"Talizman" to dla mnie taka książka: od zera do bohatera. Na początkowych 250 stronach myślałem, że to dolna półka kingowych osiągnięć. Kończąc książkę postawiłbym ją w top15 jak nie top10 Kinga. Dla mnie bomba z opóźnionym zapłonem i ogromne pozytywne zaskoczenie po początkowych trudnościach jakie mi sprawiła. Świetny miszmasz gatunkowy z zapadającymi w pamięć bohaterami i scenami oraz satysfakcjonującym zakończeniem. Opowieść o przyjaźni, dorastaniu, magii, zderzeniu realizmu z rzeczami nieprawdopodobnymi i wielu wielu innych sprawach. Książki jednak nie polecam osobom chcącym zacząć przygodę z Kingiem. Początkowymi 200-250 stronami można się zrazić do całej twórczości pisarza. Dla ludzi obeznanych i bardzo cierpliwych pozycja godna poznania. Mi zostanie na długo w pamięci.

Dziwne. Nie rozumie zbytnio sensu wydawania niedokończonego komiksu. Oczywiście jak wydadzą to zakupię ale zdecydowanie bym wolał aby ktoś zainteresował się "N." czy komiksowym "Bastionem".

Choć "Talizman" to dość kontrowersyjny i nietypowy tytuł, który w większości przypadków wydaje się być ciężkostrawny dla czytelników, to według mnie można określić go jednym zdaniem: Dziecięca wersja Mrocznej Wieży w pigułce!
O samej fabule tej książki nie będę się za bardzo rozpisywał, bardziej skupię się na ocenie tej powieści w odniesieniu do przygód niebieskookiego Rewolwerowca. Według mnie czyta się tą powieść dużo lepiej znając wcześniej historię Rolanda, wątpię czy odebrałbym ją tak samo bez wcześniejszej znajomości sagi. Choć w niektórych momentach wkradała się nuda i akcja wyraźnie zwalniała, to miałem wrażenie jakbym zagłębiał się ponownie w świat Mrocznej Wieży. Historia Jacka "Wędrowniczka" Sawyera jest wręcz idealnym odzwierciedleniem przygód Rolanda. Choć przychodzi nam podróżować z zupełnie innymi bohaterami, to podobieństwa przejawiają się w każdym aspekcie tej historii, zarówno lokalizacjach, postaciach, jak i samym kierunku rozwoju fabuły. Wszak to światy równoległe a ka kołem się toczy!


Jak widać najwięcej kontrowersji wywołuje jednak sam Jack Sawyer, ale nie ma się co dziwić jeśli na barkach dwunastolatka kładzie się losy całego świata i rzuca go w sam środek takiego piekła. Jeśli chodzi o przyzwolenie Lily Cavanaugh na podjęcie się tej szalonej misji przez jej syna, to faktycznie wygląda to trochę durnie. Ale to przecież fantasty, a jakoś wierzyć mi się nie chce, że matka Jacka nie wiedziała o Terytoriach i konsekwencjach swej decyzji.
Choć akcja tej powieści ciągnie się miejscami niemiłosiernie, to i tak z zaciekawieniem brnąłem dalej w jej treść. Jednakże ponowna lektura "Talizmanu" mogłaby sprawić sporo kłopotów.
Bezapelacyjnie najjaśniejszym punktem tej historii jest Wilk. Świetny wątek, cudownie skonstruowana postać i masa emocji z nim związana. Jak ja ucieszyłem się z Jackiem w końcówce, kiedy w drzwiach limuzyny ukazał się bucior z obciętym noskiem i znajoma sylwetka! Choć trochę nie do końca.
Na koniec dodam jeszcze, że podobnie jak w Mrocznej Wieży, Terytoria lepiej wypadły w moich oczach aniżeli świat rzeczywisty!
Pomimo tego, że dla niektórych może okazać się to nie lada wyzwanie, to jak najbardziej warto przeczytać "Talizman". Tym bardziej, że autor dał nam możliwość spotkania się z dorosłą wersją Jacka w "Czarnym Domu". Reflaeksje na jego temat już wkrótce.    

Talizman czytałem już dość dawno temu, chce się teraz wziąć za Czarny dom. Może mi ktoś streścić zakończenie Talizmanu? Bo niewiele pamiętam, wiem że

Nijak się ma. Początek Czarnego Domu ma miejsce jakieś 20 lat po wydarzeniach z Talizmanu i nie ma za wiele wspólnego z nim poza osobą Jacka Sawyera. Jest pozniej jeszcze parę ciekawych nawiązań między książkami,ale spokojnie można jedną bez znajomości drugiej czytać.

Książkę przeczytałem już jakiś czas temu. Nie jestem zbytnim fanem fantasy, jednak Talizman całkiem miło się czytało. Początek książki baaaardzo toporny i ciężko było mi przez niego przebrnąć ale im dalej tym ciekawiej. Bardzo fajny pomysł z wykreowaniem dwójników. Same terytoria też były ciekawą krainą choć czasami można było odnieść wrażenie, że bardzo pustą. Ogromną  zaletą "Talizmanu" jest bohater Wilk. Bez niego podróż Jack'a nie byłaby taka kolorowa i czasami wesoła. Postać ta wywołała u mnie bardzo pozytywne emocje i dużą sympatie. Czarny charakter Morgan również na plus. Choć może się wydawać, że powieść jest miejscami zbyt naiwna i wręcz baśniowa to chyba właśnie takie powinno być fantasy dla niewymagającego czytelnika. Dobre zakończenie podwyższa ocenę książki. Podsumowując, przygody Jacka Wędrowniczka czytało mi się dobrze i choć bez zbytnich fajerwerków to uważam, że to dobra książka, może miejscami przydługa i zbyt toporna ale dla Wilka warto przeczytać te 752 strony:)
 

Ja po przeczytaniu Talizmanu i Czarnego Domu, jestem zakochany w uniwersum wykreowanym przez S. Kinga I P. Strauba. Nie mogę się już doczekać powrotu na Terytoria I właśnie, wiadomo już może co z długo oczekiwaną trzecią częścią Tazlizmanu? W sieci natrafiłem tylko na mgliste zapowiedzi takie jak ta:

http://firewireblog.com/2014/11/13/stephen-king-peter-straub-to-write-talisman-3-in-2015/

Jest coś na rzeczy?

Siema, czytam angiekska wersje Talizmanu, wiec możliwe, ze czegos nie wylapalem z tekstu. Jestem przy 300 stronie I bylbym wdzieczny za brak spojlerow. Nie pojmuje na jakiej zasadzie funkcjonuja osoby w Terytoriach. Wiem, ze nie kazdy z nas ma po drugiej stronie swoj odpowiednik, ale czy ten kto go posada prowadzi rownolegle zycie w dwoch swiatach czy tez dopiero podczas wkroczenia do danego automatycznie staje sie swoim odpowiednikiem? Jesli blizniacy funkcjonuja rownolegle w obydwu swiatach to co sie stanie jak sie spotkaja? Nie kumam czemu zakladajac taka theories Sloat nie funkcjonuje rownolegle z blizniakiem z Orris?

A ja mam ochotę na powtórkę "Talizmanu". Czytałem to niby w okresie największej kingomanii, ale też w kiepskimi okresie (złamane nastoletnie serce ). I męczyłem tę książkę okrutnie. A "Czarnego domu" nigdy nie czytałem, bo nie pamiętam za bardzo "Talizmanu"...