Skończyłem Nadchodzi i nie będę oryginalny, twierdząc, że Orbit jest najlepszym twórcą grozy w Polsce - mimo iż w tym zbiorze przywołuje ją z miejsc i sytuacji zupełnie oryginalnych. Pomysły zaskakują, język - szczególnie w tytułowym tekście - poniewiera.

Swoją drogą bardzo podoba mi się to, że Orbit nie skupia się tym razem na blokowiskach, które już są w literaturze nieco nieświeże, ale sięga do historii Polski i robi to z fantastycznym wyczuciem.

Nie bardzo rozumiem, dlaczego tak mało ten wątek uczęszczany jest. Każda książka Łukasza bije na głowę co najmniej połowę pisarzy, o których się na tym forum rozmawia. I to na każdym chyba polu; pisze literaturę świeżą, inteligentną, a jednocześnie zupełnie niepretensjonalną. No po prostu to jest pierwsza klasa!

Od siebie mogę powiedzieć, że Łukasza nie czytałem od dawna. Akurat w przypadku jego prozy wolę wypowiadać się na świeżo. Tak się składa, że z biegiem lat odbieram jego prozę inaczej. Wyjdą "Widma" i "Ogień"  to pogadamy, nie bój żaby.


Może to kwestia tego, że książki Orbita są jednak bardziej wymagające niż książki Grzędowicza, Ćwieka czy Kossakowskiej? I nie chodzi mi nawet że pod względem intelektualnym są takie, ale też chodzi mi o emocje. Poza tym mam wrażenie, że ci co głównie Łukasza czytają są jakby poza fandomem. Dlatego mniej osób przychodzi.

Hej hej, dzięki za miłe słowa, które mam nawet za rodzaj troski-za mało ludków Orbitowskiego przytula! Ha, ale wcale tak nie jest. to prawda, że komentarze na forach biegną częściej ku innym autorom, a i wielu kolegów, koleżanek po piórze przebija mnie w zakresie gromadzenia publiczności. czasem myślę sobie, że byłoby inaczej, gdybym na przykład zdołał się gdzieś udzielać w miarę regularnie. ale nie umiem. Nie jestem też mówcą, jestem pisarzem i zwyczajnie nie umiem zabiegać o siebie samego. nie ma w tym żadnej fałszywej skromności.
ale zróbmy tak, że własnie tutaj, w tym miejscu, bedę wrzucał info o mojej tak zwanej działalności, i bedę czynił to wczesniej niż gdziekolwiek indziej, nawet na mojej stronie.
więc tak.
Prace nad poprawkami do "Widm" i "ognia" potrwają gdzieś do końca maja. nie jestem w stanie podać terminu ukazania się tych książek.
Najprawdopodobniej następny tekst, za jaki się zabiorę będzie "opowieścią obyczajową grozy", roboczy tytuł: "Wszystko o moich matkach", co zapewne się zmieni.
Ukażą się w tym roku przynajmniej dwie antologie z moimi tekstami, w tym jedna z opowiadaniem fantasy, jedynym jakie napisałem. Druga antologią jest ta książeczka: http://www.students.pl/kultura/details/51397/W-maju-czytajcie-Ksiege-Wojny
wróciłem, przynajmniej na razie, do Gazety Wyborczej, oczywiście jako niezalezny publicysta. Bedę pisał o serialach. Pierwszy text: http://m.wyborcza.pl/wyborcza/1,105226,9486826,__Californication____czyli_byc_jak_Hank_Moody.html
w ramach dalekich planów, na horyzoncie majaczy następny cykl bajek, tym razem w pełni dla dorosłych.

chyba nie, Crusiu. Element nadnaturalny będzie miał, jak zwykle, funkcje porządkującą, nie burząca, jak u Kinga. na razie to luźny zamysł, w notatkach mam jeszcze jedna książkę. Póki co, jestem przy zmianach w "Widmach", własnie wróciłem z przemyśliwania w ogródku (piwnym)

Mój przedstawia, że tak powiem, o klasę niższą osobistość niż awatar Crusi. Ale w sumie kolorystycznie faktycznie podobny

A co do odpowiedzi Łukasza - bardzo mnie cieszy, że nie będzie to powieść Kingowa (z całym szacunkiem dla wielbicieli talentu tego pana ).

Powiem tak. Ja poczułem się cholernie zaszczycony czymś takim, chociaż niestety nie przeczytałem nic od Ciebie, Łukaszu (chociaż na półce mam 2 i jedną do zakupienia, albo nawet więcej ), ale czytam regularnie, bądź nie Twojego bloga i myślę, że publicystą jesteś świetnym

próbuję wydawać jedną książkę rocznie, co jest kłopotliwe. widzicie, bo ja NIE UMIEM pisać książki krócej niż 2-3 lata. wiem to, bo próbowałem i nie wyszło, żeby wspomnieć chocby skasowana powieść "Ludzie jak motyle". Nic z tym nie zrobię. stąd próby przedstawiania różnych projektów, w rodzaju bajek o kotach czy sztuk teatralnych. to MOGĘ robić. stąd też konieczność zajęcia się publicystyką.

Też tak uważam i nie przeszkadza mi kompletnie takie tempo. Jedna książka rocznie to i tak często!

I fakt, zapomniałam zupełnie o "Warszawiakach". Chyba tylko pierwszy odcinek przeczytałam.

Ale i tak najbardziej cieszy mnie "Ogień". Siedzę ostatnio sporo w dramacie i coraz bardziej go doceniam.

Co do Warszawiaków - ja czytałem, ale tylko jakieś początki, bo później odpadałem (słaby wzrok i szybko męczę się przy monitorze czytając coś), więc z chęcią przeczytam to w jakimś zbiorze

ja się nie mogę doczekać!