Przyszedł czas, bym i ja wypowiedziała się w tym wątku. Już od pierwszego dnia mej obecności na forum (w topiku 'Jestem nowy, witam wszystkich') zostałam niejako zobowiązana przez p.a. do zapoznania się z lekturą i opowiedzenia się po którejś ze stron barykady. Jako że na ponad cztery miesiące zrobiłam sobie przerwę od Kinga, mogę określić się dopiero dzisiaj.

Przede wszystkim zaznaczę, że nie miałam najmniejszego pojęcia, o czym historia będzie. Nie czytałam nawet tego krótkiego opisu z tyłu książki. Jakim więc było dla mnie miłym zaskoczeniem, gdy okazało się, że tym razem powieść nie traktuje o zaczarowanych obrazach, zombiakach czy innych nadprzyrodzonych mocach i stworzeniach (choć przecież i je u Kinga uwielbiam). Jednym zdaniem: książka wywarła na mnie duże wrażenie. A cenię ja z wielu względów. Po pierwsze za atmosferę i to napięcie, które nie opuszczało mnie praktycznie od pierwszej do ostatniej strony. I choć niektórzy zarzucają jej monotonię (ten sam, niby niewyszukany sposób uśmiercania kolejnych uczestników), ja nie widziałam w tym nic nudnego. Przerażała mnie wręcz metoda eliminacji ich przez żołnierzy - z beznamiętnym wyrazem twarzy - zwyczajne pac, jak muchę.

Inny aspekt to relacje, jakie tworzyły się pomiędzy chłopcami. Wspominaliście o tym negatywnym pakcie 'nie pomocy'. Mnie zafascynowała inna scena. Fakt, że zawodnicy marszu byli rywalami, nie przeszkodził im zsolidaryzować się przeciwko nadrzędnemu wrogowi - policji. Fragment z Włochem, jego arbuzami, walka z ww. policją i ostateczna wygrana chłopaków, były naprawdę piękne. Podobało mi się nie tylko to, że wrogowie podzielili się i prawie każdy z nich skonsumował choć po kawałku soczystego, orzeźwiającego owocu, ale też właśnie symboliczny aspekt tej sytuacji. Innym przykładem, dla którego uważam książkę za naprawdę dobrą, jest obdarowanie uczestników poczuciem humoru. Dzięki Stephenie za czarny, bo czarny, ale jednak humor.

Następna rzecz: gdy w życiu jest już naprawdę źle, człowiek uczy się chyba doceniać wszystkie te drobne sprawy, malutkie przyjemności. Wtedy każdy drobiażdżek potrafi cieszyć. Fragment, który mi się spodobał? Proszę bardzo:


Kolejna sprawa - bardzo dobre zakończenie. Niestety trochę przywykłam, że King często potrafi skiepścić tych kilka ostatnich stron książki. Nie tym razem. Otwarte zakończenie pozwala na własną interpretację finałowej sceny. Myślę, że dzięki temu powieść na długi czas zostanie w mojej pamięci.

I ostatnia (ale mnie towarzysząca od samego początku lektury) myśl. W bliżej nieokreślonej przyszłości marzę o wystartowaniu w zawodach triathlonowych Ironman - mistrzostwach o miano człowieka z żelaza. Choć nie każdy potrafi zrozumieć, dlaczego ludzie porywają się na często niewyobrażalny wysiłek, zadają sobie pytanie: w imię czego ten wariat (bądź wariatka ) to czyni, ja chyba wiem. I w moim przypadku (a być może i części tych chłopców z 'Wielkiego marszu') nie chodziłoby o sławę, pieniądze czy zaszczyty. A raczej o chęć udowodnienia rodzinie, przyjaciołom, może wrogom, a przede wszystkim samemu sobie, że potrafi się dokonać naprawdę dużej rzeczy - dla mas wręcz nieosiągalnej. Może oprócz poprawienia sytuacji finansowej, chcieli się poczuć KIMŚ? Oczywiście nie popieram idei WM, bo kończyła się ona w 99 a może i 100 procentach śmiercią, ale jakiś sens tego potrafię wyłapać - ot takie małe zboczenie.

Bo jedna śmierć to tragedia, a 99 to statystyka. Parafrazując jeden cytat.

Tylko, że DS to nie jest sequel sensu stricto tak naprawdę, a powieść powiązana bohaterem z "Lśnieniem". A kontynuacji WM nie można napisać, bo Bachman nie żyje

We wstępie do "Regulatorów" jest wzmianka, iż Bachmanowi się zmarło, bodaj na jakieś choróbsko. Cóż jednak za problem, by "żona Bachmana" znalazła kolejny rękopis na strychu

Też tak sądzę. Podobnie Linklater zepsuł urok "Przed wschodem słońca" kręcąc kontynuację. Wiem, że to zupełnie inna historia, ale w podobny sposób nie dopowiadająca losów bohaterów.

Witam.
W 2 dni przeczytałem książkę Wielki Marsz. Bardzo przyjemnie i szybko mi się czytało.
Powieść dała mi dużo do myślenia, zwłaszcza zakończenie.
I to była moja pierwsza książka Richarda Bachmana, którą przeczytałem. Posiadam jeszcze w kolekcji Ostatni Bastion oraz Uciekinier.

Wielki Marsz, Ostatni Bastion... i Uciekinier to moją trójka najlepszych Bachmanów. Myślę, że Uciekinierem się nie rozczarujesz bo to bardzo fajna i "szybka" książka Z Bartem Dawesem może być już różnie

Patrzę tak teraz na ostatnie posty i dostrzegam perełkę Ależ świetnie evening ujęłaś to co (i dla mnie) w "Wielkim Marszu" najważniejsze Chciałbym umieć tak artykułować swoje przemyślenia... ale mój techniczny mózg mi na to raczej nie pozwoli  Przeciwników WM odsyłam do tego posta. Niech wiedzą, że racji nie mają

Przed minutą skończyłem czytać WM i jestem w szoku, że to już bo książkę "wchłonąłem" w jeden dzień. Moje wrażenia, hmmm... czuję się dziwnie szczególnie po zakończeniu, które osobiście interpretuje tak: , choć muszę przyznać, że Bachman lubi takie fajerwerki na koniec, to finisz WM jest błyskawiczny. Osobiście jest to dla mnie jak dotąd najlepsza książka Bachmana, jaką przeczytałem. Od początku nie ma owijania w bawełnę, pada pierwszy klaps i akcja rusza z kopyta. Bardzo podobały mi się postacie tajemniczego Stebbinsa i Garraty'ego choć moim prywatnym ulubieńcem był McVries. Pomimo, że na 340 stronach Bachman uśmierca setkę młodych mężczyzn to robi to tak perfekcyjnie, oddając całą dramaturgię, że nawet przez moment nie czułem się znużony. Starałem się wczuć w ból, dramatyczną sytuację bohaterów. Książka daje dużo do myślenia, jak Ty zachowałbyś się w tak ekstremalnych warunkach? Kim byś się stał podczas marszu, czy nadal byłbyś gotów na poświęcenie, na pomoc, czy może z Twojego człowieczeństwa nic by nie zostało, walczyłbyś jak zwierzę o przetrwanie? Na pewno wrócę kiedyś do tej pozycji. A teraz idę do krainy snów i kto wie, może przyśni mi się Wielki Marsz, a w nim ja...

Nagroda bylo
Ja WM skonczylam czytas jakos na poczatku tego tygodnia i powiem, ze jestem pod wrazeniem. Daje do myslenie, tak jak wczesniej inni wspominali czy kiedykolwiek dojdze do takiego stanu jak przedstawiony jest w ksiazce (czy np w Igrzyskach Smierci) Zakonczenie na plus. Lubie zakonczenia otwarte.

A tak w ogole to witam was wszsytkich, bo nowa jestem

My również witamy. Mamy nadzieję, że na dłużej

Możesz napisać coś więcej TUTAJ  

Odnośnie samego "Wielkiego Marszu" - chyba już się wypowiadałem ale widzę po wszystkich tych zachwytach, że jestem w zdecydowanej mniejszości. Mi się WM średnio podobał. Książka była ok, ale nie umiem się jakoś zachwycać tak, jak większość tutaj. To już "Chudszy" był fajniejszy   

Cieszy mnie Twoja zmiana. Że tak sobie pozwolę na pewną żartobliwą wstawkę.

<a href="http://www.youtube.com/watch?v=Q-lX5ZOpA-k" target="_blank">http://www.youtube.com/watch?v=Q-lX5ZOpA-k</a>