Ja Dardę znam tylko z audiobooka (Dom na wyrębach), i przeżyłam rozczarowanie... bo spodziewałam się albo totalnego gniota, albo arcydzieła literackiego (bo tylko tak skrajne opinie czytałam), a otrzymałam przeciętną, rzec by można, całkiem przyzwoitą pozycję.
Na plus - własny patent na straszenie. Nie pisze horroru miejskiego a la Orbitowski czy Małecki, nie pisze horrorów wzorowanych na pisarzach zachodnich, tylko straszy klimatami z rodzinnych stron. Wiejskich. A że przez całą powieść przebija miłość do tych stron, to i nie dziwię się, że powieść cieszyła się tam (czyt. na Roztoczu) takim uznaniem. Inna sprawa, że takie rzeczy, zwłaszcza mieszczucha, który łono przyrody lubi od czasu do czasu i nie marzy o przeprowadzce na koniec świata, raczej nie przestraszą... Ale ja lubię ramotki, mimo że też nie straszą. Lubię je za klimat, a Dom ma właśnie klimat takiej ramotki.
Ma minus - styl. Jakby się bardzo uparł, powiedzieć by można, że prosty. Jak dla mnie - momentami prostacki. Za "łaciną" w literaturze nie przepadam... pisarz naprawdę musi mnie porwać, bym mu to wybaczyła, albo bym nawet uznała, że bez owej "łaciny" to powieść by straciła. Ale w tym właśnie momencie pojawia się największa zaleta "mojego" Domu na wyrębach, czyli forma powieści. Narracja pierwszoosobowa, język prosty, a momentami prostacki, to jak raz na opowieść snutą przez "człowieka, który to przeżył" i jeszcze nie może uwolnić się od emocji. I Zborowskiemu udaje się to znakomicie. Na tyle, że nawet przekleństwa, które na piśmie by mnie raziły, w jego ustach brzmią autentycznie. Słychać w nich emocje, które mają oddać. A że mimo świetnej interpretacji powieść momentami nudziła, to już odrębna bajka. Im dalej, tym mniej nudno, więc summa summarum, nie jest źle.
Po następne dzieła Dardy chyba jednak nie sięgnę... chyba że znów znajdę to w skrzynce na listy, jako lekturę obowiązkową. Pozostaje mi tylko żywić nadzieję, że jeśli tak się stanie, to znów będzie to audiobook, w takim wykonaniu, które pozwoli mi "nie zauważyć" niedostatków stylistycznych.

Jak dotąd przeczytałam jedynie Dom na wyrębach. Pamiętam, że kupiłam tą książkę krótko po premierze (czyli 2008r.), zachęcona napisem na okładce, że jest to powieść w klimatach Stephena Kinga.

Hmmm, mieszane mam uczucia. W jakiś sposób Darda zyskał moją sympatię. Może dlatego, że część akcji osadzona jest w Lublinie. Może też dlatego, że sama mam podobną chatkę na wsi i parę ładnych lat temu za gówniarza wymyślaliśmy z bratem różne straszne historie, jakie się mogły w niej wydarzyć, a później baliśmy się tam spać.
A i pewnie dlatego, że mimo wszystko został tam stworzony tajemniczy klimat, odrobinę straszny - na pewno niepokojący.

Zgadzam się, że styl pisania nie jest jeszcze dopracowany. Czytając myślałam, że jest nieco sztuczny... myślałam o tym, że czytam książkę. Na ogół jak czytam książkę nie myślę o tym, że czytam, tylko że jestem tam i obserwuję. Jakby zaciera się ta granica między rzeczywistością i fikcją.
Jakoś koślawo to wyjaśniłam, ale może wiecie o co mi chodzi

Mam jeszcze w zanadrzu Słoneczną dolinę i przeczytam chętnie, jak dokupię pozostałe tomy.
Nie chciałabym tak od razu przekreślać pisarza po pierwszej debiutanckiej książce. Styl się z czasem wyrabia, a poza tym jak już wspomniałam - jakoś polubiłam Dardę. I sam fakt, że po ok trzech latach od przeczytania pamiętam ją całkiem nieźle. Coś w tym jest.

I na koniec dodam, że miałam okazję po spotkaniu autorskim porozmawiać chwilę ze Stefanem i zrobił na mnie bardzo pozytywne wrażenie. Może dla niektórych nie ma znaczenia jaki jest autor, ale ja nie wiem czemu przywiązuję do tego wagę.

To opowiadanie dostało nominację do Zajdla?? A tam co się nagradza, przeciętność? Błagam, naprawdę nie było lepszych tekstów?...

W sumie nie mam wiele do dodania do opinii Pawła, z którą zgadzam się w 100%-ach. To opowiadanie jest tak przewidywalne, proste, błahe i napisane tak bezbarwnym językiem, że mało nie zasnąłem przy czytaniu. A chcę powiedzieć, że podchodziłem do Dardy bez specjalnych uprzedzeń, które mogły wywołać negatywne komentarze znajomych z forum. Dałem chłopakowi szansę, ale tym opkiem pokazał jak wiele forumowicze mieli racji.

Nie chcę się tu pastwić za bardzo, ale po prostu nie mogę patrzeć jak takie przeciętne cuś nominuje się do nagrody o pewnym bądź co bądź prestiżu. Takie teksty to ja w gimnazjum pisałem i jedyny element, którym "dzieło" Dardy przewyższa moje wypociny, to poprawność językowa.

Nie chciałem tego sugerować, bo już raz z tego powodu była chryja, ale nie widzę innego powodu dla którego coś tak przeciętnego jest aż tak wyróżniane.

Wiesz, ale nie masz (prawdopodobnie ) na to dowodów, więc to jest równoznaczne z oszczerstwem.

No niestety Zajdel już stracił swój prestiż. I nie tylko przez Dardę, taka prawda. Teraz to plebiscyt popularności - vide Ćwiek, i sprawnej akcji - vide Darda (i nie sugeruję, że Darda nie jest popularny teraz, ale gdy dostał pierwszą nominację mało kto o nim słyszał). I nie chodzi tu wcale o piętnowanie tych autorów czy coś... tak po prostu już jest i tyle.

W ogóle irytuje mnie strasznie takie kumplostwo w polskiej grozie. Jak się wszyscy będą smyrać po nie powiem czym i nie będziemy mieli rozwiniętej, sensownej krytyki, to nigdy z dołka nie wyjdziemy.

Ale to już temat na inną rozmowę

Jeśli jest ktoś z okolic Lublina, zapraszam do pooglądania w najbliższą środę (30-go listopada) o godzinie 17.35 magazynu kulturalnego TVP Lublin "Afisz" z moim udziałem. Więcej o audycji tutaj:

http://www.tvp.pl/lublin/kulturalne/afisz-magazyn-kulturalny

Jeśli zaś ktoś chciałby poczytać, co mam do powiedzenia m.in. w sprawie nominacji moich książek do Nagrody im. Janusza A. Zajdla (zdaje się, że sporo było na ten temat różnorakich dywagacji i nieporozumień), zapraszam do fragmentu wywiadu dla październikowej "Lampy", przeprowadzonego ze mną przez Ł. Orbitowskiego i J. Urbaniuka.

http://www.stefandarda.pl/news,101

Pozdrawiam,
S.D.

Zapraszam do posłuchania słuchowiska "Dwie dychy na gwiazdkę", które swego czasu zostało dodane na płycie do czasopisma "Lśnienie":

http://www.stefandarda.pl/news,108

Sympatyczny pisarz polski mam prawie wszystkie jego powieści