Adam Zalewski urodził się w grudniu 1951 roku w Kwidzynie.
W swoim rodzinnym mieście spędził większą część swojego dotychczasowego życia. W 2000 roku przeniósł się do Karpin ? miejscowości w sąsiedztwie Kwidzyna.
Wraz z żoną Ireną zamieszkują niewielką posiadłość na skraju lasów, porastających zbocza skarpy nadwiślańskiej.
Piękno okolicznej przyrody, dobra książka, muzyka i film, to jego fascynacje. Uwielbia leśne wędrówki i rowerowe wycieczki.

Biała wiedżma



Opis książki :
Cedar Peak, miasteczko na południowym zachodzie stanu Maine. Jak każda amerykańska dziura - ciche, spokojne, żyjące od lat swoim leniwym rytmem. Wszyscy się tu znają i wydaje im się, że wiedzą o sobie wszystko. Jednak do czasu... Gdy w barze u Erniego błyśnie siekiera, okaże się, że to miejsce skrywa niejedną tajemnicę. Wtedy przerażającej sile spróbują stawić czoła dwaj przeciętni ludzie: architekt na skraju załamania nerwowego i prowincjonalny szeryf. Czy znajdą w sobie dostatecznie dużo odwagi i determinacji? Czy zdążą uratować życie niewinnych ludzi i to, co w Cedar Peak najcenniejsze?

Rowerzysta



Opis książki :
Rowerzysta to historia chłopca skaleczonego przez życie, który w wyniku psychicznego urazu doznanego w dzieciństwie stał się człowiekiem obarczonym "podwójną tożsamością". Tak mówią o tym zjawisku psychiatrzy.
Jest to historia przyjaźni i nienawiści. Miłości i zemście. Historia pewnego "rowerzysty", który dla obrony swoich najbliższych nie cofnie się przed niczym.

Cień znad jeziora



Opis książki :
Cień znad jeziora to mroczna historia, stanowiąca kontynuację Białej Wiedźmy ? debiutu Adama Zalewskiego.

W tej typowej dla autora mieszance thrillera i horroru, spotkamy także bohatera innej książki Zalewskiego ? Jerry?ego Noonana ?Rowerzystę?.
Znani Czytelnikowi bohaterowie ponownie muszą stawić czoła duchom jeziora i własnej przeszłości. Życie niewinnych mieszkańców znów jest zagrożone, a przerażająca siła odradza się znacznie potężniejsza.

Sześć razy śmierć



Opis książki :
Sześć opowiadań polskiego mistrza grozy, Adama Zalewskiego, zawartych w tym tomie łączy jeden temat ? śmierć. To lektura dla ludzi, którzy nie boją się kontaktu z opisami cierpienia, szaleństwa, przemocy i autodestrukcji przekraczającymi intensywnością niemal wszystko, z czym dotąd mieliśmy do czynienia w literaturze. I dla tych, którzy przedkładają pragnienie poznania ludzkiej natury nad chęć ciągłego utwierdzania się w przekonaniu, że człowiek ?nie jest taki zły?. Autor udowadnia, że prawdziwy strach rodzi się, gdy uświadamiamy sobie, jakie piekło może skrywać się w ludzkim umyśle i psychice. By śmiertelnie przerazić, nie trzeba wcale pokazywać fantastycznych potworów ? wystarczy zająć się bestiami, które żyją wśród nas. I niech Was nie zmyli fakt, że Zalewski pisze o Ameryce.

Spis opowiadań :
- "Kilof"
- "Osiedla drwali"
- "Agnes"
- "Rzeżbiarz"
- "Krwawy ślad"
- "Nad rzeką węży"

Biała wiedżma

Jest to bardzo dobra książka, która opowiada o mordercach oraz o duchach.Pierwsze dwie części opowiadaja historie morderców, którzy się nie cofną przed niczym i sprawia im to radość.Sylwetki brata i siostry są znakomicie nakreślone, a przez to stają się osobami bez żadnych skrupułów, które lubią zabijać, ale każdy z nich na swój odmienny sposób.Kiedy czytałem miałem wrażenie, że autor świetnie potrzedł do tematu i przygotował się do stworzenia tych postaci, ponieważ są przykładem psychopatów, o których można przeczytać w różnych książkach o tematyce kryminalnej na faktach.Sceny kiedy zostaje zabity włąściciel baru oraz sceny w lesie są znakomicie przedstawione i opisane przez autora, mają pełną wiarygodność sytuacji, która sie zdarzyła są znakomicie i plastycznie opisane.Mamy również nawiązanie do ulubionego zespołu autora czyli Nicka Cava między innymiZ drugiej strony mamy również interesująco i dobrze poprowadzony wątek obyczajowy, który przedstawia relacje pomiędzy przyjaciółmi i innymi osobami w miasteczku.Śledztwo, które ma wyjaśnić i wykryć sprawcę tych wydarzeń nie za bardzo idzie na przód, ale jednak póżniej udaje się wpaść na trop.
Autor ciekawie przedstawił opowieść o duchach w trzeciej części gdzie mamy zbudowany świetnie klimat opowieści o duchach i ich zemście.
Wszystko napisane jest przyjemnym, gawędziarskim stylem, który powoduje, że książkę przyjemnie się czyta i śledzi zainteresowaniem bohaterów.Postacie w książce są ciekawe i dobrze przedstawione, akcja powieści jest szybka, a fabuła interesująca i potrafiąca zainteresować.Książkę czytało mi się świetnie i okazała się bardzo fajną powieścią i lekturą.Ocena 8/10 .

Rowerzysta
Powieść uważam również za bardzą dobrą, ponieważ świetnie jest oddany świat dzieci, które się bawią, ale niestety zdarza się coś okropnego co powoduje, że główny bohater, który jest w szoku postanawia sam wymierzyć karę.Staje się wyrachowanym i kalkulującym na zimno człowiekiem, który nie cofnie się przed niczym.Przeżycie, którego doświadczył odcisneło na nim swoje piętno i sprawiło, że nie może on już przejść koło kogoś kto cierpi i zawsze wymierza na swój sposób sprawiedliwość jak wtedy gdy zobaczył, że brat jego kolegi został pobity
Zakończenie powieści jest moim zdaniem bardzo dobre.Mamy w powieści kilka mocniejszych scen czyli krwawych, które są dla mnie świetnie opisane.I tym razem autor przygotował sie do napisania powieści widać w konstrukcji postaci, które są interesujące, mamy również interesujące tło wydarzeń i ciekawą fabułę.Książka jest napisana przystępnie, gawędziarskim stylem, którą czytało mi się przyjemnie.Na pewno jest warta przeczytania.Ocena 8/10 .

A nie zaznaczyłem spojlerów  .

Dardy nie czytałem więc się nie wypowiem, ale o Zalewskim czytałem pochlebną opinie na portalu grozy .

Nie powiedziałabym, że Zalewski kiepsko pisze, raczej - przeciętnie. Jeśli napisze coś, co się w naszych realiach będzie działo, chętnie przeczytam, jeśli nic takiego nie wyda - poprzestanę na Rowerzyście. Powieść mnie nie zachwyciła, bo właśnie - za mocno Kingiem trąci, tylko że: a) King jednak pisze lepiej, b) był pierwszy, c) umiejscawia powieści w "swoim" środowisku. Tymczasem - tak wiem, że krzywdzę takimi słowami autora, ale piszę o swoich prywatnych odczuciach a nie o domniemanych intencjach twórcy - powieść Zalewskiego sprawia wrażenie, jakby chciał zarobić pisząc powieść mniej więcej taką, jakie u nas dobrze się sprzedają.
Jeśli chodzi o wrażenia z lektury Rowerzysty: czyta się dobrze, nie tyle dzięki urodzie, co raczej dzięki prostocie języka. Nie zawsze uważam, że książka musi być arcydziełem jeśli idzie o styl, na lekturę do pociągu, albo tylko "na zły humor" proza Zalewskiego mi wystarczy. Gorzej z treścią - nie lubię bohaterów czarno-białych, a tutaj byli tylko dobrzy lub tylko źli, tak, że nie byłam w stanie polubić ani jednych ani drugich. Czemuś wolę nieco bardziej skomplikowane postaci. Drugi zarzut co do treści - od pewnego zwrotu akcji przewidywalna do bólu. I do tego dochodzi coś, czego nie trawię szczególnie: spojlery czynione przez samego autora, typu: "nie wiedział, że widzi ją po raz ostatni", "nie przypuszczał, że się jeszcze kiedyś spotkają". W dodatku jeden z takich spojlerów okazał się zmyłką, jakby autor w ostatniej chwili postanowił zmienić treść powieści.
Dobra, poznęcałam się nad Rowerzystą, to teraz trochę o autorze. Czytałam wywiad z nim w GP i urzekł mnie jego dystans do krytyki, szacunek do czytelników, bez względu na to, czy się zachwycają jego twórczością czy nie i wyjaśnienie dlaczego akcja w Ameryce a nie w Polsce - bo po prostu Ameryka go zawsze fascynowała i umiejscawiając tam akcję swoich książek daje wyraz tej fascynacji. I chociaż wolę jak fabuła polskich powieści grozy rozgrywa się w Polsce, to jednak szanuję Zalewskiego za to, że nie przenosi akcji swoich powieści do naszego kraju tylko dlatego, że czytelnicy by tak woleli. Miło, że są ludzie, których stać na luksus niepoddawania się vox populi.
Reasumując: o pisarzu mam dużo lepsze zdanie niż o jego twórczości 

Ja zawsze zwracam uwagę na język, bo jeśli już nie piękny, to przynajmniej powinien być transparentny. Moim zdaniem to podstawa i mogę wybaczyć pewne uchybienia w tym względzie tylko wtedy, gdy pisarz rekompensuje mi to dobrymi rozwiązaniami fabularnymi, a tego u Zalewskiego na pewno nie uświadczysz...

A zrzynka z Kinga jest perfidna, czego dowodem są przytoczone przez Jagodę spojlery - to już nie jest kwestia inspiracji czy "podążania śladem", ale właśnie zrzynka. Gdyby to było raz czy dwa to można uznać, że to takie puszczanie oka do czytelnika, nawiązanie. Ale niestety jak do tego dochodzą też inne rzeczy...

Ale ciekawa sprawa, że teraz za default uważa się polską grozę w polskich realiach. Jeszcze parę lat temu, przed Orbitowskim, było inaczej. Nawet pamiętam recenzję jakiejś książki, gdzie pisarz dostał wielkiego plusa za pisanie w naszych realiach "bo to rzadkie"

Raczej tyle się naczytał Kinga i tak stara się go kopiować, że nie potrafił umieścić akcji w innym miejscu niż stan Maine.

A na CN recenzja "Grizzly'ego": klik

Powiem ci Paweł, że miałam podobne odczucia przy lekturze "Białej wiedźmy". Niby styl czasami aż boli, a lektura czasami ostro się dłuży, a czasami nawet irytuje, ale jednak pisarstwo Zalewskiego coś w sobie ma, co potrafi miejscami przykuć uwagę. Czasami wymyśli bardzo dobrą scenę albo nawet cały wątek, np. staroindiańska opowieść z "Białej wiedźmy" była naprawdę świetna, ale szkoda, że Zalewski zmarnował jej potencjał.

Co w takim razie pasuje?

Różne rzeczy mógłbym powiedzieć o Zalewskim, ale na pewno nie to, że pisze fantastycznie. Ma dobre momenty, ale w większości wypada bardzo drętwo i zachowawczo. Zaznaczam, że czytałem tylko "Grizzly" i do niego tylko się odnoszę.

Odnośnie do porównywania do Kinga, pozwolę sobie zacytować tekst reklamowy:

Zdaję sobie sprawę, że nie zawsze takie teksty pokrywają się z prawdą, niemniej jeśli wydawnictwo coś takiego ładuje na okładkę, chyba do czegoś się jednak odnosi?

W związku z wiadomością od pana Adama Zalewskiego chciałam zauważyć, że pisząc o "zrzynaniu" stylu Stephena Kinga de facto nie miałam na myśli plagiatu. Negatywne określenia z mojej strony nie wychodziły poza sferę zbyt wyraźnych i częstych nawiązań, które składają się na niską ocenę książki, ale nie było moim celem sugerowanie, że to plagiat.