Wierze, że się uginają, chociaż zawsze też e-booka możesz przeczytać kiedyś, jak wspomniałaś. Ale fajnie, że zdecydowałaś się na Puzo. Ja jakoś nie potrafię nawyknąć do audiobooka. Dziwnie tak, jak mi ktoś opowiada, nie potrafię się skupić na słuchaniu i nic przy tym nie robić, a jak coś robię to tym bardziej nic z tego. Mimo wszystko, jeśli o mnie chodzi, od Puza zamierzam jeszcze przeczytać na pewno "Sycylijczyka", który też jest związany z rodem Corleone i Włochami oraz "Rodzinę Borgiów", bo porusza bardzo interesujący temat. Ale

Mario Puzo
Ostatni Don
Strony: 512, Format: 12,5x19,5 cm

ISBN: 978-83-7659-960-1
EAN: 9788376599601
Rok wydania: 2013
Wydawnictwo: Albatros
Kategorie: powieść, sensacja, kryminał
Oprawa: oprawa broszurowa
Data wprowadzenia: 24-01-2013

SPRZEDAŻ OD 25-01-2013!
Podczas chrzcin swoich wnuków rządzący twardą ręką don Domenico Clericuzio, głowa najsilniejszej amerykańskiej rodziny mafijnej, podejmuje decyzję o wyjściu z przestępczego podziemia. Chce, by odtąd jego krewni zajęli się legalnymi interesami i stali integralną częścią społeczeństwa. Szefom innych mafijnych klanów składa ofertę nie do odrzucenia - przejmą wszystkie jego intratne interesy, poza hazardem, on zaś będzie inwestował ich pieniądze, pobierając adekwatne wynagrodzenie. Mijają lata i do głosu dochodzą dawne niesnaski i nierozwiązane konflikty. Krwawe wydarzenia z przeszłości odciskają się piętnem na członkach rodu Clericuzio.
Dante Santadio, brzydki, nielubiany wnuk Dona, psychopata i morderca, marzy o objęciu władzy po dziadku. Zazdrości wysokiej pozycji w Rodzinie i powodzenia u kobiet swemu stryjecznemu bratu, przystojnemu Crossowi De Lena, właścicielowi i zarządcy wielkiego kasyna w Las Vegas. Walka obu mężczyzn o przywództwo zagrozi spokojnej egzystencji Clericuzich, ale... ostatni don przewidział tę sytuację.

Marczewek wziął Ty byś się za tego Puza w końcu, a nie tylko pisał o zapowiedziach.

Właśnie skończyłem "Ojca chrzestnego" i jestem oczarowany Wcześniej oglądałem film i... nie jestem fanem film był niezły ale straaaaasznie długi przez co fragmentami strasznie nudny. Książka to z kolei fenomen, którego nie potrafię wytłumaczyć bo nie jestem w stanie powiedzieć czemu ta książka aż tak mi się podobała. Ma po prostu to coś i kiedy tylko miałem chwilę to czytałem Polecam każdemu! 10/10

Dzisiaj skończyłem "Sycylijczyka" i Puzo znowu pozamiatał... chyba jego książki o mafii powinny mieć ostrzeżenie na okładce, że silnie uzależniają. Podobnie jak z "Ojcem chrzestnym" w każdej wolnej chwili chwytałem za książkę, żeby przeczytać chociaż jeden rozdział. W książce poznajemy losy Turiego Giuliano, który w trakcie książki staje się nie jako Robin Hoodem Sycylii i losy Dona Croce, który jest szefem mafii na Sycylii. Epizodyczną rolę pełni tu Michael Corleone ale równie dobrze Puzo mógłby pominąć ten wątek bo nie był on jakoś specjalnie potrzebny i wydaje mi się, że miał on dodać nawiązań do bardziej znanego dzieła tego autora, zupełnie niepotrzebnie bo w mojej opinii "Sycylijczyk" broni się sam. To co mi się strasznie podoba u Puzo, to jego styl, który jest strasznie plastyczny, jak czytałem to po prostu czułem się jakbym był tam i oglądał to na żywo. Genialna książka i będę musiał znów odwiedzić bibliotekę i wypożyczyć coś tego autora Dla mnie 10/10.

Ja swego czasu czytałem "Rodzinę Borgiów" ale jakoś w połowie przestałem... chociaż nie była to zła książka to chyba nie trafiła u mnie w dobry czas. Co do "Rodziny Corleone" to też mam w planach przeczytać, chyba widziałem ją u siebie w bibliotece więc możliwe, że jeszcze w tym roku ją przeczytam. Ale na razie pierwszeństwo ma Sanderson

Na ten moment książka zbiera dobre recenzje, co niewątpliwie może skutecznie zachęcać do lektury

Poczytałam sobie Rodzinę Borgiów... po czym sprawdziłam sobie (fakt, tylko w wiki) sylwetki niektórych przedstawicieli... i wyszło mi, że Puzo zaprezentował swobodną wariację nt. tytułowej rodziny. Zachęcił mnie jednak do zgłębiania jej losów, zwłaszcza po tym, jak dowiedziałam się, że Cezare Borgia był najprawdopodobniej pierwowzorem Księcia Machiavellego.
Tak poza tym powieść niezła. Poczytać warto, choć zdecydowanie nie polecam uczyć się z niej historii. Powinna się spodobać zwłaszcza tym, którzy o kościele katolickim mówią "watykańska mafia". Rodzina Borgiów dowodzi bowiem, iż mają rację