Pasażer 23
Szczerze mówiąc, kojarzyłem tylko tę powieść tego autora. W pewnej chwili był niezły boom medialny na tę książkę.
W końcu postanowiłem przeczytać, ale nie jestem w pełni przekonany. Na początku byłem zaintrygowany samym pomysłem i umiejscowieniem akcji na kolosalnym wycieczkowcu, ale tu jestem totalnie rozczarowany, bo moim zdaniem autorowi zupełnie nie udało się oddać klimatu. Ogromny statek, a bohaterowie szlajają się tylko po mikrokajutach i pomieszczeniach technicznych i wciąż na siebie trafiają. Mam wrażenie, że to jakiś kontenerowiec płynął, na który trafiło kilka osób przypadkiem.
Warstwa psychologiczna jest też miałka. Głównie sprowadza się do tego, że krzywdzeni mają traumę. No i o zawodach miłosnych też jest trochę.

Ale co najważniejsze jest w tej prozie. Kombinowanie z akcją i masa twistów, niespodzianka niespodziankę pogania. Tylko, że to się czyta tak, że wiemy, iż rzeczywistość będzie się układać zupełnie inaczej niż próbuje nam na początku przedstawić pisarz. Dla mnie to było męczące. Podobnie jak rozwlekanie wniosków z rozdziałów w stylu "aż go zamurowało, jak zobaczył to co było na kartce" i koniec rozdziału, po czym wracamy do tej kwestii za trzy rozdziały, choć czasem i wtedy nie było wyjaśnienia. Z jednej strony wzbudza ciekawość, ale z drugiej strony nagromadzenie tego stylu narracji było dla mnie nużące. Ogólnie cała konstrukcja tej książki to dla mnie sztuka dla sztuki i niepotrzebnie mylimy czytelnika już nie o raz za dużo, ale o 15 razy.

Na plus jednak na pewno to, że chce się poukładać wszystkie wątki, które zostały poruszone, a jest ich pewnie z tysiąc i to trzyma czytelnika w napięciu. Niemniej nie odczuwam specjalnej satysfakcji z lektury. Choć czytałem, że są lepsze książki tego autora, ale póki co, chyba nie mam ochoty się z nimi zapoznawać. Taki trochę mroczniejszy Deaver na sterydach.
6/10