Cobenka z rozkoszą oto rzeczony link miłego poczytania 
http://www.prestonchild.com/storage/med/lostisland/219_Lost_Island-sample.pdf

Aby nie zapeszyć, ale patrząc na Albatrosowe zapowiedzi, to okładki zaliczyły niewątpliwie skok jakościowy...



   
GROBOWIEC
Lincoln Child
tytuł oryginału: THE THIRD GATE
literatura anglojęzyczna
tłumaczenie: Jacek Manicki
liczba stron: 400
ISBN: 978-83-7885-964-2
oprawa: miękka

data wydania: 25 lipca 2014
Opis:
Na dnie mokradeł wokół Nilu zostaje zlokalizowany grobowiec legendarnego faraona Narmera. założyciela pierwszej dynastii władców Egiptu. Na stacji archeologicznej zaczynają dziać się niepokojące rzeczy. Czy rzeczywiście grobowiec jest obłożony klątwą? A może tajemnicza trzecia komora kryje w sobie coś o wiele bardziej przerażającego, niż zapisano w starożytnych podaniach?


Moim zdaniem jest bardzo klimatyczna i sympatyczna. Zaobserwowałem też, że na tych ostatnich wydanych pozycjach już tak nie walą spojlerami, i opis na skrzydełku jest właśnie tak skąpy jak ten powyżej.

Przeczytałem i nie żałuje. Terminalny mróz to połączenie opowieści o straszliwej oraz niezwykle odpornej bestii i grupie osób uwięzionych w stacji, gdzie muszą stawić jej czoło. Książka naładowana akcją, nie zabrakło krwawych scen i trzyma w napięciu choć zakończenie mogło być lepsze. Moim zdaniem warto przeczytać. Ocena 7/10.

Wraz z "Grobowcem" skończyły mi się książki Lincolna. Na szczęście ostało się jeszcze kilka pozycji Douglasa!
"Kanion Tyranozaura" wysadził mnie w przysłowiowy kosmos, zatem spieszę szybciutko z wrażeniami.
   Niniejsza książka jest pierwszym tomem cyklu o agencie CIA Wymanie Fordzie. O dziwo głównym bohaterem tej książki jest Tom Broadbent, którego fani Prestona znają z "Testamentu". I taką kolejność warto zachować podczas czytania tych książek. Jak widać autor lubi wykorzystywać swoje postacie w kolejnych książkach, które nie stanowią składowych konkretnych cyklów powieściowych. Podobne sytuacje mają miejsce w przypadku dokonań duetu Preston/Child, przynajmniej wiem teraz kto za tym stoi.
   O samej fabule nie będę się rozpisywał, bo aż żal zdradzać jakiekolwiek szczegóły i odbierać przyjemność z lektury. Wszystko zaczyna się od tego, że Tom Broadbent znalazł się w nieodpowiednim miejscu, w nieodpowiednim czasie, co staje się dla niego początkiem prawdziwej drogi przez mękę.
"Kanion Tyranozaura" jest niesamowity!!!
Po prostu nie mogłem oderwać się od tej książki nawet na chwilę. Mamy w nim ciekawe i zróżnicowane postacie, zarówno te z dobrej jak i ciemnej strony mocy. Sam pomysł jak i wykonanie jest powalające. Największym atutem tej historii jest arcyciekawa intryga i galopująca akcja. Najbardziej podobało mi się stopniowanie napięcia i wpuszczanie bohaterów w coraz większy kanał, z przysłowiowego deszczu pod rynnę. A wszystko to zwieńczone cudnym zakończeniem i świadomością kolejnych książek z Fordem w roli głównej. Od razu biorę się za "Mistyfikację".
"Kanionowi Tyranozaura" najbliżej chyba do "Nadciągającej burzy", z tą tylko różnicą, że ma on o wiele więcej do zaoferowania. Zarówno pod względem wielowątkowości , jak i zawartej w jej treści różnorodności wielogatunkowej.
   Po wspaniałej przygodzie z solowymi dokonaniami Lincolna szykuje się kolejna uczta z Douglasem. O ile "Testament" nie zwalił mnie z nóg i obawiałem się trochę konfrontacji osobnych dokonań obu autorów, to w chwili obecnej jestem wręcz pewny, że z Prestonem będzie podobnie - czyli cudownie.
   Kto jeszcze nie czytał niech nadrabia zaległości, nie ważne czy ma się doczynienia z duetem, czy też z każdym z autorów z osobna, skutek jest jeden - CIĘŻKI NOKAUT!

Ja pierdziu, ale newsy!!! Dzięks marczewek. Ale będę miał piękne prezenty w październiku.
A dosłownie pytałem w Burdzie dwa dni temu co dalej z książkami duetu i nie odpowiedzieli, a tu proszę. Ciekawe jaka będzie okładeczka, bo ta zagraniczna do nowego Lincolna jest super. No nic, trzeba odliczać dni.

No baaa ! Dawaj, dawaj

Cobenka mówisz i masz  postaram się wysłać na Twoją skrzynkę tutaj, ale czy się uda to nie wiem . Jak nie to zwyczajnie mejlem puszczę Aha mam go w formacie mobi, jakby Ci nie pasowało przekonwertujesz sobie

Xavier-q ja Cię doskonale rozumiem, bo trzeba oddać sprawiedliwość zajefajnego polskiego tłumaczenia, ale to czekanie doprowadza mnie do szału, choć burda daje radę...jakoś . Jednak przyznam, iż nie ośmielę się tknąć oryginalnej wersji "Błękitnego labiryntu" Wspomniałeś gdzieś wcześniej o panu, który przekłada min. Pendergasta i nie mogę się z Tobą niezgodzić, gość jest w tym świetny, więc na "błękitny" sobie zaczekam ( no i będę mieć wersję papierową tak jakoś lubię się sztachnąć farbą drukarską i papierem ). Pozostałe dokonania panów autorów solo czekają w kolejce, bo aktualnie obrabiam serię 13 powieści takiej jednej pani (słyszeliście o Karen Rose?)

"Mistyfikacja" za mną. Drugi tom przygód Forda trzyma fason, aczkolwiek jego odbiór jest zgoła inny.
Tym razem Wyman zostaje wysłany do Arizony, by zbadać kulisy projektu badawczego, wartego czterdzieści milionów dolarów. Mowa tu o Isabelle (Wielkim Zderzaczu Hadronów), której uruchomienie okrywa wielka aura tajemniczości.
   Już od pierwszych stron czuć ewidentną różnicę względem "Kanionu Tyranozaura". Wszystko jest starannie poukładane, akcja rozwija się mozolnie, a fabuła przesycona jest filozoficzno-naukowymi rozprawkami. Całkowicie zabrakło tu energetyczności, tej pędzącej na łeb, na szyję akcji, która z każdą stroną nabierała tempa. Jednakże jednego tej książce odmówić nie można, jest nad wyraz intrygująca.
Kto by przypuszczał, że z urządzenia takiego jak Wielki Zderzacz Hadronów może powstać tak fascynujący temat na książkę. Wystarczy dorzucić do tego jeszcze wątek religijny i przepis gotowy. "Mistyfikacja" prowokuje, trzyma w napięciu i daje do myślenia. Na kartach tej powieści nauka i religia ściera się w pełnym tego słowa znaczeniu.
   O ile w większości przypadków denerwuje mnie zbyt duży natłok terminologii naukowej i filozoficznego bełkotu, to pisarstwo Prestona (podobnie jak i Childa), nie wywołuje u mnie odruchu wymiotnego. Czyta się to wyśmienicie!   Bardzo podobał mi się też wątek Indian Navaho. Ostatnimi czasy uwielbiam czytać o rdzennych mieszkańcach Ameryki. Poruszenie problemów czerwonoskórych na tle wydarzeń związanych z Isabelle było strzałem w dziesiątkę. O "Mistyfikacji" mógłbym jeszcze długo, ale jak widać nie ma tu z kim o niej podyskutować. Mamy tu kolejne, świetnie sporządzone portrety psychologiczne głównych bohaterów, oraz bardzo mocne, widowiskowe i zaskakujące zakończenie.
   Z każdą kolejną książką Prestona (podobnie jak i Childa), utwierdzam się w przekonaniu, że trzeba zacząć czytać więcej książek o podobnej tematyce. Jak dla mnie rewelacja! Gorąco polecam ten tytuł, zarówno jako kontynuację "Kanionu...", jak i osobną książkę.


Na koniec dodam taką refleksję. To jak twórczość Prestona i Childa się ze sobą uzupełnia jest wręcz niesamowite. Albo piszą oni razem wszystko i tylko decydują co ma wyjść pod czyim nazwiskiem, albo to prawdziwy, aczkolwiek genialny zbieg okoliczności, że ci dwaj autorzy zaczęli pisać w duecie. I chwała im za to. Amen.
      
 
    

Terminalny mróz przeczytany. Jakie wrażenia? Muszę przyznać, iż miałem spore obiekcje odnośnie tej książki po przeczytaniu kilku recenzji i opinii samych "czytaczy", którzy kręcili na nią mocno nosem. Cóż, ryzyk fizyk wspomniana książeczka stanęła na mojej półce, chwile poczekała w kolejce, aż została przeczytana i...podobała mi się Lubię mroźne klimaty w powieściach, a do tego jak dochodzi jakiś stworek to już w ogóle jest super  Owszem nie jest to wiekopomne dzieło, ale bardzo przyjemnie i szybko się czyta. Fanów horrorków na pewno dwa razy zachęcać nie będzie trzeba.

Teraz trochę zaostrzył mi się apetyt na "Grobowiec", który notabene również jest krytykowany. Tym razem jednak szybciej zaryzykuję i sam się przekonam jak to wygląda

Nonono, jaki soczysty limonkowy, tylko wyciskać emocje z lektury  

Rany, ale ja mam już książek w poczekalni . Końca nie widać .