Jest zapowiedź wznowienia przez Albatros powieści Worek kości . Okładka wygląda tak :



Tytuł   Worek kości
Tytuł oryginalny   Bag of Bones
Data wydania   22 lutego 2013
Autor   Stephen King
Przekład   Krzysztof Sokołowski
Wydawca   Albatros ? Andrzej Kuryłowicz
ISBN   978-83-7659-742-3
Format   608s.
Gatunek   groza / horror

Na poprzedniej stronie tego tematu jest post z tą okładką, post jest z przed roku; wystarczy trochę się rozejrzeć żeby nie dodawać tego co już było i co gorsza nie jest newsem a za takie się podaje

No Ciacho, zawsze wiedziałem że mamy podobny gust. Dla mnie WK to od momentu przeczytania bezapelacyjny numer jeden. Co do podobieństw z Joylandem, to ja jakoś bardziej bym bił w stronę Ręki Mistrza niż WK. Owszem coś tam z obu tych powieśći najnowsze dzieło Kinga ma, jednak zarówno Ręka jak i Worek to tak rozbudowane obiętościowo jak i inne warsztatowo książki, że mowa może tu być jedynie o zaczerpnięciu nawet nie jakichś tam wątków czy motywów, a jedynie małych pomysłów, które w książce tak króciutkiej jak Joyland nie miały nawet szansy się w pełni rozwinąć...  Jeszcze tylko Ciacho byś się nawrócił co do Historii Lisey i będzie pięknie 

Co do albatrosowego wydania WK to też chwalę, chwalę. Planowałem nawej wymianę, ale jakoś sentyment do tej okładki z domkiem nad rzeczką jak na razie silniejszy.

Drugi raz jeszcze nie czytałem. Od jakichś 4 lat kolejka kolejnych książek do przeczytania tylko rośnie. Zwyczajnie szkoda mi czasu na powtórki, zwłaszcza, że WK tak mocno wrył mi się w pamięc przy pierwszym czytaniu że jeszcze chyba za wcześnie na dublowanie tej genialnej książki. Ale może kiedyś plany powtórnego przeczytania WK zbiegłyby się z kupnem wspominanego wznowienia, pomyślimy   

Jeśli chodzi o jak to ująłeś smaczki w tej powieści, to jes ich tam masa. To właśnie jeden z wielu elementów dzięki którym kocham tę książkę.

PS- a Ty Ciacho zamiast powtórnie czytać znane już książki zabieraj się za Joyland i pisz jak wrażenia.

A mi nie. I nie są to powtórki z musu, tylko z wyboru. Chciałem obejrzeć serial i zweryfikować poziom względem książki. Oczywiście ogólny zarys fabularny i niektóre sceny miałem cały czas w głowie, ale szczegóły z niej wyleciały, dlatego chciałem przeczytać ponownie. Zresztą czytanie kilkukrotne tej samej książki jest tylko potwierdzeniem jej świetności. Taki "Wielki marsz" czytałem już na przykład trzy razy i zamierzam czytać co roku. Bardzo lubię też "Miasteczko Salem" do którego mam zamiar wrócić w najbliższym czasie. Owszem, są książki, które wystarczy raz przeczytać i starcza nam to na albo na zawsze albo na bardzo długo, ale te do nich nie należą.


No właśnie zamówiłem dzisiaj "Joyland" razem z "Łowcami kości" Eriksona, więc powinny obie zawitać u mnie już w środę. I zaraz zabieram się do czytania.

Wczoraj skończyłem czytać i zdaje się, że to moje pierwsze rozczarowanie twórczością Kinga. Nie jestem pewien czy wynika to z tego, że przeczytałem już trochę jego powieści i te schematy nie robią już na mnie wrażenia, czy "Worek kości" to rzeczywiście pozbawiona mocy, wymęczona kobyła.

 Książka imponuje nagromadzeniem konfliktów i kilkoma upiornymi momentami ("daj mi to, co tak zbiera kurz"), jednak z jakiegoś powodu Kingowi nie udało się wygenerować prawdy, postaci, rzeczywistości; literackiej "tkanki", w którą bym uwierzył i z którą miałbym szansę się utożsamić. Nawet główny bohater, który przecież opowiada tę historię, pozostaje jedynie papierowym awatarem, nie ma szansy ożyć. Czytelnik podróżuje z nim przez 600 stron i po lekturze trudno mu powiedzieć jaki jest, co lubi itp. Wiemy, że nie może pisać, tęskni za żoną i dręczy go napięcie seksualne, jednak co to w gruncie rzeczy za typ? Jakiś trybik jeździ, załatwia sprawy, dobroczynnie wdaje się w procesy sądowe, ale King nie wytwarza między nim, a czytelnikiem przestrzeni intymności, dzięki której mógłbym go poznać, polubić i przeżywać z nim ekstremalne sytuacje. Te ostatnie też zdają się być nie z tego świata. Ot, szereg wątków wymyślonych przez pisarza, wrzuconych do jednego -nomen omen- worka. Rzecz w tym, że motywy namnożone przez Kinga nie tworzą jednej całości - korowodu napięć składających się na monolit. To rozrzucone puzzle, które zdają się być nie z tego samego zestawu.

Gwoździem do trumny jest zakończenie:

Jestem wielkim fanem "Ręki mistrza", którego aranż w stosunku do "Worka kości" jest niemalże bliźniaczy. Tam jednak Stephen stworzył postać z krwi i kości, a ponadto prawdziwe przyjaźnie, prawdziwe relacje rodzinne i emocje, które nie pozostają pustymi słowami, tylko naprawdę udzielają się odbiorcy.

Gotowa, leży, czeka, zarz się za nią zabieram, tylko wyjdę z emocji, jakie pozostawiła po sobie "Historia Lisey" 

Dam znać, jak ją pochłonę, bo przyznam (nie bez wstydu), że jeszcze jej nie czytałam

6 na 10 ?!

wolne zarty

Bo te książki są do siebie bardzo podobne, i klimatem, i "straszakiem". Nie wiem, jakbym po latach je odebrał. Ostatnio miałem "come backi" do twórczości Kinga i były to raczej lekkie rozczarowania - już mnie jego książki tak nie porywały, jak ileś lat temu.
Jahjah - te Twoje 26 "kingów" w ciągu roku, to istny masochizm. Nie wiem, jak Ci się to nie nudziło

No to raczej błąd zrobiłeś, czytając kingi w takim tempie. Ja po lekturze WK uważałem go za arcydzieło. Narracja, klimat - przede wszystkim. Wydaje mi się, że dużo tracisz i robisz duży błąd pochłaniając tak szybko bibliografię Kinga.