Kwestia niskiego nakładu. Zyski z tych 500 egz. muszą pokryć nie tylko koszta druku, ale i tłumaczenie, prawa autorskie itp kwestie. Tak to niestety musi wyglądać by mogło to być chociaż trochę opłacalne dla wszystkich...

Grot, jak na tak oczytanego człowieka mógłbyś nauczyć stawiać spacje po kropkach i przecinkach, bo bardzo niewygodnie czyta się Twoje posty.

Ale ogólnie jakoś miło widzieć, że Gunia Ci się bardziej niż Ligotti spodobał Takie to budujące Choć niestety chyba potwierdza to, co sama po lekturze dwóch czy trzech tekstów zauważyłam - zbyt prywatne są te teksty jak dla mnie.

Oj, lubisz się czepiać, lubisz .Cóż, czasami sam mam podobnie


Sam się zdziwiłem, biorąc pod uwagę pozycje, doświadczenie, uznanie obu pisarze. Cóż na to poradze że lepiej mi siadły teksty młokosa Guni niż Ligottiego ?

------------------------

Tak jak pisałem w recenzji, będe musiał kiedyś jeszcze raz przeczytać te opowiadania. Czasami jest tak że coś na początku w ogóle nie zachwyci by przy następnym podejściu zmienić zdanie o 180 stopni. Tak chociażby u mnie było z M.R. Jamesem.

Na okładce pisze jak byk że Ligotti to naturalny spadkobierca Poego, Lovecrafta, Kafki i Schulza więc to nie jest mój wymysł. Trudno też żebym taką charakterystyke lekceważył. Cóż, do innego typu pisarstwa byłem nastawiony, ale zobaczymy może jeszcze się do TL przekonam.

To by nieco wyjaśniało. Szkoda że tego wywiadu przed lekturą TG nie czytałem.


Z pokorą przyjmuje te wskazówki. Przy ponownej lekturze będe skupiał się żeby przede wszystkim lepiej zrozumieć te teksty bo po pierwszym podejściu wydawały mi się wyjątkowo nieskładane.

Pewnie wyważam otwarte drzwi i odkrywam Amerykę po raz dziesiąty (za co, być może, oberwę po głowie), ale jest kilka fajnych miejsc, gdzie można poczytać o prozie Ligottiego i wspomóc się nieco w lekturze:

1. Strona Wojciecha Guni, np.:
Szczegółowe omówienie pierwszego opowiadania z "Teatro Grottesco"
"Motywy moich działań odwetowych" oraz "Nasz tymczasowy nadzorca"

2. http://zacmienie.org/category/thomas-ligotti/

3. Thomas Ligotti Online
Mnóstwo do czytania, np. Annual Ligotti Reading and Interpretation

Maszynista, a Ty o czym piszesz właściwie? Czy ja się czepiam Twoich poglądów? Bo zdawało mi się, że jednak przecinków Jak pisałam, że nikt tu się nie czepia błędów dla własnej satysfakcji to miałam na myśli moderatorów i błędy w pisowni postów. Błędów w książkach, jakkolwiek pojmowanych, czepiaj się do woli.

Czy w planach jest przetłumaczenie innych pozycji Ligottiego? Chętnie widziałbym na półce tę pozycję, po polsku.

Pokrzepiająca wiadomość. Zatem czekam z niecierpliwością

Autor: Thomas Ligotti
Tytuł: Spisek przeciwko ludzkiej rasie
Rodzaj: rozprawa filozoficzna
Wydawnictwo: Okultura, Warszawa 2015
Ilość stron: 271


< KAŻDE ISTNIENIE LUDZKIE JEST CHOROBLIWIE BEZUŻYTECZNE>

Powyższe zdanie stanowi motyw przewodni całej książki.

Thomas Ligotti bezpośrednio nawiązuje do spuścizny filozoficznej, zarówno tych mniej jak i bardziej znanych myślicieli jak Zapffe, Mainlander, Bjorneboe, Cioran, Schopenhauer, Nietzsche. Należą się duże słowa uznania autorowi za erudycje, przygotowane teoretyczne niezbędne do napisania tego typu książki.

Mimo, iż "Spisek..." składa się z kilku rozdziałów to jednak można wyróżnić dwie główne części - przemyślenia autora na temat celowości czy raczej bezcelowości ludzkiego istnienia, oraz analizę poszczególnych utworów literackich podejmujących tę tematykę , przede wszystkim wybranych opowiadań grozy i literatury pięknej.

Ligotti za Lovecraftem trafnie podkreśla fakt, iż w literaturze grozy nie akcja, fabuła jest najważniejsza, ale stworzenie odpowiedniej atmosfery ,,nastroju usilnego i bezowocnego ludzkiego dążenia". Jako przykłady takich utworów amerykański pisarz wskazuje najwybitniejsze klasyki gatunku -"Zew Cthulhu" HPLa, "Wierzby" Algernona Blackwooda, "Zagładę domu Usherów" Poego, oraz najsłynniejszą powieść gotycką "Tajemnice zamku Udolpho Ann Radcliffe".

Ciekawa jest analiza arcydzieł literatury pięknej dokonana przez amerykańskiego pisarza weird - fiction. Zarzuca on jako pesymista Tołstojowi, iż w "Spowiedz" pomimo początkowej posępności, pod koniec rozprawy utwór zmierza w innym kierunku (Podobnie w filmie "Siedem" z 1995 roku, gdzie końcowe zdanie aktora daje nadzieję na przyszłość).

Jak dla mnie szczególnie interesujące jest porównanie szekspirowskich tragedii, jakie dokonał Ligotti. Pisze on, że w przeciwieństwie do "Makbeta" - "Hamlet" mógłby się w zupełności obejść bez elementu nadprzyrodzonego, z czym ja akurat kompletnie się nie zgadzam. Uważam, że bez ukazania się ducha zamordowanego podstępnie Hamleta sztuka nie byłaby tak wybitna, a tym samym motywy zemsty i rozterek moralnych głównego bohatera (Hamleta juniora) byłyby znacznie uboższe, gdyby jak postuluje Ligotti zamiast zjawy o nikczemności Klaudiusza oznajmił ,,choćby szpicel schowany w krzakach".

Dość nieudolna wydała mi się także w "Spisku..". krytyka starotestamentowej Księgi Hioba. Pomijając uniwersalne wartości jakie utwór ten za sobą niesie - tego akurat od pesymistycznego pisarza nie oczekuje... Zarzucone zostało głównemu bohaterowi, iż doświadczony wielkimi cierpieniami przez Boga zachował się sztucznie, nienaturalnie, że zwyczajny człowiek wymyślałby Stwórcy za doznaną krzywdę zamiast pokornie zagryźć zęby i godzić się z losem. Problem w tym, że Hiob nie był zwyczajnym, pospolitym człowiekiem. Jak czytamy w Biblii na samym początku przypowieści - ,,Był to mąż nieskazitelny, prawy, bojący się Boga i unikający się zła''. Specjalnie ktoś taki był wybrany do próby, aby mógł sprostać zadaniu.

W ogóle Ligotti prymitywnie drwii sobie z religii. 'Popędliwy ramol, który zapaskudził Siebie i wszechświat' , 'Alfons dziewic'. Tak są określani Bogowie Jahwe i Islamu. Komentarz zbędny.

Wracając do głównego wątku książki. Ligotti dochodzi do wniosku, że ,,bycie żywym nie jest w porządku''. Uważa, że ,,gdybyśmy jutro wyparowali, żaden organizm tej planety nie zatęskniłby za nami. W przyrodzie nic nas nie potrzebuje (...) Niepotrzebnie jesteśmy na tym świecie. Krążymy między żywymi istotami, tymi przyrodzonymi marionetkami z pustką w głowach (...) To my jesteśmy tymi marionetkami, ludzkimi marionetkami''. I to właśnie według Ligottiego jest najstraszniejszą rzeczą ,,jeszcze gorszą niż uzmysłowienie sobie, że pochodzimy od skupiska mikroorganizmów '' jest to że każdy z nas jest nikim, a nie kimś, marionetką a nie człowiekiem''. Zdaniem pisarza celem ludzkim jest przetrwanie i rozmnażanie, choć nie ma żadnej godnej pobudki żeby to robić. Ligotti zapewnia, że ,,spółkowanie jest ani wygodnym, ani skutecznym sposobem rozrodu''. Sądzi, że przyjemność z seksu jest jedynym powodem, aby ludzie wchodzili w związku uczuciowe. Opierając się na tekstach pesymistycznych myślicieli Ligotti rozważa np. masowe samounicestwienie ludzkości w celu 'oczyszczenia'. Pisarz dochodzi do wniosku, że każdego i tak czeka śmierć, tak więc życie ludzkie jest chorobliwie bezużyteczne - ,,gdyby się głębiej zastanowić naszym jedynym przyrodzonym prawem jest prawo do śmierci'' konkluduje współczesny mistrz opowieści grozy.

Jak ocenić tak skrajnie pesymistyczny światopogląd? Wydaje mi się, że trafiający w sedno komentarz został napisany już dawno, paradoksalnie na kilkadziesiąt lat przed narodzinami Thomasa Ligottiego. Jest to fragment najsłynniejszego utworu klasyka opowieści grozy Arthura Machena "Wielki Bóg Pan":

,,To jest zbyt niewiarygodne, zbyt potworne, takie rzeczy nie mogą mieć miejsca w tym spokojnym świecie... Człowieku gdyby to było możliwe nasza ziemia stałaby się koszmarem''

Podsumowując. "Spisek przeciwko ludzkiej rasie?" to książka wyjątkowa. Dla jednych, a ściślej dla większości będzie to stek bzdur, dla innych arcydzieło. Dla mnie zarówno jedna jak i druga ocena jest częściowo uzasadniona. Mimo, iż Ligotti w swojej książce prezentuje jawnie antychrześcijański światopogląd, to paradoksalnie można nieco złośliwie, ale całkiem zasadnie stwierdzić, że jego "Spisek..." jest pochodny od Biblii w dużej mierze. Filozoficznie jest to książka niezwykle zbliżona do starotestamentowej Księgi Koheleta, której motywem przewodnim jest stwierdzenie, iż na świecie ,,wszystko jest marnością".

Generalnie nie jestem zwolennikiem światopoglądu zaprezentowanego w książce Ligottiego, jednak mimo wszystko myślę, że jest to wartościowa pozycja. Czasem warto przeczytać coś takiego aby poszerzyć swoje horyzonty myślowe. Przystanąć na chwilę, zastanowić się nad sprawami ostatecznymi. Byle z umiarem to robić, nie za często i w nie wszystko ślepo wierzyć co jest napisane w tej rozprawie filozoficznej.

Z nieoficjalnych, niepotwierdzonych informacji dowiedziałem się, że ktoś po przeczytaniu "Spisku przeciwko ludzkiej rasie" przytłoczony przygnębiającym charakterem tego dzieła postanowił popełnić samobójstwo.

Widzę, że podczas mojej absencji przez ostatnie 2 lata dużo mnie ominęło - dopiero teraz wpadłem na link do nagrania z rozmowy o twórczości Ligottiego.

Podczas pracy nad bibliografią anglojęzycznych publikacji Toma, która weszła w skład polskiego wydania Teatro Grottesco, pracowałem też nad dodatkową sekcją związaną z publikacjami innych autorów polecanych przez Toma. Mam tu na myśli książki/magazyny/płyty CD, do których Tom napisał notki wydawnicze. Tej części bibliografii nie udało mi się skompletować, w sumie chyba na korzyść bibliografii, która była już wystarczająco obszerna. Teraz po dwóch latach, korzystając z chwili świętego spokoju, miałem wreszcie okazję skompletować resztę polecanych dzieł, którą powiększyłem o same cytaty z notkami Toma (z kilkoma lukami do uzupełnienia) ? jest ich ponad 50. Całą listę notek oraz informacji nt. mediów, z którymi się ukazały upubliczniłem wczoraj na Thomas Litgotti Online (w jęz. ang.):
Compilation of Blurbs by Thomas Ligotti
Na liście znajduje się wiele nazwisk współczesnych twórców weird fiction, uczonych/specjalistów tejże literatury oraz autorów prac nt. pesymizmu/antynatalizmu.

"Uwaga: w tym wątku nie pisano od 120 dni"

Czas to zmienić i zarzucić autopromocją.
Kilka słów na temat opowiadania "Czystość" http://carpenoctem.pl/teksty/kilka-slow-o-czystosci-thomasa-ligottiego/