Patrzyłem na Amazon, to "Kull: Exile of Atlantis" ma bardzo przyzwoite oceny Zobaczymy. Książka dopisana do listy.

Teraz czekać jeszcze na "Solomona Kane'a"

Oj, to na przyszły miesiąc mam już zarezerwowane zakupy: Solomon i Kull. Obie na raz kupię. W końcu

Ja mam podobnie jak Master, z tym że Solomon jeszcze w drodze Piękna seria i naprawdę ładnie się prezentuje. Mam nadzieję że przygody purytanina to nie ostatni tom tej serii i Rebis pociągnie ją do końca.  Z tego co wyszperałem w skład cyklu wchodzi jeszcze:

Bran Mak Morn: The Last King
http://www.amazon.com/Bran-Mak-Morn-Last-King/dp/0345461541/ref=pd_sim_b_2/175-4722216-5510543?ie=UTF8&refRID=11Q88CCQF8GZ3VCYGRC6

El Borak and Other Desert Adventures
http://www.amazon.com/El-Borak-Other-Desert-Adventures/dp/034550545X/ref=pd_sim_b_3?ie=UTF8&refRID=18P80K90VCTC4HRXP7VN

Sword Woman and Other Historical Adventures
http://www.amazon.com/Sword-Woman-Other-Historical-Adventures/dp/0345505468/ref=pd_sim_b_1?ie=UTF8&refRID=1TEPGVJ0T45RX1BMSDM5

Plus jeszcze 2 tomy z "The Best Of" w tytule.

Ja także niedawno skończyłem czytać "Kulla", i mam bardzo podobne wrażenia co Ty Master. Opowiadania faktycznie są dość schematyczne, widać że były pisane przez początkującego pisarza, nie są tak dopracowane jak opowiadania o Barbarzyńcy.
Mimo wszystko warto się zapoznać z opowieściami o ostatnim Atlantydzie. Bo Kull to jednak nie Conan, ale można zaobserwować jak Howard pewne cechy Atlantydy przeniósł na Cymeryjczyka. Dodatkowo dostajemy nieco informacji jak wyglądał świat Hyborii przed wielkim kataklizmem.  Książka zdecydowanie dla fanów pisarstwa Howarda.

A co do pozostałych tomów do wydania... Pisałem w tej sprawie do Rebisu, bo mnie ciekawość zżerała. Dostałem odpowiedź że na razie nie planują, ale też nie wykluczają wydania pozostałych tomów. Wszystko w zależności od zainteresowania już wydanymi książkami.

Wczoraj skończyłem czytać opowiadania o purytaninie, czyli książkę Solomon Kane - Okrutne przygody. Książka tak jak pozostałe w serii naprawdę ładnie wydana ze świetnymi rysunkami.
Jeśli chodzi o treść to opowiadania są dość schematyczne, ale mimo to na pewno przygody Solomona czytało mi się lepiej niż np. Kulla.
Fabuła większości historii opiera się na tym, że Kane podczas podróży po świecie spotyka ludzi uciemiężonych czy też takich którym dzieje się krzywda i postanawia im pomóc całkowicie bezinteresownie ryzykując często życiem. Odróżnia to go trochę np. od Conana który często pragną sławy, bogactwa albo po prostu górę brała jego barbarzyńska natura.
Kane podobnie jak Cymeryjczyk jest niezłomnym herosem nieznającym lęku, mistrzem władania rapierem. Podobnie jak Conan Solomon także wpada czasami w szał gdy widzi bestialstwo i krzywdę jaka się dzieje drugiemu człowiekowi. 
Purytanin na swojej drodze potyka się zarówno ze zwykłymi zbirami z krwi i kości, tajemniczymi starożytnymi ludami zamieszkującymi Czarny Ląd czy też stworami z zamierzchłej przeszłości.
Właśnie takie delikatne nawiązania do twórczości Lovecrafta najbardziej podobają mi się w pisarstwie Howarda. Potwory sprzed eonów wieków, pradawne makabryczne kulty bogów łaknących krwi, tajemnice jakie kryją niezbadane połacie afrykańskiej dżungli, upadłe cywilizacje. To są naprawdę smakowite kąski jak dla mnie. Zdecydowanie polecam.
 

Dobra, dokończyłem opowiadania o Solomonie. Całościowo - raczej średnie. Były opowiadania lepsze (oprócz wspomnianych powyżej, nieźle mi się czytało np. "Wzgórza umarłych" czy "Skrzydła nocy"), ale sporo było średniaków. Generalnie opowiadania w stylu "płaszcza i szpady", z pojedynkami na szable skutecznie mnie usypiały. Spodziewałem się więcej tekstu w rodzaju "Prawej ręki zatracenia" z mrocznymi klimatami i czarną magię. Kolejnym rozczarowaniem było umiejscowienie większości opowiadań na Czarnym Lądzie - pomyślcie, jak smakowite byłoby... polowanie na czarownice w Nowej Anglii

Ocena: 6/10 (i utrwalający się sceptycyzm co do - ewentualnych - kolejnych zbiorów opowiadań). W sumie... przeczytałeś opowiadania o Conanie, to znasz już wszystko

P.S. A teraz mały autoplagiat dotyczące fragmentów dwóch opowiadań: porównajcie opowiadanie "Odgłosy kroków wewnątrz" w Solomonie Kanie i "Wrzeszczący czerep ciszy" w Kulu

Trupiogłowy
Robert E. Howard to twórca postaci Conana i Kula, ale również wielu innych jak Salomon Kane. Znany właśnie z utworów heroic fantasy i fantasy skłaniał się do tworzenia historii w klimatach grozy i takie utwory znajdziemy między innymi w książce Wilcza głowa, które niekiedy przywodzą na myśl podczas czytania innego mistrza grozy Lovecrafta. Na książce umieszczono rzucający się w oczy napis : Wstrząsający horror klasyka heroic fantasy. Tym sposobem Trupiogłowego chciałem bardzo przeczytać i zdobyć co się udało w końcu i przeleżał u mnie sporo czasu aż wreszcie doczekał się na swoją kolej. Byłem ciekawy, bo z jednej strony oczekiwałem dobrej lektury, ale z drugiej miałem nadzieje na klimatyczną opowieść grozy. Nad mienie jeszcze, ze oprócz tytułowej nowelki znajdziemy również dwa opowiadania : Pan umarłych i Nazwiska z Czarnej Księgi.

Trupiogłowy.
W Londynie poznajemy naszego bohatera, który w spelunce przebywa cały czas uzależniając się od narkotyków. Za sprawą tajemniczego Pana zostaje uzdrowiony i jest gotów mu służyć. Nie zdradzając za wiele, aby nie popsuć przyjemności z czytania tylko podam w ogólnym zarysie początek nowelki ogólnikowo. Trupiogłowy to standardowy utwór Roberta Ervina Howarda o tajemniczym kulcie, złym czarnoksiężniku i silnym bohaterze stającym na drodze zła. Czarnej magii, złowieszczych sługach i pięknej dziewczynie. Czyli tym wszystkim co zazwyczaj znajdujemy w jego twórczości. Reklamowany jako opowieść grozy nie do końca się sprawdza jako taka nowelka. Bardziej historia fantasy może z małymi elementami mrocznego klimatu obecnego czasami. Nasz bohater wypada dobrze, ale bez większego szału. Dla mnie osobiście to postać klasycznego bohatera nie wybijającego się, lecz zawsze silnego, nie cofającego się przed niczym i walczącego niczym lew z przeważającymi siłami wroga. Takiego jakiego spotkaliśmy w wielu utworach pisarza. Sama historia do oryginalnych nie należy jeżeli zna się inne dokonania pisarza, ale przyznaje przyjemnie się czyta. Pomimo tego i pewnej przewidywalności wydarzeń nowelka wypada dobrze. Przeczytałem z przyjemnością i miło spędziłem przy niej czas. Oczekiwałem horroru, a dostałem dobry utwór fantasy, który mimo wszystko wypadł zadowalająco.

Pan umarłych i Nazwiska z Czarnej Księgi.
Dwa krótkie opowiadania zamieszczone dodatkowo w książce to skrzyżowanie opowieści kryminalnej z elementami fantasy. W Londyńskiej dzielnicy Harrison trafia przypadkowo na ślad zbrodniczej organizacji. Tyle tytułem wstępu, bo dwa zamieszczone opowiadania są bardzo krótkie. Znajdziemy tutaj elementy znane z innych książek jak piękna dziewczyna, silny oraz twardy bohater stawiający czoło niebezpieczeństwom i oczywiście zły charakter. Oba opowiadania zostały sprawnie napisane, ale nie wyróżniają się niczym. Zabrakło rozwinięcia, pogłębienia rysów postaci i jakiegoś mrocznego klimatu. Pomimo tego przeczytałem bez bólu i przyjemnie się czytało.

Książka Trupiogłowy zawiera nowelkę i dwa krótkie opowiadania będące kolejnymi utworami autora, którego cenię nie tylko za Conana, Kula lub Salomona Kane, ale również za opowiadania mające często w sobie pierwiastek grozy lub opowiadań grozy. W tym przypadku mogą się zawieść miłośnicy właśnie horroru, bo napis na okładce sugeruje, że znajdziemy takie opowieści. Dostajemy historie fantasy nie mające praktycznie właśnie z grozą nic wspólnego. Akurat sam się nie nastawiałem, że dostanę utwory grozy i nie zawiodłem się dlatego. Pomimo pewnych niuansów to nadal sprawnie napisane historie, które przyjemnie się czyta. Napisane zostały prostym językiem i dość sprawnie. Zresztą znalazłem w nich wszystko za co lubię pisarza. Ciekawą historie, silnego bohatera walczącego z przeważającymi siłami wroga i oczywiście siły zła stojące mu na drodze. Książka nie jest jakaś gruba tylko cienka i można ją przeczytać w expresowym tempie. Znakomicie się nada jako przerywnik po czymś wymagającym na odpoczynek i jako odprężająca lektura. Fanom pisarza nie muszę polecać, bo pewnie po nią sięgną. Inni mogą sięgnąć nie spodziewając się jednak czegoś zwalającego na kolana tylko sprawnie napisane historie, proste i przyjemne. Dostarczające trochę rozrywki. Moim zdaniem dobra książka dla każdego i za dużo nie będę się rozpisywać, aby nie popsuć przyjemności z czytania Trupiogłowego.

Ocena całościowa 6/10.