John Everson - (ur. 1966), amerykański pisarz, redaktor, krytyk muzyczny i muzyk. Debiutował w roku 1993. Od tego czasu ukazało się kilkadziesiąt jego opowiadań i kilka powieści. Jego twórczość oscyluje pomiędzy horrorem a dark fantasy.



Dotychczas w Polsce ukazały się:

• Demoniczne przymierze
• Ofiara
• Igły i grzechy (zbiór opowiadań)

---

Jego powieści nie znam, ale jestem właśnie w trakcie czytania Igieł i grzechów. Dobrze, że to egzemplarz recenzencki, bo byłyby to źle wydane pieniądze. Z wszystkiego najlepsza jest chyba okładka, bo po około jednej trzeciej zbioru, podobało mi się tylko jedno opowiadania. O ile jeszcze horrorem czasem Everson trafia do celu, to jego dark fantasy jest chaotyczne, grafomańskie i kiczowate. W opowiadaniach miesza te style w sposób płynny, więc źle wpływa to na całość. Mam nadzieję, że trafi się jeszcze jeden czy drugi dobry tekst, bo autor ma nawet niezłe pomysły, ciekawy nawet styl, tylko grafomani za wiele, wali kiczem i cyckami po oczach, leje krwią bez sensu. Tyle na razie.

Luz, nie spodziewałem się też po tym cudów. No i sam fakt, że czytałem i mogę się wypowiedzieć, odnieść, zwymyślać jest kuszący

Ja czytałem tylko "Demoniczne przymierze" i to akurat w okresie, kiedy horrorów czystej wody czytałem naprawdę mało. "Demoniczne przymierze" z miejsca skojarzyło mi się z Mastertonem i łyknąłem je zadziwiająco szybko, nawet specjalnie nie zastanawiając się nad jakością tej pozycji. I muszę przyznać, że mi się podobało. Teraz z perspektywy czasu uważam, że Everson jest takim tam sobie pisarzem, który klepie swoje historyjki bez specjalnego researchu i chce swoim znakiem rozpoznawczym uczynić seks. Specjalnie sięgnąłem teraz po książkę i przeczytałem kilka fragmentów i musiałem rzeczywiście być wyposzczony, skoro "Demoniczne przymierze" mi się podobało

Bohaterki u Eversona spółkują z mężczyznami, kobietami, a jak podpadną demonowi to z trupem. Jeżeli nie ma w pobliżu już nikogo to się masturbują. Oczywiście zawsze pod kontrolą demona - no jaja jak berety. Kobitki sąm jak to w horrorach, ładne i zgrabne. Czy to nastolatki, czy kobitki podchodzące pod czterdziestkę - wszystkie wyglądają oszałamiająco w jedwabnych szlafroczkach, krótkich szortach i opinających pośladki jeansach. Scen erotycznych jest sporo i są śmiałe - pewnie dlatego przyszedł mi do głowy Masti.

Ale porównanie Mastertona do Eversona jest krzywdzące dla tego pierwszego. Everson pisze gorszym językiem, w szokowaniu jest słabszy, a i kończy swoją historię raczej średnio - wybitnie szykując grunt pod kolejną część, która jest wybitnie niepotrzebna. Po prostu nie potrafi tego zakończyć porządnie. U Mastiego główny bohater przy pomocy przypadkowo poznanego Indianina wysadziłby całą górę ukradzionym z magazynu wojskowego dynamitem. I to byłoby dobre

Te trzy lata temu bardzo chciałem sięgnąć po drugą część, ale to było jakieś totalne zaćmienie umysłu. W tej chwili byłoby mi szkoda poświęcać na Eversoana czas.

Piękne i doskonale celne
Nie miałem okazji czytać dłuższej formy Eversona, chyba na szczęście. Ale stając w szrankach z Mastertonem w kategorii krótkiej formy, Everson nawet nie ma co na ring wchodzić.

Miej litość! Przyznam, że niewiele już z tego zbioru pamiętam, ale wszystko co zostało mi w głowie, to nonsensowne historyjki i jakiś różach ze skóry i gościu, który miał w sobie jakieś inne ciało, które było bardziej agresywne. I oczywiście dramatycznie idiotyczną wariację na temat poczęcia Chrystusa. Zbiór głupot, które ani szczególnie dobrze nie są napisane ani pomysłów nie zawierają zbyt dobrych. Oryginalne często są... ale nic a nic przez to bardziej mnie zachwycających. Sceny makabry owszem, często mogły wzbudzić dreszcz grozy i obrzydzenia, ale nijak to dla mnie jest podstawą horroru. Finał w postaci cyrkowych opowiadań jako tako jeszcze się bronił, ale na pierwszych dziesięciu stronach "Sukkuba" Lee wbija Eversona w podłoże tak głęboko, że nie ma nawet co odgrzebywać

Serio jestem zdziwiony, że Ci się podoba. Gdzieś w necie widziałem pozytywną recenzję tego zbioru i pomyślałem, że to pewnie przez jakieś kumoterstwo - bo jak coś takie w ogóle można polecać. Ale jeśli mimo wszystko się podoba to i szkoda, bo mam nadzieję, że więcej Eversona nie będą u nas wydawać, ale i dobrze, bo przynajmniej to, co wydano komuś się przyda. Ja po gościa już raczej się sięgnę, chyba że będę miał ochotę na trochę kiczowatego dziadostwa a nie będę miał Guya N. Smitha pod ręką

Nie, opowiadanie Kaina jest świetne, zwłaszcza puenta. U Eversona - z tego co pamiętam - było mniej więcej tak, że jakiś anioł zgwałcił Maryję. Naprawdę mało porywająca rzecz

Cały niemal horror to fikcja (w przypadku Eversona jeszcze dochodzi jakieś dark fantasy), ale nie znaczy to, że nie mam od nich wymagać jakości Co do opowiadania o Chrystusie, to polecam wspomniany tekst Kaina, również obrazoburczy, ale napisany z klasą, której po prostu mi u Eversona brak zupełnie. Przepraszam, że walę błahymi ogólnikami, ale zwyczajnie ani nie pamiętam szczegółów, do których mógłbym się odnieść, ani nie sprawdzę w książce, bo dawno na allegro sprzedałem

Prawda, kobieta. Bradbury miał opowiadanie z podobnym motywem i mi się pomieszało.

Czytałem chyba z półtora roku temu i po prostu większość szczęśliwie wyparowała mi z głowy. Ale jak bym się nie starał, to nie widzę w tych utworach tego "więcej". Czytałeś jego powieści, które wcześniej wydano? Ja nie miałem okazji, ale ciekaw jestem Twojej opinii

Broń mnie Boże, żebym na podstawie jakiegoś Eversona gusta od razu oceniał! Ja po prostu jestem zaskoczony faktem, że to się komuś podoba. Owszem, dla mnie to był zbiór bez klasy i jakości a historyjki były słabe i błahe. Krwistości dla siebie samej nie rozumiem, choć też nie wymagam, by od razu wszystkie opowiadania były nie wiadomo jak dobre. Mnie się nie podobały fabuły, pomysły, bohaterowie i właściwie wszystko. Widocznie inaczej te utwory odbieramy - cóż, w takim razie będę czekał na relacje z innych tomów Eversona

Chodzą słuchy w sieci o wydaniu w Polsce nowej książki Eversona o tytule "NightWere". Dla mnie to dobra wiadomość 

Moim zdaniem brakuje na naszym rynku takich pisarzy jak Everson czy tez Lee. Książek przesyconych makabrą i seksem. Bo horror to nie tylko twórczość Kinga, Mastertona czy Koontza.