Rzeka tajemnic jest idealnie zekranizowana co do strony, różniło się w takich elementach, że szkoda gadać. Więc tak czytać. Co do wyspy to jak dla mnie książka w moim ogólnym TOP 3 i raczej nie wypadnie Geniusz. Film już z perspektywy książki traktuje raczej przeciętnie, ale co by nie mówić jest bardzo dobry!

Pozostałe - no to głównie Kenzie i Gerano Powiem szczerze, że średnio mi podchodzą te kryminały Wolę typowych gliniarzy z alkoholizmem

Przymierzam się do miasta niepokoju - kupiłem ale, że cegła to czeka na lepsze czasy

Niedawno czytałem "Modlitwy o deszcz" (moja pierwsza książka Lehane'a) i niespecjalnie mnie wciągnęło. A Lehane miał być taki dobry lub nawet lepszy jak Coben... Nie pasuje mi humor w jego wydaniu i ogólnie dialogi w tej książce. Chociaż może jeszcze kiedyś sprobuję przeczytać "Rzekę tajemnic" lub "Wyspę skazańców".

Opis :
Po mistrzowsku prowadzona fabuła, doskonały warsztat pisarski, a do tego prawdziwie przerażająca historia?
Do Patricka Kenzie i Angeli Gennaro zwróciła się znana bostońska doktor psychiatrii. Kobieta nie bezpodstawnie obawia się o swoje życie. Czy grozi jej zemsta mafii? A może próbuje ją zastraszyć niepoczytalny pacjent? Sprawa przybiera nieoczekiwany obrót, gdy w mieście dochodzi do serii makabrycznych zbrodni ? ktoś krzyżuje ofiary. Kim są i co je łączy? Czy detektywom uda się znaleźć sprawcę?
Długie i skomplikowane śledztwo odsłania ponurą i szokującą prawdę.

Tytuł   Ciemności, weź mnie za rękę
Tytuł oryginalny   Darkness, Take My Hand
Autor   Dennis Lehane
Przekład   Andrzej Leszczyński
Wydawca   Prószyński i S-ka
Cykl   Patrick Kenzie i Angela Gennaro
ISBN   978-83-7648-839-4
Format   408s. 140×205mm
Cena   36,?
Data wydania   4 sierpnia 2011

To można w sumie łyknąć na początku. Później się trochę miesza.

Dzięki za odpowiedź.


To prawda. Rzadko się zdarza, żeby wszystko było dostępne. Teraz np. mam drobne trudności z jedną częścią z serii Deavera.

Dawno nie czytałam Lehane'a i już zapomniałam jakim fajnym stylem on pisze. Zachwycam się

Opis :
Fascynująca, epicka, wielowymiarowa opowieść o wiernych przyjaciołach i zapamiętałych wrogach, bezwzględnych przemytnikach rumu i mrocznych femme fatale, cytujących Biblię ewangelistach i okrutnych członkach klanu, walczących o przeżycie i swój udział w amerykańskim śnie.
Boston, rok 1926. Szalone lata dwudzieste w pełnym rozkwicie. Alkohol leje się strumieniami, kule świszczą w powietrzu, a pewien człowiek zamierza odcisnąć swój ślad na tym świecie.
Prohibicja spowodowała pojawienie się splątanej sieci podziemnych gorzelni, nielegalnych lokali, gangsterów i sprzedajnych policjantów. Joe Coughlin, najmłodszy syn znanego w Bostonie kapitana policji, już dawno odrzucił surowe zasady, w których go wychowano. Teraz, gdy drobne kradzieże z dzieciństwa odeszły w przeszłość, zajął się pracą dla najgroźniejszych gangsterów w mieście. Robi to dla zysku, dreszczu emocji i smaku życia na marginesie społeczeństwa.
Niestety, życie po stronie mroku ma wysoką cenę. W czasie gdy bezwzględni ludzie, mający do dyspozycji pieniądze, nielegalny alkohol i broń, walczą o władzę, nie można ufać nikomu. Buntownikom takim jak Joe pisany jest jeden los: przedwczesna śmierć. Ale ludzie jemu podobni, nie bacząc na nic, zamierzają żyć pełnią życia aż po ostatni dzień.
Joe rozpoczyna oszałamiającą wspinaczkę po szczeblach organizacji gangsterskiej, która rzuca go z Bostonu czasów jazzu do tętniącej życiem dzielnicy łacińskiej w Tampie i na słoneczną Kubę.
?Nocne życie? to opowieść o wielkiej miłości i saga o zemście, fascynująca historia zdrady, przebaczenia, muzyki i śmierci, która przywraca do życia czasy, gdy popełnienie grzechu było powodem do świętowania, a występek uważano za cnotę obywatelską.

Tytuł   Nocne życie
Tytuł oryginalny   Live by Night
Data wydania   16 kwietnia 2013
Autor   Dennis Lehane
Przekład   Maciejka Mazan
Wydawca   Prószyński i S-ka
Format   504s.
Cena   39,?
Gatunek   kryminał / sensacja, obyczajowa

Okładka straszna 

Co tam okładka. Biorę się za pierwszą książkę autora. Zobaczymy co warta to Nocne życie.

Dziś sprawdziłem w moim "zeszyciku", że minęło dokładnie 9 lat od mojej ostatniej przygody z Dennisem Lehane. Bylo to przy okazji lektury "Wyspy skazańców", która od tamtej pory jest jedną z moich ulubionych książek, zwłaszcza jeśli chodzi o piorunujące zakończenia. I tak mijały lata, miało się tam jakieś tytuły na uwadze (Miasto niepokoju, Nocne życie, Wypijmy nim...) ale jakoś zawsze kończyło się na chęciach.

W poprzednim tygodniu okazyjnie kupiłem książkę "Gdzie jesteś, Amando?" , z postanowieniem, że w końcu z autorem muszę się "przeprosić". I stała się rzecz niecodzienna, od razu się za nią zabrałem, co u mnie jest rzadkością. Średnio po zakupie książki musi ona "odleżeć" jakieś 3-6 miechów, nie licząc premier Dick, King, Coben

Do rzeczy!!! Książkę przeczytałem dosłownie na trzy razy, nie przestając o niej wciąż myśleć. Tak dobrego czytadła nie pamiętam dawno, co znów świadczy na korzyść Dennisa Lehana, potwierdzając jak dobrym jest pisarzem, niestety chyba trochę zapomnianym
Fabuła w książce skonstruowana jest jakby dla mnie. Nie ma tam akcji pędzącej na złamanie karku. Tajemnica ukłuta na samym początku rozwija się miarowo, ale czytelnik ani chwili się nie nudzi. Powoli zagłębiamy się w mroczne odmęty miejskiego życia w Bostonie. Autor stopniuje nam wszelakie potworności i zło otaczającego nas świata. Klimat staje się coraz mroczniejszy, zaczyna czytelnika dusić.
Najlepsze co jednak w tej pozycji jest, to zakończenie. Szerokie, zmuszające do refleksji i oceny moralnej. W końcu niebanalne. Kurde, wylewam wam się tu jakby na jakiejś spowiedzi, ale tylko tak mogę Was zmusić, żebyście zainteresowali się tą pozycją. Bardzo polecam, Warto!!!


Kurde, urzekła mnie moja historia

Film ma bardzo fajną obsadę -to ostatnia pozycja, gdzie można zobaczyć świetnego Gandolfiniego zanim zmarł - także na pewno zobaczę, a że jest książka, to na pewno najpierw przeczytam.


[/quote]


Mi tak minęły przeszło 3 lata odkąd skończyłem ostatnią pozycję tego autora i noszę się z zamiarem przeczytania trzeciej książki tego autora, czyli Miasta niepokoju. Może w tym roku uda mi się jeszcze to przeczytać.