Krąg za mną. Tym razem Servaz dostaje sprawę brutalnego zabójstwa i pojawia się od razu podejrzany. Jak zwykle jednak wszystko nie jest takie jak się wydaje, a przed nim masę roboty aby wyjaśnić sprawę. Książka jest lepsza od poprzedniej, ponieważ jest więcej akcji i wiele zwrotów w śledztwie. Samo zakończenie jest zaskakujące nawet gdyż gdy już myśleliśmy, ze odgadliśmy kto to zrobił autor stosuje twist w samej końcówce. Postacie dobrze nakreślone i z ciekawością śledzi się losy naszych bohaterów. Książka podobała mi się trochę bardziej niż poprzednia. Ocena 7.5/10.

Nie gaś światła
Po dwóch poprzednich powieściach nadszedł czas na trzecią część przygód Servaza.
Tym razem Servaz ze względu na problemy z depresją zamieszkuje w pensjonacie dla policjantów z problemami. Dręczą go własne demony, a także nieoczekiwanie dostaje list bez podpisu. Wtedy zaczyna prywatne śledztwo o co chodzi. Drugim wątkiem są problemy Christine, która zostaje osaczona, wpędzana w obłęd i coraz bardziej odizolowana od wszystkich.
W tym przypadku autor sięga po motywy dręczenia osób, które doprowadzić mogą zaszczutą ofiarę do śmierci.
Zarys psychologiczny postaci Servaza jest świetny. To już nie ten sam policjant jakiego znamy lecz osoba posiadająca własne zmartwienia oraz dręczące go demony przez co można mu kibicować i jeszcze bardziej sprawia sympatyczne wrażenie.
Drugą postacią jest Christine - prezenterka, kobieta sukcesu i wiedząca co chce robić w życiu za sprawą listu zostaje uwikłania w sprawę i traci wszystko na co pracowała. Pomału zostaje osaczona ze wszystkich stron co doprowadza do lęków i pojawienia się zalążków obłędu. Autor znakomicie to ukazał i nie sposób nie zainteresować się losem Christine.
Fabuła ciekawa, trzymająca w napięciu z wieloma zwrotami akcji i twistem na zakończeniu. Śledztwo prowadzone przez Servaza śledzi się z zainteresowaniem, a przygody Christine mogą przerażać. Książkę czyta się dobrze choć miałem małe ale z jedną sceną.
Trochę zabrakło też mi przetrzymania kto był odpowiedzialny , bo autor zdradza w drugiej połowie książki trochę za szybko, ale z drugiej strony wtedy zemsty mogłoby nie być.
Warto przeczytać, historia wciąga i samo zakończenie mi się podobało. Ocena 8/10.

Czytaj, czytaj, czekamy z niecierpliwością na opinię

Ciekawe kiedy u nas tą "amerykańską" powieść Miniera wydadzą ? Muszę w końcu napisać maila do Rebisa z tym zapytaniem .

To żeś Ciacho wyskoczył z super newsem ! Dzieki !
No nie spodziewałam się, że tak szybko Rebis to wyda A okładka jaka ładna !

Czytaliście coś "brata" (klona?) Miniera? Mam na myśli hiszpana Antonio Hilla.
Polecam.

Ech. Zacząłem dopiero. Jestem koło setki.
Miałem tydzień przestoju.

Co do Hilla, to nie chcę spojlerować teraz, ale potem można by coś pomyśleć :-)
Chyba dwie Ptasi wydał, Lato martwych zabawek z czymś Ci się skojarzy. Główny glina też.

To w ogóle jakieś podejrzane. Serio.

Miła niespodzianka z tym Minierem. Książka na pewno trafi na moją półkę, chociaż mam jeszcze zaległości w postaci ostatniej jego powieści, która kurzy się w pokoju. Postaram się to nadrobić w najbliższych dniach Co do Antonio Hilla, to czyta się go ok, chociaż sama historia jakoś za bardzo mnie nie porwała. Wolę Francuza.

Moim zdaniem, z tej trójcy Minier pisze najbardziej wymagające lektury, bo akcja nie płynie tu tak wartko jak u Cobena. Nie są to książki, które przeczytasz sobie z doskoku, bo choć powieści nie są aż tak ciężkie i mroczne jak historie Chattama, to Minier ma taki trochę skandynawski (czytaj nudnawy ) styl, operuje pięknym, plastycznym językiem, którego nie żałuje i dzięki któremu często serwuje nam długaśne opisy, które bez wątpienia są walorem artystycznym, ale nie każdemu takie coś przypadnie do gustu, bo to jednak trochę tempo akcji zabija, ale Tobie takie coś powinno się spodobać i będziesz kontent Jeśli oczywiście ta nowa powieść będzie przypominała wcześniejsze dokonania Francuzika Bo kto wie -  skoro akcja dzieje się w Ameryce, to może tym razem autor postawi na dialogi jak u Cobena

Cobena od Miniera dzieli ocean normalnie.
Ja bym powiedział że to bardziej May.

Widzę Ciacho, że nasze podobne gusta są już na forum znane Cobenka ma rację i powinien Ci chopie Minier podpasić.
Co do podobieństw Miniera do May'a to z braku lepszych przykładów (może dlatego, że to po prostu dobry przykład) zgadzam się. Na dniach zabieram się za pierwszą moją powieść Grange'a, i tak na ślepo to tez bym w niego strzelił, jako że to krajan Miniera. Ale zobaczymy po lekturze.