W tamtym roku Prószyński wydał sporo debiutanckich książek, ale jakoś nie kwapi się ich kontynuować. Ocalonego można właśnie do tej serii zaliczyć. Została napisana przez kanadyjskiego gliniarza, i najwidoczniej znalazła uznanie, bo w przyszłym roku będzie już trzeci tom.
Jacob Striker wraca do pracy po półrocznym urlopie, i już pierwszego dnia trafia w sam środek masakry. Na szkołę jego nastoletniej córki napada trzech zamaskowanych i uzbrojonych napastników i otwiera ogień do uczniów.
Detektyw wkracza do akcji, dwóch napastników zabija, lecz trzeci ucieka.
Striker przystępuje do śledztwa, które od początku wydaje się mieć drugie dno, w które wierzy tylko on. Niedługo odkrywa kolejne zwłoki, a w końcu i ciało trzeciego napastnika. Ale czy to rzeczywiście on?
W gruncie rzeczy książka jest dość schematyczna, niemal idealny policjant, potakująca mu partnerka. Znajomości w każdej formacji, od laboratorium po firmy telekomunikacyjne. Tak żeby policjanci nie musieli kręcić się w kółko. I wnerwiający zastępca komendanta, rzucający kłody pod nogi, żeby nie było tak pięknie.
Na duży plus książki zaliczyć można znajomość policyjnych procedur, w końcu autor jest policjantem, a na początku książki są podziękowania kierowane do wielu policyjnych przyjaciół udzielających fachowej pomocy przy pisaniu.
W gruncie rzeczy to kawał dobrej lektury, który może się podobać. Aż trudno uwierzyć że to debiut. Książka cały czas trzyma w napięciu, z pozoru banalna historia w wiarygodny sposób zostaje rozbudowywana. Trup ściele się gęsto, a detektyw stopniowo dochodzi do szokującej prawdy. Zakończenie nie jest pisane na kolanie, jak to czasem określam, ale stanowi wiarygodne dopełnienie całej historii.
Warto.