Dzisiaj skończyłem i jestem ogromnie zadowolony z tego powrotu do Świata Pośredniego!
Historie, które opowiada Roland mnie urzekły, tak samo jak zamknięcie ich w klamry. Jest emocjonująco (Lododmuch, rozwiązanie sprawy zabójcy w miasteczku), jest magicznie (wyprawa Tima), mrocznie i brutalnie. Do tego książka rzuca nowe światło na sprawę śmierci Gabrielle DeSchain. Kilka scen z pewnością pozostanie na długo w mojej pamięci.

Niedawno skończyłem ten dodatek do MW i jestem usatysfakcjonowany, dla mnie MW4 to była najlepsza część i IMO większy potencjał na sagę fantasy u Kinga miałyby przygody Rolanda z jego kompanami (w sensie Alainem i Cuthbertem) ale to jest w komiksie, ale to co tutaj mieliśmy, było bardzo zgrabnie podane i jak dla mnie to King, mógłby takich spin-offów (?) pisać więcej.

Zbliżam się właśnie do końca czwartej części MW i mam dylemat. Czy zabrać się za czytanie "Wiatr przez dziurkę od klucza", czy też zostawić ją sobie na koniec? Prosiłbym o radę od osób, które cały cykl mają już za sobą 

To jest oficjalnie tom 4,5 więc czytaj albo po tomie 4 albo po zakończeniu sagi. Nie ma większego znaczenia bo to jest taka opowieść poboczna, którą King umiejscowił akurat po 4 tomie ale mógłby to zrobić po każdym właściwie.

W sumie troszkę razi tylko fakt, że
Osobiście czytałem tomy 1-4, "siostrzyczki", tom 8 (4,5?) i później od 5 do końca. I się nie wybiłem

Komiksy fajnie sie czytało wyszukując takie smaczki bo tam napchali naprawdę multum drobiazgów porozrzucanych gdzieś w książkach. I jeśli na tyle lubisz MW by grzebać w takich rzeczach (a z tego co widzę tak jest) to pewnie bardzo fajnie czytałoby ci się i wyszukiwało te rzeczy. Chociaż to działa przy czytaniu odwrotnym czyli gdy znasz już komiksy i jeszcze raz czytasz książki to nagle pada gdzieś tak sobie rzucone jakieś zdanie opisujące jakąś przygodę z przeszłości i wtedy to zaskakuje, kurcze to było w komiksie. Niestety te dwie historie już tak mocno się rozjechały, że znajdziesz równie dużo smaczków pokrywających się z książka jak i rozbieżności więc teraz już nawet nie ma sensu się nad tym głowić. W 2011 roku jeszcze starałem się sklejać ten świat w jedno

Wychodząc trochę na przeciw obecnemu szałowi na "Bazar złych snów", postanowiłem ugryźć Kinga trochę z innej strony i przeczytać, ignorowaną ostatnio (ostatni wpis to połowa kwietnia) przez forumowiczów powieść "Wiatr przez dziurkę od klucza".
Sięgniecie po "świat Rolanda" wymusiła tez na mnie moja druga połowa, która czyta obecnie 3 tom i po prostu troche jej pozazdrościłem.
Dla mnie to naprawdę przyjemne czytadło. Już po przeczytaniu doszedłem do wniosku, że King chyba "Incepcję" Nolana przed napisaniem tej powieści oglądał, bo spotykamy w tej książce aż trzy poziomy opowieści Wszystko bardzo sprawnie jak to u Kinga poprowadzone.
Nie ma tu wiele "WieżY w WieżY" ale chyba nie o to chodziło.
Głowną rolę spełnia tu oczywiście tytułowa historia, spychając praktycznie na dalszy plan stosunkowo prostą i dosyć banalną historię śledztwa młodego Rolanda.

Pamiętam, że w sondzie zainicjowanej chyba przez samego Kinga, gdzie czytelnicy mieli określić się którą książkę bardziej by chcieli,  Lsnienie, czy Mroczną Wieżę, zagłosowałem na Lśnienie. Uznałem wtedy, że cykl powieściowy MW jest kompletny, a kontynuacja Lśnienia po blisko 30 latach może być ciekawa.
King dowiódł jednak, że idee ciekawej kontunuacji można dokomentnie spartolić, wyciskając równocześnie całkiem zgrabną historię z czegoś, co wydawać by się mogło słodkich soków już nie puści