Jachu, a co Ty właściwie robisz na tym forum, skoro masz takie zdanie o horrorach?



Strasznie się cieszę z tej serii. Chyba napiszę do MAG-a, czy nie szukają tłumaczy Będzie to trzeba promować, ile się da. Jest szansa odczarować wizerunek horroru w Polsce.

Co? Możesz to sformułować w jakiś jaśniejszy sposób, bo nie rozumiem tego zdania
Ja jestem pierwszy do krytykowania horrorów jeśli są słabe, ale zakładanie, że horrory są literaturą nieambitną z zasady to świadectwo chyba tego, że się po prostu nie zna i nie rozumie gatunku.

Zwykłe uprzedzenia i tyle. Są tacy, co twierdzą, że cała fantastyka z zasady nie może być poważna i ambitna. A jak pokażesz palcem to mówią, że to realizm magiczny

Jachu, jesteś jak weganin na forum miłośników bekonu

Czyli mało czytałeś, a sadzisz się jak wielki znawca No to krótka piłka dla Ciebie: tak, horror może być ambitny i stwierdzam to z całą odpowiedzialnością jako wykształcony filolog. Oczywiście wśród znawców literatury znajdziesz tak samo uprzedzonych ludzi, którzy zaczną wymyślać, że taki "Terror" Simmonsa to nie może być horror, skoro jest ambitny, bo im się też to kłóci. Tymczasem mainstreamowa kariera kryminału udowadnia, że literatura popularna postrzegana jako czysta, niskich lotów rozrywka, może poruszać ważne tematy. Horror w Polsce jeszcze czeka na takie odkrycie. Zresztą wiele zależy od nastawienia. Założę się, że jak z takimi przekonaniami czytałbyś np. "Powroty zmarłych" Lindqvista, nie dostrzegłbyś w tej powieści nic ambitnego. I niesłusznie.

My się trochę przyzwyczailiśmy do takiej wąskiej definicji horroru, gdzie ten horror to prosta i straszna historyjka, a jak tylko coś wykracza poza takie najbanalniejsze ramy typu "pojawienie się potwora/krwawa jatka/pokonanie potwora" to od razu uciekamy w inne gatunki i mówimy, że a to "mroczna powieść psychologiczna" a to zaraz "realizm magiczny" czy "gotycyzm". Gotycyzm to ulubiony sposób badaczy literatury na unikanie słowa "horror". Oczywiście często możemy się spierać, czy coś jest horrorem czy może ma tylko elementy stylistyki horroru, ale podobne rzeczy się dzieją z fantastyką w ogóle, a jakoś fantastyki z góry nie przekreślasz.

No wybacz, ale to znaczy tyle, że czytałeś tylko mało ambitne horrory. Dyskusja o horrorze na przykładzie (dla przykładu) Mastertona, to jak analizowanie s-f na podstawie "Billa, bohatera galaktyki" albo jakiś przygodówek z Fabryki Słów.

A zauważ, że nawet w UW ukazała się "Tonąca dziewczyna", która JEST horrorem. Znakomitym, postmodernistycznym horrorem. Jest nim "House of Leaves" Danielewskiego, który jest w planach Magu, jest nim "Teatro Grottesco" Ligottiego, którego ciężar intelektualny jest po prostu tytaniczny. Jest horrorem "Powrót" Wojtka Guni (rozróżnienie na horror i weird, jest w tych przykładach pomijalny), "Śledztwo" Lema też można w te ramy zmieścić. Nie wspominam o książkach o sporym ładunku społecznym.

Jest pełnym horrorem. Dlaczego miałaby nie być? Bo nie ma nawiedzonego domu/zombie?

Przynależność "Imaijiki" nie jest jednoznaczna, ale również: co to zmienia? "Hyperion" nie jest przecież "czystym" s-f. Równie dobrze można by powiedzieć, że "Cmętaż zwierząt" Kinga to nie czysty horror, bo ma wiele cech obyczajówki.

Crusia, Paweł - proponuję na początek, aby jakoś uporządkować pewne kwestie, żebyście przestali się pastwić i najpierw określili wasze kryteria według których klasyfikujecie literaturę jako ambitną. Inaczej dyskusja jest bezprzedmiotowa, gdyż nie umiem w żaden sposób odnieść się do waszego zdania nie wiedząc czym jest motywowane i argumentowane.

Master - dotknąłeś ciekawej kwestii, która wiele wyjaśnia. Jeżeli czytasz tylko i wyłącznie dla rozrywki, to siłą rzeczy będziesz sięgał po lektury niewymagające większego wysiłku intelektualnego. I odwrotnie - ktoś kto czyta dla intelektualnej podniety, nie będzie często sięgał po pulpowych autorów. W kwestii "Ślepowidzenia" stoimy po tej samej stronie barykady. Ja też się z tą pozycją męczyłem i również uważam, że to efekt braków w inteligencji. Po prostu jesteśmy kompletnymi kretynami (przynajmniej w naukach ścisłych) Wiem, że sporo czytasz, interesujesz się historią i w tej materii odnajdujesz pasję. I bardzo dobrze. Ja różnię się jednak tym od ciebie, że kiedy czytana książka sprawia mi faktyczne trudności, po prostu czuję się jak niewykształcony ćwok z słomą w butach i staram się zrobić wszystko, aby to uczucie się nie powtórzyło. Nikt nie czuje się dobrze ze świadomością, że jest głupi. Nie ma litości dla ignorancji, trzeba się doskonalić i poszerzać swoją wiedzę. Jak nie rozumiesz czytanego tekstu, to masz dwie możliwości: olać sprawę i nadal żyć w nieświadomości, albo udać się do biblioteki i zgłębić temat. Ja wybieram bramkę numer dwa. Wiesz dlaczego? Bo nie ma nic wspanialszego od momentu, w którym czytasz "trudną/ambitną" książkę i przeżywasz niemal doświadczenie metafizyczne... niemal orgazm eksplodującej percepcji umysłu Przeżyłeś kiedyś coś takiego? Jeśli nie, nie zrozumiesz.

Nie rozumiem za to kolejnego akapitu twojej wypowiedzi. Po co mi uświadamiasz, że wydawnictwa wydają gnioty w celu zarabiania? Sam napisałem w swoim poście takie słowa: "Nie rozumiem. To znaczy rozumiem - chcą zarobić, bo kolekcjonerzy rzucą się jak szczerbaty na suchary, ale to jakoś nie pasuje mi do ich profilu wydawniczego."

Jachu... zacznę od końca.
Niby oczywiste, że wydawnictwo chce zarabiać i poszerzać ofertę, a mimo to i tak odniosłem wrażenie, że dziwisz się, iż wydawnictwo wypuszczające UW czy Artefakty chce wydawać jakieś horrory Równie dobrze można zostać przy tej bardziej wymagającej literaturze i przymknąć oko na jakieś horrory... Przecież można olać sprawę i niech każdy kupuje, co mu pasuje i chyba nie ma sensu robić z tego tematu

Co do drugiego akapitu... Cóż, chyba wiem jak to jest czytać coś ambitne i to ogarniać. Miałem tak przy Dukaju (szczególnie "Czarne oceany" i w dużo mniejszym stopniu "Inne pieśni"), choć to nie ten kaliber, co nieszczęsny Watts

Pewnie, że mogą. Z estetyką grozy flirtowało wielu twórców tzw. literatury ambitnej przecież.

Pytanie, czy muszą Bo moim zdaniem - nie. Czasami człowiek chce sobie poczytać po prostu fajny, rozrywkowy horror, i tyle.

Postawiłbym na to, że to już jest Twoja subiektywna opinia, bo tak ja mógłbym nazwać np. Imajikę  fantasy, bo z horrorem to nie ma wg mnie nic wspólnego. No ale nieważne.

Zgodzę się natomiast z tym, o czym pisała crucsia, że dziwne - i niezrozumiałe moim zdaniem - jest to, że wszystko co wychodzi ambitniejsze, co jest horrorem, ludzie usilnie próbując pakować do innego wora gatunkowego. No ale to też dla mnie osobiście mało ważne jest, bo mnie nie obchodzi co kto uważa, za ambitne, a co za rozrywkowe, bo inaczej bym zakompleksiony w ciszy i samotności czytał.

Zresztą ja nigdy nie rozumiałem jak niektórzy mają tupet wytykać innym, że czytają coś mało ambitnego, bo oni są tacy oświeceni i tylko takie książki czytają, i nie wyobrażają sobie inaczej. W takim momencie otwarłbym Auschwitz si uruchomił piece pecjalnie dla takich ludzi.