Trybunał dusz

Trybunał dusz jest moją drugą książką autora Dziewczyny we mgle jaką miałem przyjemność przeczytać. Sięgając po nią spodziewałem się dobrego thrillera lub kryminału, przy którym spędzę miło czas. Wciągającej historii z tajemnica w tle i wieloma zwrotami akcji. Gdy udało mi się zdobyć rzeczoną powieść będącą pierwszą częścią cyklu Paenitentiara Apostolica ucieszyłem się z tego powodu. Chciałem przeczytać już wcześniej, ale jakoś nie mogłem trafić na nią i dlatego przyszedł czas na zaznajomienie się z Trybunałem dusz.
Marcus dostaje propozycje poprowadzenia sprawy zaginięcia studentki, która powiązana jest z mężczyzną w śpiączce podejrzanego o zamordowanie kobiet. Sandra Vega próbuje poukładać swoje życie z powodu śmierci męża i zajmuje się dochodzeniem w sprawie jego wypadkowi jakiemu uległ. Przy dokładnym zbadaniu sprawy wychodzą na jaw róźne tajemnice i nie jest już wszystko takie oczywiste jeśli chodzi o wypadek. W Rzymie dochodzi do morderstw, gdzie giną jeden po drugim zbrodniarze i nie wiadomo kto za wszystkim stoi.
Sięgając po Trybunał dusz nie spodziewałem się wielowątkowej historii jaką dostałem. Pierwszym z nich dotyczy Marcusa, mężczyzny z nieznaną przeszłością, mającym amnezje, ale podejmującym się niezwykłych spraw szukając w nich pewnego rodzaju anomalii nie pasujących do ogólnego porządku na miejscach zbrodni. Jest penitencjaruszem obdarzonym tym darem i wykorzystującym do prowadzenia śledztwa jak w przypadku zaginięcia studentki. Wyciągającego wnioski i poszukuje poszlak w celu poznania zagadek jakie skrywają się pod płaszczykiem codzienności. Drugi wątek dotyczy Sandry Vegi, policjantki, która utraciła męża w wypadku. Przez zbieg okoliczności i dzięki agentowi zaczyna się interesować śmiercią męża. Podczas trwania prywatnego śledztwa odkrywa tajemnice skrywane przez różnych ludzi i dotyczące tego co odkrył jej mąż. Nie brakuje jeszcze jednego wątku jaki pojawia się dotyczącego tajemnic sprzed lat. Połączenie tych wątków autorowi nie sprawia żadnych trudności. W początkowych rozdziałach można poczuć się lekko zagubionym przez przeskakiwanie z jednego miejsca na drugi w czasie prowadzenia historii, ale zagłębiając się bardziej w snuta przez autora opowieść zostajemy wciągnięci w wir akcji, zazębiające się nieraz wydarzenia tworzące aurę tajemnicy i do odkrycia mamy zagmatwaną zagadkę. Pełną zwrotów akcji, pojawiających się tropów, poszlak, mylących śladów i wychodzących na światło dzienne tajemnic. Niektórych niebezpiecznych i zmieniających wszystko. Podzielenie na dwa toczące się równolegle dochodzenia przez różnych bohaterów było ciekawym pomysłem. Dającym możliwość wprowadzenia wiele twistów w historie i prowadzenie jej w sposób intrygujący. Pojawiające się części układanki i poszukiwanie odpowiedzi mnie wciągnęło i sama historia trzymała w napięciu przez cały czas. Na pewno trochę lepiej wypadł dla mnie wątek dotyczący Marcusa i związanych z nim tajemnic jakie skrywa w sobie. Wprowadzenie motywu tajemniczej organizacji kościelnej decydującej o zbawieniu lub potępieniu, która swoje korzenia ma w dwunastym wieku było na pewno ciekawym pomysłem. Nie mam nic przeciwko temu i taki wątek został potraktowany w sposób wzbudzający moją ciekawość. Tak samo rzecz ma się z penitencjaruszami będącymi swego rodzaju detektywami próbującymi rozwiązać jak najbardziej tajemnicze sprawy. Spotykają się z ciemną i jasną stroną, dobrem i złem, mogącym pozostawić swój ślad na każdym z nich. Oprócz tego motyw transformisty jaki pojawia się w książce był intrygujący, mroczny, przerażający i spodobał mi się.
Głównym bohaterem został Marcus, człowiek z wieloma tajemnicami i własnym darem w postaci poszukiwania anomalii na miejscu zbrodni. Jego postać została nakreślona pod względem psychologicznym świetnie. Został obdarzony własnymi cechami charakteru i zachowaniem. Posiadający analityczny umysł, spostrzegawczy, szukający i zbierający poszlaki, które przyczyniają się do przybliżenia poznania prawdy. Kiedy pojawia się w jakimś miejscu czuć otaczającą go tajemnice, potrafi znikać w tłumie i niczym nie wyróżnia się. Podczas czytania nie sposób go nie polubić i poczuć nić sympatii do niego. Mimo wszytko jest ciekawym bohaterem jakiego spotkałem. Kolejną osobą jest policjantka Sandra Vega prowadzącą na własną rękę śledztwo dotyczące swojego męża. Twarda, dążąca do celu, nieustępliwa, spostrzegawcza i potrafiąca dać sobie radę. Jest świetnie zarysowaną postacią pod względem psychologicznym, która posiada własne cechy charakteru i zachowanie. Można ją polubić, bo wypada sympatycznie. Pozostałe postacie drugoplanowe i trzecioplanowe też wypadły bardzo dobrze. Autor postarał się nakreślić je w kilku zdaniach, nieraz poznajemy pokrótce ich losy co powoduje, że nie dostałem papierowych postaci, ale bohaterów posiadających głębie. Nieraz kibicowałem im podczas niebezpiecznych przygód jakie przeżywali. Na pewno nie znalazłem podziału jak nieraz zdarza się na dobrych i złych co wprowadzało pewną niewiadomą dotyczącą spotykanych bohaterów. Wszystko uzależnione było od zachowania lub wyborów jakie dokonują. Nawet czarny charakter wydał mi się skrupulatnym, umiejącym działać i planować, inteligentnym, nieuchwytnym i gotowym na wszystko idealnym przeciwnikiem dla naszych bohaterów. Relacje jakie nakreślił autor pomiędzy postaciami są emocjonujące, dostałem ciekawych bohaterów, którzy wypadli bardzo dobrze. Jeśli chodzi o dialogi nie mogę przyczepić się do niczego, bo nie męczą lub przeszkadzają. Nie pozbawione zostały pojawiających się w nich emocji i występowania przeróżnych zwrotów w interakcjach.

Książka Trybunał dusz to kryminał z wielowątkowym podejściem, dziejącym się na wielu płaszczyznach, gdzie nic nie jest takie jak wydaje się na pierwszy rzut oka. Autor potrafił stworzyć historie dzielącą się na kilka wątków, ale później umiał połączyć ze sobą poszczególne części historii w całość. Śledztwa prowadzone przez Marcusa i Sandrę pomału przenikają się i nie wiadomo w jakim kierunku potoczy się opowieść. Początkowo zostajemy wrzuceni w sam środek akcji. Takie podejście przeszkadzało przeszkadzało mi, bo spodziewałem się dalszego ciągu jaki powinien wystąpić w kolejnym rozdziale, a nie rozpoczynanie kolejnego na następnej stronie. Jednak gdy przyzwyczaiłem się do mieszania ze sobą kolejnych wątków to okazało się, że autor ma do zaoferowania intrygującą historie, która wciągnęła mnie niesamowicie. Drugą sprawą był pojawiający się od niechcenia wątek z agentem z Interpolu, romansu bohaterki, który urywa się w pewnym momencie. Wiele nie wniósł i nawet mogło go nie być. Zagadka jaką proponuje jest nieoczywista i tajemnicza. Wszystko tutaj może mieć drugie dno jakie musi odkryć bohater, dzięki swym zdolnością. Dlatego trudno odgadnąć kto może być prawdziwym mordercą, bo wypływające informacje tylko potrafią namieszać i nie przybliżają do odkrycia prawdy. Nawet wątek dotyczący zbrodniarzy jacy giną jest jedną z wielu części historii, która przykuwa uwagę, bo może w nich jest ten prawdziwy i poszukiwany przez bohaterów. Nie odgadłem kim jest sprawca przez większość czasu, tylko dopiero pod koniec zdradzając pewne informacje i za sprawą śladów autor ujawnia prawdę. Walka Marcusa z przeciwnikiem jest ciekawe i pełne napięcia. Poznajemy w zakończeniu motywy i tożsamość sprawcy, która była dla mnie zaskoczeniem, chociaż pod koniec zdawałem sobie sprawę, że nie ma wielu podejrzanych. Sama historia potrafiła mnie wciągnąć i trzymać w napięciu do samego końca.
Książka Trybunał dusz okazał się strzałem w dziesiątkę jeśli chodzi o kryminał z niesamowitą historią jaką dostałem. Po Dziewczynie we mgle, która również zawierała kilka zwrotów akcji i nie wiadomo było czego spodziewać się za chwilę. Książka jest moją drugą udaną przygodą z pisarzem. Obawiałem się jak zawsze tego co mogę otrzymać i czy poradzi sobie Donato Carrisi tutaj, aby stworzyć intrygującą zagadkę kryminalną. Moje obawy były nie potrzebne, bo dostałem świetną historie z wieloma zwrotami akcji. Nie brakuje w niej nawet miejsca na tło obyczajowe jakie zostało stworzone, nie przeszkadzające i nie wysuwa się za bardzo na plan pierwszy względem prowadzonego wątku kryminalnego. Dlatego nie przeszkadzało mi nic podczas czytania w cieszeniu się z lektury powieści. Akcja została poprowadzona żwawo do przodu, nawet mimo opisów i nie zatrzymuje się ani na chwilę. Wydarzenia toczą się w szybkim tempie i nie ma przestojów. Nie nudziłem się w podczas czytania w żadnym razie. Sięgając po Trybunał dusz miałem nadzieje na świetny kryminał, z tajemnicą w tle i kiedy przeczytałem opis o tajemniczej organizacji w kościele byłem pewny, że mogę otrzymać intrygującą i ciekawą powieść. Książka mimo swojej grubości czyta się świetnie i nie wiadomo kiedy kolejne kartki pochłania się w szybkim tempie. Zasługą jest nie tylko stylu autora, który pisze przyjemnie, z lekkością i w sposób przystępny. Sama historia ma to do siebie, że wciąga bardzo i zostajemy wciągnięci w wir wydarzeń jakie serwuje nam Donato Carrisi. Oczekiwania wobec niej po poprzedniej l miałem większe jeśli chodzi o inne książki autora i nie zawiodłem się na tym kryminale. Chętnie zapoznam się z innymi jego powieściami jeżeli dostanę taka możliwość. Świetny, nieoczywisty, wciągający, zawierający zwroty akcji z ciekawymi bohaterami kryminał dla każdego.

Ocena 8/10.