Na pokładzie melduje się nowy fan

Wreszcie sięgnąłem po polską grozę Postawiłem właśnie na Łukasza Orbitowskiego, a konkretnie - na "Horror Show". Myślałem sobie, że jeśli nawet powieść do mnie nie trafi, to ostatecznie to na tyle krótka rzecz, że dużo czasu nie stracę. Czasu na pewno nie straciłem, nawet jeśli książka nie do końca przekonała mnie fabularnie.

W ogóle to dziwnie się pisze w wątku, w którym ewentualnie zarzuty może odeprzeć sam autor

Generalnie - powieść zachwyciła mnie swoją świeżością. Niby z niektórymi wątkami tu i ówdzie się już zetknąłem, ale jako całość - przynajmniej dla mnie - książka wydała mi się niezwykle oryginalna. Jestem pod wrażeniem stylu i języka, niezwykłego wyczucia na wszelaki slang. Powieść dzięki temu jest  żywa i jakaś taka... bliska. Przynajmniej nam, Polakom Porównań do Kinga nie rozumiem. Podpisuję się natomiast pod tym, co napisała Crusia na pierwszej stronie wątku, a propos obserwacji społecznych.

Fabuła z kolei do zachwycała do pewnego momentu, by później...no właśnie. Jeszcze to wszystko trawię, ale chyba czegoś mi zabrakło. Z rzeczy mniej istotnych -  cały wątek Szpada poprowadzony nazbyt szybko . Brakowało mi też kilku odpowiedzi z kategorii "co i dlaczego". .

Generalnie przez dużą część książki miałem też skojarzenia z... "Mistrzem i Małgorzatą". Nie jestem pewien, dlaczego. Może po prostu sama postać Wuja kojarzyła mi się nieco z Wolandem? Chociażby w kwestii
Wreszcie, sama postać Giełdziarza.
Pomimo wątpliwości  i wielu pytań, absolutnie nie żałuję lektury "Horror Show". I z pewnością wkrótce sięgnę po "Święty Wrocław"

Czytam sobie właśnie "Nadchodzi" i jestem już po 3 pierwszych opowiadaniach i jest naprawdę świetnie. Choć nie tak mistycznie i metafizycznie jak w "Świętym Wrocławiu", który będę musiał sobie znów przeczytać, bo jednak będę się kajał i powiem, że ŚW nie jest bardzo dobry, a świetny. "Nadchodzi" jest minimalnie gorsze. Pierwsze opowiadanie jak na razie najlepsze, nie przewidywalne, czasami dla mnie chyba nie zrozumiała metafora, postać Popiela tajemnicza i nie do końca przeze mnie rozpoznana:
Drugie i trzecie opowiadanie już troszkę bardziej przewidywalne, ale dalej niezwykle bogate. I znów nie wiem czy niezbyt bawię się nadinterpretacje tekstu, ale chyba nie do końca zrozumiałem "Strzeż się gwiazd...", a dokładniej miejsca jakim był szpital, oraz postaci doktorów.

Za to "Cichy dom" jak na razie najgorszym tytułem, ale dalej do przodu przed innymi tekstami polskich autorów. Świetne dialogi, choć przewidywalna strasznie fabuła, to i tak bawiłem się świetnie. Smutna, wstrząsająca historia. Tajemnica, jakaś dziwna mroczna, wewnętrzna przemiana człowieka siedzi w tym tekście.

Ogólnie czuje, że jeszcze najlepsze przede mną, bo najdłuższe tytułowe opowiadanie. A jakoś mi się wydaje, że im dłuższy Orbit tym troszeczkę lepszy

byłem wczoraj na spotkaniu z okazji premiery "Widm"...

byłem i zdrowie wypiłem

Jestem około 100 strony Widm i jak na razie jest jakoś dziwnie. Akcja dosyć powoli się rozkręca, jakoś tak nie na siłę. Niezwykle ciekawe tajemnice i dużo pytań, tylko tyle mamy. Specyficznie dość podani bohaterowie, ale zawsze psychologia postaci u Orbita była dość inna niż u reszty pisarzy jakich znam. Ogólnie wciąga, jak zwykle zresztą.

Ktoś ma już za sobą, może czyta właśnie?

Przeczytałem "Widma" ale jakoś nie jestem skłonny oceniać tej powieści. Z jednej strony czuję, że mogłaby mi się podobać jakbym czytał ją w trochę innym momencie życia niż jestem teraz, może zabrał się za nią trochę później, sam nie wiem. Czuję, że Widma mają potencjał, ale momentami są przegadane. Czasami nie wiem jak ją rozumieć i czy przez przypadek nie są zbiorem scenek które łączą się fabularnie, bo trochę by można wyciąć z tej książki stron. Najgorsze jest to, że książka zaczęła mi się "podobać" dopiero ok. 400 strony - nie wiem, jakoś lepiej się wtedy czytało, w końcu dostajemy jakieś odpowiedzi, nawet relacje między bohaterami są ciekawsze i bardziej realistyczne.

Bardzo podobało mi się zakończenie, acz kurde chyba jestem głupi, bo nie skumałem wielu rzeczy - przez co najprawdopodobniej sięgnę po książkę kiedyś jeszcze raz.

Może ktoś kto przeczytał i zrozumiał odpowie mi na kilka pytań:

Czytało się to jak zwykle świetnie - język Łukasza to miód dla mózgu chociaż bardziej podobał mi się przygnębiający ton w Świętym Wrocławiu. Jestem na ''tak'' jeżeli chodzi o Widma, acz z pewnym dystansem.

Amerykański horror jest genialny.


Czasami Łukasz pojawia się tutaj i komentuje co nieco, mam nadzieję, że pojawi się i wytłumaczy co nie co bo inaczej będę go musiał pytać na Polconie i pewnie się wygłupić

Kurde nie zwróciłem uwagi, miałem zaznaczyć na końcu i w końcu wysłałem wiadomość Dzięki za zwrócenie uwagi.

No chyba spytam go na osobności, będzie bezpieczniej

Opis :
Wstąp do polskiego Twin Peaks?
Piewca tematyki osiedlowej powraca do korzeni. Tym razem w blokach nie zagnieździły się diabły ani duchy, a drugie osiedle. Urzeczeni mieszkańcy porzucają dotychczasowe życie, by oddać się demolowaniu własnych mieszkań ? pod warstwą tynku i cegieł kryje się gorąca, czarna powierzchnia. Z każdym dniem na niezwykłym osiedlu przepada coraz więcej ludzi, mnożą się gapie, wyznawcy i badacze, szaleństwo ogarnia administrację i media.
?Święty Wrocław? to horror-ballada o Polsce proroków, pielgrzymów i wariatów, o mieście pierwszych miłości, o wiośnie dziewięciu cudów, o zbliżającej się katastrofie.
Święty Wrocławiu, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami?

Tytuł   Święty Wrocław
Data wydania   6 czerwca 2013
Autor   Łukasz Orbitowski
Wydawca   Wydawnictwo Literackie
ISBN   978-83-08-05135-1
Format   300s. 145×205mm
Cena   39,99
Gatunek   groza / horror



Opis :
Kryminalna intryga w oparach grozy i magii! Kuba i Konrad ? kumple z podstawówki przy Wąskiej, na krakowskim Kazimierzu ? próbują rozwiązać zagadkę śmierci szkolnego woźnego. Dookoła mnożą się jednak dziwne, mrożące krew w żyłach zdarzenia. Duchy umarłych przechadzają się wśród żywych. Tajemnicza sekta i jej prorok rosną w siłę, by upaść z łoskotem. A w świecie, który znamy, rządzą mieszkańcy tajemniczej krainy jezior? Naszych bohaterów ocalić może jedynie dar widzenia i możliwość udziału w zdarzeniach dla innych niedostępnych.
Historia chłopięcej i męskiej przyjaźni, która narodziła się początkowej wrogości. Przypowieść na temat polskiej szkoły i przemian Roku Zerowego (1989). Trzymająca w napięciu opowieść grozy z odrobiną fantastyki w tle. Niepokojący przewodnik po zakamarkach krakowskiego Kazimierza, z czasów kiedy nie był on jeszcze dzielnicą restauracji, hoteli i pubów?

Tytuł   Tracę ciepło
Data wydania   6 czerwca 2013
Autor   Łukasz Orbitowski
Wydawca   Wydawnictwo Literackie
ISBN   978-83-08-05136-8
Format   492s. 145×205mm
Cena   44,90
Gatunek   groza / horror

Orbita nominowali do Nike. Nigdy tak nie liczyłem że mój typ wygra jakąś nagrodę. Nie chodzi o to, że groza nominowana jest do prestiżowej (chyba) nagrody literackiej. Jako człowiek (?) urodzony w 1980 nie mogę chyba myśleć inaczej. "Szczęśliwa ziemia" to najlepsza powieść o moim pokoleniu. Jedna z najlepszych rzeczy jakie w życiu czytałem ? o na pewno najbardziej mnie ruszająca, bo o mnie, o moich rówieśnikach. Czytając "Szczęśliwą ziemię" czasem łapałem się na tym, jak pytałem sam siebie, skąd do jasnej cholery Orbit mnie zna, miasto gdzie się chowałem, prze paskudną dziurę i ludzi których znałem. Tak, bo ja sam osobiście znam Wilczura (tylko ksywę ma inną), pamiętam jak wyjechał do Niemiec, jak wrócił, miałem kumpla, które licealnej cichodajce dziecko zrobił, i nocami w weekendy w Quaka grałem.

Opis :
rbitowski odczarował Kraków z deszczu na Brackiej, złotych nut spadających na Rynek, kawiarenek, słodkiego do obrzydliwości ?klimaciku? i wszelkiej cepelii. Rozwalił dekoracje, które przysłaniają rzeczywistość i krępują wyobraźnię. To paradoks, że Krowodrza, Prądnik Biały, legendarna giełda na Balickiej doczekały się najbardziej realistycznego (i w gruncie rzeczy jedynego) portretu w fantastycznym kostiumie.

Jan Bińczycki

Wydawca :Korporacja Hakart
Oprawa broszurowa
Rok wydania 2014
Język    polski