało wiarygodna i dolewa sporą łychę goryczy do beczki miodu całości. W dodatku beczka pod koniec pęka i zanim się spostrzeżemy stoimy po kostki w durnym zakończeniu, które autor wciska jakby na siłę, nie bardzo wiedząc jak pozamykać wątki w które zabrnął.
Czyta się dobrze, ale w ogólnym rozrachunku historia to zmarnowany potencjał. Szkoda, bo Ellis ma możliwości.

A, i nie wierzcie reklamówkom na okładce. Tak wierutnych bzdur i rozminięć z rzeczywistą zawartością książki dawno nie czytałem.