Na Pokonać kostuchę natknąłem się w empiku chyba jeszcze w 2009 roku, kiedy ukazała się w naszym kraju. Opis mówiący że jest to skrzyżowanie Rodziny Soprano, Housa i Dextera niewiele mi wtedy mówił, bo ani tych książek nie czytałem, ani nie widziałem seriali. Wielkim fanem thrillera medycznego też nie byłem wtedy.
Tak więc jakoś szybko o tej książce zapomniałem, aż do niedawna kiedy ukazała się jej kontynuacja.
Książka chyba nie ma wielkiego szczęścia, bo nic nie wyszło z zapowiadanego filmu, a i podobno miał być jakiś serial.
W każdym razie postanowiłem w końcu po ten tytuł sięgnąć.
Bohaterem książki jest Peter Brown, lekarz w najgorszym szpitalu na Manhattanie - stąd pewnie nawiązanie do Housa.
Kiedyś nazywał się Pietro Brnwa i pracował dla mafii - jak przypuszczam chodzi o Rodzinę Soprano.
W "firmie" robił jako zabójca na zlecenie- tu pewnie lekkie nawiązanie do Dextera.
Co więcej o książce? Na pierwszy plan zwraca uwagę rynsztokowy i wulgarny język, jakby autor chciał w ten sposób zamaskować swoje braki w konstruowaniu fabuły, albo nie wiem co.
Czasem styl jest dość ironiczny, w sumie w stylu Housa. A sama fabuła i akcja jakaś oszałamiająca nie jest.
Trochę medycyny, trochę mafii szczypta morderstwa. czego chcieć więcej.
Nie wiem do jakiego gatunku ją zamieścić. Nie jest to typowy thriller medyczny, a tym bardziej mafijny. Bardziej tu pasuje terminologia filmowa - komedia kryminalna z wątkiem medycznym.
Miejscami głupia, miejscami bardzo śmieszna, czasem aż za wulgarna. A na pewno strasznie nierówna, czytałem lepsze debiuty.

Czytałem recenzje i niektórym się podoba, innym nie. W każdym razie czyta się szybko i można ją pochłonąć w 1-2 wieczory. Zjadliwy twór bez rewelacji.