Siemano chattamowcy. Ciastek przychodzi z WESOŁĄ NOWINĄ 




Tytuł oryginału: LE COMA DES MORTELS
Tłumaczenie: Krystyna Szeżyńska-Maćkowiak
ISBN: 978-83-7999-994-1
Liczba stron: 336
Format: 123x195 mm
Oprawa:  broszura ze skrzydełkami
Premiera: 24 maja 2017


" To opowieść o naszych najpodlejszych instynktach, o tym, co w człowieku najgorsze ?
chodzi jedynie o sposób, w jaki o tym opowiadamy. Zło i forma wypowiedzi. Maxime Chattam
 
Pierre to pewien cyniczny młodzieniec, który pracuje w zoo w Vincennes. W pracy robi, co mu się żywnie podoba, podobnie jak i w swoim nieuporządkowanym życiu. Czas wypełniają mu miłostki na jedną noc, których nie potrafi, a być może i nie chce przekształcać w trwałe relacje. Jest jednak obok niego niezwykła kobieta, Ophélie ? zwariowana blondynka, która określa się sama ?kolekcjonerką samobójstw?. Pewnego wieczoru zaciąga Pierre?a na cmentarz Pere-Lachaise?
Wkrótce po tym wydarzeniu zaczynają ginąć ludzie z kręgu zawodowego i prywatnego mężczyzny."


http://www.soniadraga.pl/produkt/2471/thriller-i-sensacja.html

Maxime Chattam należy do moich ulubionych autorów thrillerów. Na każdą książkę czekam z niecierpliwością, bo tworzy pełne mroku i nie pozbawione makabry opowieści, które nie kryjąc uwielbiam czytać. Niech będzie wola twoja do takich należy. Gdy tylko usłyszałem o niej wiedziałem, że muszę przeczytać i tak się stało. Jeszcze nie zawiodłem się na żadnej jego książce i z entuzjazmem wziąłem się do czytania.

Carson Mills to małe miasteczko, gdzieś na amerykańskim Środkowym Zachodzie. W tym miejscu każdy zna się z każdym i wszystko toczy się utartym torem. Zazwyczaj jedynym tematem jest kościół metodystyczny i luterański, który jest kanwą sprzeczki pomiędzy mieszkańcami. Tam poznajemy Jona Petersena będącego najbardziej niebezpiecznym człowiekiem i zarazem wzbudzającym strach w mieszkańcach.

Zazwyczaj dostawaliśmy historie, gdzie bohater prowadzi śledztwo i próbuje wyjaśnić zagadkę morderstwa. Tym razem Autor zmienia pewien wypracowany schemat i dostajemy historie dotyczącą przedstawienia bohatera i jego niezbyt dobrych dokonań. Od samego początku wiadomo kto za wszystkim stoi, lecz to nie jest najważniejsze, ale ukazanie bezmiaru okrucieństwa i przemocy oraz wpływu jaki to wywiera na innych bohaterów książki. Ich losy zostały naznaczone przez pryzmat zła tkwiącym w jednym człowieku pozbawionym sumienna. Autor nie bawi się w grzeczności podczas opisów i można powiedzieć, że wali pomiędzy oczy czytelnika sporą dawką brutalności aż do samego końca. Opowieść ukazuje bohatera od najmłodszych lat do tych najstarszych i jest zapisem jego okrutnych czynów. Manipulacji i znęcania się psychicznego nad bliskimi i wzbudzania strachu w lokalnej społeczności. Nikt nie chciałby stanąć mu na drodze o czym przekonał się jeden z bohaterów książki.
Miejscem akcji jest małe miasteczko Carson Mills leżące pośród lasów i pół, gdzie życie toczy się pomału i według utartego schematu. Dzieci chodzą do szkoły, rodzice pracują i spotykają znajomych. W tym miejscu każdy strzeże swojej prywatności i boi się wybuchu skandalu. Tajemnice są skrywane za drzwiami domów, pozostają w rodzinnie i wszyscy robią wszystko, aby się nie ujawniły. Żeby nikt nie plotkował na temat rodzinny, bo wiadomości w takiej małej miejscowości rozchodzą się lotem błyskawicy. Jedynym zgrzytem są utarczki pomiędzy luteranami i metodystami dotyczące kościołów. Wielkim poważaniem cieszy się szeryf, ale również dwójka duchownych z obu kościołów u mieszkańców. Nie mogłem się nadziwić, że tak zręcznie Autorowi udało się wykreować sielski klimat małego miasteczka, który trafił w moje gusta. Lubię takie historie osadzone w małych miasteczkach, pełnych tajemnic i opisów przyrody.
Bohaterem historii jest Jon Petersen, którego nie sposób w jakikolwiek sposób polubić. Nie przebierający w środkach dążąc do celu, brutalny, manipulator, skory do przemocy i bez sumienia. Czerpie przyjemność ze znęcania się psychicznego i fizycznego nad wszystkimi. Zdolny do każdej zbrodni, gdy ktoś mu się narazi i dlatego każdy się jego obawia. Po prostu zły do szpiku kości. Tak można byłoby go krótko scharakteryzować. Jego postać nie wzbudza żadnej sympatii w czytającym, bo nie może. Antypatyczny typ, którego obchodzi tylko on sam i jego żądzę. Postać została nakreślona znakomicie przez Autora i pod względem psychologicznym wypada świetnie. Dlatego może nie jest nam obojętny on sam, ale czytający chce, aby odpowiedział za swoje przerażające czyny jak najszybciej.
Pozostałe postacie wypadają też nie najgorzej. Świetnie nakreślone i przyznaje wielu z nich współczułem takiego losu, jaki został im zgotowany przez Jona. Część pojawia się żeby odegrać pewną rolę, ale są to postacie drugoplanowe i trzecioplanowe. Relacje pomiędzy bohaterami wypadają dobrze. To samo się tyczy pojawiających się od czasu do czasu dialogach, których nie jest za dużo.

Akcję książki poprowadzono pomału, ale szybko postępujące wydarzenia sprawiają, że nudzić się nie można. Historia dzieje się na przestrzeni wielu lat i dotyczy losów bohatera, a z drugiej strony na drugim planie znajduje się wątek śledztwa prowadzony przez szeryfa. Nawarstwienie brutalności i przemocy ma za zadanie ukazać obraz człowieka zdolnego do wszystkiego, pozbawionego barier i ludzkich odruchów. Zła kryjącego się w głębi niego, z którego zdaje sobie sprawę. Autor wielokrotnie sięgał po temat zła kryjącego się w każdym człowieku i zawsze potrafił z obrazować na kartach powieści do czego jest zdolna taka osoba. Jak tutaj, gdzie porusza się z łatwością w tym temacie.
Narratorem jest nieznaną osobą opowiadająca historie życia bohatera i jego losy. Taki typ narracji w stylu opowiadania w tym przypadku sprawdza się świetnie.Pomimo nieraz dłuższych opisów nie znajdziemy przestojów lub nudnych momentów. Czytając wsiąkłem w opowieść, która potrafi trzymać w napięciu. Jest bezpardonowa, mocna i potrafiąca wzbudzić skrajne emocje u czytającego. Napisana została realistycznie, przystępnym i obrazowym językiem. Jeżeli miałbym się przyczepić to tylko do finału, który pozostawia spory niedosyt. Przez całą opowieść Autor buduje klimat i wciąga czytelnika w swoją historie, aby w zakończeniu zaprzepaścić sporo z tego co osiągnął.
Jakby chciał czymś zaskoczyć, ale zakończenie mnie nie powaliło na kolana. Mam mieszane uczucia do niego i brakowało mi mocnego akcentu na samym końcu. Pomimo tego to bardzo dobra lektura, której zakończenie psuje nieco całość.

Jeszce wspomnę :


Ocena 7/10.

Hehe, byłam bardzo ciekawa Twojej opinii Jot Bo widziałam, że dałeś tej książce wysoką notę na LC i nawet myślałam, że zakończenie Cię zadowoliło, ale jak widać, nie jest ono zbyt przekonujące
No ale cieszę się, że jednak mimo wszystko przekonałeś się trochę bardziej do Chattama. A co Ty tam jego masz jeszcze przeczytane? Trylogię zła tylko?

Heh, przypominam sobie, że ostatni tom Trylogii Cię nie powalił Co mnie bardzo zabolało

No to teraz musisz sobie przeczytać "Obietnicę mroku" koniecznie, bo to takie zamknięcie wątku męża Annabel, którego zagadkowe zniknięcie pewnie Cię zastanawiało podczas lektury Trylogii Tu końcówka już nie zawodzi A tytuł zobowiązuje, więc jest mrocznie, do tego brutalnie i książka na długo pozostaje w pamięci!

Ale całą trylogię?

No jak to nie kojarzysz zniknięcia męża Annabel? Pamiętam jak ze świętej pamięci Xavierem wymyślaliśmy tu różne teorie spiskowe na temat jego zniknięcia

Wznowienia cyklu fantastyki:



Nie chce mi się kopiować wszystkiego, więc pokazuje tylko okładki, a szczegóły pod linkami:

http://www.soniadraga.pl/produkt/2518/fantastykafantasy.html
http://www.soniadraga.pl/produkt/2519/e-booki.html
http://www.soniadraga.pl/produkt/2520/fantastykafantasy-jadro-ziemi.html

Kurczę chyba muszę w końcu wrócić do tego Szattama Ja swoją przygodę skończyłem na 2 tomach z Brolinem i w sumie to z tego co pamiętam były to solidne książki więc chyba teraz po Steinbecku wrzucę sobie na ruszt 3 tom Brolina.

A co do okładek to całkiem ładne

Ja dziś rano zacząłem Obietnicę mroku i na tyle się wkręciłem, że już 1/3 przeczytana

Co do tych okładek, to ładne, ale strasznie mnie denerwuje ten akcent na słowie "inny" wygląda jak przekreślenie.

Przeczytałem Obietnicę mroku. Dwa przyjemne dni lekturki Ogólnie podobało mi się bardzo, autor obiecywał już w tytule mrok i dostałem rzeczywiście mroczną powieść. Bardzo interesująca fabularnie i nieprzewidywalna. Generalnie pomysł intrygujący i prowadzenie fabuły wzorowe. Niestety, w pewnym momencie pojawiło się pewne znudzenie i przesyt - chodzi o nadmiar wędrówki głównego bohatera. I myślałem, że w tym momencie Obietnica mroku się posypie. Nic bardziej mylnego, bowiem to końcówka dostarcza ciekawe rozwiązania fabularne. Zwrotów niczym w dziełach Deavera.
Bardzo mi się podoba w ogóle konwencja thrillera tylko lekko balansująca na granicy horroru.

Dla mnie 8+/10.

Szanowne gremium, co teraz mnie czynić?