No widzisz, a ja fobię na punkcie klaunów miałem od dzieciństwa. Po prostu mnie przerażali i koniec. Jakbym przeczytał tą książkę jak byłbym mały to nie wiem co by się teraz działo z moją psychiką

o matko co za książka. . .

"TO" jest po prostu genialne, fenomenalne, arcydzieło wręcz.

Jestem obecnie na etapie II części i świetnie mi się czyta choć na początku było bardzo "bezpłciowo" i trochę nudno, to teraz robi się coraz ciekawiej i groźniej. W zachwyt najbardziej wpędziło mnie "Pierwsze interledium (pewnie i tak źle napisałem) i po tym fragmencie zaczynam nie dziwić się że część czytelników bało się . Naprawdę dobre dzieło i ciężko jest się oderwać.. Szczególnie zajefajny jest klimat małego, nawiedzonego miasteczka (choć w tej części co ja czytałem dużo akcji jeszcze się nie działo, częściej było tak, że bohaterowie wracali do nich pamięcią, oczywiście, nie tyczy się tego fragment interledium).

Coś mi się zdaje, że szykuje się naprawde dobry horror ...

Ja mam raczej umiarkowanie pozytywny stosunek do tej książki. Początek, wbrew temu co twierdza niektórzy, wciąga niesamowicie; po prostu jest klimatycznie, przyjemnie i ja niczego i od wstępu do powieści nie oczekuję. Potem niestety akcja zaczyna sie nieco snuć (w negatywnym tego słowa znaczeniu) i robi sie nudno. Mamy opisy miasta (jak zwykle zbyt szczegółowe), opisy zabaw dwunastolatków (kto co lubi, mnie to średnio interesowało), ich dzieciece leki (których jakos nie podzielam, bo klaunów i wilkołaków sie nigdy nie bałem) oraz różniste przerywniki, które akurat nieźle budowały nastrój. Szczególnie te wspomnienia o jakimś tam gangsterze (nie pamiętam dokładnie), którego rozstrzelali mieszkańcy miasta, o żółwiu i klaunie i tym podobne retrospekcje.

Ogólnie czytało się dobrze, ale dla mnie to powiedzmy średniak jak na Kinga. Trochę zbyt dużo stron do przebrnięcia. Z plusów to ogólna koncepcja, pomysł z klaunem jako materialną postacią zła i  klimat w sumie. Nie było zle, ale znam lepsze czytadła tego autora.

Się zgodzę z kolegą Markiem tutaj. Podobnie uważam, że wszelkie usuwanie wątków byłoby zbrodnią dla tej książki i tylko obniżało jej jakość. Te wspomnienia, retrospekcje i opisy są iście genialne

Muszę się przyczepić  Gdyby usunięto pewien (wiadomy) wątek książka by bardzo zyskała

Ja w "To" dalej widzę tylko (lub aż) bardzo dobrą książkę. Taka druga dziesiątka dokonań Kinga.

Może nie usunięto, a zmieniono rozwiązanie Ale rację masz.

No a dla mnie to właśnie były rzeczy, które najszybciej czytałem i żałowałem, że są takie krótkie

A co ma być trzecia?

W moim top10 dla "To" miejsca nie ma. I raczej nigdy nie będzie.

Oj ma. Ma ich zdecydowanie więcej


Swój człowiek I jaki doskonały gust 

Ktoś tutaj pisze, że samochód straszniejszy od klauna? Ja takiego postu nie widzę Co do bania się klaunów... Byłem raz w swoim życiu w cyrku. Za młodu. I to było traumatyczne przeżycie Coś mnie podczas występu na tyle zaniepokoiło, że mi hmm... zwieracze nie wytrzymały Resztę przemilczę. Ale czy klauny są straszne... Może są, jest chyba nawet jedna fobia z nimi związana - koulrofobia Ciekawe ile z osób, które na nią zapadły dostało w ramach terapii do przeczytania "To"


Ja mimo, że "To" cenię bardzo, tej świętości nie czuję Tak samo mam z "Bastionem". Jasne, są to książki świetne, a w wielu miejscach rewelacyjne, ale coś mi w nich zgrzyta i nie wiem co. Nie ruszają mnie tak jak inne topowe książki Kinga.

To dokładnie tak jak u mnie.

Co do tej nieszczęsnej Christine to wydaje mi sie, że jest to raczej nielubiana książka. Niby topowa, ale jednak całkiem niesłusznie niedoceniana. I nie chodzi tutaj nawet o to co jest straszniejsze - klaun czy czerwony samochód. Mnie tam książkowy horror raczej nie jest w stanie przestraszyć i generalnie w powieściach Kinga szukam emocji innego rodzaju

Co do strachu, to lubię niedopowiedzenia co do istoty zła. TO akurat w tej kwestii spełnia moje oczekiwania, ale Christine albo Smentarz dla zwierzat posuwają się tutaj jeszcze dalej.