Zdecydowana czołówka w dorobku Stephena Kinga. W zasadzie to moja ulubiona książka obok nowego faworyta, a więc "Dallas '63". Z resztą zarówno jeden jak i drugi tytuł łączy bardzo wiele i bynajmniej nie tylko to, że obie są cegłami   King tworzy niesamowite postacie, z którymi czytelnik natychmiastowo zjednuje się emocjonalnie. Czytając "To" poczulem  ten specyficzny i przede wszystkim nostalgiczny klimat Od razu przypomniało mi się moje dzieciństwo, przecież sam miałem "paczkę" kumpli i koleżanek, z którymi w okresie letnim szalało się do póznego wieczora. Graliśmy w masę podwórkowych gier, łobuzowaliśmy i przeżywaliśmy najróżniejsze przygody podnoszące adrenalinkę (np ganialiśmy się po ciemnych piwnicach lub wybijaliśmy szyby w opuszczonych magazynach). Ehhh, to były czasy  

"To" jest opowieścią o przyjazni, stworzoną z iście epickim rozmachem. Jest to również książka o lękach, które tkwią głęboko w naszej podświadomości, i które Król w sposób brutalny, ale jakże oryginalny wyciąga na wierzch. Powieść jest zdecydowanie horrorem, ale nie takim pospolitym - typowym. Dla mnie to coś więcej, więc jeżeli ktoś oczekuje jedynie rozwałki i hektolitrów krwi raczej się zawiedzie, chociaż truchła tu nie brakuje

Jak zwykle mamy małe miasteczko w stanie Maine. W tym przypadku sąsiadujące z Bangor - Derry. Miasto z pozoru senne i spokojne. Z czasem czytelnik przekonuje się, że Derry jest ucieleśnieniem zła wszelkiego, zaczynając od nieczułych na ludzką krzywdę jego mieszkańców, kończąc na bestii zamieszkującej w kanałach pod miastem.  Potwór często przybiera postać demonicznego klowna Pennywise'a. Zwabia do siebie niczego nieświadome dzieci i je morduje, żywiąc się nie tylko ich mięsem, ale przede wszystkim strachem...

Podział książki na ukazanie dzieciństwa i życia dorosłego głównych bohaterów, to strzał w dziesiątke! Świetnie się tu wszystko ze sobą przeplata i łączy w logiczną całość. Powieść jest bardzo długa, grubo ponad 1000 stron (moje wydanie ma 1200), ale na nudę narzekac nie można. To jedna z tzw "monumentalnych" książek Stefana, a takie w jego wykonaniu lubię najbardziej. Ten charakterystyczny styl, postacie zarówno pozytywne jak i negatywne, dialogi i wreszcie pomysł na tyułowego potwora przybierającego najróżniejsze formy - czysty majstersztyk.

"To" nie ustrzegło się od kilku wad, które co prawda nie mialy dużego wpływu na odbiór ksiązki, ale pozostawiły lekki niesmak:




Cudowanie napisana książka, wciąga i chce się do niej wracać. Jak już wspomniałem - czołówka. U mnie "To" ma 10/10.

Gadka o żółwiu była dla mnie bardzo ciekawym przerywnikiem. Co do reszty wad to całkowita zgoda.

O tak, ten cytat miażdży

dochodze do połowy książki. Pomimo tego, że jest wielowątkowa, rozbudowana, to jakoś nie może mnie wciągnąć i nie ma co ukrywać, męcze ją obecnie. Jakos po prostu nudza mnie opisy i wspomnienienia z 1958 roku...

Mam nadzieje jednak, że to się zmieni ...

Moim zdaniem dzieciństwo bohaterów to główny smaczek książki Powieść jest świetna od A do Z. Natomiast faktem jest, że im dalej w las tym akcja bardziej żwawa i dzieje się wiele, więc warto doczytać.

W końcu skończyłem czytać tą cegłę, no i cóz mogę powiedzieć, książka ma bardzo dobry prolog rozmowy telefoniczne także bardzo się mi podobały. Ogólnie jest ten klimat dzieciństwa i wakacji, dziecięce przygody. interludia były ciekawe bo dzięki nim mogliśmy się dowiedzieć o histori Derry. Najbardziej chyba wstrząsną mną rozdział o Patricku czułem te ciarki na plecach heh był najstraszniejszy z tej całej bandy Harrego . w TO pojawiła się scena lekko nawiązująca do mojej ukochanej książki kinga a mianowicie Christine wąteki Toma żony Billa mogły by byc pominięte bo prawie nie wnoszą nic ważnego i mogło by sie bez nich obyć.  Książkę zdecydowanie polecam jednak czytelnikom już trochę obytym w twórczości Kinga.

książka fajna, chociaż trochę za długa jak na treść (rdzeń), jaka była do przekazania. no ale to King, więc to norma. jednym to przeszkadza, innym nie. ja jestem gdzieś po środku, bo lubię dobre opisy, ale czasami bywają przesadzone

sykus123 zwrócił uwagę na rozmowy telefoniczne - faktycznie, dopiero teraz sobie (chyba po roku) przypomniałem, że na mnie to też zrobiło ogromne wrażażenie. tam chyba padały te słynne frazy: "... To powróciło...".
dobre, naprawdę czuło się czytając strach i przerażenie.

Human mi też było strasznie smutno ,

Ooooo, a ja się ździwiłem bo dlatego trzeba będzie chyba niedługo odświeżyć pozycję

Witam
Mam pytanie kogo zgwałcono w powieści To? bo według opisu z tyłu okładki (wydanie z twardą oprawą) właśnie tak można wywnioskować: "Derry w stanie Maine, miejsce ledwie widoczne na mapie. Dochodzi tu do wyjątkowej eskalacji zbrodni, okrutnych morderstw, gwałtów i tajemniczych wypadków." a ja tam niczego takiego nie pamiętam. Pozdro.